Tag: erotisch

  • Burengerucht

    Mijn vuisten druk ik tegen mijn slapen. Ik wil niet meer, het is te veel.
    Te veel geluid dat zich van alle kanten aan me opdringt.

    flat

    De wekker van beneden die maar blijft piepen, de Deep-House-bassen van achter de slaapkamermuur die dwars door mijn lijf beuken, dichtknallende deuren van de ruziënde aso’s aan de andere kant van mijn flat en nu, alweer, dat dreunende gebonk van boven.

    Ik wieg van voor naar achter. Ik weet het, alles is beter dan de chaos van het studentenhuis en veel beter dan op de straat waar ik heb overleefd. Maar deze helse herrie, ik kan niet meer.

    Elke maandag, altijd op maandag, dat gebonk van boven. Onregelmatig, soms sneller, dan weer traag, om gek van te worden. Dat kittige vintage vrouwtje lijkt zo frêle, maar maakt het kabaal van een Poolse sloopploeg.

    Het vintage vrouwtje van de kringloopwinkel om de hoek. Niet dat ze zo oud is, net dertig, maar qua kleding is ze blijven steken in de jaren ’60. Na mijn werk in de buurtsuper kom ik haar af-en-toe tegen in het trappenhuis, altijd gekleed in minirok-met-laarsjes. Ze heeft best een prettige verschijning, hartvormig gezicht, zwart haar, krap 1 meter 60 met een slank en fijn figuur. Een keer liet ik haar vóór gaan. Heupwiegend nam ze de traptreden. Genietend van het opwindende uitzicht volgde ik en ik verbeelde me dat mijn handen langs de binnenkant van haar dijen omhoog gleden tot onder haar minirok. Bij mijn flat deed ik alsof ik mijn sleutel zocht en keek haar na tot de volgende overloop. Daar draaide ze, zocht mijn blik, kneep nadrukkelijk even haar ogen toe en heupwiegde verder omhoog.
    Mijn erectie zocht naar ruimte in mijn broek, ik durfde niet meer te kijken en ging snel naar binnen.

    De Poolse sloopploeg is weer begonnen.
    Ik probeer mijn kalmte te vinden door alle spinners in mijn collectie nog beter in het gelid te zetten. Zinloos. Op de gang ga ik heen-en-weren, hang de Mondriaan-reproducties recht, nog eens en nog maar een keer. Steeds sneller ijsbeer ik. Dan duw mijn vuisten tegen mijn voorhoofd tot ik het niet meer uithou. Ik haal diep adem, storm mijn flat uit, de trap op, en bel bij haar aan.

    Het gebonk stopt. De deur gaat open. Verbaasd kijk ik naar haar hoog geknoopte bloemetjesschort. Ze blaast wat verdwaalde haren uit haar gezicht en snuift.

    “Wat mot je?”

    “Goedemorgen, ik ben Youri van beneden. Ik weet niet wat u aan het doen bent, maar ik word gestoord van dat gebonk.”

    Ze knikt en kijkt me doordringend aan. Haar ogen zijn groen.

    “Word jij gestoord van dat gebonk, professor?
    Nou, ik ook. Laat maar zien of jij er wat mee kan.”

    Ze stapt opzij met een uitnodigend gebaar. Voorzichtig loop ik langs haar heen.
    De dichtknallende deur laat me verstijven. Met een tik tegen mijn bil zegt ze:

    “Doorlopen professor. Ik heet Elly. Je weet toch waar de badkamer is?”

    Ik volg het golvende oranje-beige behang van de gang naar de badkamer. Ze wijst. Naast een antiek was-apparaat staat een soort ronde afvalemmer.

    “Kijk, dat is de rotzak. Die centrifuge gaat steeds aan de wandel.
    Ik word er ook gek van.”

    Bovenop de centrifuge zit een hendel die ze wegdraait zodat de klep open kan.
    In een trommel met gaatjes ligt een kluit natte was.
    Automatisch buig ik voorover en verdeel de natte kluit netjes over de trommel.
    Ik pak de rand, wiebel die heen en weer, grom goedkeurend en ga weer rechtop staan.

    “Als je de was netter verdeelt dan draait het zonder gebonk.
    En ga er voor de zekerheid op zitten, dan wandelt ie zeker niet weg.”

    “Jaja, er op gaan zitten, halve zool. Ga maar professor, ik red me wel.”

    Als ik langs haar wil lopen, trekt ze me aan mijn schouder naar beneden en kust mijn wang. Achter mij sluit ik zachtjes de badkamerdeur en adem langzaam uit. Als ik met een gloeiende wang langs de oranje-bruine golven loop, hoor ik achter mij een zoemend geluid. Ik sta stil bij de huiskamerdeur die op een kier staat, duw hem verder open en kijk naar binnen. Het lijkt precies op de foto van mijn oma’s huis! Ruwharige vloertegels in twee kleuren bruin, twee gele kuipstoeltjes op een chromen draaipoot, een bol-lamp van touw, alles ademt de zestiger jaren. Alles behalve het flat-screen aan de muur. Nieuwsgierig ga ik naar binnen, draai de stoeltjes rond en bestudeer de ouderwetse radiokast met draaischijf.
    Er staat een chromen schaaltje-met-deksel op een poot. Ik duw de zwarte knop bovenop deksel in. Tollend draait het deksel naar beneden en komt weer omhoog. Gefascineerd hou ik de knop steeds helemaal ingedrukt totdat het deksel stopt met draaien.
    Nog een laatste keer kijk ik de kamer rond en ga naar de gang.

    Als ik de voordeur voorzichtig achter me dicht wil trekken, klinkt er gekerm uit de badkamer. Ik wacht even en luister. Het gekerm klinkt steeds luider, met lange uithalen. Is ze uitgegleden? Of is er iets mis met de elektra?
    Ik neem in zes passen de gang in en verstijf opnieuw als de voordeur dichtslaat. Het gekerm uit de badkamer klinkt nu wanhopig.

    Voorzichtig doe ik de badkamerdeur open. Elly zit wijdbeens op de zoemende centrifuge, naakt onder het opengeknoopte jasschort dat slordig om haar heen is gedrapeerd. Tranen lopen over haar wangen langs de uitgelopen mascara. Ze wiegt van voor naar achter terwijl haar lichaam op volle toeren meetrilt. Een hand zit tussen haar dijen geklemd, de andere om haar kleine, ronde borst waarvan de tepel tussen haar vingers naar voren priemt.

    ‘Ow, asjeblieft, hou me, hou, hou me vahahaaa…’ kermt ze.

    Ik draai mijn hoofd weg, durf niet te kijken, schuifel zijwaarts naar haar toe en leg voorzichtig een arm om haar heen. Gelijk slaat ze twee armen zo stevig om mijn middel dat ik haar voel trillen.

    Nog harder kermt ze tot ze uiteindelijk luid ‘Jaaa’ schreeuwt en schokkend tegen me aan hangt.

    Onhandig aai ik over haar hoofd, gelukkig wordt haar geschok minder heftig.
    De zoemende centrifuge trilt nog steeds. Opnieuw begint ze te zuchten en zegt:

    ‘As-asje-sjeblieft, zet-zet ‘m uit.’

    Ik trek de stekker uit het stopcontact, het trillen stopt.
    Ik aai over haar rug, ze schokt nog steeds een beetje, maar begint minder te hijgen.

    Na een laatste stuiptrekking kijkt ze omhoog.

    “Dankjewel, wat ben jij een schatje. Kijk nou toch eens, je witte overhemd, onder de mascara. Kom, ik was ‘m voor je.”

    Met natrillende handen trekt ze mijn overhemd los, waarbij ze mijn stijve lid raakt die boven de broekband staat.

    “Oh, wat een mooi compliment.”

    Met haar vingertoppen streelt ze mijn erectie, neemt hem tussen duim en wijsvinger en schuift tergend traag de voorhuid naar beneden. Ik staar recht voor me uit en klamp me aan haar vast als ze mijn broek naar beneden trekt.

    Ik hoor alleen mijzelf ademen als haar tong mijn top likt, haar lippen om mijn eikel glijden.
    Ritmisch neemt ze me steeds iets verder in haar mond. Haar hoofd gaat op en neer, eerst langzaam maar steeds sneller tot ik sta te trillen. Vanuit mijn tenen stijgt een onweerstaanbaar orgasme omhoog. Met een zuigend geluid laat ze mijn keiharde pik schieten. Ik kijk naar beneden, zie haar gezicht en spuit drie stralen sperma over haar wangen, voorhoofd en zwarte lokken. In haar ogen schittert hetzelfde als ik voel.

    We beginnen samen te lachen, schaterend en lang.

    Sindsdien kom ik elke maandag bij mijn vintage buurvrouw Elly.
    Zij doet de was, ook de mijne, en we genieten van elkaar.
    Onze favoriet is dat zij voorover op de spinnende centrifuge ligt en ik haar op z’n hondjes neem.
    En het mooiste is, dat ik me nauwelijks nog stoor aan alle geluiden die mijn buren maken.

    Ik ben thuis.

    EroScripta-Banner-1-groot1
    Klik op het logo voor de andere verhalen van november 2018
  • Obsessie

    Betty_Page_Hawt_Ass_2_copy_79fbf58f-15bc-427b-8a01-71079851cced_1024x1024

    Ben hangt onderuitgezakt na een vermoeiende werkdag op zijn bedbank. Hij staart naar de onderwaterwereld op de Holowall. Het kleurrijke geflikker irriteert hem.

    ‘Wall uit.’

    Het geflikker stopt. Ogenblikkelijk heupwiegt zijn Fembot naar hem toe. Ze kust hem en blijft hem kussen terwijl ze zijn broek tot op zijn enkels schuift. In de palm van haar hand wiegt ze zijn scrotum, met de ander knijpt ze steeds even fel in de schacht van zijn penis. Met schokjes komt zijn erectie omhoog. Zacht bijt ze door zijn shirt in zijn schouder, borst en ontblote buik tot haar mond bij zijn roede komt. Het puntje van haar tong raakt de top van zijn eikel, glijdt onder de gevoelige rand en maakt hem met kleine kattelikjes nog harder. Hij voelt haar warme, natte lippen om zijn eikel komen, ademt uit met korte stootjes. Bijna geeft hij zich over, opent zijn ogen en kijkt genietend naar haar hoofd dat ritmisch op-en-neer gaat. Dan knijpt hij zijn ogen toe, er knippert een LED in haar nek.

    ‘Stop. Betty! Later.’

    Betty staat op en draait zich om. Ze schrijdt weg, slechts gehuld in een diensterschortje dat haar fraaie rondingen accentueert. In haar hoek knielt ze, legt haar handen op haar dijen met de palmen omhoog

    Hij doet zijn ogen dicht en ziet gelijk de tube voor zich op weg naar huis. Alle  mensen keken naar beelden op de visor voor hun ogen, maar een vrouw niet. Net als die van hem stond haar visor op doorzicht. Haar blik brandde op zijn lichaam.

    Vanmorgen begon zijn wekelijkse werkdag zoals altijd. Betty pijpte hem wakker, hij nam een licht-douche en het ontbijt van de foodprinter was precies zoals hij het wilde. Toen begon de marteling van het lopen naar de tube tussen te veel geïrriteerde en gehaaste mensen.

    In het propvolle compartiment keek iedereen op zijn visor. In de vleeskwekerij gekomen leek het of zijn vier uur woekergroei-controle twee keer zo lang duurde. Daarna weer terug naar zijn woontoren. In de tube stond elke visor op communicate, behalve die van de vrouw die vaag op Betty leek. Een vrouw in een zwart glimmende outfit die met haar donkere ogen zijn lichaam aftastte. Haar ogen zogen hem op

    Hij trekt zijn broek omhoog. ‘Betty, breng de Dell.’

    Even later legt zijn Fembot de laptop op zijn schoot en blijft afwachtend voor hem staan.

    ‘Betty, later.’ Ze gaat weer naar haar hoek.

    ‘Ik ben gewoon gestoord’ zegt Ben zacht in zichzelf als hij het antieke ding opent. Elke dag dwaalt hij langer rond in oude, trage servers van NetWorld waar schimmen van het verdwenen internet te vinden zijn.
    Op het scherm verschijnt de foto van Betty Page, het sekssymbool van ruim een eeuw geleden. Hij glimlacht en kijkt even naar zijn Betty in de hoek. Haar modificatie was prijzig maar ze lijkt sprekend.

    De laptop had hij een paar maanden geleden gevonden toen hij werd herplaatst naar zijn nieuwe binnen-cubicle zonder buitenraam. Niet alles kon hij meenemen. Hij wilde het koffertje van zijn overgrootvader al in de recycler gooien toen het uit zijn handen glipte en openbarstte. Tussen vergeelde boeken lag de laptop. Het grijze ding mocht meeverhuizen.

    Hij kon maar niet wennen aan deze binnen-cubicle. In plaats van uitzicht op bontgekleurde, omhoog torenende woonblokken had hij nu een perfecte Holowall maar hij miste zijn raampje. Dan maar een venster op het verleden.

    Na wat gepruts ging het antieke apparaat van zijn opa aan. Het eerste wat op het scherm verscheen was een afbeelding van een knielende, bijna naakte vrouw.  Ben’s vingers raakten voorzichtig het scherm aan, ze was prachtig. Wie had dat van opa gedacht…
    Vanaf dat moment werd Ben steeds meer de magische 20ste eeuw ingezogen. De eeuw dat mensen alles zelf deden.
    Er waren geen robots die de meeste taken overnamen. Fembots bestonden niet, Manbots trouwens ook niet.
    Hij voelde afschuw toen hij zich realiseerde dat mannen en vrouwen seks met elkaar hadden. Onbegrijpelijk. Dat was toch smerig! Maar het wond hem wel enorm op.
    Hij liet zelfs zijn Fembot ombouwen tot Betty om zijn lusten te blussen. Dat hielp, maar de onrust en het verlangen naar een echte vrouw groeide steeds meer. Seks met een echt mens.

    De laptop is uitgerateld. Met trillende vingers tikt Ben www.gaisha.nl, zijn hand glijdt in zijn broek en streelt zijn schacht als hij hardop begint te lezen:

    ‘Zijn vinger glijdt bij haar naar binnen. Ze reageert en duwt haar billen naar achteren. Tegelijk schudt ze haar hoofd, ze probeert haar handen los te trekken. Hij streelt haar en praat tegen haar. Haar aanblik in de spiegel windt hem…’

    De deurzoemer doet hem in elkaar krimpen.
    Op de Holowall verschijnt het gezicht van een vrouw die voor zijn deur staat. De tube-vrouw met donkere ogen waarin hij verdronk.

    ‘Deur open.’ Ben haalt snel zijn hand uit zijn broek en legt de laptop opzij.

    Gekleed in een glanzend zwarte bodysuit loopt de vrouw zelfverzekerd naar het midden van de kamer en staat stil. Ze zet haar handen op haar heupen en kijkt van Betty’s hoek naar de laptop op de bank. Haar zachte lach streelt zijn oor als ze de afbeelding op het scherm herkent. Dan kijkt ze naar Ben en zegt met hese stem:

    ‘Dus jij bent mijn nieuwe buurman. Geneer je niet, ik wil wel zien hoe jij je pik vasthoudt.’

    Ze doet een stap in Bens richting en trekt één wenkbrauw op.
    Onder haar dwingende blik schuif hij zijn broek naar beneden, zijn pik hangt slap op zijn dij.

    ‘Maak hem maar mooi hard voor mij.’ Zijn ogen schieten naar Betty in de hoek, gelijk voelt hij een felle tik op zijn wang.

    ‘Kijk me aan. Jíj maakt hem hard.’

    Zijn pik reageert nog voor hij haar aankijkt. Hij sluit zijn hand om zijn schacht en beweegt deze op en neer.  Hij blijft haar aankijken tot zijn erectie pijnlijk hard wordt en zijn genot zo groot dat hij zijn ogen moet sluiten.

    PETS!!

    ‘Blijf me aankijken.’ Zijn hand stopt, hij kijkt haar weer aan.

    PETS!

    ‘Ga door. En waag het niet om klaar te komen.’

    Hij wordt nog harder en is op de rand van een orgasme.

    ‘Pas op.’ sist ze

    Ben beweegt zijn hand steeds voorzichtiger, rillend genot raast langs zijn rug en over zijn buik, zijn benen trillen en zijn hoofd zweeft. Hij blijft naar haar kijken.

    ‘Wall, kizomba.’ commandeert ze.  Antieke muziek vult de cubicle

    Loom begint de vrouw vanuit haar heupen te bewegen, haar hele lichaam volgt de trage, geile bewegingen. Zichzelf betastend streelt ze haar zwarte bodysuit los. Traag golvend valt de glanzende stof langs haar dansende lichaam naar beneden tot ze naakt is. Ze beweegt nog wulpser dan hij Betty ooit zag.

    Met lonkende heupen draait ze haar rug naar hem toe. Terwijl ze achterwaarts naar hem toe danst zet ze haar voeten steeds iets verder uit elkaar tot haar volronde billen vlak voor zijn ogen draaien.

    ‘Laat je pik maar los, hij is mooi hard’

    KLETS! KLETS! Twee venijnige tikken op zijn pik.

    Ben’s adem stokt, totdat haar hand vol in zijn ballen grijpt, klauwt, en hij hijgend naar lucht hapt.

    Heupwiegend dalen haar billen centimeter voor centimeter tot hij haar warme natheid over zijn hooggespannen pik voelt glijden en ze hem begint te berijden.

    Uren later zit Ben op zijn knieën voor  de bank waar zij net nog zat.
    Nooit heeft hij zich zo afgepeigerd en extatisch gevoeld.
    Toen ze wegging beloofde ze dat dit nog maar het begin was.

    Zijn Mistress Page!

    ================================================================

    Dit verhaal heb ik geschreven voor de september Prikkelzinnen van

    EroScripta-Banner-1-groot1

    Het thema was ‘Anachronisme
    Klik op het logo voor de andere verhalen
  • Dame Gambiet

     

     

    De klanken van de cello zweven hypnotiserend over het podium. Wij staan, gelijk twee kariatiden, doodstil op het podium. Tussen ons in een witte zuil waarop een fallus recht overeind staat. Een zwarte dildo van monumentale afmetingen.
    Ons avondtoilet is nagenoeg identiek. Bianca’s ivoorwitte kleed wordt aan de voorzijde gesloten met slechts één gesp en valt tot op de zilverkleurige stiletto’s. Haar opwindende vormen worden feilloos geaccentueerd door de soepel vallende stof die zich aan haar lichaam lijkt vast te zuigen. De nauwsluitende, witmetalen band om haar hals completeert haar verschijning. Ik, Keira, ben haar evenbeeld. Met dit verschil dat mijn jurk en titanium halsband gitzwart zijn.
    De instructies voor Bianca en mij zijn exact en glashelder, ons lot twijfelachtig.

    Een bel klinkt. Van weerszijden komen onze Koningen het podium op. Bianca’s Meester draagt een wit satijnen kamerjas, Mijn Heer is gehuld in glanzend zwarte zijde. Met afgemeten stappen lopen ze tot bij de vierkante schaaktafel met de twee spartaanse stoelen.
    Ze stoppen, kijken elkaar aan, een seconde, een eeuwigheid. Dan buigen ze als teken van respect.

    Bianca en ik lopen geruisloos naar onze eigen Koningen, Bianca naar haar Meester in het wit, ik naar Mijn Heer in het zwart. Als ze zich weer hebben opgericht en gaan zitten, schuiven wij hun stoelen aan. Volgens onze instructies lopen Bianca en ik rondom de tafel.
    Ik sta stil achter haar Meester en wend me naar zijn stoel.
    Van hun hals nemen onze gebieders een ketting met daaraan een kleine sleutel. Zorgvuldig worden deze naast het schaakbord gelegd.
    Ik kijk naar Mijn Heer aan de andere kant van de tafel. Het wit van Bianca’s japon steekt fel af tegen het zwart van zijn kamerjas.
    Alle stukken staan perfect opgesteld.

    De bel klinkt een tweede maal, de muziek stopt. Haar witte Meester voor mij brengt zijn hand naar het schaakbord en doet de openingszet:

                      1.c4 e6   2.Pc3 d5   3.d4 Pf6   4.cxd5 …
    Een zwarte pion is geofferd. Haar Meester voor mij staat op en knoopt de band om zijn middel los. Ik neem de kamerjas van zijn schouders en leg deze opgevouwen achter mij. Naakt gaat hij weer zitten, zijn lichaam glanzend van de olie.

                      4. … exd5
    Direct wordt een witte pion teruggenomen.  Bianca neemt de zwarte kamerjas over van Mijn Heer die nu ook naakt en glimmend gaat zitten.

                     5.Lg5 c6      6.e3 Ld6        7.Ld3 0-0          8.Pf3 Te8
                     9.Dc2 h6   10.Lh4 Lg4   11.0-0-0 Pbd7   12.h3-Lxf3

    Het witte paard is geslagen. Mijn witte tegenspeelster gaat vlak achter Mijn Heer staan en gaat met haar nagels over zijn schouders en borst.

                     13.gxf3 …
    Een zwarte loper valt! Ik stap achter haar Meester en streel met mijn handen zijn bovenlichaam. Zijn borst is zwaar behaard.

                     13. … Da5   14.Kb1 Le7   15.Thg1 Tad8   16.Tg2 Kh8   17.Tdg1 Tg8   18.e4 dxe4
    Het slaan van een witte pion geeft Bianca de aanleiding om achter Mijn Heer te knielen. Haar handen schieten om zijn middel, grijpen de schacht van zijn nog slappe penis en in de zachte huid van zijn scrotum. Ze zet haar nagels erin. Mijn Heer geeft geen krimp.

                     19.fxe4 …
    Een zwarte pion is het volgende slachtoffer. Snel kniel ik achter Bianca’s Meester. Mijn handen glijden om zijn dijen, langs zijn liezen naar zijn kruis. Mijn hand voegt zich om zijn erectie die glorieus overeind staat. Zijn ballen laat ik door de vingers van mijn andere hand rollen. Ik voel zijn erectie steigeren.

                     19. … Pf8   20.Lc4 g5   21.f4 Pg6   22.Le1 Pxf4
    Nog een witte pion wordt geofferd. Mijn Heer draait zijn stoel een kwartslag. Zijn ogen blijven aan het schaakbord gekluisterd, ook als Bianca tussen zijn benen knielt en haar tong om zijn eikel laat spelen. Langzaam wordt zijn geslacht harder.

                     23.Pd5 Dxe1 +
    “Schaak.” De stem van Mijn Heer breekt rauw door de stilte. Het slaan van de witte loper maakt dat Bianca Mijn Heer’s jongeheer nu diep in haar keel zuigt.

                     24.Txe1 …
    De zwarte Dame wordt genomen. Nu mag ik de top van haar Meester’s fallus in mijn mond nemen!

                     24. … cxd5
    Het witte paard is ‘collateral damage’. Ik weet dat zij haar hand onder het scrotum van Mijn Heer naar achteren schuift en met een van haar scherpgepunte nagels diep in zijn anus glijdt.

                     25.exd5 …
    Een zwarte pion valt. Het eind nadert. Mijn rechter wijsvinger speelt rond de geoliede anus van haar Meester en glijdt naar binnen, rechtstreeks naar zijn P-spot.

                     25…. Lb4 26.Tf1 Tge8 27.a3 Ld6 28.Df5 P6h5 29.Tgg1 Kg7 30.h4
    Mijn Heer tikt met zijn linker wijsvinger de zwarte koning om.

    Een derde maal klinkt de bel, het teken voor Bianca en mij om achter de stoelen te gaan staan. Mijn Heer staat op, pakt de sleutel voor hem en overhandigd die aan haar Meester. Ogenschijnlijk kalm loopt Mijn Heer naar de zuil, neemt de dildo in twee handen en komt terug.

    Tegelijk maken Bianca en ik de gesp van ons avondtoilet los. Onze huid wordt gestreeld door de stof die langs onze lichamen naar de grond vloeit. Het enige wat wij nog dragen is een kuisheidsgordel.
    Haar Meester komt achter mij staan. De sleutel past in het slot van mijn kuisheidsgordel die hij wegneemt. Recht voor mij klikt Mijn Heer de dildo vast aan de strap-on die Bianca’s gordel ook is. Indrukwekkend priemt haar fallus naar voren.

    De klanken van de cello zweven weer om ons heen. Mijn Heer draait zijn rug naar Bianca toe. Met één gebaar veegt hij de stukken van tafel, buigt zich voorover en legt zijn handen op het schaakbord. Aan de andere kant van de tafel doe ik precies hetzelfde. Bijna raken onze handen elkaar. Achter hem staat Bianca en haar Meester staat achter mij, klaar voor de genadestoot.

    Voor de laatste maal klinkt de bel. Mijn Heer en ik kreunen als we tegelijk worden gepenetreerd. Terwijl we op de cadans van de muziek worden genomen, kruipen zijn vingers naar de mijne. Even raken onze vingertoppen elkaar, dan trek ik mijn handen terug. Hij is mijn heer niet meer.

    Als Bianca en ik met Onze Meester het podium verlaten, kijk ik niet om naar de man die geslagen over de tafel ligt. De partij is precies zo gelopen als ik mij had voorgesteld.
    Ik had het ook tot in de puntjes voorbereid.

    Ik ken mijn schaakklassiekers.

    .EroScripta-Banner-1-groot1
    Dit verhaal schreef ik  voor Prikkelzinnen van Eroscripta op 26 mei 2018.
    Voor deze bijeenkomst heb ik, als experiment, een andere soort verhaal geschreven.
    De gebruikte schaakpartij is gespeeld tussen Hikaru Nakamura en Alexander Shabalov, 24 maart 2005.
    De opening is Damegambiet (geweigerd).

    Nog zo een verhaal?  Klik HIER

  • Een dagje voor jezelf

    libelle Zomerwweek

    Fris gedoucht liep je vanmorgen langs de linnenkast. In een flits zag je jezelf in de spiegel, stopte zo abrupt dat je bijna viel. Met felle ogen keek je van boven naar beneden naar je spiegelbeeld. De rossig glanzende krullen, je trots, omlijsten sierlijk je gezicht. Naast je ogen het begin van kraaienpootjes, het enige teken dat je over de 40 bent. De huid van je voorhoofd, wangen en hals is rimpelloos en nauwelijks uitgezakt. In tegenstelling tot de rest van je lijf. VET. Volle borsten, ja, dat wel, maar geen taille meer, een diepe, dwarse plooi onderaan je buik en zadeltassen naast je dijen. Je blik keerde weer terug naar naar je gezicht. Je mondhoeken trokken naar beneden  en een traan liep langs je neus.

    De bekende dreun liet het huis schudden, jouw Harry is de deur uit.
    Ja, vandaag is een dagje voor jezelf, de drukte van de Libelle Zomerweek wacht op je.
    Nou, die wacht nog maar even langer!
    Je veegde je traan van het puntje van je neus, schoof vastberaden de spiegel opzij en pakte achter uit de lingerielade je speciale setje. Nog geen half uur later zag je reflectie een elegante dame, zorgvuldig opgemaakt, met een uitdagende blik in haar ogen.

    Toen de trein begon te rijden, gloeide het onderin je buik. Bij ieder station verspreide die gloed verder door je lichaam en nu, bij je laatste ‘overstap’  straal je pure hitte uit. Zweetdruppels rollen stroperig langs je rug naar beneden. Zometeen stap je op de sprinter die om 8.35 uur van Amsterdam-RAI is vertrokken. De sprinter waar híj, je Second Lover, altijd achterin zit. Zal je hem herkennen? Zit hij überhaupt wel in de trein?

    “Station Weesp, overstappen voor de sprinter naar Schiphol en Den Haag op perron 3. Voor de richting Almere, Lelystad en de Libelle Zomerweek op perron 1. Volgende station, station Weesp.”

    Op perron 1 ga langs de sprinter naar achteren. Je benen voelen wiebelig. Als je bij het tweede treinstel loopt, klinkt al de fluit. Met een paar snelle passen kan je nog net naar binnen glippen voordat de deur sissend achter je sluit.

    Ik zit op de klapstoel naast de deur en zie een aantrekkelijke vrouw in zalmkleurig mantelpak dichterbij komen. ‘Een Libelle-dame’ denk ik, ‘met donkerrode hoge hakken die niet handig zijn op het Almeerse strand.’
    Haar jasje staat open, eronder een losjes dichtgeslagen witte blouse. Als de fluit klinkt neemt ze gehaast de laatste stappen naar de deur, waarbij haar borsten uitbundig meedeinen. Ik verschuil me achter mijn krant en stel me voor dat mijn handen om haar borsten meedeinen. De deuren schuiven sissend dicht, naast me klinkt gehijg. Als ik omhoog kijk, kijkt zij naar beneden, recht in mijn ogen. Ik ken haar ergens van…
    Er verschijnt een prachtige glimlach op haar vuurrode lippen, ze neemt een stap mijn kant op en buigt voorover. Wat een fraaie inkijk in haar decolleté. Ik slik en hoor zacht in mijn oor:
    “Goedemorgen John Doe, hier is Dreamgirl.”

    Even vergeet ik adem te halen, denk bij mezelf ‘nee!’, maar dat wordt overstemd door mijn opkomende erectie die duidelijk ‘JA!’ zegt. In het echt is mijn Second Love geliefde veel mooier dan op haar foto’s. Uren hebben we gechat, hebben we onze geheimen en stille wensen gedeeld. Ik verlang waanzinnig naar jou, maar die éne stap heb ik nooit durven nemen.
    Nu brengt je mijn fantasie tot waarheid!
    Starend naar haar uitdagende tepels die bijna door haar blouse heen prikken, schiet het door me heen dat ik me vanmorgen ‘gelukkig’ helemaal, overal heb geschoren.
    Ik kan me niet inhouden en druk een zoen op je rechter borst, ik hap er even in. Je kreunt en gaat sneller ademen.

    Ik sta op en zeg: “Voor zo een prachtige vrouw sta ik graag op.”
    Uitnodigend houd ik de zitting naar beneden. Je billen glijden over mijn hand als je gaat zitten. Ik ga staan en voel dat mijn pik nu recht overeind staat. Met een wazige blik kijk ik de eerste klasse in. Als de trein stommelend door een bocht gaat, val ik tegen je aan. Mijn harde paal komt tegen je schouder. Ik houd m’n adem in en als jij mijn heupen pakt en me terug duwt, adem ik pas weer uit. Dan voel ik je linkerhand onder mijn T-shirt omhoog kruipen. Als je hand bij mijn tepel is, knijp je er venijnig in en blijft knijpen terwijl je rechterhand tergend langzaam de rits van mijn jeans opent.
    Elk rits-palletje dat opent trilt door in mijn pik. Als de trekker helemaal beneden is, glijdt je hand onder de bovenband van mijn boxer die je langs mijn pik tot onder mijn scrotum trekt. Het elastiek drukt aan weerszijden van mijn paal een bal omhoog, je vingers glijden er overheen. Ik maak de knoop van mijn jeans los, mijn stijve pik spri bevrijd schuin naar voren. Je kust het topje en…

    “Station Almere Poort, Libelle zomerweken”. De trein remt af, er komen mensen bij de deur staan. Ik vouw mijn handen voor mijn kruis en blijf met moeite staan. De trein loopt bijna leeg. Als de deuren weer dicht zijn, kijk ik je aan en zeg: “Wisselen.”

    Zodra je staat, schuifelen we onhandig om elkaar heen. Ik pak je heupen, ga zitten en trek je zó dichterbij dat mijn knie tussen je benen onder je rok komt. Mijn handen gaan langs je dijen naar beneden en ik leg ze op mijn knie. Als de trein zich weer in beweging zet kruis ik mijn polsen.
    Plagend, kriebelend kruipen mijn handen omhoog langs de binnenkant van je dijen. Ik hoor je oppervlakkiger en haperend ademen, voel dat je je bekken naar me toe kantelt.

    Mijn handen komen hoger, je dijen worden vochtiger! Mijn handen slippen omhoog op jouw geil. Ongedacht voel ik plotseling je gezwollen lippen. Je hebt een open slipje zonder kruis! Een geile grijns verschijnt op mijn gezicht. Met mijn ene hand spreid ik je lipjes,  mijn andere hand komt erbij.  Mijn vingertoppen glijden op-en-neer, op-en-neer, en elke keer duw je jouw warme gleufje er tegenaan. Ik haal mijn hand onder je rok vandaan en breng hem naar mijn gezicht. Je lust druipt van mijn vingers. Ik ruik eraan. Ik lik eraan. Grommend gaat mijn hand weer omhoog tussen je dijen naar je geile verlangen. Als twee vingers zonder weerstand in je glijden, diep in je, zuig je hard je adem naar binnen. Met mijn duim wrijf ik over je klitje, tril erop. Je kreunt ingehouden als mijn vingers ritmisch in je gaan klauwen en al gauw voel ik je in hetzelfde ritme om mijn vingers samentrekken. Nog een vinger glipt erbij, gedrieën gaan ze op zoek naar die ene plek die laaiende lust in je oproept, de plek die je laat zinderen, branden. . .
    “Ja, daar, daar, ja” fluister je.

    “Vervoersbewijzen alstublieft”

    Ik leg mijn  handen op mijn dijen, veeg ze droog en pak de OV-kaart uit mijn achterzak. Jij leunt tegen zwaar tegen mij aan, voelt in de zijzakken van je jasje en vindt de print van je Libelle combi-ticket. De conducteur loopt hoofdschuddend verder.

    We lachen, kijken in elkaars gulzige ogen. Ik buig me opzij om te zien of er mensen zijn die iets doorhebben. Iedereen is bezig met zijn smartphone of leest de ‘Metro’.

    Ik kijk om naar het ‘eerst klas’ compartiment achter me. Daar zit niemand, maar de deur van de stuurcabine staat op een kier!

    Ik sta op en duw je door de lege ‘eerste klas’ naar de stuurcabine.

    Als we binnen zijn trek ik deur zorgvuldig dicht.
    We staan vlak voor elkaar. Met de blik van een roofdier kijk je me aan, je mond een beetje open, je lippen trillen. Ik voel je hand om mijn pik, je grijpt me stevig vast en je gaat zitten in de bestuurdersstoel. Je draait de stoel half om, mij meetrekkend, tot ik met  mijn rug tegen het dashboard sta.
    “Ga erop zitten.” zeg je met verstikte stem.
    Moeizaam werk ik me omhoog tot op het dashboard. Je buigt je voorover, trekt mijn pik omhoog en haalt met je andere hand mijn balzak naar je toe. Heel zacht blaas je erover, likt, knabbelt en trekt met je tanden eraan. Mijn ballen doen pijn van de spanning. Langzaam trek je mijn voorhuid naar beneden, jouw krullen kriebelen over mijn glanzend harde eikel, over het toompje. Ik word wild, grijp in je haar en draai je gezicht omhoog, zet mijn mond op de jouwe en kus je hard, dwingend en gulzig. Ik wil je opvreten.

    Ademloos laten we elkaar los, kijken elkaar aan en woordeloos begrijpen we elkaar.
    Jouw fantasie wordt zo werkelijkheid. Je staat op, schuift je rok langs je benen omlaag tot op de grond, draait je om en gaat op je knieën in de draaistoel zitten. Je ronde billen uitnodigend naar me toe gekeerd. Ik grijp je ze, trek ze van elkaar en blaas ertussen, over je rozet, tussen je lipjes naar je klitje en weer terug.

    Je wiebelt je kont, wenkt me. Snel laat me ik ruggelings op de grond zakken, leg mijn hoofd achterover op de zitting en steek mijn tong ver uit. Plagerig langzaam laat jij je zakken tot het puntje van mijn tong je gezwollen lipjes raakt. Ik ga likken en likken, langs je lippen, over en in je natte kutje.
    Mijn duimen glippen in jouw natte gleufje en wrijven je helemaal open. Mijn lippen zetten zich om je klitje. Op het cadans van de trein zuig ik je in me en laat mijn tong rondom je knopje dwalen.

    Als mijn duimen je loslaten, blijft je kutje geil druipend openstaan. Mijn tong plaagt nog steeds je knopje als één vinger, doelbewust in je glijdt, rechtstreeks naar jouw fijnste plekje. Je lijf ontspant terwijl je opwinding stijgt. Nog twee vingers komen in je, glijden ritmisch langs de wanden van je schede en openen je nog meer. De vinger op je hotspot gaat trillen, steeds sneller. De wereld onder je zakt weg, ademloos zweef je in het niets. De warmte die de hele dag al in je broeit, wordt verzengend heet. Een gloeiende tsunami raast door je heen en laat je spuitend komen!  Ik lig onder je en drink jou, zuig alles op. Je gaat heftig trillen maar mijn vingers blijven doorgaan. Ik voel dat je al je spieren aanspant als de volgende golf door je heen raast.
    Als je verslapt, wring ik mezelf onder je vandaan en sta op.
    Jij ligt opgekruld in de stoel.

    De trein staat stil, ik kijk naar buiten en zie ‘Almere Oostvaarders’ op het bordstaan.
    “Snel, we zijn bij het eindpunt.” Ik geef haar rok aan, “De machinist komt zo!”

     

    sprinter2

    Even later zitten we keurig naast elkaar in de coupé. We zien de machinist uit de andere stuurcabine komen en naar ons toe lopen. Als hij bij ons is, groeten we vriendelijk.
    Hij kijkt verbaasd.
    “Vergeten uit te stappen.” leg ik uit.
    Hij loopt verder naar de stuurcabine waar wij net nog waren.

    Je zit naast jouw ‘John Doe’! Hij heeft zich telefonisch afgemeld van zijn werk en een hotel geboekt in Almere. Als hij zich naar je toedraait, zie je in zijn glanzende ogen jouw gespiegelde zelf.
    Je bent prachtig.

     

    Dit verhaal is mijn bijdrage voor het thema van mei2018 van

    pittig-proza-button

    De basis van dit verhaal is de allereerste erotische fantasie die ik jaren geleden voor mezelf opschreef.
    Toevallig kwam ik het tegen in een oud Back-Up  bestand en heb het verder uitgewerkt.

    Een soortgelijk verhaal lees je HIER

     

     

  • Biggetjes kijken.

    Op weg naar de supermarkt werd ik door knorpiepende biggetjes als een magneet de kinderboerderij binnengetrokken. Ik ben dol op die rondracende roze knorretjes. Mijn ex vond varkens maar vieze beesten, ook daarin kon ze me niet volgen. Bij het varkenshok blijf ik kijken tot de zeug eindelijk op haar zij gaat liggen en alle acht, nee, negen biggetjes bokkend aan haar tepels laat zuigen.
    Voor het eerst valt me op dat een zogende zeug bolronde borstjes heeft.knorrtejes2

    Hoofdschuddend, in mezelf lachend om wat ik denk, draai ik me om en ga lekker in de zon staan. De lege flessentas zet ik naast me neer en ik leun tegen de opengeslagen staldeur. Kleuters staan te dansen bij de konijntjes die doen wat ze altijd doen: knabbelen, huppelen en rammelen. Iets dichterbij me zit een clubje moeders op een rijtje stoelen in de zon. Ze kijken even mijn kant uit en praten daarna besmuikt lachend verder. De dames hebben hun ietwat gekreukelde rokken zo hoog opgetrokken als ze durven en van hun blouses staan de bovenste knoopjes open. Ik zet mijn bril recht. Het zijn erg aantrekkelijke moeders. Ik hou wel van ontblote dijen, de korte rokjes die opwindend hun billen omspannen en borsten die naar de zon snakken.
    Een mokkakleurige moeder met kort, donker haar kijkt geamuseerd mijn kant op. Ze strijkt de tulpen op haar blouse strak. Ik lach terug. Vandaag is het pas echt lente, de eerste zonnige dag boven de 20 graden. De zon voelt zo goed, ik doe mijn ogen dicht en strek mijn hals omhoog, mijn gezicht naar de warmte. Het gemekker, geknor en gekwetter, het gebrabbel van kleuters en de ditjes en datjes van de moeders sussen me bijna in slaap.

    Er klettert iets. Door mijn oogharen zie ik een vlammend rode hanekam uit het schuurtje komen. Een skinny vrijwilligster komt met een zinken emmer aanzeulen.
    Ik ga rechtop staan en steek een hand uit:
    ‘Wat een heerlijk weer hè, zal ik even helpen?’

    Ze kijkt me vernietigend aan. Met scheve walspassen strompelt ze voor me langs de stal in.

    ‘Ach, ze zal het wel druk hebben’. Ik leun weer tegen de deur en koester me in de zon…

    Even later komt Roodkopje met een weerspannige pony naar buiten, met moeite sleept ze het dier naar het grasveldje.

    ‘Kom je mee naar de paardjes kijken, Noëlle?’ hoor ik de moeder met de tulpenblouse tegen haar dochter zeggen.
    Noëlle schudt hard haar hoofd ‘Konijntjes! Met papa kijk ik altijd naar de paardjes.
    Éven vertrekt de mond van haar moeder, dan laat ze zich verder onderuit zakken, knoopt het vierde knoopje van haar blouse open en zucht. Ik gluur naar de indrukwekkende gleuf tussen haar bolronde borsten. Ze schraapt haar keel, ik kijk op. Knipoogt ze? Ik knijp mijn ogen toe, ze knipoogt echt. Roodkopje loopt vlak voor me langs, snuift en verdwijnt in de stal. Tulpenblouse en ik lachen naar elkaar, ze veegt een lok achter haar oor en sluit de ogen. Ik draai mijn gezicht ook weer naar de zon.

    Plotseling klinkt er een dreunende klap uit de stal, ik schrik op, hoor hout versplinteren.

    Zo snel als ik kan, struikelend over mijn flessentas, ga ik de stal in. Even zie ik niets, hoor alleen het snuiven van een beest. Dan zie ik eerst de gevallen emmer liggen en daarachter de contouren van een pony. Hij is half uit zijn box, zwaait heen en weer met zijn hoofd en gaat met de achterhand van links naar rechts. Bij elke beweging naar rechts wordt een geknapte plank tegen de muur gedrukt. Klem achter die plank staat Roodkopje die met grote ogen mijn kant opkijkt. Behoedzaam loop ik naar de pony terwijl ik zacht en sussend woordjes zeg. Als ik bij het hoofd kom, aai ik zijn hals en later zijn neus. Nog een keer zwaait hij woest met zijn hoofd, raakt me vol tegen mijn slaap, maar ik blijf doorpraten. Hij briest, snuift en blijft dan rustig staan. Ik pak de halster en leid hem de box in. Even stokt hij als de plank kletterend op de betonnen vloer valt, maar gaat dan gelukkig weer mee. Twee toegesnelde moeders houden Roodkopje vast en helpen haar naar buiten. Zo te zien is ze alleen maar erg geschrokken. Ik zet de pony vast aan een paal, geef twee klappen op de flank en ga de box uit.

    Ik zie dubbel, voel me zweterig en hou me overeind aan een balk. Voorzichtig laat ik me op een strobaal zakken en leun achterover tegen de balk. Een silhouet komt dichterbij. De tulpen op haar blouse zijn wazig.

    ‘Er zit bloed op je wang,’ zegt ze met lage stem, ‘gaat het?’

    ‘Ach, beetje duizelig’

    Vaag zie ik een wit doekje dichterbij komen. Ik voel haar warme hand onder mijn kin en vlak daarop een aangename koelte op mijn wang. Ze dept mijn slaap. Haar handen, de warmte en de koelte, winden me op. Ik voel mijn erectie groeien en sluit mijn ogen.

    Als ik ze open kijk ik recht in haar decolleté. Ze streelt mijn wang en zegt zacht in mijn oor:
    ‘Ik heb je wel zien kijken, je mag wel meer zien.’
    Met een hand knoopt ze haar blouse verder open. Prachtige, ronde borsten glippen bijna uit haar BH. Twee ronde, bijna zwarte cirkels zijn zichtbaar onder het witte kant.

    Haar vingertoppen strelen over de cup van haar linkerborst, ik zie de tepel het kant omhoog duwen. Dan gaan haar vingers onder het kant. Ze draait haar hand zodat de stof naar beneden glijdt en ze haar naakte borst aan mij presenteert. Als ik met mijn hand ernaar reik, pakt ze mijn kin en dwingt mijn blik naar haar ogen.

    ‘Ah ah, alleen maar kijken.’ Ze zet een voet naast me op de strobaal.

    Haar rok is nu hoog opgeplooid, tussen haar dijen straalt het wit van haar slipje. Mijn erectie wordt nu echt hard, maar omdat mijn pik gedraaid in mijn spijkerbroek ligt, zit hij pijnlijk klem.

    Ze buigt nog meer voorover. Vlak voor mijn ogen zweeft haar borst, ze duwt mijn kin verder omhoog. Haar tepel tikt tegen mijn wang, steeds iets dichter naar mijn mond. Als haar tepel mijn lippen beroert, moet ik ze wel openen. Het puntje van mijn tong raakt haar tepel; ik geef twee, drie likjes. Ze kreunt en duwt haar borst in mijn gezicht. Ik klem mijn lippen eromheen en zuig de tepel, haar tiet, zover ik kan in mij. Met knijpende lippen en draaiende tong proef ik haar heerlijke smaken. Ze kreunt ingehouden.

    Dan voel ik haar klauwende vingers langs mijn borst en buik naar beneden gaan, de knopen van mijn gulp klikt ze geroutineerd los. Hardhandig wrijft ze over de bobbel in mijn boxer, grommend klemt ze haar hand eromheen. Ik moet kreunen van pijn en genot. Met twee handen rukt ze mijn jeans een stukje naar beneden en bevrijdt mijn ingeklemde pik door een pijp van mijn boxer opzij te trekken. Mijn paal staat recht omhoog.
    Met een ploppend geluid komt haar borst los uit mijn mond als ze zich opstrekt.

    De nagel van haar wijsvinger glijdt een paar keer langs mijn paal, van mijn scrotum naar het topje van mijn pik, en weer terug.

    Als ze weer bij het topje is maakt ze een ‘O’ van haar duim en wijsvinger en stroopt mijn voorhuid naar beneden. Op de rand van mijn helm beweegt ze de ‘O’ snel, plagend op en neer. 

    Met mijn ogen volg ik haar andere hand die van haar borst langs haar zij, over haar dij naar haar knie glijdt. Mijn ogen willen zich sluiten van genot, maar ik dwing mezelf te blijven kijken als haar hand weer terug glijdt langs de binnenkant van haar dij.
    Het kruis van haar slipje kleurt al donker als haar vingers eronder glippen. Ze schuift de stof opzij, haar vochtige, gezwollen lippen glanzen me tegemoet. In hetzelfde tempo als ze mijn voorhuid heen en weer schuift, laat ze twee vingers tussen haar lippen glijden.

    Ik ben bijna zover dat ik kom, mijn buikspieren verkrampen, mijn helm wordt glanzend hard. Ze laat me los.

    ‘Nog even wachten.’ fluistert ze ‘Kom, pak mijn borsten maar.”

    Puffend van geilheid ontbloot ik ook haar andere borst en grijp ze allebei, mijn vingers in haar zachte vlees, haar tepels tussen duim en wijsvinger.

    Zuchtend zegt ze ‘Ooooh ja’, zet haar andere been naast mijn knieën, pakt mijn harde paal stevig vast en zet de top tussen haar lippen. Ik tril van verlangen. Langzaam laat ze zich er overheen glijden. Dan gaat ze me berijden, Ze gaat langzaam omhoog en snel naar beneden, maar al gauw  gaat ze steeds harder. Als ik alweer bijna kom, laat ze mij nèt niet uit haar kutje glippen. Traag gaat ze achtjes draaien met haar heupen, mijn hoogtepunt komt even traag. Ik verstijf en sidder van genot als ik in haar explodeer. Met glanzende ogen kijkt ze me aan en laat zich weer tot mijn ballen over mij heen zakken. Nog een paar keer gaat ze heftig op en neer. Het is te erg, ik ben nu zo gevoelig. Met een ingehouden gil laat ze zich helemaal slap over mij heen zakken. Schokkend hangt ze tegen me aan. Ik voel haar sappen om mijn pik stromen en langs mijn ballen druipen. Mijn handen zijn nog steeds om haar borsten als ik kreunend mijn ogen dicht doe. 

    ‘Niet doen!’ zegt ze.
    Ik voel een harde tik tegen mijn wang en laat geschrokken mijn handen zakken.
    Vlak daarop voel ik een streling over diezelfde wang.
    ‘Sorry…’

    Als ik mijn ogen open zie ik haar bezorgde gezicht, de tulpenblouse is, behalve de bovenste knoopjes, gewoon dicht en haar rok zit keurig gladgestreken tot op haar knieën
    ‘Je was even weg, het leek of je kreunde’.
    ”Echt?’ zeg ik ‘Ik kreunde alleen maar omdat er iets klem zit.’en wenk met mijn hoofd naar mijn kruis.
    Ze volgt mijn blik en lacht met getuite lippen.
    ‘Doe er maar wat aan, ik kijk wel even de andere kant op.’
    Ze kijkt weg naar de geopende staldeuren, ik grijp onder mijn broekband en leg mijn pijnlijke pik recht. Wat een opluchting. Verbaasd bedenk ik dat ik mijn jeans gewoon aan heb.

    Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen.
    ‘Waar is die emmer gebleven? En waar is de pony?’
    Ze kijkt me aan: ‘Heb je niet gemerkt dat de pony naar buiten is gebracht?
    ‘Nee, maar wij waren toch…’ Ik voel dat ik een rood hoofd krijg.
    ‘Wat waren we toch? vraagt ze met een frons. Ik haal mijn schouders op.
    ‘Zeg, woon je alleen?’ gaat ze verder.
    ‘Ja, hoezo?’
    ‘Kom jij voor de zekerheid maar met me mee, ik woon hier vlakbij. Dan kan ik een oogje in het zeil houden, misschien heb je een hersenschudding. Van Noëlle zullen we weinig last hebben die is aan haar middagdutje toe. En ik vind een beetje aanspraak wel zo gezellig. OK?’
    Ik knik.
    ‘Ik ben Cynthia, wie ben jij?
    ‘Eh, Olaf, aangenaam Cynthia.’ Ik geef haar een hand.

    Als ze me overeind helpt strijkt ze – per ongeluk? – over de afgetekende erectie in mijn jeans. Mijn adem stokt, het is zo gevoelig. Ze lacht, knipoogt en geeft me een arm. Buiten de stal gekomen pak ik mijn omgevallen flessentas. Zij roept Noëlle, die haar andere hand pakt.
    ‘Deze meneer, Olaf, komt gezellig met ons mee, vind je dat goed?
    Noëlle denkt even na en knikt dan nadrukkelijk een keer.
    Met zijn drieën lopen we naar de uitgang van de kinderboerderij.
    Als we langs de biggetjes komen bedenk ik dat deze middag nog veel boeiender kan worden dan hij al was.

     

    Nog een verhaal? Llik dan HIER

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

  • Reuzenrad

    suikerspin

    Schommelend draaien we omhoog,
    dwars door blauw-rode vuurpluimen

    De roze suikerspin is bijna zo zacht als je borsten, buik en ogen

    Jouw ogen die mij tot jou toelaten

    Bovenin stokt het rad, de zon aan de einder kleurt de wolken purper…

    Happend, likkend, smelt ik de suikerspin tot mijn mond op de jouwe rust

    Mijn lichaam verzinkt in jouw lichaam, welkom, waar ik zijn mag wie ik ben

    Met een schok schommelen we naar beneden
    op weg naar een nieuw hoogtepunt

    De kiem van dit gedicht is ontstaan op de Eroscripta-workshop “Erotisch gedichten”
  • Floating

    Tijdloos, gewichtloos drijft ze, één met het warme water. Een ijskoud briesje dwarrelt omlaag, over haar gezicht, streelt haar tepels en verdwijnt langs haar knieën. Amber voelt de prikkende kou die naar de dampende waterspiegel reikt. Ze wacht. Haar gedachten dwalen …

    De kruk aan het einde van de bar leunt tegen de muur. Daar zit Amber, alleen gekleed in een slip en een doorzichtige babydoll. Ze zit kaarsrecht, knieën tegen elkaar geklemd, armen gekruist voor haar borsten. Haar bijna naakte borsten. Ze kijkt naar de punten van haar roze pumps die ze onrustig tegen elkaar tikt.

    Ze wil niet in de ogen kijken van de mannen die in boxershort, slip of naakt paraderen op de discodreun.

    ‘Zo,’ Peter schuift de gin-tonic met een vochtige geluid over de toog naast haar.

    ‘Je ziet er top uit wijfie, dat zwarte korset staat je echt lekker en dat slipje zonder kruis is zo geil. Haal die armen weg schatje, laat je tieten toch zien, ze zijn om op te vreten.’ Amber slaat haar ogen op, kijkt hem aan en ontvouwt één arm om haar glas te pakken. Na een grote slok zet ze haar glas terug en kijkt weer naar haar voeten

    ‘Leuke tent toch?’

    ‘Peter, ik vind het… Kijk, jij wilde hier in het nieuwe jaar graag heen, jouw goede voornemen,  en ik vond het idee wel opwindend, eerst, maar nu…  Ik ga liever naar huis.’

    ‘Schatje, we zijn hier pas. Er lopen toch mooie mensen rond. Kijk daar, die blonde stoot naast die spierbundel, dat ziet er gezond uit hoor. En zeg zou zelf, het is toch zonde van die meier als we niet effe blijven.’

    Amber kijkt even naar de spierbundel, schudt even het hoofd, pakt haar glas en giet in een teug de gin-tonic naar binnen.

    ‘Peter, je had me beloofd dat we gelijk weg zouden gaan als ik het niks vond. Ik vind het niks. Laten we gaan.’

    Ze wil zich van de kruk laten glijden maar Peter pakt haar heupen en tilt haar terug op de kruk.

    ‘Schatje. Blijf, nog 10 minuutjes. Geef je ogen maar de kost. Ik loop een rondje om te kijken wat er allemaal nog meer te doen is. Tot zo.’ Hij knijpt even boven haar knie en is weg.

    Amber loert naar de halfnaakte meiden die zich schaamteloos aan Peter presenteren. Ze sluit haar ogen en zucht.

    ‘Goedenavond, wat doet zo’n mooie vrouw als jij hier alleen aan de bar?’

    Ze kijkt opzij. De spierbundel staat naast haar, met een vinger streelt hij een bruine lok achter haar oor. Een streling die verder  kriebelt naar haar nek, naar beneden over haar rug.

    ‘Eh, ik ben niet al… Sorry, maar… mooi?’ Met een wenkbrauw opgetrokken kijkt ze hem aan. Peter noemt haar tegenwoordig wel geil en lekker maar nooit meer mooi.

    ‘Je bent prachtig. Die dunne sprieten hier doen me niet zoveel, maar jij bent opwindend, een echte, ronde vrouw.’

    Ambers huid lijkt statisch als ze zijn hand op haar heup voelt, het tintelt over haar huid  en bruist in haar buik. Ze kijk naar zijn hand, haar oog valt op de bult in zijn slip en het brede elastiek dat omhoog wordt geduwd. Snel kijkt ze weer omhoog, haar grote bruine ogen staren recht in zijn blauwe. Zijn hand maakt kleine cirkels over haar heup, ze knijpt haar ogen toe en ademt langzaam in.

    ‘Misschien kan ik je ergens een plezier mee doen? Een drankje?’ Zijn hand glijdt naar haar buik, ze gaat rechtop zitten ‘Een massage?’ Zijn vingers kriebelen naar omlaag, onwillekeurig gaan haar dijen uit elkaar. ‘Je net zo lang likken tot je ligt te trillen en te  schokken van genot? Eén vinger glijdt naar beneden over het kant van haar slip tot de opening. Ze houdt haar adem in, zijn vinger glijdt verder langs haar klitje en glipt tussen haar labia. Ze wil protesteren, maar hij is haar voor en legt diezelfde vinger op haar lippen. Ze voelt haar eigen vocht

    ‘Ssst, denk er maar over na. Misschien zie ik je zo in het zwembad.’

    Zijn hand streelt haar wang  voordat hij wegloopt. Ze likt haar lippen, zakt onderuit op de kruk en knijpt haar ogen tot spleetjes.

    Peter komt aanlopen met zijn hand op de bil van de blonde stoot in haar minikini. Hij zegt iets tegen haar, ze lacht, draait zich om en loopt overdreven heupwiegend weg. Peter blik blijft aan haar kont kleven tot ze de hoek om is, dan pas gaat hij naar Amber toe.

    ‘Hé, slaap je? Ze hebben hier een prima sauna. Kom, we doen een rondje.’

    Hij pakt haar hand, ze denkt aan het zwembad, knikt één keer en laat zich van de kruk glijden.

    Na een paar minuten sauna houdt ze het niet meer. Behalve de blonde stoot in haar bikini zijn er alleen mannen. Naakte mannen die hitsig naar haar kijken. Het geeft haar holle kriebels en ondertussen voelt ze voortdurend de vinger van de spierbundel.

    ‘Ik ga afkoelen’ meldt ze aan Peter en slaat de handdoek om. Ze hoort nauwelijks zijn puffende ‘Oké’. Rustig gaat Amber naar buiten en loopt dan met snelle passen naar het zwembad. Hij is er niet! Teleurgesteld kijkt ze rond en ziet door het raam buiten water op spatten.  Het bad loop buiten door! De handdoek valt op de tegels, ze laat zich in het warme water glijden en duikt onder de plastic lamellen door. Als haar hoofd boven water komt, voelt ze gelijk de prikkelende kou. De man trekt met een lome crawlslag baantjes. Lachend, met grote ogen kijkt ze naar hem, ondanks de vrieslucht gloeien haar wangen.

    Als hij haar ziet verdwijnt hij onder water, zwemt over de bodem naar haar toe, cirkelt om haar heen en duikt langzaam voor haar.

    Warme waterdruppels spatten in haar gezicht als hij zijn hoofd schudt.

    ‘Hallo schoonheid’.

    Ze kan alleen maar lachend naar hem kijken.

    ‘Als je onder water kijkt, zou je zien hoe opwindend ik je vind.’

    Als vanzelf zweeft haar hand onder water naar zijn gespierde buik. Haar vingers raken de top van zijn erectie, ze legt haar vingers om zijn eikel. Hij kreunt, pakt haar pols en beweegt haar hand omhoog

    ‘Nee, dat bewaren we voor later. Je bent veel te gespannen. Kom, ga op je rug liggen dan laat ik je floaten.’

    Amber voelt zich betrapt. ‘Oké?’ zegt ze en laat zich voorzichtig achterover vallen.

    De hand tussen haar schouders en de arm onder haar dijen raken haar nauwelijks aan. Ze sluit haar ogen., haar ademhaling wordt dieper, lomer, ontspanning glijdt in haar lichaam en besef van tijd en ruimte verdwijnt. Ze is één met het water.

    Hoelang ze heeft gezweefd weet ze niet maar dan wordt ze zich bewust van de aanraking van een hand. Nog een hand en nog een hand. Steeds meer handen die haar beginnen te strelen. Even probeert ze te tellen hoeveel handen. Handen die over haar voeten en benen, haar handen, armen en schouders, haar rug, flanken, billen en buik glijden. Vingers die haar wangen, haar haar en hals strelen. Ze opent haar ogen, ziet vijf, zes mannen rondom haar. Lachend geeft ze zich over. Als ze haar ogen weer sluit, komen de handen op haar borsten. Handen die haar borsten kneden, vingers waar tussen haar tepels rollen, die er zacht aan draaien en trekken. Haar benen spreiden zich terwijl van kreunt en zucht van genot. De binnenkant van haar dijen wordt gestreeld, steeds hoger. Vingers glijden van haar buik langs haar klitje en dan eroverheen. Vingers glijden langs haar lipjes en ertussen, vaardige vingers die trefzeker haar fijnste plek raken. Een lang, zuchtend gekerm ontsnapt haar, en zingt over het water.

    nude-woman-many-hands-on-her-body-orange (3)

    ‘Hey, blijf van mijn vrouw af .Sodemieter op.’ Het is Peter.

    Alle handen schieten weg, Amber gaat volledig koppie-onder.
    Proestend komt ze weer boven.

    ‘Kom, we gaan.’ Peter pakt haar hand en sleurt haar uit het water.

    Glimlachend denkt ze weer terug aan die eerste keer. Peter wilde hier nooit meer naartoe.

    Toen hij voelde dat de blonde stoot een Shemale was schrok hij zich wezenloos! Vloekend liep hij rond, zoekend naar Amber die hij nergens zag. Toen hij haar eindelijk vond omringd door mannen die ze ‘bediende’ werd hij nog woester.

    Hij nam zich voor om nooit meer naar ‘zo ’n gore tent’ te gaan.

    Wat Peter niet weet is dat zíjn goede voornemen háár goede voornemen werd.

    Ze hoeft niet lang te wachten, de eerste handen gaan al liefkozend over haar lichaam.

    Vandaag zal ze weer mateloos genieten.

    pittig-proza-button

  • Pensioenbreuk

    https://img.iex.nl/images/uploads/2016/pensioengat-pensioen-iexgeld_15d6033a-1ba9-4040-8060-4382f5fff6cb.jpg

    Gelukkig waren er deze keer de zelfgemaakte bitterballen van Connie-van-de-kantine. De rest van de receptie was standaard MedicoPharma. Kantinetafels bedekt met rood-wit ruitjespapier waarop dienbladen met glazen zoete witte en wrange rode wijn stonden. De plateau’s met blokjes kaas, gesneden worst en olijven ontbraken ook niet. Om vier uur stonden de aanstaande pensionado en zijn vrouw ongemakkelijk op het kleine podium. De directeur hield een obligaat praatje waarna de directe chef aan de beurt was die afsloot met een klamme hand en het door de OR goedgekeurde pensioenpakket.

    Behalve de bitterballen was er nog iets anders. De vrouw die ontheemd op het podium stond was de mijne en ik stond ernaast met het pensioenpakket.

    Bijna dertig jaar. Het was geen topbaan. Dat hoefde voor mij ook niet, de financiële administratie was nét afwisselend genoeg. Het waren de mensen die het de moeite waard maakte. Ik deed mijn best om met iedereen goed op te schieten. Praatje maken, koffie meenemen, beetje flirten. Allemaal aardige, prettige mensen.

    Mijn vrouw en ik gingen voor het podium staan en een voor een kwam iedereen langs om me geluk wensen. Dat was een onderdeel wat ik had onderschat. Al die aardige, prettige mensen hadden er zichtbaar moeite mee dat ik wegging.

    Elke collega die langs kwam was geëmotioneerd. Mijn keel ging steeds meer dicht zitten en naast mij werd mijn vrouw steeds onrustiger. Willem, die de laatste jaren tegenover mij zat, kwam met natte ogen vertellen dat hij nooit zou wennen aan een ander op mijn plekje. Daarvan kreeg ik het ook te kwaad. Mathilde, de zeur van het testlab, sloeg haar armen om me heen. Met haar hoofd op mijn schouder verklaarde ze dat ze die smoesjes had bedacht om even langs te komen. Ze gaf me snel twee kussen op mijn wangen en een op mijn mond voordat ze naar de wijn vluchtte. Jean-Pierre van Security schudde langdurig mijn hand en knikte met zijn hoofd terwijl hij mijn ochtendgroet ‘Hou ze in de gaten Jie-Pie’ bleef herhalen.  Nog steeds knikkend liep hij weg. Het ging zo maar door.

    Connie-van-de-kantine was de laatste in de rij. Ze drukte me zo stevig aan haar omvangrijke boezem dat ik nauwelijks kon ademen. Daarna hield ze me op armlengte, keek me aan en zei ‘Nu hoef ik geen bitterballen meer apart te houden.’ Ze trok me weer naar zich toe en kuste me vol op mijn mond. Uit mijn ooghoek zag ik mijn vrouw gegeneerd een andere kant opkijken.

    Het zweet liep over mijn gezicht. Ik verontschuldigde me bij mijn vrouw en ging naar het toilet om me op te frissen.

    Op de wasbak leunend zag ik in de spiegel mijn verbijsterde gezicht. Al die mensen gaven blijkbaar veel meer om mij  dan ik ooit had beseft. Ik knoopte mijn das los en wilde de kraan opendraaien toen de deur tegen me aan zwaaide.

    Ik keek om, recht in het gezicht van de bedrijfsjurist Famke. Famke, een elegante verschijning die altijd hooggehakt door de gangen klikklakte in een strak, donkerrood mantelpak en zwarte nylons. Ze was de vijftig gepasseerd maar had nog steeds het figuur en de souplesse van het model dat ze vroeger was. Als ze door de gang schreed deed ze me denken aan een roofdier. Een ijzige katachtige, ongenaakbaar met haar perfect opgemaakte gezicht en zwarte bob-kapsel. Alleen als ze iets kwam bespreken en er niemand in de buurt was ontdooide ze. Op de hoek van mijn bureau zittend vertelde ze me langzaam, in korte zinnen wat ze van me verwachtte. Als ik al iets opperde,  blies ze glimlachend een kus naar me toe, woelde mijn haar door de war, zei ‘doe het nou maar’ en liep heupwiegend weg.

    Famke draaide de deur op slot.
    ‘Zo. Jij dacht er tussenuit te knijpen zonder mij fatsoenlijk gedag te zeggen?’
    Ze duwde me tegen de wastafel, haar rechterhand gleed onder mijn colbert, in mijn overhemd. Ik verstijfde. Haar andere hand streelde over mijn kaak, langs mijn oor naar mijn nek. Heldere, staalblauwe ogen keken in mij, zogen al mijn weerstand op. Ademloos voelde ik haar rode nagels over mijn huid naar mijn rug glijden en toen omlaag tot op mijn linker bil. Ze nam een stap naar me toe, haar buik tegen mijn buik, haar tepels prikten tegen mijn borst. Ze glimlachte, ik ademde hoorbaar uit en voelde haar nagels in mijn bil klauwen. In een reflex opende ik mijn mond om te kreunen, maar zover kwam ik niet. Haar mond was al op de mijne, haar tong streelde mijn lippen voordat ze er hard op beet. Ik kneep mijn ogen dicht, dacht aan mijn erectie die ze wel moest voelen. Toen ik mijn ogen weer opende keek ze me aan met een zachtheid die ik niet van haar kende.
    ‘Dit had ik veel eerder moeten doen. Je hebt mijn telefoonnummer, bel me als je zover bent.’
    Ze woelde door mijn haar en opende de deur.  In de deuropening draaide ze zich om, zei:
    ‘Doe het nou maar,’  knipoogde en sloot de deur.

    De volgende minuut plensde ik handenvol koud water in mijn gezicht tot ik een beetje was bijgekomen. Voor de spiegel fatsoeneerde ik mijn haar en kleren en liep met een brede lach het toilet uit.

    Daar stond mijn vrouw mij op te wachten. Ze had precies dezelfde blik als jaren geleden toen ze me in de tuin betrapte, zoenend met haar zus. Mijn lach verwerd tot een grimas.
    ‘Zullen we maar gaan.’ zei ze poeslief en wenkte met haar hoofd.
    ‘Dat is goed schat, het is mooi geweest.’
    ‘Jaja, tè mooi.’

    Ze liep nadrukkelijk vóór me uit naar het parkeerterrein. Ze ging stijf rechtop in de Fiësta zitten met een verbeten trek om haar mond.
    Voorzichtig manoeuvreerde ik van het parkeerterrein af, de vrieskou naast me negerend. Onderweg probeerde ik het ijs te breken.
    ‘Zo, nu heb je gezien waar ik al die jaren heb gewerkt.’
    Naast mij klonk gesnuif.

    Zonder een woord te wisselen reden we verder naar huis. Nadat ik de auto had geparkeerd, bleef ze strak voor zich uit kijken. Na een kille stilte zei ze:
    ‘Bestel maar een pizza ofzo, ik ga niet meer uit eten.’
    Abrupt stapte ze uit en ging ons huis binnen. De rest van die avond heb ik haar nog een keer gezien. Ze deelde me mee dat het bed in de logeerkamer voor mij was opgemaakt.

    Pensioen. Heerlijk, een zee van tijd voor de leuke dingen die ik al jaren wilde doen… het enige wat ik deed was op de sofa voor het raam zitten of doelloos heen en weer lopen door het huis. En proberen mijn vrouw ontwijken, net zoals ze mij ontweek.

    Ik kon geen goed meer doen. Bij de maaltijden zaten we  tegenover elkaar. Het tikken van de klok was oorverdovend.  We spraken nauwelijks met elkaar.
    Af en toe verzuchtte ze: ‘Voor je pensioen liep je tenminste niet in de weg.

    Dan ging ik maar weer uit het raam kijken of deed de boodschappen en vergat iets of kocht het verkeerde. Binnen een maand was mijn vrouw het beu, pakte haar spullen en trok in bij haar zus. Daar zat ik, een uitgerangeerde nul in een verloederend huis. Wekenlang lag ik in bed met een boek waarin ik niets las. Ik kwam er alleen uit om naar de super op de hoek sloffen voor een fles Chileense huiswijn en saucijzenbroodjes. Of soms een kaascroissant.

    Op een ochtend, met een splijtende koppijn van veel wijn, werd er aangebeld. Ik wankelde naar de deur. Connie-van-de-kantine stond glimlachend voor de deur met een doos bitterballen. Mijn hart sloeg over maar zij sloeg een hand voor haar mond en sperde haar ogen wijd open:
    ‘Wat zie jij eruit!’
    “Hey Con, uh nie’ brabbelde ik.
    Ze deinsde achteruit en zette haar hand in haar zij.
    ‘Gatverdamme, je stinkt.’ Ze wuifde me de gang in.
    ‘Ksst, ksst, naar de badkamer jij, ik wil je pas weer zien als je herkenbaar bent.’

    Door mijn kater heen schoot pijn van schaamte.
    Ze wapperde me verder de gang door. ‘Niet treuzelen, ik breng je zo meteen wel kleren.’
    Achter mij sloot ze de badkamerdeur. Mijn tranen wiste ik met de mouw van mijn badjas. Die stonk ook en niet zo een beetje. Ik opende de deur en zei tegen Connie’s rug:
    ‘Sorry Con’.
    ‘Schiet maar op, als jij jezelf opkalefatert, ga ik door het huis.’  Haar zijden blouse hing aan de kapstok en ze hing voorover om een werkschort uit haar rugzak te pakken. Ik had goed zicht op haar ronde billen en haar weelderig borsten die bijna uit haar BH huppelden. Ze stond op, zag mijn tong  langs mijn droge lippen gaan en keek me indringend aan.
    ‘Kom.  Zorg jij nou maar eerst dat je weer toonbaar bent’. Ze deed de deur weer dicht. Mijn hand ging onder mijn badjas, raakte mijn erectie en ik zuchtte. Goed, aan de slag, er was genoeg te doen. Vet, sliertig haar, een baard van een paar weken met etensrestjes, tandplak tot achter m’n verhemelte en nagels als kaaskorsten.

    Na een uur keek ik in de spiegel. Behalve mijn uitgeschoten grijze haar zag ik er weer uit als nieuw.

    ‘Staat hier de wasmachine?’ De deur zwaaide open, onder een berg vuile was kwam Connie binnen zetten. Haastig sloeg ik de natte handdoek om.

    De was viel op de grond, voorovergebogen propte ze het in wasmachine en stond op. Met haar handen op haar billen strekte ze haar rug, haar borsten bolden onder haar schort.  Mijn hoofd gloeide en niet alleen mijn hoof, de natte handdoek was verkoelend tegen mijn oprichtende lid. Ze bekeek me van onder tot boven, haar blik bleef hangen bij de opbollende handdoek.
    ‘Nu ken ik je weer. Hoewel, zo heb ik je nooit gezien. Kom ’s hier.’

    Ze pakte de rand van de handdoek die ik angstvallig vasthield en troonde me mee naar de slaapkamer. In het midden liet ze me los en ging op het keurig opgemaakte bed zitten. Met glanzende ogen knoopte ze haar schort open. Toen het schort op de sprei viel, priemde mijn handdoek naar voren. Ze spreidde haar machtige dijen en onthulde de glinstering ertussen. Haar vinger wenkte, haar naakte rondingen trokken mij voetje voor voetje naar voren met mijn ogen waren vastgezogen op haar weelderige boezem.
    Vlak voor haar stopte ik. Met een ruk trok ze de handdoek weg, glimlachte en knikte toen ze mijn erecte pik zag die kloppend vooruit wees. Ze greep mijn billen met twee handen en trok me tegen haar lichaam. Trillend van opwinding keek ik omlaag naar haar stralende ogen, mijn pik op haar golvende borsten. Met haar wijsvinger trok ze een streep van mijn borst naar mijn buik, kriebelde door mijn schaamhaar en gleed over mijn kloppende schacht naar de top van mijn pik. Ik kneep mijn ogen dicht, mijn adem stokte . Haar nagel haakte in mijn voorhuid en trok hem weg.  Extase kroop uit mijn tenen brandend omhoog door mijn benen en explodeerde in mijn buik. Kreunend verstijfde ik terwijl zaad gloeiend uit mijn pik pulseerde.

    Ik voelde Connie’s koele hand om mijn stijve schacht en opende mijn ogen.
    Haar andere hand wreef mijn zaad over haar borsten, haar tepels.
    ‘Wat maak je er een smeerboel van. Maak het maar schoon.’

    Ik keek om me heen, bukte al om de handdoek te pakken.
    ‘Àh-àh, geen handdoek, met je mond.’
    Uitnodigend tilde ze haar linkerborst omhoog. Ik aarzelde, ze kneep even onder mijn eikel. Mijn geilheid vlamde op en volmondig zoog ik me vast aan haar tepel. De zilte smaak liet me nog harder likken en zuigen. Met een kirrende lach rolde Connie achterover en trok me tussen haar dijen. Mijn pik werd weer stijf in haar hand.
    ‘Oh, bitterbalman, kom bij me..
    Met mijn mond nog steeds vastgezogen aan haar borst ving haar zachte buik me op. Ze trok de top van mijn eikel tussen haar lippen, grommend spande ik mijn buikspieren en stootte diep in haar warme kutje. ‘Jaaa’ hoorde ik haar steeds weer zuchten als ik, deinend op haar zachte lichaam, uit en in haar gleed. Toen ik een tweede orgasme voelde aanstormen, vertraagde ik harder en dieper in haar te stoten. Samen deinden we naar een hoogtepunt, mijn ‘Aaah’ vermengde zich met haar ‘Jaaa’ toen we bijna tegelijkertijd kwamen. Buiten adem, kreunend van genot, verslapte ik en lag zwaar op haar. Ze streelde mijn rug en omhelsde me met armen en benen. Die middag, na een goede lunch, hebben we nog meer van elkaar genoten.

    Tegenwoordig komt Connie elke zaterdag langs met bitterballen. Ze hoeft nu geen uur meer te wachten voordat ik schoon geschrobd voor haar klaar sta.
    We hebben heerlijke sex, ik geniet volop van haar volle, ronde lichaam en zij vindt mij een geweldige minnaar. Als we in bed nakroelen praten we. Dat is nieuw voor me en leerzaam.
    Dat ik nooit heb beseft dat ik zo in de smaak viel bij de dames van MedicoPharma. Connie deed daar uitgebreid verslag van, onderling hebben ze heel wat afgeroddeld.

    Maar toch, toen op een warme lenteavond Mathilde gehuld in een bontjas op de stoep stond …

     

     

     

     

     

     

     

     

     

  • Ingesloten liefde


    oude-sleutel

    Wie heeft haar deze sleutel gegeven?

    Op de kaptafel vóór haar staat een oud geldkistje. Met bevende vingers draait ze de sleutel om, opent het en ziet drie foto’s liggen.

    De bovenste is een pasfoto van haar enige liefde, Hugo.
    Haar middelvinger volgt de trekken van zijn gezicht.

    De tweede is gemaakt na stijldansles in het buurthuis. Ze kijken zo ondeugend! Hugo had haar nèt voor het eerst gekust onder het podium. Het bleef niet bij kussen, zijn handen gleden onder haar blouse, streelden trillend haar wachtende borsten en beroerden haar juichende tepels.

    De laatste toont een kale kamer, hun eerste woning. Groot genoeg voor een ’tango apasionada‘. Dansend ontkleedden ze elkaar tot ze naakt stil stonden. Zij vlijde zich op zijn winterjas. Voor het eerst bedreven ze samen de liefde. Ze kreunt, siddert bij de herinnering van pijn en genot toen hij voor het eerst in haar kwam.

    Een traan valt op de afbeelding. Ze sluit het kistje.

    Er wordt fel op de deur geklopt, ze verstart.
    “Pleuni lieverd, doe open! Ik ben het, Hugo.”
    “Hugo? Ik ken geen Hugo. Flikker op vent!”

    Verwonderd kijkt ze naar haar dooraderde hand.
    Wie heeft haar deze sleutel gegeven?

     

    kaptafel-3

  • Aan de zwier

    Dat we nog op tijd in Museum Speelklok zijn voor onze afspraak is een klein wonder. Mijn vriendin Trinie dook vanmorgen wellustig onder de dekens en wendde al haar charmes aan om me in bed te houden. De verleiding werd me bijna te groot. Met moeite worstelde ik me los en nam een koude douche om een beetje af te koelen.

    Marieke Lefeber, de conservator, wacht ons al op en gaat voor naar de vitrine waar de barokke speelklok staat. Bij de derde melodie is het raak.  De ‘Skotse Fjoar’ klingelt over de galerij! Van plezier begin ik te dansen, grijp Trinie om haar middel en zwier met haar rond over de plavuizen. Bij de laatste klank zet Marieke de speelklok stil en kijkt ons hoofdschuddend aan.

    ‘Ik neem aan dat dit de melodie is die u bedoelt?’

    Lachend en buiten adem knikken we. Dit is inderdaad de muziek van het schunnige liedje over mijn voorouders.

     ‘Misschien kunt u dan iets voor míj ophelderen?’

    william-robson-magnificent-6-tune-ebony-and-glit-musical-clock-802-pic2 Ze draait met moeite de zware speelklok om die mijn grootvader in 1970 aan het museum heeft geschonken. Vanbinnen dans ik nog steeds. Met een grijns dwalen mijn gedachten terug naar hoe dit is begonnen.

    Een half jaar geleden brak ik de zwarte kist open. Nee, het begon eerder. Vorig najaar ging ik met pensioen. Heerlijk, een zee van tijd voor de leuke dingen die ik al jaren wilde doen… het enige wat ik deed was op de sofa voor het raam zitten of doelloos heen en weer lopen door het huis.

    ‘Voor je pensioen liep je tenminste niet zo in de weg Sjoert.’ verzuchtte mijn vrouw vaak. Dan ging ik maar weer voor het raam zitten of deed de boodschappen en vergat iets of kocht het verkeerde merk. Binnen twee maanden was mijn vrouw me helemaal zat, pakte haar spullen en trok in bij haar zus. Daar zat ik, een uitgerangeerde nul in een zielloos huis. Wekenlang lag ik in bed, deed niets behalve naar de super op de hoek sloffen voor een fles Chileense huiswijn en saucijzenbroodjes. Of soms een kaascroissant.

    Op een ochtend, met een splijtende koppijn van veel wijn, strompelde ik naar het medicijnkastje voor paracetamol en zag mezelf in de spiegel. Ik trok een grimas en zei tegen mijn verlopen kop: ‘Kom op ouwe lul, tijd voor een grote schoonmaak.’ Fanatiek ging ik door het huis. Alle overbodige troep waar je je in een mensenleven onnodig aan vastklampt ging naar de kringloop of bij het grofvuil. De zolder was het laatst loodje. Bij het leegruimen kwam ik de zwarte metalen kist tegen die ik jaren geleden had meegenomen uit Opperdoes na het overlijden van mijn grootvader. Op slot, geen sleutel te vinden.

    Met een hamer en een schroevendraaier brak ik het taaie slot open. Onder het deksel lag een bedankbrief van Museum ‘van Speelklok tot Carillon’ voor een oude speelklok die mijn opa had geschonken. Daaronder een linnen doek, gewikkeld om een religieus boekje en een Enkhuizer almanak. Op de bodem lag de schat. Een stapel officiële documenten zoals het trouwboekje van mijn grootouders, uittreksels van bevolkingsregisters,  reispapieren van mijn oudooms en tantes en ook weer van hun ouders. Ik voelde mezelf gaan gloeien, de opwinding bruiste door me heen.

    Vanaf dat moment was ik verslaafd. Verslaafd aan genealogie. Elke dag ging ik vol energie de deur uit. Van het Centraal Archief genealogie naar provinciale archieven, van musea naar kerkregisters. Binnen twee maanden had ik mijn familiestamboom teruggeploegd tot ver in de middeleeuwen. De vloer van de huiskamer was systematisch overdekt met kopieën van documenten en op de schoorsteenmantel stond de kist met de linnen doek, de brief en de twee boeken. Eén hoek van de kamer bleef leeg. De Zwier-tak van mijn moeder liep dood in 1776. De oudste vermelding die ik vond stond in het kerkregister van Opperdoes:

    Ingeschreven –  Cornelis Zwier en Catrijne Zwier uit Medemblik.

    Ik zat helemaal vast. Twee weken lang sloot ik mezelf op in het Westfriese Archief, elke snipper informatie over Medemblik en de buurgemeente Opperdoes ging door mijn handen, eindelijk vond ik een aanwijzing. In het register van het Medemblikse Bagijnhof, november 1775 werd vermeld dat, na een ‘gruwlijke storm’, twee mensen van een onttakelde schuit werden binnengebracht en verzorgd. Na 9 dagen waren de man en vrouw weer hersteld en moesten ze het Bagijnhof verlaten. Ik herinnerde me dat de Enkhuizer Almanak ook uit 1775 stamde.

    Ik haastte me naar huis, liep met grote passen dwars door de papieren naar de zwarte kist op de schoorsteenmantel. A-4’tjes dwarrelden chaotisch door de kamer. Met trillende handen opende ik de Almanak. Voorzichtig sloeg ik elke pagina om. De watergetijden van 14 november waren onderstreept. 14 november, de dag dat er een enorme storm over Nederland raasde. En in november waren de twee slachtoffers in het Bagijnhof verzorgd. Afwezig pakte ik het andere boekje op en begon te bladeren. Achterin waren twee bladzijden verkleefd. Ik peuterde ze los. Op de bladzijden stond in een elegant handschrift het volgende:

    Catharina Maria Magdalena Cognati 

    Imperia, 22 Giugno 1749                             La Santa Comunione

    Roma, 24 Giugno 1759                                 La Formulazione Santa

    Londra, 26 Settembre 1762

    Amsterdam, 3 Maggio 1764

    Schylge, 15 Maggio 1775                            Matrimonio con Sieuwart Marinus Cornelis

    De laatste regel was overduidelijk. Op Terschelling liep het spoor verder en Cornelis was de achternaam die ik zocht!

    De volgende dag maakte ik op de veerboot van Harlingen naar West een praatje met de man achter het buffet. Ik vertelde wat me naar Terschelling bracht, hij knikte, schreef een adres op een stukje papier en stak het mij toe met de woorden:

    ‘Als je in de kerk niets vindt, ga dan maar naar mijn tante Trinie. Trinie Stada in Westend. Die kent alle Schylger verhalen en overleveringen.’

    Na een vruchteloze dag belde ik ’s avonds aan bij Trinie. Ze opende de deur en ik voelde me net een schooljongen. Zoals ze daar met vragende blik in de deuropening stond is op mijn netvlies geëtst. Adembenemend. Stamelend vertelde ik van mijn speurtocht naar Catharina en Sieuwart. Ze lachte, haar ogen begonnen te glimmen en ik mocht binnenkomen. Aan tafel deed ik mijn relaas. Ze was even stil, knikte en zei met donkere stem:

    Ik denk dat ik je verder kan helpen maar,’ ze stond op en liep naar de stereoset ‘dan moet je wel met me dansen.’

    Ik leunde achterover in mijn stoel en moet een dom gezicht hebben getrokken, ze schaterde het uit.

    Accordeonmuziek vulde de kamer, dansend kwam ze naar me toe en trok me overeind. Ze bracht mij een ‘Ouderwetske’ Terschellinger dans bij, de Skotse Fjoar. Samen zongen we de bijbehorende tekst:

    ‘Swart laat ‘m scheren, Swart laat ‘m scheren. Trijntje zal ’t ‘m leren met de bezemstok’

    Toen ik het eindelijk een beetje onder de knie kreeg, kropen we samen lachend op de bank.

     ‘Weet je Sjoert,’ begon ze, ‘alle mànnen denken altijd dat het lied gaat over Swart die moest maken dat hij wegkwam voordat Trijntje hem een pak slaag zou geven. De vrouwen van Terschelling weten wel beter. Mijn overgrootmoeder vertelde mij vol overtuiging dat Trijntje een soort van heks was die aan Swart, jouw overgrootvader Sieuwart, alle kunsten van het beminnen heeft geleerd. Die kunsten hebben ze met veel plezier en genot aan de vrouwen hier onderwezen. Het midzomerfeest van ‘het jaar van de grote storm’ was legendarisch. Daar werd voor het eerst de Schotse Fjoar gedanst, een wisseldans ‘, ze knipoogde ‘voor twee paren en niemand weet hoe die muziek hier is gekomen.’

    Ik voelde Trinies hand op mijn schouder, haar vingers speelden door mijn haar.

    ‘Het verhaal gaat verder, de kerk was niet zo blij met de losgebarsten onzedelijkheid. Een bende mannen werd door de ouderlingen opgestookt om de echtbreker Sieuwart en de heks Catharina stevig aan te pakken. Gelukkig kregen zij daar lucht van, brachten alles van waarde naar hun schuit en zeilden weg. De woedende bende kwam te laat bij de haven en zag de schuit boven de golven door de lucht vliegen, voortgejaagd door een duivelse storm.’

    Ik knikte nadenkend en voelde de warmte van haar andere hand op mijn dij.

    ‘Eigenlijk ben ik dankbaar voor wat ze hebben nagelaten.’

    Ze draaide mijn hoofd en kuste mij. Die nacht werd ik ingewijd in de kunsten van Trijntje en Swart. Ik wist niet dat ik op mijn leeftijd nog zoveel niet wist.

    Sindsdien zijn we onafscheidelijk. Volgende week gaan we samen op vakantie naar Imperia in Italië. Genieten van elkaar, de liefde en, wie weet, komen we meer te weten over mijn betovergrootmoeder Catharina Cognati. Maar voordat we op reis gaan, wilde ik eerst naar Utrecht om te horen of de Skotse Fjoar door mijn grootvaders klok op Terschelling is beland.

    ‘Misschien kunt u iets voor míj ophelderen?’ herhaalt Marieke.

    Ze opent het deurtje aan de achterzijde van de klok, het koperen binnenwerk glanst ons tegemoet. Nieuwsgierig komen we dichterbij.

    ‘Op de achterplaat staan twee namen gegrafeerd, Sieuwart en Catharina. Weet u daar misschien meer van?’

    We knikten. En of we daar meer van wisten

    =======================================================================

    Met dit verhaal heb ik meegedaan aan de ‘Vieze Liedjes’ schrijfwedstrijd wedstrijd van Museum Speelklok, georganiseerd door Literair Werk.