
Een herbruikbare ruimtecapsule heeft zo z’n nadelen, vooral voor de schoonmaker.
In gewichtsloze toestand zweven glijmiddel, sperma en squirt in de onmogelijkste kieren en hoekjes.
(meer…)Een herbruikbare ruimtecapsule heeft zo z’n nadelen, vooral voor de schoonmaker.
In gewichtsloze toestand zweven glijmiddel, sperma en squirt in de onmogelijkste kieren en hoekjes.
(meer…)Schaduwen storten zich als een lawine over me heen. ‘Vera’ schreeuw ik tegen het water dat zich door de kloof naar beneden brult.
De brugleuning waar ik overheen hang, trilt onder al het geweld. Ik tuur door de invallende duisternis of ik voorbij de cascade haar lichtgele jurk op de rotsen zie. Onzin, ik heb al langs allebei de oevers gezocht. En de straatjes van dit middeleeuwse roversnest heb ik ook tenminste drie keer doorkruist. Eerst nog in stilte, toen voorzichtig haar naam zeggend, tenslotte riep ik onderdrukt ‘Vera’ op elke straathoek. Vanaf een balkon keek een Tirools echtpaar me lacherig na terwijl ik steeds sneller ging lopen.
Met natte ogen volg ik het water dat zich naar de zinderende vlakte in de verte kolkt. Gruwelijke scenario’s spelen door mijn hoofd.
‘Kutvakantie!’
We hadden er zin in. De pubers van zestien en achttien wilden thuisblijven, dus konden wij voor het eerst in jaren met z’n tweetjes tien dagen naar ons geliefde Italië. Net zoals vroeger met de auto, niet alles strak gepland, op de bonnefooi.
‘We zien wel’.
Nou, dat hebben we wel gezien. De heenreis ging probleemloos, comfortabel, alleen met z’n tweetjes in de auto, weinig files, overnachting in een keurig pension met twee aparte bedden waar we vermoeid inrolden.
Maar eenmaal in ons beloofde land was het hommeles. Elke kustplaats was overvol. Pas tegen middernacht vonden we eindelijk een kamer. Een kamertjè, zonder airco, in een gehucht waar de honden ’s nachts elk kwartier tegen elkaar aansloegen. De volgende dagen was het tè heet om iets te ondernemen. Slapeloos lagen we te overleven op het smalle bed. Na drie nachten checkten we geradbraakt uit.
De volgende ‘Zimmer Frei’ had gelukkig wel airco. Uitgeblust zaten we op de rand van het bed en keken elkaar hologig aan. In stilte genoten we van de koelte.
De volgende ochtend kon Vera niet opstaan, het begin van een driedaagse migraineaanval. Natuurlijk lagen de triptanen nog in het nachtkastje thuis en waren die hier niet te krijgen zonder recept.
Met de gordijnen dicht zorgde ik voor haar, terwijl ze huilend en gal spuwend wachtte tot het voorbij was. Ik spelde ondertussen de Italiaanse tabloids vol rondborstige modellen, voetbalschandalen en komkommernieuws over gruwelijk vermoorde vakantievierende dames.
Gisteren was onze eerste probleemloze dag, eindelijk naar de Adriatische kust. Wandelen langs de boulevard, ijsje, terrasje, dorpje in, aardigheidjes kopen voor de kinderen, echt vakantie. ’s Avonds, aan een leeg strand zat ik op een rotsblok met een boek. Vera liep kniediep de zee in en keek naar de horizon. Een hoofdstuk verder stond ze nog steeds op dezelfde plek. Ik sloeg het boek dicht en waadde naar haar toe. ‘Gaat het?’
Ze schudde haar hoofd, keek even naar mij en weer naar zee:
‘Ja hoor, het is hier zo stil, heerlijk.’
Had ze nou gehuild?
Vanmorgen vroeg begonnen we aan onze thuisreis zodat we een toeristische route te konden nemen. De godganse dag trilde de oververhitte lucht boven het vlakke land, de auto werd een oven. We werden het gelukkig zelfs beu om te kibbelen over welke weg we zouden nemen. Met een zucht verwelkomde ik de schaduw van de bergen toen we een dal inreden.
Het dal werd smaller, de bergen hoger, totdat we vroeg in de avond bij dit, tussen bergpieken ingeklemde, dorp kwamen. We parkeerden bij het bord ‘Vista della Cascata’ en wandelden langs de stroomversnelling de hoofdstraat in, op zoek naar een slaapplaats.
Bij een vakwerk familiehotel was nog een kamer vrij die over ‘nur fünf minuten fertig’ zou zijn.
‘Wacht jij even hier, dan haal ik de auto op’. Vera knikte afwezig.
Ik liep terug langs de cascade, manoeuvreerde de auto behoedzaam door de smalle straatjes en parkeerde op het achtererf. Geen lift, dus zeulde ik de koffers vier trappen omhoog naar de tweede verdieping. De kamerdeur was op slot. Ik klopte, nòg een keer, maar er kwam geen reactie. Dus liet ik de koffers staan en ging naar beneden. Gelukkig hadden ze bij de receptie een extra sleutel. Weer boven gekomen, was er in de kamer geen spoor van Vera. Ik gooide de koffers op het bed en ging op zoek. In de bar of in het restaurant was ze niet en bij de balie had ze geen boodschap achtergelaten. Dan maar buiten rondkijken, misschien zat ze ergens op een terrasje. Ik voelde me rillerig toen ik aan mijn rondgang begon. Een uur later sta ik op de brug tegen de stroomversnelling te schreeuwen.
Het is donker geworden. Ik strek me op en veeg met de rug van mijn hand langs mijn ogen. Langzaam, om me heen speurend, slof ik weer naar de herberg. Vlak voor ik naar binnen ga, kijk ik omhoog en zie Vera uit een raam leunen.
Ik kan weer ademhalen! Dan vliegt de hitte me aan en roep ik boos naar boven: , ‘Waar was je nou!’
‘Waar was jíj nou!’ Ze gooit het raam dicht.
Met twee, drie treden tegelijk ren ik de trappen op om haar in mijn armen te nemen. Bovenaan de vierde trap staat ze tegen de deurpost geleund en kijkt me met een vreemde blik aan. Toonloos zegt ze: ‘Altijd flik jij dit. Al zolang ik je ken, verdwijn je ‘even’ zonder iets te zeggen. Ik word daar zo doodmoe van.’
Ik zie het in haar ogen voordat ik het zelf voel.
Onze onvoorwaardelijke overgave aan elkaar is verjaard.
Zij probeert zich te herinneren wie haar de sleutel heeft gegeven …
Op de kaptafel vóór haar staat een roestig geldkistje. Met trillende vingers draait ze de sleutel om, opent het deksel en ziet drie foto’s op de bodem liggen.
Ze pakt de bovenste, een pasfoto van haar eerste en enige liefde, Hugo. Met haar pink volgt ze de trekken van zijn gezicht.
De tweede foto is geschoten tijdens een dansles in het buurthuis. Wat kijken ze ondeugend in de camera! Hugo had haar nèt voor het eerst gekust onder het podium van de danszaal. En niet alleen gekust, zijn handen waren onder haar blouse gegleden waar ze bevend haar wachtende borsten streelden en voorzichtig haar juichende tepels beroerden.
De derde foto toont een kale kamer, hun eerste eigen woning. Groot genoeg voor een ’tango apasionada’. Dansend ontkleedden ze elkaar totdat ze naakt stil stonden. Het enige wat bewoog waren hun gejaagde ademwolkjes. Tenslotte tilde hij haar op en vlijde haar op zijn warme winterjas. Ze bedreven samen de liefde. Ze kreunt, siddert even bij de herinnering van pijn en genot toen hij eindelijk tussen haar huiverende dijen, in haar kwam. Voor het eerst.
Een traan valt op de afbeelding. Voorzichtig doet ze de foto’s weer in het kistje en sluit het af.
Er wordt fel op de deur geklopt, ze verstart.
“Pleuni lieverd, doe de deur open! Ik ben het, Hugo.”
“Hugo? Ik ken geen Hugo. Flikker op vent!”
Verwonderd kijkt ze naar wat ze in haar trillende, dooraderde hand houdt.
Zij probeert zich te herinneren wie haar de sleutel heeft gegeven.
ZIJ is het enige wat bestaat.
Ik moet haar volgen.
Zij draait zich om…
Vanmorgen was de intercity overvol, dus stond ik in het gangpad zoals elke maandag,. Het zou weer een smoorhete dag worden. In haar elegante mantelpak viel zij me op. Niet omdat ze zo mooi was. Het was de manier waarop ze daar zat, de ogen gefixeerd op het scherm van een antieke Macbook. Alles werd wazig, behalve zij. Haar perfect opgemaakte gezicht zweefde verstild boven het scherm terwijl ze traag op kauwgom kauwde. Haar hand streelde de vlecht bij haar hals. De vlecht die verder kronkelde over haar borsten tot vlak boven het toetsenbord. Onder de laptop een rok-met-split die een naakt stukje dij onthulde. Hold-Up kousen! Snel keek ik weer naar haar gezicht. De bleke huid maakte haar donkere ogen nog melancholieker. Een smalle neus, volle lippen, het puntje van haar tong dat langs haar bovenlip gleed. Ik sloot mijn ogen.
Op mijn station Zuid stapte ook zij uit. Ik moest haar volgen, het station uit, de winkelstraat in, terwijl ik eigenlijk de andere kant uit moest. Het stoomde al aardig op, mijn overhemd plakte aan mijn rug. Onaangedaan door de hitte liep zij vóór mij.
Mijn blik was verkleefd met haar lichaam. Iedere pas begon zij door een zorgvuldig gestrekte voet precies voor de andere te zetten. Haar heupen gingen wiegend van links naar rechts, ronde billen draaiden vertraagd mee. De gitzwarte vlecht bewoog met een eigen ritme. Hypnotiserend.
Te dichtbij! Geschrokken stopte ik, draaide me naar rechts en ving haar spiegelbeeld in een etalageruit. Zo’n 5 jaar ouder dan ik, nog nét geen 30, danseres of iets met sport. Ze was adembenemend!
Toen zij ver genoeg was, liep ik weer behoedzaam achter haar aan, erop lettend om nu wel genoeg afstand te bewaren. Zij stopte bij een afvalbak, nam de kauwgum uit haar mond en frummelde het erin. Ik probeerde rustig door te lopen, kwam weer te dichtbij. Ze draaide zich mijn kant op. Ik stopte, keek strak voor me uit.
Ze loopt vlak voor me langs, ik ruik haar bitterzoete geur. Als ik weer durf te kijken, verdwijnt ze in een kantoorkolos. Snel loop ik naar de ingang en zie haar nog nét voordat de liftdeuren dichtschuiven. De lift gaat rechtstreeks naar de zevende.
Als mijn lift omhoog schiet vraag ik me af of ze bij het incassobureau werkt of bij de belastingadviseur. Ik voel me een beetje duizelig…
Op de zevende is een vierkante wachtruimte met plastic planten, een paar harde bankjes en toiletten. Ik voel me vreemd leeg en ga voorzichtig, kaarsrecht op een bankje zitten.
De eerste keer was in groep 7, de maandag na de meivakantie. Er was er een nieuw meisje in de klas gekomen, Margriet. De hele dag prevelde ik haar naam en zag alleen maar Margriet.
Vanaf het moment dat de school uitging, tot Margriets moeder mij door elkaar schudde, kan ik mij niets herinneren. Margriet stond snikkend in de gang, waar ze haar gezicht probeerde te verstoppen achter haar vlecht.
Blijkbaar was ik na school vlak achter haar gaan gelopen. Ze had zich omgedraaid en ‘ga weg’ gegild. Ik bleef doodstil staan. Toen ze naar huis rende, holde ik achter haar aan. Thuis vroeg mijn vader waarom ik achter haar aan was gegaan. Ik kon geen antwoord geven. Ik wilde alleen dicht bij haar zijn…
Ik voel me nu echt misselijk. Voor de zekerheid ga ik de toiletten in.
Gelukkig is het hier wat koeler. Ik maak mijn handen nat en gooi water in mijn gezicht. Als ik weer opkijk zie ik in de spiegel mijn spierwitte gezicht.
Ik hoor een vreemd geluid. Er komt gekreun uit een rooster tussen de wasbakken. Ik kniel en leg mijn oor er tegenaan. Het is een man.
‘Ooh, wat heb je een zalig kattetongetje. Ja, grijp mijn ballen stevig vast en zuig slet, zuig, ah ja zo…’
Een nat, soppend geluid.
‘Oh, zo nat wil ik je hebben. Ga staan. Draai je om. Voorover, tieten op het bureau, kont naar achteren’
Uit het rooster komen geluiden die ik herken van ‘pornhub.com’.
Een zuchtende vrouw, een man die steeds harder gaat grommen tot hij tenslotte hijgt: ‘Kùùùt, wat lekker’.
‘Bent u iets kwijt?`
Een oudere heer in een grijs pak is het toiletblok binnengekomen en ziet mij geknield tussen de wasbakken.
‘Eh, nee, mijn veter zit los.’ lieg ik.
Terwijl ik mijn veter losmaak en opnieuw strik gaat de heer een toilet in.
Als ik opsta hoor ik de vrouw zeggen: ‘Tweehonderd dus?’
Op een bankje in de hal zie ik dat het incassobureau aan de toiletten grenst. Het grijze pak komt handenwapperend naar buiten.
‘Komt u voor uw belastingaangifte?’
‘Uh, ja, kan dat?’
‘Heeft u een afspraak?’ Ik schud mijn hoofd.
‘Vandaag lukt niet, maar binnenkort heb ik nog wel een gaatje. Komt u even mee?’
Als ik weer uit zijn kantoor kom, heb ik een afspraak voor volgende weekmaandag om 9 uur.
Vlak voordat de liftdeuren dichtgaan, glipt ZIJ naar binnen. Ik kijk naar de neuzen van mijn schoenen. Uit een ooghoek zie ik een ladder in haar kous.
We stappen uit, haar lippen en ogen zien er niet meer zo perfect opgemaakt uit. Ze kijkt star voor zich uit.
Beneden wacht ik nog minstens vijf minuten in de hal voordat ik naar de bank ga waar ik werk. Mijn manager van de afdeling ICT Security is ‘not amused’ dat ik de trein had gemist.
Die avond in mijn containerflat doorzoek ik internet. Na twee uur geef ik het op. Zelfs met mijn ICT-security-skills vind ik niets. Ze werkt in ieder geval niet bij het eenmans-incassobureau.
In mijn dromen loopt zij die nacht heupwiegend voor mij, haar vlecht kronkelend over haar naakte rug.
De volgende dag stap ik in dezelfde trein en loop door ieder rijtuig.
Zij is er niet.
De dagen daarop neem ik een trein eerder en wacht buiten de kantoorkolos. Niets.
Maar elke nacht is zij bij mij. Mijn handen glijden langs haar flanken, mijn vingers woelen door haar haar, het puntje van haar kattetong glijdt langs mijn oorlel, mijn nek, likt een tepel, meandert naar beneden tot ze mijn pulserende lid laat exploderen…
Onrustige nachten, koortsige nachten.
Het weekend na de diploma-uitreiking van het gymnasium ging iedereen uit zijn dak. Ik was altijd een buitenbeentje, maar toen mocht ik mee met ‘de bende’, mee met Lilian. Lilly, waarvoor ik bijna elke dag had omgefietst om maar een glimp van haar op te vangen achter het zolderraam. Lilly, waar ik zo naar smachtte dat het pijn deed.
Maar nu was ik bij haar, schouder aan schouder op een aftands bankstel in een anti-kraak-loods. Wodka en wierie gingen rond op muziek van Ed Sheeran’s ‘A-team’. Mijn arm legde ik zorgvuldig onder haar vlecht op de leuning en verschoof die behoedzaam op haar schouder. Centimeter voor centimeter kroop mijn hand omlaag naar de welving van haar borst. Iemand maakte een grap. De lachsalvo die volgde gaf me de kans om mijn andere hand op haar dij te laten vallen.
Lilly keek me aan met glanzende ogen en maakte de bovenste knoopjes van haar blouse los. Ik hield mijn adem in en legde mijn hand om haar borst. Ze zuchtte, ik verstijfde. Ze deed haar knieën uit elkaar, pakte mijn andere hand en leidde die onder haar rok naar die plek tussen haar benen. Zachte, donzige haartjes, ze had geen slipje aan! Ik voelde me gloeiendheet worden. Ze draaide haar gezicht naar me toe en tuitte haar lippen. Ik kromp in elkaar, rolde op de grond en gaf over. Iedereen stond om mij heen, gierend van de lach, terwijl ik trillend op de grond lag.
In het weekend ben ik weer een beetje tot rust gekomen, maar maandag moet ik me gelijk weer haasten om op tijd te zijn voor mijn ‘belastingaangifte’. Het grijze pak is echt goed, ik krijg bijna 1.000 euro belasting terug.
Met een brede lach stap ik in de lift.
‘Hou nog even vast.’
Ik druk op ‘open’. Zij komt naast me staan.
‘Bedankt.’
Ik krijg een gloeiend hoofd, voel een kloppende erectie opkomen en stamel wat terwijl ik op ‘close’ druk. Het duurt lang voor de deuren sluiten.
In de deuropening van het incassobureau zie ik een grijnzende vent staan. Zij kijkt weg en wiebelt heen en weer. Ik druk nog een keer op de knop. Eindelijk schuiven de deuren dicht, ze zucht.
‘Gaat het?’
‘Sorry, anders ben ik nooit zo, ik heb een beetje, èh haast.’
Ze snikt, rommelt in haar tas en pakt een zakdoekje. Een pasje valt uit de tas. Ik raap het op, wacht tot ze haar neus heeft gesnoten en geef het terug. Ze heet Tess!
Mijn manager kijkt zuur naar de klok als ik nèt op tijd binnenkom.
Achter mijn workstation zie ik dat zij klant is bij mijn bank. Binnen drie minuten weet ik alles van haar en haar financiële situatie.
Overal schulden, schuldsanering, bewindvoerder is het incassobureau. Met een eenvoudige subroutine hack ik de computer van de eigenaar: haar schuld van ruim €6.000,- is de afgelopen 3 maanden gehalveerd…
Die avond zoek ik thuis verder en vind op zijn computer een versleutelde map met haar initialen. De codering is tè simpel. Het zijn webcam beelden. Foto’s en video’s. Van hem en haar, ik kan er niet naar kijken, het lijkt wel een pornosite! Er zijn nog twee versleutelde mappen met beelden van vrouwen die hem ‘seksuele diensten’ bewijzen!
Woedend en vastberaden ga ik aan de slag.
Een week later sta ik voor de derde keer in een armoedige woning.
Op een doorgezakte bank zit Tess zonder make-up in een sleetse ochtendjas.
Ze is prachtig.
De bewijzen dat ze geen schulden meer heeft, liggen om haar heen. Met grote, vochtige ogen kijkt ze naar de 5.000 euro in haar hand.
‘Waarom?’ vraagt ze hoofdschuddend.
‘Omdat ik jou in de trein zag.’
In de stilte die volgt ga ik weg en sluit de deur achter mij. Door het raam zie ik haar huilen.
Elke ochtend de intercity hoop ik, tegen beter weten in, Tess te zien.
Soms zie ik haar! Van binnen juichend kom ik dichterbij en dan is het iemand anders.
Ik probeer haar te vergeten door nog meer te gamen en teveel porno. Zinloos.
Twee weken na mij ‘reddingsactie’ wordt er aangebeld.
Er wordt nooit bij mij aangebeld. Wantrouwig kijk ik eerst door de deurspion.
Voor de deur staat Tess in haar mantelpak!
Hoe weet ze waar ik woon? Ik haal diep adem en doe open.
‘Hoe..? Tess! Wat kom je doen? Hoe weet je dat ik hier…’
Ze legt een hand op mijn schouder en glimlacht uitdagend.
‘Ik ben je gevolgd. Een paar keer.’
Haar vingers kroelen in mijn nek, rillingen lopen over mijn hele lichaam.
Dan trekt ze mijn hoofd naar zich toe en kust me.
Een kus vol verlangen en belofte…
Later die avond zit ze naakt op de rand van mijn bed. Ik kniel achter haar en masseer haar schouders.
‘Wil je mijn haar losmaken?’
Mijn handen glijden langs de vlecht en ik haal het elastiek er af.
Aandachtig ontwar ik, streng voor streng voor streng, haar vlecht.
Onstuitbaar lopen de tranen over mijn wangen.
Mijn eerste dag op de grote school. Mijn moeder huilde, draaide zich om en liep weg. Ik wilde naar haar toe rennen, haar troosten, met haar meelopen terwijl ik het puntje van haar vlecht vasthield.
De juf hield me stevig vast en zei:
‘Je ziet haar gauw weer, heel gauw. Kom je mee?’
Ik heb mijn moeder nooit meer gezien.
Ik word wakker uit een diepe slaap. Er kriebelt iets op mijn buik, mijn dijen en mijn erectie.
Ik open mijn ogen en zie haar hoofd langzaam heen-en-weer wiegen.
Achter een gordijn van haren straalt Tess’ lachende gezicht.
Ze buigt voorover en neemt mijn kloppende lid tussen haar lippen.
Dit is echt. Ik sluit mijn ogen. Ik voel…
‘Jaaaa, dit was ‘Private Dancer’ doorrrr…. Tina Turrrner natuurlijk.
Ah, we hebben een beller!
En bedankt DJ Dick, ik was bijna op m’n bank in slaap gevallen.
Het is pikdonker geworden, ik ril en trek mijn peignoir dichter om me heen.
Dick ratelt door:
‘Goedenavond, of beter gezegd goedenacht. Wie hebben we aan de lijn?’
In de lange stilte die volgt, grijp ik naar de afstandsbediening die in mijn linkerbil prikt. Tastend naar de UIT-knop hoor ik een hese, lome alt antwoorden.
‘Hallo Dick, Sandrine hier. Ken je me nog?’
Dick schraapt zijn keel.
‘Hey, Sandrine, wat is jouw favo nummer en waarom?’
‘Ach Dick, weet je dat niet meer? Ik draaide het altijd als je me belde.
Of hoorde je dat niet door je geile opwinding?’
‘Hahaha, Sandrine, wat een goede grap, door de geile opwinding. Ach iedereen weet toch dat ik thuis een lieve vriendin heb. Alle gekheid in de hoekje geschoven, wat is jouw favoriete nummer Sandrine en waarom gaan we daarnaar luisteren?’
‘Jóuw favoriete nummer is ‘Mustang Sally’, in jóuw fantasie bereed ik jou ‘Reverse Cowgirl’. Helaas, toen je eindelijk bij mij kwam, kwam je niet. Kwam ‘hij’ niet omhoog.’
‘Ja Sandrine, zo kan ie wel weer…’
‘Zeg maar Sandy Dick, en mijn favonummer is ’50 ways to leave your…’
‘Jaaaa, dit was Sandrine of moet ik zeggen Sandy. En dan nu, tot het nieuws van één uur, ‘The Shape of You’, Èèèd Sheran!’
Ik ril weer, maar nu niet van de kou.
Ik zoek mijn mobiel. Misschien moet ik na het nieuws ook naar dat programma van die schijnheilige telefoonsexverslaafde bellen.
Na al zijn mooie praatjes speelde hij bij mij ook niets klaar…
Mijn vuisten druk ik tegen mijn slapen. Ik wil niet meer, het is te veel.
Te veel geluid dat zich van alle kanten aan me opdringt.
De wekker van beneden die maar blijft piepen, de Deep-House-bassen van achter de slaapkamermuur die dwars door mijn lijf beuken, dichtknallende deuren van de ruziënde aso’s aan de andere kant van mijn flat en nu, alweer, dat dreunende gebonk van boven.
Ik wieg van voor naar achter. Ik weet het, alles is beter dan de chaos van het studentenhuis en veel beter dan op de straat waar ik heb overleefd. Maar deze helse herrie, ik kan niet meer.
Elke maandag, altijd op maandag, dat gebonk van boven. Onregelmatig, soms sneller, dan weer traag, om gek van te worden. Dat kittige vintage vrouwtje lijkt zo frêle, maar maakt het kabaal van een Poolse sloopploeg.
Het vintage vrouwtje van de kringloopwinkel om de hoek. Niet dat ze zo oud is, net dertig, maar qua kleding is ze blijven steken in de jaren ’60. Na mijn werk in de buurtsuper kom ik haar af-en-toe tegen in het trappenhuis, altijd gekleed in minirok-met-laarsjes. Ze heeft best een prettige verschijning, hartvormig gezicht, zwart haar, krap 1 meter 60 met een slank en fijn figuur. Een keer liet ik haar vóór gaan. Heupwiegend nam ze de traptreden. Genietend van het opwindende uitzicht volgde ik en ik verbeelde me dat mijn handen langs de binnenkant van haar dijen omhoog gleden tot onder haar minirok. Bij mijn flat deed ik alsof ik mijn sleutel zocht en keek haar na tot de volgende overloop. Daar draaide ze, zocht mijn blik, kneep nadrukkelijk even haar ogen toe en heupwiegde verder omhoog.
Mijn erectie zocht naar ruimte in mijn broek, ik durfde niet meer te kijken en ging snel naar binnen.
De Poolse sloopploeg is weer begonnen.
Ik probeer mijn kalmte te vinden door alle spinners in mijn collectie nog beter in het gelid te zetten. Zinloos. Op de gang ga ik heen-en-weren, hang de Mondriaan-reproducties recht, nog eens en nog maar een keer. Steeds sneller ijsbeer ik. Dan duw mijn vuisten tegen mijn voorhoofd tot ik het niet meer uithou. Ik haal diep adem, storm mijn flat uit, de trap op, en bel bij haar aan.
Het gebonk stopt. De deur gaat open. Verbaasd kijk ik naar haar hoog geknoopte bloemetjesschort. Ze blaast wat verdwaalde haren uit haar gezicht en snuift.
“Wat mot je?”
“Goedemorgen, ik ben Youri van beneden. Ik weet niet wat u aan het doen bent, maar ik word gestoord van dat gebonk.”
Ze knikt en kijkt me doordringend aan. Haar ogen zijn groen.
“Word jij gestoord van dat gebonk, professor?
Nou, ik ook. Laat maar zien of jij er wat mee kan.”
Ze stapt opzij met een uitnodigend gebaar. Voorzichtig loop ik langs haar heen.
De dichtknallende deur laat me verstijven. Met een tik tegen mijn bil zegt ze:
“Doorlopen professor. Ik heet Elly. Je weet toch waar de badkamer is?”
Ik volg het golvende oranje-beige behang van de gang naar de badkamer. Ze wijst. Naast een antiek was-apparaat staat een soort ronde afvalemmer.
“Kijk, dat is de rotzak. Die centrifuge gaat steeds aan de wandel.
Ik word er ook gek van.”
Bovenop de centrifuge zit een hendel die ze wegdraait zodat de klep open kan.
In een trommel met gaatjes ligt een kluit natte was.
Automatisch buig ik voorover en verdeel de natte kluit netjes over de trommel.
Ik pak de rand, wiebel die heen en weer, grom goedkeurend en ga weer rechtop staan.
“Als je de was netter verdeelt dan draait het zonder gebonk.
En ga er voor de zekerheid op zitten, dan wandelt ie zeker niet weg.”
“Jaja, er op gaan zitten, halve zool. Ga maar professor, ik red me wel.”
Als ik langs haar wil lopen, trekt ze me aan mijn schouder naar beneden en kust mijn wang. Achter mij sluit ik zachtjes de badkamerdeur en adem langzaam uit. Als ik met een gloeiende wang langs de oranje-bruine golven loop, hoor ik achter mij een zoemend geluid. Ik sta stil bij de huiskamerdeur die op een kier staat, duw hem verder open en kijk naar binnen. Het lijkt precies op de foto van mijn oma’s huis! Ruwharige vloertegels in twee kleuren bruin, twee gele kuipstoeltjes op een chromen draaipoot, een bol-lamp van touw, alles ademt de zestiger jaren. Alles behalve het flat-screen aan de muur. Nieuwsgierig ga ik naar binnen, draai de stoeltjes rond en bestudeer de ouderwetse radiokast met draaischijf.
Er staat een chromen schaaltje-met-deksel op een poot. Ik duw de zwarte knop bovenop deksel in. Tollend draait het deksel naar beneden en komt weer omhoog. Gefascineerd hou ik de knop steeds helemaal ingedrukt totdat het deksel stopt met draaien.
Nog een laatste keer kijk ik de kamer rond en ga naar de gang.
Als ik de voordeur voorzichtig achter me dicht wil trekken, klinkt er gekerm uit de badkamer. Ik wacht even en luister. Het gekerm klinkt steeds luider, met lange uithalen. Is ze uitgegleden? Of is er iets mis met de elektra?
Ik neem in zes passen de gang in en verstijf opnieuw als de voordeur dichtslaat. Het gekerm uit de badkamer klinkt nu wanhopig.
Voorzichtig doe ik de badkamerdeur open. Elly zit wijdbeens op de zoemende centrifuge, naakt onder het opengeknoopte jasschort dat slordig om haar heen is gedrapeerd. Tranen lopen over haar wangen langs de uitgelopen mascara. Ze wiegt van voor naar achter terwijl haar lichaam op volle toeren meetrilt. Een hand zit tussen haar dijen geklemd, de andere om haar kleine, ronde borst waarvan de tepel tussen haar vingers naar voren priemt.
‘Ow, asjeblieft, hou me, hou, hou me vahahaaa…’ kermt ze.
Ik draai mijn hoofd weg, durf niet te kijken, schuifel zijwaarts naar haar toe en leg voorzichtig een arm om haar heen. Gelijk slaat ze twee armen zo stevig om mijn middel dat ik haar voel trillen.
Nog harder kermt ze tot ze uiteindelijk luid ‘Jaaa’ schreeuwt en schokkend tegen me aan hangt.
Onhandig aai ik over haar hoofd, gelukkig wordt haar geschok minder heftig.
De zoemende centrifuge trilt nog steeds. Opnieuw begint ze te zuchten en zegt:
‘As-asje-sjeblieft, zet-zet ‘m uit.’
Ik trek de stekker uit het stopcontact, het trillen stopt.
Ik aai over haar rug, ze schokt nog steeds een beetje, maar begint minder te hijgen.
Na een laatste stuiptrekking kijkt ze omhoog.
“Dankjewel, wat ben jij een schatje. Kijk nou toch eens, je witte overhemd, onder de mascara. Kom, ik was ‘m voor je.”
Met natrillende handen trekt ze mijn overhemd los, waarbij ze mijn stijve lid raakt die boven de broekband staat.
“Oh, wat een mooi compliment.”
Met haar vingertoppen streelt ze mijn erectie, neemt hem tussen duim en wijsvinger en schuift tergend traag de voorhuid naar beneden. Ik staar recht voor me uit en klamp me aan haar vast als ze mijn broek naar beneden trekt.
Ik hoor alleen mijzelf ademen als haar tong mijn top likt, haar lippen om mijn eikel glijden.
Ritmisch neemt ze me steeds iets verder in haar mond. Haar hoofd gaat op en neer, eerst langzaam maar steeds sneller tot ik sta te trillen. Vanuit mijn tenen stijgt een onweerstaanbaar orgasme omhoog. Met een zuigend geluid laat ze mijn keiharde pik schieten. Ik kijk naar beneden, zie haar gezicht en spuit drie stralen sperma over haar wangen, voorhoofd en zwarte lokken. In haar ogen schittert hetzelfde als ik voel.
We beginnen samen te lachen, schaterend en lang.
Sindsdien kom ik elke maandag bij mijn vintage buurvrouw Elly.
Zij doet de was, ook de mijne, en we genieten van elkaar.
Onze favoriet is dat zij voorover op de spinnende centrifuge ligt en ik haar op z’n hondjes neem.
En het mooiste is, dat ik me nauwelijks nog stoor aan alle geluiden die mijn buren maken.
Ik ben thuis.
Ben hangt onderuitgezakt na een vermoeiende werkdag op zijn bedbank. Hij staart naar de onderwaterwereld op de Holowall. Het kleurrijke geflikker irriteert hem.
‘Wall uit.’
Het geflikker stopt. Ogenblikkelijk heupwiegt zijn Fembot naar hem toe. Ze kust hem en blijft hem kussen terwijl ze zijn broek tot op zijn enkels schuift. In de palm van haar hand wiegt ze zijn scrotum, met de ander knijpt ze steeds even fel in de schacht van zijn penis. Met schokjes komt zijn erectie omhoog. Zacht bijt ze door zijn shirt in zijn schouder, borst en ontblote buik tot haar mond bij zijn roede komt. Het puntje van haar tong raakt de top van zijn eikel, glijdt onder de gevoelige rand en maakt hem met kleine kattelikjes nog harder. Hij voelt haar warme, natte lippen om zijn eikel komen, ademt uit met korte stootjes. Bijna geeft hij zich over, opent zijn ogen en kijkt genietend naar haar hoofd dat ritmisch op-en-neer gaat. Dan knijpt hij zijn ogen toe, er knippert een LED in haar nek.
‘Stop. Betty! Later.’
Betty staat op en draait zich om. Ze schrijdt weg, slechts gehuld in een diensterschortje dat haar fraaie rondingen accentueert. In haar hoek knielt ze, legt haar handen op haar dijen met de palmen omhoog
Hij doet zijn ogen dicht en ziet gelijk de tube voor zich op weg naar huis. Alle mensen keken naar beelden op de visor voor hun ogen, maar een vrouw niet. Net als die van hem stond haar visor op doorzicht. Haar blik brandde op zijn lichaam.
Vanmorgen begon zijn wekelijkse werkdag zoals altijd. Betty pijpte hem wakker, hij nam een licht-douche en het ontbijt van de foodprinter was precies zoals hij het wilde. Toen begon de marteling van het lopen naar de tube tussen te veel geïrriteerde en gehaaste mensen.
In het propvolle compartiment keek iedereen op zijn visor. In de vleeskwekerij gekomen leek het of zijn vier uur woekergroei-controle twee keer zo lang duurde. Daarna weer terug naar zijn woontoren. In de tube stond elke visor op communicate, behalve die van de vrouw die vaag op Betty leek. Een vrouw in een zwart glimmende outfit die met haar donkere ogen zijn lichaam aftastte. Haar ogen zogen hem op
Hij trekt zijn broek omhoog. ‘Betty, breng de Dell.’
Even later legt zijn Fembot de laptop op zijn schoot en blijft afwachtend voor hem staan.
‘Betty, later.’ Ze gaat weer naar haar hoek.
‘Ik ben gewoon gestoord’ zegt Ben zacht in zichzelf als hij het antieke ding opent. Elke dag dwaalt hij langer rond in oude, trage servers van NetWorld waar schimmen van het verdwenen internet te vinden zijn.
Op het scherm verschijnt de foto van Betty Page, het sekssymbool van ruim een eeuw geleden. Hij glimlacht en kijkt even naar zijn Betty in de hoek. Haar modificatie was prijzig maar ze lijkt sprekend.
De laptop had hij een paar maanden geleden gevonden toen hij werd herplaatst naar zijn nieuwe binnen-cubicle zonder buitenraam. Niet alles kon hij meenemen. Hij wilde het koffertje van zijn overgrootvader al in de recycler gooien toen het uit zijn handen glipte en openbarstte. Tussen vergeelde boeken lag de laptop. Het grijze ding mocht meeverhuizen.
Hij kon maar niet wennen aan deze binnen-cubicle. In plaats van uitzicht op bontgekleurde, omhoog torenende woonblokken had hij nu een perfecte Holowall maar hij miste zijn raampje. Dan maar een venster op het verleden.
Na wat gepruts ging het antieke apparaat van zijn opa aan. Het eerste wat op het scherm verscheen was een afbeelding van een knielende, bijna naakte vrouw. Ben’s vingers raakten voorzichtig het scherm aan, ze was prachtig. Wie had dat van opa gedacht…
Vanaf dat moment werd Ben steeds meer de magische 20ste eeuw ingezogen. De eeuw dat mensen alles zelf deden.
Er waren geen robots die de meeste taken overnamen. Fembots bestonden niet, Manbots trouwens ook niet.
Hij voelde afschuw toen hij zich realiseerde dat mannen en vrouwen seks met elkaar hadden. Onbegrijpelijk. Dat was toch smerig! Maar het wond hem wel enorm op.
Hij liet zelfs zijn Fembot ombouwen tot Betty om zijn lusten te blussen. Dat hielp, maar de onrust en het verlangen naar een echte vrouw groeide steeds meer. Seks met een echt mens.
De laptop is uitgerateld. Met trillende vingers tikt Ben www.gaisha.nl, zijn hand glijdt in zijn broek en streelt zijn schacht als hij hardop begint te lezen:
‘Zijn vinger glijdt bij haar naar binnen. Ze reageert en duwt haar billen naar achteren. Tegelijk schudt ze haar hoofd, ze probeert haar handen los te trekken. Hij streelt haar en praat tegen haar. Haar aanblik in de spiegel windt hem…’
De deurzoemer doet hem in elkaar krimpen.
Op de Holowall verschijnt het gezicht van een vrouw die voor zijn deur staat. De tube-vrouw met donkere ogen waarin hij verdronk.
‘Deur open.’ Ben haalt snel zijn hand uit zijn broek en legt de laptop opzij.
Gekleed in een glanzend zwarte bodysuit loopt de vrouw zelfverzekerd naar het midden van de kamer en staat stil. Ze zet haar handen op haar heupen en kijkt van Betty’s hoek naar de laptop op de bank. Haar zachte lach streelt zijn oor als ze de afbeelding op het scherm herkent. Dan kijkt ze naar Ben en zegt met hese stem:
‘Dus jij bent mijn nieuwe buurman. Geneer je niet, ik wil wel zien hoe jij je pik vasthoudt.’
Ze doet een stap in Bens richting en trekt één wenkbrauw op.
Onder haar dwingende blik schuif hij zijn broek naar beneden, zijn pik hangt slap op zijn dij.
‘Maak hem maar mooi hard voor mij.’ Zijn ogen schieten naar Betty in de hoek, gelijk voelt hij een felle tik op zijn wang.
‘Kijk me aan. Jíj maakt hem hard.’
Zijn pik reageert nog voor hij haar aankijkt. Hij sluit zijn hand om zijn schacht en beweegt deze op en neer. Hij blijft haar aankijken tot zijn erectie pijnlijk hard wordt en zijn genot zo groot dat hij zijn ogen moet sluiten.
PETS!!
‘Blijf me aankijken.’ Zijn hand stopt, hij kijkt haar weer aan.
PETS!
‘Ga door. En waag het niet om klaar te komen.’
Hij wordt nog harder en is op de rand van een orgasme.
‘Pas op.’ sist ze
Ben beweegt zijn hand steeds voorzichtiger, rillend genot raast langs zijn rug en over zijn buik, zijn benen trillen en zijn hoofd zweeft. Hij blijft naar haar kijken.
‘Wall, kizomba.’ commandeert ze. Antieke muziek vult de cubicle
Loom begint de vrouw vanuit haar heupen te bewegen, haar hele lichaam volgt de trage, geile bewegingen. Zichzelf betastend streelt ze haar zwarte bodysuit los. Traag golvend valt de glanzende stof langs haar dansende lichaam naar beneden tot ze naakt is. Ze beweegt nog wulpser dan hij Betty ooit zag.
Met lonkende heupen draait ze haar rug naar hem toe. Terwijl ze achterwaarts naar hem toe danst zet ze haar voeten steeds iets verder uit elkaar tot haar volronde billen vlak voor zijn ogen draaien.
‘Laat je pik maar los, hij is mooi hard’
KLETS! KLETS! Twee venijnige tikken op zijn pik.
Ben’s adem stokt, totdat haar hand vol in zijn ballen grijpt, klauwt, en hij hijgend naar lucht hapt.
Heupwiegend dalen haar billen centimeter voor centimeter tot hij haar warme natheid over zijn hooggespannen pik voelt glijden en ze hem begint te berijden.
Uren later zit Ben op zijn knieën voor de bank waar zij net nog zat.
Nooit heeft hij zich zo afgepeigerd en extatisch gevoeld.
Toen ze wegging beloofde ze dat dit nog maar het begin was.
Zijn Mistress Page!
================================================================
‘Freda, you dumb cunt, why?’ I howl at myself in the mirror.
I’m not sure how long I’ve lingered in the powder room. A few minutes, half an hour, more? Slightly shaky I straighten the folds of my little black dress.
Fuckin’ Friday-Afternoon-Happy-Hour. Fuckin’ work crowd, all fuckin’ over-aged bullies. This evening I slapped away all their groping hands. Because – I DON’T WANT IT!
On top of all that Kevin spilled half a gallon of beer down my back. I turned around, scratched my nails over his face and ran of to the Ladies to hide.
I could kill him. They all do it, but by far he’s the worst. I actively attempt to avoid wandering hands on my boobs or butt.
Yess, I do know Kevin calls me Frigida and laughs at me with his gang.
Last week I set out to prove them wrong. Needing Dutch Courage I drank too much at the Friday Happy hour bash. Letting their hands travel over my breasts, buttocks, even under my skirt. I hated it, but wouldn’t let it show.
Leonard, the sweet bartender shook his head when I swallowed yet another tequila shot.
‘Some Chinese wisdom?’ He handed me a fortune cookie out of the huge glass bowl on the counter.
I cracked it open: ‘A Friday will bring you happiness.’
Well yes, of course! The pub was about to close and drunkenly I was hanging on to a barstool feeling miserable. After that, everything went hazy.
I woke up in an unknown bed. Sunbeams burst in through the curtains. Lazily I stretched out, still half-asleep. What happened after closing time started to unfold in slow-motion…
In the doorway I spy a silhouette, an aureole of light surrounds him.
‘Is everything fine? Do you need anything?’
His deep resonating voice vibrates straight through my armour. I start to sob.
‘No. Yes! Will you please hold me? Just one second? Please?’
The door closes, shutting the light out. When he lays his body behind mine and wraps his arms around me, all impressions of groping hands disappear.
I let myself sink into oblivion, shift closer to him and bring his hand to my face kissing his fingertips. They bear the scent of a sea-breeze.
He kisses my neck. I moan. His hand cups my right breast, the nipple hardens longingly between his fingers. He sighs, his mouth caresses my shoulder with more kisses, moving down to my left breast, tummy and lower. Turning on my back I surrender. His lips suck on the skin around my throbbing pearl. I melt.
When his tongue touches my piercing, he halts. My breath stops.
Growling he takes the piercing between his teeth and shakes his head. I whimper and breath out. Rhythmical he continues, sucking on my vulva, shaking the piercing between his teeth and fluttering his tongue against my pearl. Panting I raise my pelvis, tighten all my muscles and scream as I hit the height of an earth-shattering orgasm.
He doesn’t stop as his fingers slide around and between my love-lips. I push my yearning vulva against his magic hands. In response two cunning fingers knowingly enter me. A wave washes over my body, taking me out of myself. His hands and mouth let me balance on the edge of myself.
‘Take me, come inside me, now!’
After a second, an eternity I welcome his heavenly cock and float away over the edge.
From above I look down at us – I’m coming and keep coming, yet I can’t see his face…
I didn’t see his face! Wide awake I sat straight up. Head spinning.
Did I end up with someone from Kevin’s gang? Or Kevin himself? Filled with fear and shame I slipped into my dress, sneaking out of the hallway, my high-heels in hand.
The smell of bacon-and-eggs made me nauseous. Gagging, I stumbled down the stairs onto the street and without looking back stepped into a cab.
At home I flushed away my hangover with a shower. Soaping myself I noticed, my piercing was gone!
It can’t be, my barbell. Is it in Kevin’s bed, in his hands?
This last week, I went into the office quiet as a mouse. Every-time Kevin or one of his mates came by, I startled, afraid they would comment. But nothing had changed. Exactly the same lousy remarks and wandering hands I always had to avoid.
However, did nothing change? I was feeling a growing lust for wandering hands.
And now I still am in the ladies, feeling dismayed. Trying to find the courage to go into the bar again. Then Leonard comes in. He looks at me with his kind and inquisitive eyes, handing me a stupid fortune cookie.
‘They are gone, I kicked them out. Please take it, its home-made.’
Something in his eyes makes me take the cookie.
‘SNAP!’ As it opens a glistening trinket falls onto my palm.
My barbell!
Tears run down my face. Leonard wraps his arms around my body and licks the salty drops from my cheeks. I turn away as his hand slides along my spine, up to my neck. Fingers run through my hair, grabbing it and pulling my head back to face him.
For the first time I am looking straight into his eyes.
Our lips meet.
I submitted this story to:
If you’d like to read another of my stories, click HERE