Gelukkig waren er deze keer de zelfgemaakte bitterballen van Connie-van-de-kantine. De rest van de receptie was standaard MedicoPharma. Kantinetafels bedekt met rood-wit ruitjespapier waarop dienbladen met glazen zoete witte en wrange rode wijn stonden. De plateau’s met blokjes kaas, gesneden worst en olijven ontbraken ook niet. Om vier uur stonden de aanstaande pensionado en zijn vrouw ongemakkelijk op het kleine podium. De directeur hield een obligaat praatje waarna de directe chef aan de beurt was die afsloot met een klamme hand en het door de OR goedgekeurde pensioenpakket.
Behalve de bitterballen was er nog iets anders. De vrouw die ontheemd op het podium stond was de mijne en ik stond ernaast met het pensioenpakket.
Bijna dertig jaar. Het was geen topbaan. Dat hoefde voor mij ook niet, de financiële administratie was nét afwisselend genoeg. Het waren de mensen die het de moeite waard maakte. Ik deed mijn best om met iedereen goed op te schieten. Praatje maken, koffie meenemen, beetje flirten. Allemaal aardige, prettige mensen.
Mijn vrouw en ik gingen voor het podium staan en een voor een kwam iedereen langs om me geluk wensen. Dat was een onderdeel wat ik had onderschat. Al die aardige, prettige mensen hadden er zichtbaar moeite mee dat ik wegging.
Elke collega die langs kwam was geëmotioneerd. Mijn keel ging steeds meer dicht zitten en naast mij werd mijn vrouw steeds onrustiger. Willem, die de laatste jaren tegenover mij zat, kwam met natte ogen vertellen dat hij nooit zou wennen aan een ander op mijn plekje. Daarvan kreeg ik het ook te kwaad. Mathilde, de zeur van het testlab, sloeg haar armen om me heen. Met haar hoofd op mijn schouder verklaarde ze dat ze die smoesjes had bedacht om even langs te komen. Ze gaf me snel twee kussen op mijn wangen en een op mijn mond voordat ze naar de wijn vluchtte. Jean-Pierre van Security schudde langdurig mijn hand en knikte met zijn hoofd terwijl hij mijn ochtendgroet ‘Hou ze in de gaten Jie-Pie’ bleef herhalen. Nog steeds knikkend liep hij weg. Het ging zo maar door.
Connie-van-de-kantine was de laatste in de rij. Ze drukte me zo stevig aan haar omvangrijke boezem dat ik nauwelijks kon ademen. Daarna hield ze me op armlengte, keek me aan en zei ‘Nu hoef ik geen bitterballen meer apart te houden.’ Ze trok me weer naar zich toe en kuste me vol op mijn mond. Uit mijn ooghoek zag ik mijn vrouw gegeneerd een andere kant opkijken.
Het zweet liep over mijn gezicht. Ik verontschuldigde me bij mijn vrouw en ging naar het toilet om me op te frissen.
Op de wasbak leunend zag ik in de spiegel mijn verbijsterde gezicht. Al die mensen gaven blijkbaar veel meer om mij dan ik ooit had beseft. Ik knoopte mijn das los en wilde de kraan opendraaien toen de deur tegen me aan zwaaide.
Ik keek om, recht in het gezicht van de bedrijfsjurist Famke. Famke, een elegante verschijning die altijd hooggehakt door de gangen klikklakte in een strak, donkerrood mantelpak en zwarte nylons. Ze was de vijftig gepasseerd maar had nog steeds het figuur en de souplesse van het model dat ze vroeger was. Als ze door de gang schreed deed ze me denken aan een roofdier. Een ijzige katachtige, ongenaakbaar met haar perfect opgemaakte gezicht en zwarte bob-kapsel. Alleen als ze iets kwam bespreken en er niemand in de buurt was ontdooide ze. Op de hoek van mijn bureau zittend vertelde ze me langzaam, in korte zinnen wat ze van me verwachtte. Als ik al iets opperde, blies ze glimlachend een kus naar me toe, woelde mijn haar door de war, zei ‘doe het nou maar’ en liep heupwiegend weg.
Famke draaide de deur op slot.
‘Zo. Jij dacht er tussenuit te knijpen zonder mij fatsoenlijk gedag te zeggen?’
Ze duwde me tegen de wastafel, haar rechterhand gleed onder mijn colbert, in mijn overhemd. Ik verstijfde. Haar andere hand streelde over mijn kaak, langs mijn oor naar mijn nek. Heldere, staalblauwe ogen keken in mij, zogen al mijn weerstand op. Ademloos voelde ik haar rode nagels over mijn huid naar mijn rug glijden en toen omlaag tot op mijn linker bil. Ze nam een stap naar me toe, haar buik tegen mijn buik, haar tepels prikten tegen mijn borst. Ze glimlachte, ik ademde hoorbaar uit en voelde haar nagels in mijn bil klauwen. In een reflex opende ik mijn mond om te kreunen, maar zover kwam ik niet. Haar mond was al op de mijne, haar tong streelde mijn lippen voordat ze er hard op beet. Ik kneep mijn ogen dicht, dacht aan mijn erectie die ze wel moest voelen. Toen ik mijn ogen weer opende keek ze me aan met een zachtheid die ik niet van haar kende.
‘Dit had ik veel eerder moeten doen. Je hebt mijn telefoonnummer, bel me als je zover bent.’
Ze woelde door mijn haar en opende de deur. In de deuropening draaide ze zich om, zei:
‘Doe het nou maar,’ knipoogde en sloot de deur.
De volgende minuut plensde ik handenvol koud water in mijn gezicht tot ik een beetje was bijgekomen. Voor de spiegel fatsoeneerde ik mijn haar en kleren en liep met een brede lach het toilet uit.
Daar stond mijn vrouw mij op te wachten. Ze had precies dezelfde blik als jaren geleden toen ze me in de tuin betrapte, zoenend met haar zus. Mijn lach verwerd tot een grimas.
‘Zullen we maar gaan.’ zei ze poeslief en wenkte met haar hoofd.
‘Dat is goed schat, het is mooi geweest.’
‘Jaja, tè mooi.’
Ze liep nadrukkelijk vóór me uit naar het parkeerterrein. Ze ging stijf rechtop in de Fiësta zitten met een verbeten trek om haar mond.
Voorzichtig manoeuvreerde ik van het parkeerterrein af, de vrieskou naast me negerend. Onderweg probeerde ik het ijs te breken.
‘Zo, nu heb je gezien waar ik al die jaren heb gewerkt.’
Naast mij klonk gesnuif.
Zonder een woord te wisselen reden we verder naar huis. Nadat ik de auto had geparkeerd, bleef ze strak voor zich uit kijken. Na een kille stilte zei ze:
‘Bestel maar een pizza ofzo, ik ga niet meer uit eten.’
Abrupt stapte ze uit en ging ons huis binnen. De rest van die avond heb ik haar nog een keer gezien. Ze deelde me mee dat het bed in de logeerkamer voor mij was opgemaakt.
Pensioen. Heerlijk, een zee van tijd voor de leuke dingen die ik al jaren wilde doen… het enige wat ik deed was op de sofa voor het raam zitten of doelloos heen en weer lopen door het huis. En proberen mijn vrouw ontwijken, net zoals ze mij ontweek.
Ik kon geen goed meer doen. Bij de maaltijden zaten we tegenover elkaar. Het tikken van de klok was oorverdovend. We spraken nauwelijks met elkaar.
Af en toe verzuchtte ze: ‘Voor je pensioen liep je tenminste niet in de weg‘.
Dan ging ik maar weer uit het raam kijken of deed de boodschappen en vergat iets of kocht het verkeerde. Binnen een maand was mijn vrouw het beu, pakte haar spullen en trok in bij haar zus. Daar zat ik, een uitgerangeerde nul in een verloederend huis. Wekenlang lag ik in bed met een boek waarin ik niets las. Ik kwam er alleen uit om naar de super op de hoek sloffen voor een fles Chileense huiswijn en saucijzenbroodjes. Of soms een kaascroissant.
Op een ochtend, met een splijtende koppijn van tè veel wijn, werd er aangebeld. Ik wankelde naar de deur. Connie-van-de-kantine stond glimlachend voor de deur met een doos bitterballen. Mijn hart sloeg over maar zij sloeg een hand voor haar mond en sperde haar ogen wijd open:
‘Wat zie jij eruit!’
“Hey Con, uh nie’ brabbelde ik.
Ze deinsde achteruit en zette haar hand in haar zij.
‘Gatverdamme, je stinkt.’ Ze wuifde me de gang in.
‘Ksst, ksst, naar de badkamer jij, ik wil je pas weer zien als je herkenbaar bent.’
Door mijn kater heen schoot pijn van schaamte.
Ze wapperde me verder de gang door. ‘Niet treuzelen, ik breng je zo meteen wel kleren.’
Achter mij sloot ze de badkamerdeur. Mijn tranen wiste ik met de mouw van mijn badjas. Die stonk ook en niet zo een beetje. Ik opende de deur en zei tegen Connie’s rug:
‘Sorry Con’.
‘Schiet maar op, als jij jezelf opkalefatert, ga ik door het huis.’ Haar zijden blouse hing aan de kapstok en ze hing voorover om een werkschort uit haar rugzak te pakken. Ik had goed zicht op haar ronde billen en haar weelderig borsten die bijna uit haar BH huppelden. Ze stond op, zag mijn tong langs mijn droge lippen gaan en keek me indringend aan.
‘Kom. Zorg jij nou maar eerst dat je weer toonbaar bent’. Ze deed de deur weer dicht. Mijn hand ging onder mijn badjas, raakte mijn erectie en ik zuchtte. Goed, aan de slag, er was genoeg te doen. Vet, sliertig haar, een baard van een paar weken met etensrestjes, tandplak tot achter m’n verhemelte en nagels als kaaskorsten.
Na een uur keek ik in de spiegel. Behalve mijn uitgeschoten grijze haar zag ik er weer uit als nieuw.
‘Staat hier de wasmachine?’ De deur zwaaide open, onder een berg vuile was kwam Connie binnen zetten. Haastig sloeg ik de natte handdoek om.
De was viel op de grond, voorovergebogen propte ze het in wasmachine en stond op. Met haar handen op haar billen strekte ze haar rug, haar borsten bolden onder haar schort. Mijn hoofd gloeide en niet alleen mijn hoof, de natte handdoek was verkoelend tegen mijn oprichtende lid. Ze bekeek me van onder tot boven, haar blik bleef hangen bij de opbollende handdoek.
‘Nu ken ik je weer. Hoewel, zo heb ik je nooit gezien. Kom ’s hier.’
Ze pakte de rand van de handdoek die ik angstvallig vasthield en troonde me mee naar de slaapkamer. In het midden liet ze me los en ging op het keurig opgemaakte bed zitten. Met glanzende ogen knoopte ze haar schort open. Toen het schort op de sprei viel, priemde mijn handdoek naar voren. Ze spreidde haar machtige dijen en onthulde de glinstering ertussen. Haar vinger wenkte, haar naakte rondingen trokken mij voetje voor voetje naar voren met mijn ogen waren vastgezogen op haar weelderige boezem.
Vlak voor haar stopte ik. Met een ruk trok ze de handdoek weg, glimlachte en knikte toen ze mijn erecte pik zag die kloppend vooruit wees. Ze greep mijn billen met twee handen en trok me tegen haar lichaam. Trillend van opwinding keek ik omlaag naar haar stralende ogen, mijn pik op haar golvende borsten. Met haar wijsvinger trok ze een streep van mijn borst naar mijn buik, kriebelde door mijn schaamhaar en gleed over mijn kloppende schacht naar de top van mijn pik. Ik kneep mijn ogen dicht, mijn adem stokte . Haar nagel haakte in mijn voorhuid en trok hem weg. Extase kroop uit mijn tenen brandend omhoog door mijn benen en explodeerde in mijn buik. Kreunend verstijfde ik terwijl zaad gloeiend uit mijn pik pulseerde.
Ik voelde Connie’s koele hand om mijn stijve schacht en opende mijn ogen.
Haar andere hand wreef mijn zaad over haar borsten, haar tepels.
‘Wat maak je er een smeerboel van. Maak het maar schoon.’
Ik keek om me heen, bukte al om de handdoek te pakken.
‘Àh-àh, geen handdoek, met je mond.’
Uitnodigend tilde ze haar linkerborst omhoog. Ik aarzelde, ze kneep even onder mijn eikel. Mijn geilheid vlamde op en volmondig zoog ik me vast aan haar tepel. De zilte smaak liet me nog harder likken en zuigen. Met een kirrende lach rolde Connie achterover en trok me tussen haar dijen. Mijn pik werd weer stijf in haar hand.
‘Oh, bitterbalman, kom bij me..
Met mijn mond nog steeds vastgezogen aan haar borst ving haar zachte buik me op. Ze trok de top van mijn eikel tussen haar lippen, grommend spande ik mijn buikspieren en stootte diep in haar warme kutje. ‘Jaaa’ hoorde ik haar steeds weer zuchten als ik, deinend op haar zachte lichaam, uit en in haar gleed. Toen ik een tweede orgasme voelde aanstormen, vertraagde ik harder en dieper in haar te stoten. Samen deinden we naar een hoogtepunt, mijn ‘Aaah’ vermengde zich met haar ‘Jaaa’ toen we bijna tegelijkertijd kwamen. Buiten adem, kreunend van genot, verslapte ik en lag zwaar op haar. Ze streelde mijn rug en omhelsde me met armen en benen. Die middag, na een goede lunch, hebben we nog meer van elkaar genoten.
Tegenwoordig komt Connie elke zaterdag langs met bitterballen. Ze hoeft nu geen uur meer te wachten voordat ik schoon geschrobd voor haar klaar sta.
We hebben heerlijke sex, ik geniet volop van haar volle, ronde lichaam en zij vindt mij een geweldige minnaar. Als we in bed nakroelen praten we. Dat is nieuw voor me en leerzaam.
Dat ik nooit heb beseft dat ik zo in de smaak viel bij de dames van MedicoPharma. Connie deed daar uitgebreid verslag van, onderling hebben ze heel wat afgeroddeld.
Maar toch, toen op een warme lenteavond Mathilde gehuld in een bontjas op de stoep stond …
Geef een reactie