Tag: verhaal
-
Zwarte Pieten
Het licht in de main-conferenceroom werd langzaam gedimd, de videowall flitste aan. Het scherm toonde vier mannen strak in het gelid. Ze waren naakt, de voeten iets uit elkaar, handen op de rug, blik en pik stijf vooruit. Hun voorhoofd werd gemarkeerd met de nummers 1 tot 4. Een gemaskerde vrouw kwam in beeld, gekleed in een zwart lederen korset en laarzen tot halverwege haar dij. De ingesnoerde taille benadrukte haar ronde billen die een fraai contrapunt vormden met haar volle borsten boven het korset. Bij elke pas danste haar rode paardestaart in dezelfde cadans als de rijzweep tegen de schacht van haar laars. Ze stopte bij de tweede man. Met de tip van de zweep tilde ze zijn balzak naar links, schudde misprijzend haar hoofd. ‘Beter scheren’. De eerste man waagde het om zijn hoofd te draaien. Zonder om te kijken sloeg ze hem vol in het gezicht met de rug van haar hand en lispelde ‘sukkel’. De derde man kuchte, haar gehandschoende hand greep zijn scrotum, kneep en trok. De man werd bleek. Met een laatste venijnige ruk liet ze los. Ze kwam bij nummer 4. Hij keek met grote ogen voor zich uit, zijn erectie was verslapt. Venijnig zwiepte de zweep één, twee keer tegen zijn ballen. Hij kreunde binnensmonds. Na nog twee kletsende tikken kwam zijn pik met schokjes weer omhoog. ‘Vier slaafjes. Geen van jullie verdient het om mij vandaag plezier te schenken. Of wel soms?’ ‘Nee Domina Consuela!’ scandeerden de mannen. ‘Ik zal genadig zijn. Bevredig elkaar. Gebruik handen, mond of kont. Degene die niet klaarkomt, verdient het om mij ter wille te zijn, de andere drie zijn af en gaan terug in hun kooi. En waag het niet om iets te weigeren! ‘Ja Domina Consuela!’ Een shot van nummer 2 die liggend op zijn rug wordt geneukt door 1 die hem aftrekt. In een volgend shot komt nummer 3 spuitend klaar in nummers 4’s gezicht. Het beeld verspringt. We kijken op de rug van de vrouw. Staande berijdt ze nummer 4 die vastgeketend op een pijnbank ligt, de gewichten aan zijn ballen bungelen onder zijn billen. Met haar zweep spoort ze hem aan terwijl haar andere hand aan zijn tepelklemmen trekt. Haar masker rust op haar rode haar. Ze draait haar hoofd en likt haar lippen. Het zijn mijn lippen. Het beeld bevriest, het licht gaat aan. Om mij heen klinkt gekreun. Ik kijk de directietafel rond. Johan, de notulist naast me, klemt zijn handen tussen zijn benen. De meeste directieleden plukken aan hun revers, stropdas of mouwen terwijl ze voor zich uit staren. Alleen Senior Partner Niek, vader van CEO Pieter-Derk, kijkt naar het zwarte scherm alsof hij een beroerte heeft gehad, speeksel druipt uit zijn slappe mond. Pieter-Derk zelf kijkt me rechtstreeks aan. ‘Domina Consuela’ hij laat een stilte vallen. Uitdagend kijk ik hem aan, terwijl ik de woede die mijn lijf doet schudden probeer te beheersen. ‘Dat ben jij Carina?’ ‘Ja P-D, dat weet je best’. Hij was vaak genoeg in mijn speelkelder. Aan een kant trekt hij zijn dunne snor op in een scheve grijns. ‘Deze video was een uur geleden ruim dertig miljoen keer bekeken. Je begrijpt dat dit grote schade aan onze firma berokkend. Onze cliënten uit de US of A hebben al om opheldering gevraagd. Daarom rest ons niets anders dan jou te moeten laten gaan. Gezien de schade die je de goede naam van de firma hebt aangedaan, is er geen sprake van de gebruikelijke gouden handdruk. Al je privileges zijn per direct ingetrokken, de Lexus blijft hier in de garage staan. Je hebt een halfuur om je persoonlijke spullen mee te nemen, voordat ze worden vernietigd.’ Ik ga staan, trillend op mijn benen. ‘P-D, in vertrouwen vertelde ik je mijn overwegingen om op het aanbod van PriceWaterhouseCoopers in te gaan. Dus dit is jouw reactie? Een filmpje van mij op het net gooien? Je zal er spijt van krijgen.’ Ik kijk de tafel rond. ‘Jullie zullen hier spijt van krijgen.’ Zo waardig mogelijk loop ik mee met de security die me naar mijn kantoor en later uit het gebouw begeleidde. Natuurlijk heb ik geprobeerd ze met gelijke munt terug te betalen… Het zag er eigenlijk best schattig uit, een oude man in lichtblauwe babykleren, met een speen in zijn mond die tevreden in een soort kinderbed lag. Tot zijn gezicht een beetje rood werd. Er kwam een rondborstige, schaars geklede verpleegster in beeld. ‘Naughty boy.’ Ze deed zijn vieze luier af, de dunne, stijve piemel van de oude man stak eigenwijs omhoog. Met een doekje veegde ze zijn billen schoon terwijl haar andere hand zijn pikkie vastpakte. Het sperma liep over haar hand… Dit filmpje met Niek, de Senior Partner, werd minstens zo vaak bekeken als die waarmee ik was ‘exposed’. De enige reactie die ik zag was ‘Jolly good fun, old chap!’ ‘I want to break free’ van Queen klink op de achtergrond Pieter-Derk heeft een steelstofzuiger in zijn hand, roze truitje, Gaultier-puntBH, kort rokje met split, netkousen en pumps. Een Hells Angel zipt zijn rits open, trekt zijn dikke paal eruit en gaat achter P-D staan. Hij grijpt hem bij zijn nek, trekt hem voorover en perst zijn grote, paarse eikel tussen Pieters’ kaken, steeds dieper totdat het kwijl uit zijn mond loopt. Dan draait de Biker hem om, rukt de rok omhoog en schuift zijn pik met geweld tussen Pieter’s wiebelende billen. Ook deze video had weinig effect. Verder dan ‘I loved Freddy too’ kwamen de reacties niet. Ik wist het echt niet meer, geen idee hoe ik wraak kon nemen op die hypocriete klootzakken. Tot ik op mijn oude Blackberry een filmpje vond uit 2008, een sinterklaasfeestje waar Niek Sinterklaas speelde en Pieter-Derk zijn Zwarte Piet. Het stond nog niet op het web, of de site explodeerde met reacties, variërend van How dare you, blackface-Basterds tot Bloody racists. En hoe gaat het nu met ‘Domina Consuela’? Ik denk erover om mijn ’Adult-Dungeons’ in Nijmegen, Antwerpen en Amsterdam te verkopen en rustig te gaan leven in mijn vakantievilla op St. Maarten. Hoewel rustig? De kelder daar is groot genoeg… -
Dame Gambiet
De klanken van de cello zweven hypnotiserend over het podium. Wij staan, gelijk twee kariatiden, doodstil op het podium. Tussen ons in een witte zuil waarop een fallus recht overeind staat. Een zwarte dildo van monumentale afmetingen.
Ons avondtoilet is nagenoeg identiek. Bianca’s ivoorwitte kleed wordt aan de voorzijde gesloten met slechts één gesp en valt tot op de zilverkleurige stiletto’s. Haar opwindende vormen worden feilloos geaccentueerd door de soepel vallende stof die zich aan haar lichaam lijkt vast te zuigen. De nauwsluitende, witmetalen band om haar hals completeert haar verschijning. Ik, Keira, ben haar evenbeeld. Met dit verschil dat mijn jurk en titanium halsband gitzwart zijn.
De instructies voor Bianca en mij zijn exact en glashelder, ons lot twijfelachtig.Een bel klinkt. Van weerszijden komen onze Koningen het podium op. Bianca’s Meester draagt een wit satijnen kamerjas, Mijn Heer is gehuld in glanzend zwarte zijde. Met afgemeten stappen lopen ze tot bij de vierkante schaaktafel met de twee spartaanse stoelen.
Ze stoppen, kijken elkaar aan, een seconde, een eeuwigheid. Dan buigen ze als teken van respect.Bianca en ik lopen geruisloos naar onze eigen Koningen, Bianca naar haar Meester in het wit, ik naar Mijn Heer in het zwart. Als ze zich weer hebben opgericht en gaan zitten, schuiven wij hun stoelen aan. Volgens onze instructies lopen Bianca en ik rondom de tafel.
Ik sta stil achter haar Meester en wend me naar zijn stoel.
Van hun hals nemen onze gebieders een ketting met daaraan een kleine sleutel. Zorgvuldig worden deze naast het schaakbord gelegd.
Ik kijk naar Mijn Heer aan de andere kant van de tafel. Het wit van Bianca’s japon steekt fel af tegen het zwart van zijn kamerjas.
Alle stukken staan perfect opgesteld.De bel klinkt een tweede maal, de muziek stopt. Haar witte Meester voor mij brengt zijn hand naar het schaakbord en doet de openingszet:
1.c4 e6 2.Pc3 d5 3.d4 Pf6 4.cxd5 …
Een zwarte pion is geofferd. Haar Meester voor mij staat op en knoopt de band om zijn middel los. Ik neem de kamerjas van zijn schouders en leg deze opgevouwen achter mij. Naakt gaat hij weer zitten, zijn lichaam glanzend van de olie.4. … exd5
Direct wordt een witte pion teruggenomen. Bianca neemt de zwarte kamerjas over van Mijn Heer die nu ook naakt en glimmend gaat zitten.5.Lg5 c6 6.e3 Ld6 7.Ld3 0-0 8.Pf3 Te8
9.Dc2 h6 10.Lh4 Lg4 11.0-0-0 Pbd7 12.h3-Lxf3
Het witte paard is geslagen. Mijn witte tegenspeelster gaat vlak achter Mijn Heer staan en gaat met haar nagels over zijn schouders en borst.13.gxf3 …
Een zwarte loper valt! Ik stap achter haar Meester en streel met mijn handen zijn bovenlichaam. Zijn borst is zwaar behaard.13. … Da5 14.Kb1 Le7 15.Thg1 Tad8 16.Tg2 Kh8 17.Tdg1 Tg8 18.e4 dxe4
Het slaan van een witte pion geeft Bianca de aanleiding om achter Mijn Heer te knielen. Haar handen schieten om zijn middel, grijpen de schacht van zijn nog slappe penis en in de zachte huid van zijn scrotum. Ze zet haar nagels erin. Mijn Heer geeft geen krimp.19.fxe4 …
Een zwarte pion is het volgende slachtoffer. Snel kniel ik achter Bianca’s Meester. Mijn handen glijden om zijn dijen, langs zijn liezen naar zijn kruis. Mijn hand voegt zich om zijn erectie die glorieus overeind staat. Zijn ballen laat ik door de vingers van mijn andere hand rollen. Ik voel zijn erectie steigeren.19. … Pf8 20.Lc4 g5 21.f4 Pg6 22.Le1 Pxf4
Nog een witte pion wordt geofferd. Mijn Heer draait zijn stoel een kwartslag. Zijn ogen blijven aan het schaakbord gekluisterd, ook als Bianca tussen zijn benen knielt en haar tong om zijn eikel laat spelen. Langzaam wordt zijn geslacht harder.23.Pd5 Dxe1 +
“Schaak.” De stem van Mijn Heer breekt rauw door de stilte. Het slaan van de witte loper maakt dat Bianca Mijn Heer’s jongeheer nu diep in haar keel zuigt.24.Txe1 …
De zwarte Dame wordt genomen. Nu mag ik de top van haar Meester’s fallus in mijn mond nemen!24. … cxd5
Het witte paard is ‘collateral damage’. Ik weet dat zij haar hand onder het scrotum van Mijn Heer naar achteren schuift en met een van haar scherpgepunte nagels diep in zijn anus glijdt.25.exd5 …
Een zwarte pion valt. Het eind nadert. Mijn rechter wijsvinger speelt rond de geoliede anus van haar Meester en glijdt naar binnen, rechtstreeks naar zijn P-spot.25…. Lb4 26.Tf1 Tge8 27.a3 Ld6 28.Df5 P6h5 29.Tgg1 Kg7 30.h4
Mijn Heer tikt met zijn linker wijsvinger de zwarte koning om.Een derde maal klinkt de bel, het teken voor Bianca en mij om achter de stoelen te gaan staan. Mijn Heer staat op, pakt de sleutel voor hem en overhandigd die aan haar Meester. Ogenschijnlijk kalm loopt Mijn Heer naar de zuil, neemt de dildo in twee handen en komt terug.
Tegelijk maken Bianca en ik de gesp van ons avondtoilet los. Onze huid wordt gestreeld door de stof die langs onze lichamen naar de grond vloeit. Het enige wat wij nog dragen is een kuisheidsgordel.
Haar Meester komt achter mij staan. De sleutel past in het slot van mijn kuisheidsgordel die hij wegneemt. Recht voor mij klikt Mijn Heer de dildo vast aan de strap-on die Bianca’s gordel ook is. Indrukwekkend priemt haar fallus naar voren.De klanken van de cello zweven weer om ons heen. Mijn Heer draait zijn rug naar Bianca toe. Met één gebaar veegt hij de stukken van tafel, buigt zich voorover en legt zijn handen op het schaakbord. Aan de andere kant van de tafel doe ik precies hetzelfde. Bijna raken onze handen elkaar. Achter hem staat Bianca en haar Meester staat achter mij, klaar voor de genadestoot.
Voor de laatste maal klinkt de bel. Mijn Heer en ik kreunen als we tegelijk worden gepenetreerd. Terwijl we op de cadans van de muziek worden genomen, kruipen zijn vingers naar de mijne. Even raken onze vingertoppen elkaar, dan trek ik mijn handen terug. Hij is mijn heer niet meer.
Als Bianca en ik met Onze Meester het podium verlaten, kijk ik niet om naar de man die geslagen over de tafel ligt. De partij is precies zo gelopen als ik mij had voorgesteld.
Ik had het ook tot in de puntjes voorbereid.Ik ken mijn schaakklassiekers.
.
Dit verhaal schreef ik voor Prikkelzinnen van Eroscripta op 26 mei 2018.
Voor deze bijeenkomst heb ik, als experiment, een andere soort verhaal geschreven.De gebruikte schaakpartij is gespeeld tussen Hikaru Nakamura en Alexander Shabalov, 24 maart 2005.
De opening is Damegambiet (geweigerd).Nog zo een verhaal? Klik HIER
-
Een dagje voor jezelf
Fris gedoucht liep je vanmorgen langs de linnenkast. In een flits zag je jezelf in de spiegel, stopte zo abrupt dat je bijna viel. Met felle ogen keek je van boven naar beneden naar je spiegelbeeld. De rossig glanzende krullen, je trots, omlijsten sierlijk je gezicht. Naast je ogen het begin van kraaienpootjes, het enige teken dat je over de 40 bent. De huid van je voorhoofd, wangen en hals is rimpelloos en nauwelijks uitgezakt. In tegenstelling tot de rest van je lijf. VET. Volle borsten, ja, dat wel, maar geen taille meer, een diepe, dwarse plooi onderaan je buik en zadeltassen naast je dijen. Je blik keerde weer terug naar naar je gezicht. Je mondhoeken trokken naar beneden en een traan liep langs je neus.
De bekende dreun liet het huis schudden, jouw Harry is de deur uit.
Ja, vandaag is een dagje voor jezelf, de drukte van de Libelle Zomerweek wacht op je.
Nou, die wacht nog maar even langer!
Je veegde je traan van het puntje van je neus, schoof vastberaden de spiegel opzij en pakte achter uit de lingerielade je speciale setje. Nog geen half uur later zag je reflectie een elegante dame, zorgvuldig opgemaakt, met een uitdagende blik in haar ogen.Toen de trein begon te rijden, gloeide het onderin je buik. Bij ieder station verspreide die gloed verder door je lichaam en nu, bij je laatste ‘overstap’ straal je pure hitte uit. Zweetdruppels rollen stroperig langs je rug naar beneden. Zometeen stap je op de sprinter die om 8.35 uur van Amsterdam-RAI is vertrokken. De sprinter waar híj, je Second Lover, altijd achterin zit. Zal je hem herkennen? Zit hij überhaupt wel in de trein?
“Station Weesp, overstappen voor de sprinter naar Schiphol en Den Haag op perron 3. Voor de richting Almere, Lelystad en de Libelle Zomerweek op perron 1. Volgende station, station Weesp.”
Op perron 1 ga langs de sprinter naar achteren. Je benen voelen wiebelig. Als je bij het tweede treinstel loopt, klinkt al de fluit. Met een paar snelle passen kan je nog net naar binnen glippen voordat de deur sissend achter je sluit.
Ik zit op de klapstoel naast de deur en zie een aantrekkelijke vrouw in zalmkleurig mantelpak dichterbij komen. ‘Een Libelle-dame’ denk ik, ‘met donkerrode hoge hakken die niet handig zijn op het Almeerse strand.’
Haar jasje staat open, eronder een losjes dichtgeslagen witte blouse. Als de fluit klinkt neemt ze gehaast de laatste stappen naar de deur, waarbij haar borsten uitbundig meedeinen. Ik verschuil me achter mijn krant en stel me voor dat mijn handen om haar borsten meedeinen. De deuren schuiven sissend dicht, naast me klinkt gehijg. Als ik omhoog kijk, kijkt zij naar beneden, recht in mijn ogen. Ik ken haar ergens van…
Er verschijnt een prachtige glimlach op haar vuurrode lippen, ze neemt een stap mijn kant op en buigt voorover. Wat een fraaie inkijk in haar decolleté. Ik slik en hoor zacht in mijn oor:
“Goedemorgen John Doe, hier is Dreamgirl.”Even vergeet ik adem te halen, denk bij mezelf ‘nee!’, maar dat wordt overstemd door mijn opkomende erectie die duidelijk ‘JA!’ zegt. In het echt is mijn Second Love geliefde veel mooier dan op haar foto’s. Uren hebben we gechat, hebben we onze geheimen en stille wensen gedeeld. Ik verlang waanzinnig naar jou, maar die éne stap heb ik nooit durven nemen.
Nu brengt je mijn fantasie tot waarheid!
Starend naar haar uitdagende tepels die bijna door haar blouse heen prikken, schiet het door me heen dat ik me vanmorgen ‘gelukkig’ helemaal, overal heb geschoren.
Ik kan me niet inhouden en druk een zoen op je rechter borst, ik hap er even in. Je kreunt en gaat sneller ademen.Ik sta op en zeg: “Voor zo een prachtige vrouw sta ik graag op.”
Uitnodigend houd ik de zitting naar beneden. Je billen glijden over mijn hand als je gaat zitten. Ik ga staan en voel dat mijn pik nu recht overeind staat. Met een wazige blik kijk ik de eerste klasse in. Als de trein stommelend door een bocht gaat, val ik tegen je aan. Mijn harde paal komt tegen je schouder. Ik houd m’n adem in en als jij mijn heupen pakt en me terug duwt, adem ik pas weer uit. Dan voel ik je linkerhand onder mijn T-shirt omhoog kruipen. Als je hand bij mijn tepel is, knijp je er venijnig in en blijft knijpen terwijl je rechterhand tergend langzaam de rits van mijn jeans opent.
Elk rits-palletje dat opent trilt door in mijn pik. Als de trekker helemaal beneden is, glijdt je hand onder de bovenband van mijn boxer die je langs mijn pik tot onder mijn scrotum trekt. Het elastiek drukt aan weerszijden van mijn paal een bal omhoog, je vingers glijden er overheen. Ik maak de knoop van mijn jeans los, mijn stijve pik spri bevrijd schuin naar voren. Je kust het topje en…“Station Almere Poort, Libelle zomerweken”. De trein remt af, er komen mensen bij de deur staan. Ik vouw mijn handen voor mijn kruis en blijf met moeite staan. De trein loopt bijna leeg. Als de deuren weer dicht zijn, kijk ik je aan en zeg: “Wisselen.”
Zodra je staat, schuifelen we onhandig om elkaar heen. Ik pak je heupen, ga zitten en trek je zó dichterbij dat mijn knie tussen je benen onder je rok komt. Mijn handen gaan langs je dijen naar beneden en ik leg ze op mijn knie. Als de trein zich weer in beweging zet kruis ik mijn polsen.
Plagend, kriebelend kruipen mijn handen omhoog langs de binnenkant van je dijen. Ik hoor je oppervlakkiger en haperend ademen, voel dat je je bekken naar me toe kantelt.Mijn handen komen hoger, je dijen worden vochtiger! Mijn handen slippen omhoog op jouw geil. Ongedacht voel ik plotseling je gezwollen lippen. Je hebt een open slipje zonder kruis! Een geile grijns verschijnt op mijn gezicht. Met mijn ene hand spreid ik je lipjes, mijn andere hand komt erbij. Mijn vingertoppen glijden op-en-neer, op-en-neer, en elke keer duw je jouw warme gleufje er tegenaan. Ik haal mijn hand onder je rok vandaan en breng hem naar mijn gezicht. Je lust druipt van mijn vingers. Ik ruik eraan. Ik lik eraan. Grommend gaat mijn hand weer omhoog tussen je dijen naar je geile verlangen. Als twee vingers zonder weerstand in je glijden, diep in je, zuig je hard je adem naar binnen. Met mijn duim wrijf ik over je klitje, tril erop. Je kreunt ingehouden als mijn vingers ritmisch in je gaan klauwen en al gauw voel ik je in hetzelfde ritme om mijn vingers samentrekken. Nog een vinger glipt erbij, gedrieën gaan ze op zoek naar die ene plek die laaiende lust in je oproept, de plek die je laat zinderen, branden. . .
“Ja, daar, daar, ja” fluister je.“Vervoersbewijzen alstublieft”
Ik leg mijn handen op mijn dijen, veeg ze droog en pak de OV-kaart uit mijn achterzak. Jij leunt tegen zwaar tegen mij aan, voelt in de zijzakken van je jasje en vindt de print van je Libelle combi-ticket. De conducteur loopt hoofdschuddend verder.
We lachen, kijken in elkaars gulzige ogen. Ik buig me opzij om te zien of er mensen zijn die iets doorhebben. Iedereen is bezig met zijn smartphone of leest de ‘Metro’.
Ik kijk om naar het ‘eerst klas’ compartiment achter me. Daar zit niemand, maar de deur van de stuurcabine staat op een kier!
Ik sta op en duw je door de lege ‘eerste klas’ naar de stuurcabine.
Als we binnen zijn trek ik deur zorgvuldig dicht.
We staan vlak voor elkaar. Met de blik van een roofdier kijk je me aan, je mond een beetje open, je lippen trillen. Ik voel je hand om mijn pik, je grijpt me stevig vast en je gaat zitten in de bestuurdersstoel. Je draait de stoel half om, mij meetrekkend, tot ik met mijn rug tegen het dashboard sta.
“Ga erop zitten.” zeg je met verstikte stem.
Moeizaam werk ik me omhoog tot op het dashboard. Je buigt je voorover, trekt mijn pik omhoog en haalt met je andere hand mijn balzak naar je toe. Heel zacht blaas je erover, likt, knabbelt en trekt met je tanden eraan. Mijn ballen doen pijn van de spanning. Langzaam trek je mijn voorhuid naar beneden, jouw krullen kriebelen over mijn glanzend harde eikel, over het toompje. Ik word wild, grijp in je haar en draai je gezicht omhoog, zet mijn mond op de jouwe en kus je hard, dwingend en gulzig. Ik wil je opvreten.Ademloos laten we elkaar los, kijken elkaar aan en woordeloos begrijpen we elkaar.
Jouw fantasie wordt zo werkelijkheid. Je staat op, schuift je rok langs je benen omlaag tot op de grond, draait je om en gaat op je knieën in de draaistoel zitten. Je ronde billen uitnodigend naar me toe gekeerd. Ik grijp je ze, trek ze van elkaar en blaas ertussen, over je rozet, tussen je lipjes naar je klitje en weer terug.Je wiebelt je kont, wenkt me. Snel laat me ik ruggelings op de grond zakken, leg mijn hoofd achterover op de zitting en steek mijn tong ver uit. Plagerig langzaam laat jij je zakken tot het puntje van mijn tong je gezwollen lipjes raakt. Ik ga likken en likken, langs je lippen, over en in je natte kutje.
Mijn duimen glippen in jouw natte gleufje en wrijven je helemaal open. Mijn lippen zetten zich om je klitje. Op het cadans van de trein zuig ik je in me en laat mijn tong rondom je knopje dwalen.Als mijn duimen je loslaten, blijft je kutje geil druipend openstaan. Mijn tong plaagt nog steeds je knopje als één vinger, doelbewust in je glijdt, rechtstreeks naar jouw fijnste plekje. Je lijf ontspant terwijl je opwinding stijgt. Nog twee vingers komen in je, glijden ritmisch langs de wanden van je schede en openen je nog meer. De vinger op je hotspot gaat trillen, steeds sneller. De wereld onder je zakt weg, ademloos zweef je in het niets. De warmte die de hele dag al in je broeit, wordt verzengend heet. Een gloeiende tsunami raast door je heen en laat je spuitend komen! Ik lig onder je en drink jou, zuig alles op. Je gaat heftig trillen maar mijn vingers blijven doorgaan. Ik voel dat je al je spieren aanspant als de volgende golf door je heen raast.
Als je verslapt, wring ik mezelf onder je vandaan en sta op.
Jij ligt opgekruld in de stoel.De trein staat stil, ik kijk naar buiten en zie ‘Almere Oostvaarders’ op het bordstaan.
“Snel, we zijn bij het eindpunt.” Ik geef haar rok aan, “De machinist komt zo!”
Even later zitten we keurig naast elkaar in de coupé. We zien de machinist uit de andere stuurcabine komen en naar ons toe lopen. Als hij bij ons is, groeten we vriendelijk.
Hij kijkt verbaasd.
“Vergeten uit te stappen.” leg ik uit.
Hij loopt verder naar de stuurcabine waar wij net nog waren.Je zit naast jouw ‘John Doe’! Hij heeft zich telefonisch afgemeld van zijn werk en een hotel geboekt in Almere. Als hij zich naar je toedraait, zie je in zijn glanzende ogen jouw gespiegelde zelf.
Je bent prachtig.Dit verhaal is mijn bijdrage voor het thema van mei2018 van
De basis van dit verhaal is de allereerste erotische fantasie die ik jaren geleden voor mezelf opschreef.
Toevallig kwam ik het tegen in een oud Back-Up bestand en heb het verder uitgewerkt.Een soortgelijk verhaal lees je HIER
-
Biggetjes kijken.
Op weg naar de supermarkt werd ik door knorpiepende biggetjes als een magneet de kinderboerderij binnengetrokken. Ik ben dol op die rondracende roze knorretjes. Mijn ex vond varkens maar vieze beesten, ook daarin kon ze me niet volgen. Bij het varkenshok blijf ik kijken tot de zeug eindelijk op haar zij gaat liggen en alle acht, nee, negen biggetjes bokkend aan haar tepels laat zuigen.
Voor het eerst valt me op dat een zogende zeug bolronde borstjes heeft.
Hoofdschuddend, in mezelf lachend om wat ik denk, draai ik me om en ga lekker in de zon staan. De lege flessentas zet ik naast me neer en ik leun tegen de opengeslagen staldeur. Kleuters staan te dansen bij de konijntjes die doen wat ze altijd doen: knabbelen, huppelen en rammelen. Iets dichterbij me zit een clubje moeders op een rijtje stoelen in de zon. Ze kijken even mijn kant uit en praten daarna besmuikt lachend verder. De dames hebben hun ietwat gekreukelde rokken zo hoog opgetrokken als ze durven en van hun blouses staan de bovenste knoopjes open. Ik zet mijn bril recht. Het zijn erg aantrekkelijke moeders. Ik hou wel van ontblote dijen, de korte rokjes die opwindend hun billen omspannen en borsten die naar de zon snakken.
Een mokkakleurige moeder met kort, donker haar kijkt geamuseerd mijn kant op. Ze strijkt de tulpen op haar blouse strak. Ik lach terug. Vandaag is het pas echt lente, de eerste zonnige dag boven de 20 graden. De zon voelt zo goed, ik doe mijn ogen dicht en strek mijn hals omhoog, mijn gezicht naar de warmte. Het gemekker, geknor en gekwetter, het gebrabbel van kleuters en de ditjes en datjes van de moeders sussen me bijna in slaap.Er klettert iets. Door mijn oogharen zie ik een vlammend rode hanekam uit het schuurtje komen. Een skinny vrijwilligster komt met een zinken emmer aanzeulen.
Ik ga rechtop staan en steek een hand uit:
‘Wat een heerlijk weer hè, zal ik even helpen?’Ze kijkt me vernietigend aan. Met scheve walspassen strompelt ze voor me langs de stal in.
‘Ach, ze zal het wel druk hebben’. Ik leun weer tegen de deur en koester me in de zon…
Even later komt Roodkopje met een weerspannige pony naar buiten, met moeite sleept ze het dier naar het grasveldje.
‘Kom je mee naar de paardjes kijken, Noëlle?’ hoor ik de moeder met de tulpenblouse tegen haar dochter zeggen.
Noëlle schudt hard haar hoofd ‘Konijntjes! Met papa kijk ik altijd naar de paardjes.
Éven vertrekt de mond van haar moeder, dan laat ze zich verder onderuit zakken, knoopt het vierde knoopje van haar blouse open en zucht. Ik gluur naar de indrukwekkende gleuf tussen haar bolronde borsten. Ze schraapt haar keel, ik kijk op. Knipoogt ze? Ik knijp mijn ogen toe, ze knipoogt echt. Roodkopje loopt vlak voor me langs, snuift en verdwijnt in de stal. Tulpenblouse en ik lachen naar elkaar, ze veegt een lok achter haar oor en sluit de ogen. Ik draai mijn gezicht ook weer naar de zon.Plotseling klinkt er een dreunende klap uit de stal, ik schrik op, hoor hout versplinteren.
Zo snel als ik kan, struikelend over mijn flessentas, ga ik de stal in. Even zie ik niets, hoor alleen het snuiven van een beest. Dan zie ik eerst de gevallen emmer liggen en daarachter de contouren van een pony. Hij is half uit zijn box, zwaait heen en weer met zijn hoofd en gaat met de achterhand van links naar rechts. Bij elke beweging naar rechts wordt een geknapte plank tegen de muur gedrukt. Klem achter die plank staat Roodkopje die met grote ogen mijn kant opkijkt. Behoedzaam loop ik naar de pony terwijl ik zacht en sussend woordjes zeg. Als ik bij het hoofd kom, aai ik zijn hals en later zijn neus. Nog een keer zwaait hij woest met zijn hoofd, raakt me vol tegen mijn slaap, maar ik blijf doorpraten. Hij briest, snuift en blijft dan rustig staan. Ik pak de halster en leid hem de box in. Even stokt hij als de plank kletterend op de betonnen vloer valt, maar gaat dan gelukkig weer mee. Twee toegesnelde moeders houden Roodkopje vast en helpen haar naar buiten. Zo te zien is ze alleen maar erg geschrokken. Ik zet de pony vast aan een paal, geef twee klappen op de flank en ga de box uit.
Ik zie dubbel, voel me zweterig en hou me overeind aan een balk. Voorzichtig laat ik me op een strobaal zakken en leun achterover tegen de balk. Een silhouet komt dichterbij. De tulpen op haar blouse zijn wazig.
‘Er zit bloed op je wang,’ zegt ze met lage stem, ‘gaat het?’
‘Ach, beetje duizelig’
Vaag zie ik een wit doekje dichterbij komen. Ik voel haar warme hand onder mijn kin en vlak daarop een aangename koelte op mijn wang. Ze dept mijn slaap. Haar handen, de warmte en de koelte, winden me op. Ik voel mijn erectie groeien en sluit mijn ogen.
Als ik ze open kijk ik recht in haar decolleté. Ze streelt mijn wang en zegt zacht in mijn oor:
‘Ik heb je wel zien kijken, je mag wel meer zien.’
Met een hand knoopt ze haar blouse verder open. Prachtige, ronde borsten glippen bijna uit haar BH. Twee ronde, bijna zwarte cirkels zijn zichtbaar onder het witte kant.Haar vingertoppen strelen over de cup van haar linkerborst, ik zie de tepel het kant omhoog duwen. Dan gaan haar vingers onder het kant. Ze draait haar hand zodat de stof naar beneden glijdt en ze haar naakte borst aan mij presenteert. Als ik met mijn hand ernaar reik, pakt ze mijn kin en dwingt mijn blik naar haar ogen.
‘Ah ah, alleen maar kijken.’ Ze zet een voet naast me op de strobaal.
Haar rok is nu hoog opgeplooid, tussen haar dijen straalt het wit van haar slipje. Mijn erectie wordt nu echt hard, maar omdat mijn pik gedraaid in mijn spijkerbroek ligt, zit hij pijnlijk klem.
Ze buigt nog meer voorover. Vlak voor mijn ogen zweeft haar borst, ze duwt mijn kin verder omhoog. Haar tepel tikt tegen mijn wang, steeds iets dichter naar mijn mond. Als haar tepel mijn lippen beroert, moet ik ze wel openen. Het puntje van mijn tong raakt haar tepel; ik geef twee, drie likjes. Ze kreunt en duwt haar borst in mijn gezicht. Ik klem mijn lippen eromheen en zuig de tepel, haar tiet, zover ik kan in mij. Met knijpende lippen en draaiende tong proef ik haar heerlijke smaken. Ze kreunt ingehouden.
Dan voel ik haar klauwende vingers langs mijn borst en buik naar beneden gaan, de knopen van mijn gulp klikt ze geroutineerd los. Hardhandig wrijft ze over de bobbel in mijn boxer, grommend klemt ze haar hand eromheen. Ik moet kreunen van pijn en genot. Met twee handen rukt ze mijn jeans een stukje naar beneden en bevrijdt mijn ingeklemde pik door een pijp van mijn boxer opzij te trekken. Mijn paal staat recht omhoog.
Met een ploppend geluid komt haar borst los uit mijn mond als ze zich opstrekt.De nagel van haar wijsvinger glijdt een paar keer langs mijn paal, van mijn scrotum naar het topje van mijn pik, en weer terug.
Als ze weer bij het topje is maakt ze een ‘O’ van haar duim en wijsvinger en stroopt mijn voorhuid naar beneden. Op de rand van mijn helm beweegt ze de ‘O’ snel, plagend op en neer.
Met mijn ogen volg ik haar andere hand die van haar borst langs haar zij, over haar dij naar haar knie glijdt. Mijn ogen willen zich sluiten van genot, maar ik dwing mezelf te blijven kijken als haar hand weer terug glijdt langs de binnenkant van haar dij.
Het kruis van haar slipje kleurt al donker als haar vingers eronder glippen. Ze schuift de stof opzij, haar vochtige, gezwollen lippen glanzen me tegemoet. In hetzelfde tempo als ze mijn voorhuid heen en weer schuift, laat ze twee vingers tussen haar lippen glijden.Ik ben bijna zover dat ik kom, mijn buikspieren verkrampen, mijn helm wordt glanzend hard. Ze laat me los.
‘Nog even wachten.’ fluistert ze ‘Kom, pak mijn borsten maar.”
Puffend van geilheid ontbloot ik ook haar andere borst en grijp ze allebei, mijn vingers in haar zachte vlees, haar tepels tussen duim en wijsvinger.
Zuchtend zegt ze ‘Ooooh ja’, zet haar andere been naast mijn knieën, pakt mijn harde paal stevig vast en zet de top tussen haar lippen. Ik tril van verlangen. Langzaam laat ze zich er overheen glijden. Dan gaat ze me berijden, Ze gaat langzaam omhoog en snel naar beneden, maar al gauw gaat ze steeds harder. Als ik alweer bijna kom, laat ze mij nèt niet uit haar kutje glippen. Traag gaat ze achtjes draaien met haar heupen, mijn hoogtepunt komt even traag. Ik verstijf en sidder van genot als ik in haar explodeer. Met glanzende ogen kijkt ze me aan en laat zich weer tot mijn ballen over mij heen zakken. Nog een paar keer gaat ze heftig op en neer. Het is te erg, ik ben nu zo gevoelig. Met een ingehouden gil laat ze zich helemaal slap over mij heen zakken. Schokkend hangt ze tegen me aan. Ik voel haar sappen om mijn pik stromen en langs mijn ballen druipen. Mijn handen zijn nog steeds om haar borsten als ik kreunend mijn ogen dicht doe.
‘Niet doen!’ zegt ze.
Ik voel een harde tik tegen mijn wang en laat geschrokken mijn handen zakken.
Vlak daarop voel ik een streling over diezelfde wang.
‘Sorry…’Als ik mijn ogen open zie ik haar bezorgde gezicht, de tulpenblouse is, behalve de bovenste knoopjes, gewoon dicht en haar rok zit keurig gladgestreken tot op haar knieën
‘Je was even weg, het leek of je kreunde’.
”Echt?’ zeg ik ‘Ik kreunde alleen maar omdat er iets klem zit.’en wenk met mijn hoofd naar mijn kruis.
Ze volgt mijn blik en lacht met getuite lippen.
‘Doe er maar wat aan, ik kijk wel even de andere kant op.’
Ze kijkt weg naar de geopende staldeuren, ik grijp onder mijn broekband en leg mijn pijnlijke pik recht. Wat een opluchting. Verbaasd bedenk ik dat ik mijn jeans gewoon aan heb.Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen.
‘Waar is die emmer gebleven? En waar is de pony?’
Ze kijkt me aan: ‘Heb je niet gemerkt dat de pony naar buiten is gebracht?
‘Nee, maar wij waren toch…’ Ik voel dat ik een rood hoofd krijg.
‘Wat waren we toch? vraagt ze met een frons. Ik haal mijn schouders op.
‘Zeg, woon je alleen?’ gaat ze verder.
‘Ja, hoezo?’
‘Kom jij voor de zekerheid maar met me mee, ik woon hier vlakbij. Dan kan ik een oogje in het zeil houden, misschien heb je een hersenschudding. Van Noëlle zullen we weinig last hebben die is aan haar middagdutje toe. En ik vind een beetje aanspraak wel zo gezellig. OK?’
Ik knik.
‘Ik ben Cynthia, wie ben jij?
‘Eh, Olaf, aangenaam Cynthia.’ Ik geef haar een hand.Als ze me overeind helpt strijkt ze – per ongeluk? – over de afgetekende erectie in mijn jeans. Mijn adem stokt, het is zo gevoelig. Ze lacht, knipoogt en geeft me een arm. Buiten de stal gekomen pak ik mijn omgevallen flessentas. Zij roept Noëlle, die haar andere hand pakt.
‘Deze meneer, Olaf, komt gezellig met ons mee, vind je dat goed?
Noëlle denkt even na en knikt dan nadrukkelijk een keer.
Met zijn drieën lopen we naar de uitgang van de kinderboerderij.
Als we langs de biggetjes komen bedenk ik dat deze middag nog veel boeiender kan worden dan hij al was.Nog een verhaal? Llik dan HIER
-
Floating
Tijdloos, gewichtloos drijft ze, één met het warme water. Een ijskoud briesje dwarrelt omlaag, over haar gezicht, streelt haar tepels en verdwijnt langs haar knieën. Amber voelt de prikkende kou die naar de dampende waterspiegel reikt. Ze wacht. Haar gedachten dwalen …
De kruk aan het einde van de bar leunt tegen de muur. Daar zit Amber, alleen gekleed in een slip en een doorzichtige babydoll. Ze zit kaarsrecht, knieën tegen elkaar geklemd, armen gekruist voor haar borsten. Haar bijna naakte borsten. Ze kijkt naar de punten van haar roze pumps die ze onrustig tegen elkaar tikt.
Ze wil niet in de ogen kijken van de mannen die in boxershort, slip of naakt paraderen op de discodreun.
‘Zo,’ Peter schuift de gin-tonic met een vochtige geluid over de toog naast haar.
‘Je ziet er top uit wijfie, dat zwarte korset staat je echt lekker en dat slipje zonder kruis is zo geil. Haal die armen weg schatje, laat je tieten toch zien, ze zijn om op te vreten.’ Amber slaat haar ogen op, kijkt hem aan en ontvouwt één arm om haar glas te pakken. Na een grote slok zet ze haar glas terug en kijkt weer naar haar voeten
‘Leuke tent toch?’
‘Peter, ik vind het… Kijk, jij wilde hier in het nieuwe jaar graag heen, jouw goede voornemen, en ik vond het idee wel opwindend, eerst, maar nu… Ik ga liever naar huis.’
‘Schatje, we zijn hier pas. Er lopen toch mooie mensen rond. Kijk daar, die blonde stoot naast die spierbundel, dat ziet er gezond uit hoor. En zeg zou zelf, het is toch zonde van die meier als we niet effe blijven.’
Amber kijkt even naar de spierbundel, schudt even het hoofd, pakt haar glas en giet in een teug de gin-tonic naar binnen.
‘Peter, je had me beloofd dat we gelijk weg zouden gaan als ik het niks vond. Ik vind het niks. Laten we gaan.’
Ze wil zich van de kruk laten glijden maar Peter pakt haar heupen en tilt haar terug op de kruk.
‘Schatje. Blijf, nog 10 minuutjes. Geef je ogen maar de kost. Ik loop een rondje om te kijken wat er allemaal nog meer te doen is. Tot zo.’ Hij knijpt even boven haar knie en is weg.
Amber loert naar de halfnaakte meiden die zich schaamteloos aan Peter presenteren. Ze sluit haar ogen en zucht.
‘Goedenavond, wat doet zo’n mooie vrouw als jij hier alleen aan de bar?’
Ze kijkt opzij. De spierbundel staat naast haar, met een vinger streelt hij een bruine lok achter haar oor. Een streling die verder kriebelt naar haar nek, naar beneden over haar rug.
‘Eh, ik ben niet al… Sorry, maar… mooi?’ Met een wenkbrauw opgetrokken kijkt ze hem aan. Peter noemt haar tegenwoordig wel geil en lekker maar nooit meer mooi.
‘Je bent prachtig. Die dunne sprieten hier doen me niet zoveel, maar jij bent opwindend, een echte, ronde vrouw.’
Ambers huid lijkt statisch als ze zijn hand op haar heup voelt, het tintelt over haar huid en bruist in haar buik. Ze kijk naar zijn hand, haar oog valt op de bult in zijn slip en het brede elastiek dat omhoog wordt geduwd. Snel kijkt ze weer omhoog, haar grote bruine ogen staren recht in zijn blauwe. Zijn hand maakt kleine cirkels over haar heup, ze knijpt haar ogen toe en ademt langzaam in.
‘Misschien kan ik je ergens een plezier mee doen? Een drankje?’ Zijn hand glijdt naar haar buik, ze gaat rechtop zitten ‘Een massage?’ Zijn vingers kriebelen naar omlaag, onwillekeurig gaan haar dijen uit elkaar. ‘Je net zo lang likken tot je ligt te trillen en te schokken van genot? Eén vinger glijdt naar beneden over het kant van haar slip tot de opening. Ze houdt haar adem in, zijn vinger glijdt verder langs haar klitje en glipt tussen haar labia. Ze wil protesteren, maar hij is haar voor en legt diezelfde vinger op haar lippen. Ze voelt haar eigen vocht
‘Ssst, denk er maar over na. Misschien zie ik je zo in het zwembad.’
Zijn hand streelt haar wang voordat hij wegloopt. Ze likt haar lippen, zakt onderuit op de kruk en knijpt haar ogen tot spleetjes.
Peter komt aanlopen met zijn hand op de bil van de blonde stoot in haar minikini. Hij zegt iets tegen haar, ze lacht, draait zich om en loopt overdreven heupwiegend weg. Peter blik blijft aan haar kont kleven tot ze de hoek om is, dan pas gaat hij naar Amber toe.
‘Hé, slaap je? Ze hebben hier een prima sauna. Kom, we doen een rondje.’
Hij pakt haar hand, ze denkt aan het zwembad, knikt één keer en laat zich van de kruk glijden.
Na een paar minuten sauna houdt ze het niet meer. Behalve de blonde stoot in haar bikini zijn er alleen mannen. Naakte mannen die hitsig naar haar kijken. Het geeft haar holle kriebels en ondertussen voelt ze voortdurend de vinger van de spierbundel.
‘Ik ga afkoelen’ meldt ze aan Peter en slaat de handdoek om. Ze hoort nauwelijks zijn puffende ‘Oké’. Rustig gaat Amber naar buiten en loopt dan met snelle passen naar het zwembad. Hij is er niet! Teleurgesteld kijkt ze rond en ziet door het raam buiten water op spatten. Het bad loop buiten door! De handdoek valt op de tegels, ze laat zich in het warme water glijden en duikt onder de plastic lamellen door. Als haar hoofd boven water komt, voelt ze gelijk de prikkelende kou. De man trekt met een lome crawlslag baantjes. Lachend, met grote ogen kijkt ze naar hem, ondanks de vrieslucht gloeien haar wangen.
Als hij haar ziet verdwijnt hij onder water, zwemt over de bodem naar haar toe, cirkelt om haar heen en duikt langzaam voor haar.
Warme waterdruppels spatten in haar gezicht als hij zijn hoofd schudt.
‘Hallo schoonheid’.
Ze kan alleen maar lachend naar hem kijken.
‘Als je onder water kijkt, zou je zien hoe opwindend ik je vind.’
Als vanzelf zweeft haar hand onder water naar zijn gespierde buik. Haar vingers raken de top van zijn erectie, ze legt haar vingers om zijn eikel. Hij kreunt, pakt haar pols en beweegt haar hand omhoog
‘Nee, dat bewaren we voor later. Je bent veel te gespannen. Kom, ga op je rug liggen dan laat ik je floaten.’
Amber voelt zich betrapt. ‘Oké?’ zegt ze en laat zich voorzichtig achterover vallen.
De hand tussen haar schouders en de arm onder haar dijen raken haar nauwelijks aan. Ze sluit haar ogen., haar ademhaling wordt dieper, lomer, ontspanning glijdt in haar lichaam en besef van tijd en ruimte verdwijnt. Ze is één met het water.
Hoelang ze heeft gezweefd weet ze niet maar dan wordt ze zich bewust van de aanraking van een hand. Nog een hand en nog een hand. Steeds meer handen die haar beginnen te strelen. Even probeert ze te tellen hoeveel handen. Handen die over haar voeten en benen, haar handen, armen en schouders, haar rug, flanken, billen en buik glijden. Vingers die haar wangen, haar haar en hals strelen. Ze opent haar ogen, ziet vijf, zes mannen rondom haar. Lachend geeft ze zich over. Als ze haar ogen weer sluit, komen de handen op haar borsten. Handen die haar borsten kneden, vingers waar tussen haar tepels rollen, die er zacht aan draaien en trekken. Haar benen spreiden zich terwijl van kreunt en zucht van genot. De binnenkant van haar dijen wordt gestreeld, steeds hoger. Vingers glijden van haar buik langs haar klitje en dan eroverheen. Vingers glijden langs haar lipjes en ertussen, vaardige vingers die trefzeker haar fijnste plek raken. Een lang, zuchtend gekerm ontsnapt haar, en zingt over het water.
‘Hey, blijf van mijn vrouw af .Sodemieter op.’ Het is Peter.
Alle handen schieten weg, Amber gaat volledig koppie-onder.
Proestend komt ze weer boven.‘Kom, we gaan.’ Peter pakt haar hand en sleurt haar uit het water.
Glimlachend denkt ze weer terug aan die eerste keer. Peter wilde hier nooit meer naartoe.
Toen hij voelde dat de blonde stoot een Shemale was schrok hij zich wezenloos! Vloekend liep hij rond, zoekend naar Amber die hij nergens zag. Toen hij haar eindelijk vond omringd door mannen die ze ‘bediende’ werd hij nog woester.
Hij nam zich voor om nooit meer naar ‘zo ’n gore tent’ te gaan.
Wat Peter niet weet is dat zíjn goede voornemen háár goede voornemen werd.
Ze hoeft niet lang te wachten, de eerste handen gaan al liefkozend over haar lichaam.
Vandaag zal ze weer mateloos genieten.
-
Pensioenbreuk
Gelukkig waren er deze keer de zelfgemaakte bitterballen van Connie-van-de-kantine. De rest van de receptie was standaard MedicoPharma. Kantinetafels bedekt met rood-wit ruitjespapier waarop dienbladen met glazen zoete witte en wrange rode wijn stonden. De plateau’s met blokjes kaas, gesneden worst en olijven ontbraken ook niet. Om vier uur stonden de aanstaande pensionado en zijn vrouw ongemakkelijk op het kleine podium. De directeur hield een obligaat praatje waarna de directe chef aan de beurt was die afsloot met een klamme hand en het door de OR goedgekeurde pensioenpakket.
Behalve de bitterballen was er nog iets anders. De vrouw die ontheemd op het podium stond was de mijne en ik stond ernaast met het pensioenpakket.
Bijna dertig jaar. Het was geen topbaan. Dat hoefde voor mij ook niet, de financiële administratie was nét afwisselend genoeg. Het waren de mensen die het de moeite waard maakte. Ik deed mijn best om met iedereen goed op te schieten. Praatje maken, koffie meenemen, beetje flirten. Allemaal aardige, prettige mensen.
Mijn vrouw en ik gingen voor het podium staan en een voor een kwam iedereen langs om me geluk wensen. Dat was een onderdeel wat ik had onderschat. Al die aardige, prettige mensen hadden er zichtbaar moeite mee dat ik wegging.
Elke collega die langs kwam was geëmotioneerd. Mijn keel ging steeds meer dicht zitten en naast mij werd mijn vrouw steeds onrustiger. Willem, die de laatste jaren tegenover mij zat, kwam met natte ogen vertellen dat hij nooit zou wennen aan een ander op mijn plekje. Daarvan kreeg ik het ook te kwaad. Mathilde, de zeur van het testlab, sloeg haar armen om me heen. Met haar hoofd op mijn schouder verklaarde ze dat ze die smoesjes had bedacht om even langs te komen. Ze gaf me snel twee kussen op mijn wangen en een op mijn mond voordat ze naar de wijn vluchtte. Jean-Pierre van Security schudde langdurig mijn hand en knikte met zijn hoofd terwijl hij mijn ochtendgroet ‘Hou ze in de gaten Jie-Pie’ bleef herhalen. Nog steeds knikkend liep hij weg. Het ging zo maar door.
Connie-van-de-kantine was de laatste in de rij. Ze drukte me zo stevig aan haar omvangrijke boezem dat ik nauwelijks kon ademen. Daarna hield ze me op armlengte, keek me aan en zei ‘Nu hoef ik geen bitterballen meer apart te houden.’ Ze trok me weer naar zich toe en kuste me vol op mijn mond. Uit mijn ooghoek zag ik mijn vrouw gegeneerd een andere kant opkijken.
Het zweet liep over mijn gezicht. Ik verontschuldigde me bij mijn vrouw en ging naar het toilet om me op te frissen.
Op de wasbak leunend zag ik in de spiegel mijn verbijsterde gezicht. Al die mensen gaven blijkbaar veel meer om mij dan ik ooit had beseft. Ik knoopte mijn das los en wilde de kraan opendraaien toen de deur tegen me aan zwaaide.
Ik keek om, recht in het gezicht van de bedrijfsjurist Famke. Famke, een elegante verschijning die altijd hooggehakt door de gangen klikklakte in een strak, donkerrood mantelpak en zwarte nylons. Ze was de vijftig gepasseerd maar had nog steeds het figuur en de souplesse van het model dat ze vroeger was. Als ze door de gang schreed deed ze me denken aan een roofdier. Een ijzige katachtige, ongenaakbaar met haar perfect opgemaakte gezicht en zwarte bob-kapsel. Alleen als ze iets kwam bespreken en er niemand in de buurt was ontdooide ze. Op de hoek van mijn bureau zittend vertelde ze me langzaam, in korte zinnen wat ze van me verwachtte. Als ik al iets opperde, blies ze glimlachend een kus naar me toe, woelde mijn haar door de war, zei ‘doe het nou maar’ en liep heupwiegend weg.
Famke draaide de deur op slot.
‘Zo. Jij dacht er tussenuit te knijpen zonder mij fatsoenlijk gedag te zeggen?’
Ze duwde me tegen de wastafel, haar rechterhand gleed onder mijn colbert, in mijn overhemd. Ik verstijfde. Haar andere hand streelde over mijn kaak, langs mijn oor naar mijn nek. Heldere, staalblauwe ogen keken in mij, zogen al mijn weerstand op. Ademloos voelde ik haar rode nagels over mijn huid naar mijn rug glijden en toen omlaag tot op mijn linker bil. Ze nam een stap naar me toe, haar buik tegen mijn buik, haar tepels prikten tegen mijn borst. Ze glimlachte, ik ademde hoorbaar uit en voelde haar nagels in mijn bil klauwen. In een reflex opende ik mijn mond om te kreunen, maar zover kwam ik niet. Haar mond was al op de mijne, haar tong streelde mijn lippen voordat ze er hard op beet. Ik kneep mijn ogen dicht, dacht aan mijn erectie die ze wel moest voelen. Toen ik mijn ogen weer opende keek ze me aan met een zachtheid die ik niet van haar kende.
‘Dit had ik veel eerder moeten doen. Je hebt mijn telefoonnummer, bel me als je zover bent.’
Ze woelde door mijn haar en opende de deur. In de deuropening draaide ze zich om, zei:
‘Doe het nou maar,’ knipoogde en sloot de deur.De volgende minuut plensde ik handenvol koud water in mijn gezicht tot ik een beetje was bijgekomen. Voor de spiegel fatsoeneerde ik mijn haar en kleren en liep met een brede lach het toilet uit.
Daar stond mijn vrouw mij op te wachten. Ze had precies dezelfde blik als jaren geleden toen ze me in de tuin betrapte, zoenend met haar zus. Mijn lach verwerd tot een grimas.
‘Zullen we maar gaan.’ zei ze poeslief en wenkte met haar hoofd.
‘Dat is goed schat, het is mooi geweest.’
‘Jaja, tè mooi.’Ze liep nadrukkelijk vóór me uit naar het parkeerterrein. Ze ging stijf rechtop in de Fiësta zitten met een verbeten trek om haar mond.
Voorzichtig manoeuvreerde ik van het parkeerterrein af, de vrieskou naast me negerend. Onderweg probeerde ik het ijs te breken.
‘Zo, nu heb je gezien waar ik al die jaren heb gewerkt.’
Naast mij klonk gesnuif.Zonder een woord te wisselen reden we verder naar huis. Nadat ik de auto had geparkeerd, bleef ze strak voor zich uit kijken. Na een kille stilte zei ze:
‘Bestel maar een pizza ofzo, ik ga niet meer uit eten.’
Abrupt stapte ze uit en ging ons huis binnen. De rest van die avond heb ik haar nog een keer gezien. Ze deelde me mee dat het bed in de logeerkamer voor mij was opgemaakt.Pensioen. Heerlijk, een zee van tijd voor de leuke dingen die ik al jaren wilde doen… het enige wat ik deed was op de sofa voor het raam zitten of doelloos heen en weer lopen door het huis. En proberen mijn vrouw ontwijken, net zoals ze mij ontweek.
Ik kon geen goed meer doen. Bij de maaltijden zaten we tegenover elkaar. Het tikken van de klok was oorverdovend. We spraken nauwelijks met elkaar.
Af en toe verzuchtte ze: ‘Voor je pensioen liep je tenminste niet in de weg‘.Dan ging ik maar weer uit het raam kijken of deed de boodschappen en vergat iets of kocht het verkeerde. Binnen een maand was mijn vrouw het beu, pakte haar spullen en trok in bij haar zus. Daar zat ik, een uitgerangeerde nul in een verloederend huis. Wekenlang lag ik in bed met een boek waarin ik niets las. Ik kwam er alleen uit om naar de super op de hoek sloffen voor een fles Chileense huiswijn en saucijzenbroodjes. Of soms een kaascroissant.
Op een ochtend, met een splijtende koppijn van tè veel wijn, werd er aangebeld. Ik wankelde naar de deur. Connie-van-de-kantine stond glimlachend voor de deur met een doos bitterballen. Mijn hart sloeg over maar zij sloeg een hand voor haar mond en sperde haar ogen wijd open:
‘Wat zie jij eruit!’
“Hey Con, uh nie’ brabbelde ik.
Ze deinsde achteruit en zette haar hand in haar zij.
‘Gatverdamme, je stinkt.’ Ze wuifde me de gang in.
‘Ksst, ksst, naar de badkamer jij, ik wil je pas weer zien als je herkenbaar bent.’Door mijn kater heen schoot pijn van schaamte.
Ze wapperde me verder de gang door. ‘Niet treuzelen, ik breng je zo meteen wel kleren.’
Achter mij sloot ze de badkamerdeur. Mijn tranen wiste ik met de mouw van mijn badjas. Die stonk ook en niet zo een beetje. Ik opende de deur en zei tegen Connie’s rug:
‘Sorry Con’.
‘Schiet maar op, als jij jezelf opkalefatert, ga ik door het huis.’ Haar zijden blouse hing aan de kapstok en ze hing voorover om een werkschort uit haar rugzak te pakken. Ik had goed zicht op haar ronde billen en haar weelderig borsten die bijna uit haar BH huppelden. Ze stond op, zag mijn tong langs mijn droge lippen gaan en keek me indringend aan.
‘Kom. Zorg jij nou maar eerst dat je weer toonbaar bent’. Ze deed de deur weer dicht. Mijn hand ging onder mijn badjas, raakte mijn erectie en ik zuchtte. Goed, aan de slag, er was genoeg te doen. Vet, sliertig haar, een baard van een paar weken met etensrestjes, tandplak tot achter m’n verhemelte en nagels als kaaskorsten.Na een uur keek ik in de spiegel. Behalve mijn uitgeschoten grijze haar zag ik er weer uit als nieuw.
‘Staat hier de wasmachine?’ De deur zwaaide open, onder een berg vuile was kwam Connie binnen zetten. Haastig sloeg ik de natte handdoek om.
De was viel op de grond, voorovergebogen propte ze het in wasmachine en stond op. Met haar handen op haar billen strekte ze haar rug, haar borsten bolden onder haar schort. Mijn hoofd gloeide en niet alleen mijn hoof, de natte handdoek was verkoelend tegen mijn oprichtende lid. Ze bekeek me van onder tot boven, haar blik bleef hangen bij de opbollende handdoek.
‘Nu ken ik je weer. Hoewel, zo heb ik je nooit gezien. Kom ’s hier.’Ze pakte de rand van de handdoek die ik angstvallig vasthield en troonde me mee naar de slaapkamer. In het midden liet ze me los en ging op het keurig opgemaakte bed zitten. Met glanzende ogen knoopte ze haar schort open. Toen het schort op de sprei viel, priemde mijn handdoek naar voren. Ze spreidde haar machtige dijen en onthulde de glinstering ertussen. Haar vinger wenkte, haar naakte rondingen trokken mij voetje voor voetje naar voren met mijn ogen waren vastgezogen op haar weelderige boezem.
Vlak voor haar stopte ik. Met een ruk trok ze de handdoek weg, glimlachte en knikte toen ze mijn erecte pik zag die kloppend vooruit wees. Ze greep mijn billen met twee handen en trok me tegen haar lichaam. Trillend van opwinding keek ik omlaag naar haar stralende ogen, mijn pik op haar golvende borsten. Met haar wijsvinger trok ze een streep van mijn borst naar mijn buik, kriebelde door mijn schaamhaar en gleed over mijn kloppende schacht naar de top van mijn pik. Ik kneep mijn ogen dicht, mijn adem stokte . Haar nagel haakte in mijn voorhuid en trok hem weg. Extase kroop uit mijn tenen brandend omhoog door mijn benen en explodeerde in mijn buik. Kreunend verstijfde ik terwijl zaad gloeiend uit mijn pik pulseerde.Ik voelde Connie’s koele hand om mijn stijve schacht en opende mijn ogen.
Haar andere hand wreef mijn zaad over haar borsten, haar tepels.
‘Wat maak je er een smeerboel van. Maak het maar schoon.’Ik keek om me heen, bukte al om de handdoek te pakken.
‘Àh-àh, geen handdoek, met je mond.’
Uitnodigend tilde ze haar linkerborst omhoog. Ik aarzelde, ze kneep even onder mijn eikel. Mijn geilheid vlamde op en volmondig zoog ik me vast aan haar tepel. De zilte smaak liet me nog harder likken en zuigen. Met een kirrende lach rolde Connie achterover en trok me tussen haar dijen. Mijn pik werd weer stijf in haar hand.
‘Oh, bitterbalman, kom bij me..
Met mijn mond nog steeds vastgezogen aan haar borst ving haar zachte buik me op. Ze trok de top van mijn eikel tussen haar lippen, grommend spande ik mijn buikspieren en stootte diep in haar warme kutje. ‘Jaaa’ hoorde ik haar steeds weer zuchten als ik, deinend op haar zachte lichaam, uit en in haar gleed. Toen ik een tweede orgasme voelde aanstormen, vertraagde ik harder en dieper in haar te stoten. Samen deinden we naar een hoogtepunt, mijn ‘Aaah’ vermengde zich met haar ‘Jaaa’ toen we bijna tegelijkertijd kwamen. Buiten adem, kreunend van genot, verslapte ik en lag zwaar op haar. Ze streelde mijn rug en omhelsde me met armen en benen. Die middag, na een goede lunch, hebben we nog meer van elkaar genoten.Tegenwoordig komt Connie elke zaterdag langs met bitterballen. Ze hoeft nu geen uur meer te wachten voordat ik schoon geschrobd voor haar klaar sta.
We hebben heerlijke sex, ik geniet volop van haar volle, ronde lichaam en zij vindt mij een geweldige minnaar. Als we in bed nakroelen praten we. Dat is nieuw voor me en leerzaam.
Dat ik nooit heb beseft dat ik zo in de smaak viel bij de dames van MedicoPharma. Connie deed daar uitgebreid verslag van, onderling hebben ze heel wat afgeroddeld.Maar toch, toen op een warme lenteavond Mathilde gehuld in een bontjas op de stoep stond …
-
Bruggen door de tijd
Dit is het voor de Editio-schrijfwedstrijd 2017 tot kort verhaal bewerkte hoofdstuk 2 van ‘Pont Neuf’.
IJburg NL, zaterdag 31 mei 2003.
In de verte liggen grijze wolken op nog grijzer water. Een stukje rode zon komt langzaam boven de wolken uit, al het grijs wordt roze. Mijn papa pakt me stevig vast en tilt me op zijn schouders zodat ik over de grote mensen heen kan kijken.
‘Goed vasthouden hoor.’
Ik hou me goed vast aan papa’s haren en hij pakt mijn Picachu-pantoffels goed vast. Het is koud op deze hoge bogenbrug, de wind blaast onder mijn winterjas en laat de beertjes op mijn pyamabroek dansen. Ik ben al acht! Gisteren was ik jarig en ik heb een Pokémon-Gameboy gekregen en een rare zonnebril. Ik zie er vast gek uit in mijn pyama, winterjas, Pokémonvoeten en die bril. Toen papa me uit bed haalde was ik nog heel slaperig. Hij bromde een liedje toen hij mijn armen door de mouwen van mijn jas haalde, mijn sokken aandeed en mijn pantoffels tussen zijn tanden nam. Het was nog donker toen hij me naar de auto droeg.De rode zon boven het water is kapot, er is een stuk uit. Ik begin een beetje te schudden, de schouders van mijn papa gaan op-en-neer. Als ik onder mijn bril naar beneden kijk zie ik rode druppels op het gezicht van mijn papa. Hij praat, maar ik snap niet wat hij zegt en waarom hij zomaar tegen niemand praat. Ik kijk weer naar de kapotte zon en versta een paar woorden: ‘zo lang geleden’, ‘zusje in het boze kasteel’ en ‘mijn prinses zonder haar.’
De schouders van mijn papa staan weer stil, de zon staat helemaal boven de wolken en is gelukkig weer bijna heel … Mijn papa draagt me naar de auto en legt mij heel zacht op de achterbank. Ik val in slaap.
Megen, BE, donderdag 22 augustus 1968.
De balustrade van de brug is opgewarmd door de ochtendzon. Ik nestel mijn billen nog breder over het gebarsten hardsteen. Duiven koeren op het veld, tinkelend water onder mij, kwakende eenden in de slotgracht en de geur van pas gemaaid gras, heerlijk! Met gesloten ogen draai ik mijn gezicht naar de zon en zwem achter mijn oogleden met de eenden mee. Ik zucht, rek me uit en geniet.
Loom vloeit de zonnewarmte over me heen. Ik doezel even weg en merk dan dat er iets ontbreekt. Het is stil geworden, beklemmend stil. Geen vogel laat zich nog horen, de lucht voelt stroperig. Ik ga rechtop zitten, open mijn ogen en knijp ze gelijk weer dicht tegen de felle zon. Waar ben ik eigenlijk? Hoe ben ik hier gekomen? Een kilte kruipt in mij omhoog, doet me rillen. Ik klim op de balustrade en kijk door mijn oogharen naar de zon waar een hap uit is. De maan knabbelt eraan, het licht wordt onwerkelijk, kleuren worden intenser, duister.
Achter mij komen nadrukkelijke voetstappen dichterbij. Een pater verschijnt in mijn blikveld, loopt over de brug en stopt bij het hek. Zijn hand aarzelt bij de grimmige handgreep, hij klemt zijn hand eromheen en trekt hard. Een dissonante klok versplintert de stilte. De pater legt zijn vingertoppen tegen elkaar en wacht. Als de valse galm is verstorven komen twee silhouetten over de binnenplaats naar ons toe, één donkere met afgemeten passen, een lichtere, die steeds even stopt, omkijkt en dan weer meegetrokken wordt. Als ze bij het hek zijn zie ik een non en een jongen van een jaar of tien. Hij draagt een grijs pak, korte broek en een bruin koffertje. De non maakt het hek open met een grote sleutel en duwt de jongen naar buiten. Ze draait resoluut het hek weer op slot.
‘Wacht daar maar even.’ zegt de pater en wijst naar de balustrade tegenover mij. De twee religieuzen spreken met gedempte stemmen. Ik versta maar een paar woorden.
‘Te oud’ en ‘onkuise gedachten’ en ‘ten halve gekeerd’.
De maan heeft de zon boven het klooster nu voor driekwart opgegeten.
De jongen laat zijn koffer vallen. Hij kijkt naar de grond, druppels druipen van zijn neus. Ik spring naar beneden en loop naar hem toe. Ergens komt hij me bekend voor.
‘Gaat het?’ vraag ik. Hij wrijft de tranen van zijn neus en kijkt op, dwars door me heen naar het klooster. Ik kijk mee. Alle ramen zijn dicht, verduisterd met donkere gordijnen. Één raam staat open, hoog boven in de rechtertoren.
Achter het raam staat een meisje in een wit nachthemd met lange blonde haren. Een grote schaar doemt op. Het lange haar wordt met ruwe hand kort afgeknipt. De schaar verdwijnt. Het meisje klimt in het raamkozijn. Ze kijkt naar ons, zwaait traag, blaast kushandjes met natte ogen. De jongen komt naast mij staan en zwaait terug. Het meisje stapt naar voren in het niets. Hij wil roepen als twee armen haar taille grijpen en ze naar binnen wordt gesleurd. Zijn hand blijft omhoog tot het raam dicht is en de gordijnen sluiten. Dan valt zijn arm slap naar beneden.
In de drukkende schemering draait de non zich om en loopt weg. De pater komt op ons af. Hij pakt de koffer, pakt de hand van de jongen en samen lopen ze weg. Als ze bijna achter een houtwal verdwijnen wringt de jongen zijn hand los en rent naar me toe.
Bij elke pas wordt hij groter, ouder. Hij stopt naast mij, volwassen, kijkt naar het raam en dan hoger naar de zon die met tegenzin door de maan wordt uitgekotst. Hij pakt mijn hand, het is mijn vader.
Geluidloos, onbeheerst, stromen de tranen langs zijn gezicht
-
Aan de zwier
Dat we nog op tijd in Museum Speelklok zijn voor onze afspraak is een klein wonder. Mijn vriendin Trinie dook vanmorgen wellustig onder de dekens en wendde al haar charmes aan om me in bed te houden. De verleiding werd me bijna te groot. Met moeite worstelde ik me los en nam een koude douche om een beetje af te koelen.
Marieke Lefeber, de conservator, wacht ons al op en gaat voor naar de vitrine waar de barokke speelklok staat. Bij de derde melodie is het raak. De ‘Skotse Fjoar’ klingelt over de galerij! Van plezier begin ik te dansen, grijp Trinie om haar middel en zwier met haar rond over de plavuizen. Bij de laatste klank zet Marieke de speelklok stil en kijkt ons hoofdschuddend aan.
‘Ik neem aan dat dit de melodie is die u bedoelt?’
Lachend en buiten adem knikken we. Dit is inderdaad de muziek van het schunnige liedje over mijn voorouders.
‘Misschien kunt u dan iets voor míj ophelderen?’
Ze draait met moeite de zware speelklok om die mijn grootvader in 1970 aan het museum heeft geschonken. Vanbinnen dans ik nog steeds. Met een grijns dwalen mijn gedachten terug naar hoe dit is begonnen.Een half jaar geleden brak ik de zwarte kist open. Nee, het begon eerder. Vorig najaar ging ik met pensioen. Heerlijk, een zee van tijd voor de leuke dingen die ik al jaren wilde doen… het enige wat ik deed was op de sofa voor het raam zitten of doelloos heen en weer lopen door het huis.
‘Voor je pensioen liep je tenminste niet zo in de weg Sjoert.’ verzuchtte mijn vrouw vaak. Dan ging ik maar weer voor het raam zitten of deed de boodschappen en vergat iets of kocht het verkeerde merk. Binnen twee maanden was mijn vrouw me helemaal zat, pakte haar spullen en trok in bij haar zus. Daar zat ik, een uitgerangeerde nul in een zielloos huis. Wekenlang lag ik in bed, deed niets behalve naar de super op de hoek sloffen voor een fles Chileense huiswijn en saucijzenbroodjes. Of soms een kaascroissant.
Op een ochtend, met een splijtende koppijn van tè veel wijn, strompelde ik naar het medicijnkastje voor paracetamol en zag mezelf in de spiegel. Ik trok een grimas en zei tegen mijn verlopen kop: ‘Kom op ouwe lul, tijd voor een grote schoonmaak.’ Fanatiek ging ik door het huis. Alle overbodige troep waar je je in een mensenleven onnodig aan vastklampt ging naar de kringloop of bij het grofvuil. De zolder was het laatst loodje. Bij het leegruimen kwam ik de zwarte metalen kist tegen die ik jaren geleden had meegenomen uit Opperdoes na het overlijden van mijn grootvader. Op slot, geen sleutel te vinden.
Met een hamer en een schroevendraaier brak ik het taaie slot open. Onder het deksel lag een bedankbrief van Museum ‘van Speelklok tot Carillon’ voor een oude speelklok die mijn opa had geschonken. Daaronder een linnen doek, gewikkeld om een religieus boekje en een Enkhuizer almanak. Op de bodem lag de schat. Een stapel officiële documenten zoals het trouwboekje van mijn grootouders, uittreksels van bevolkingsregisters, reispapieren van mijn oudooms en tantes en ook weer van hun ouders. Ik voelde mezelf gaan gloeien, de opwinding bruiste door me heen.
Vanaf dat moment was ik verslaafd. Verslaafd aan genealogie. Elke dag ging ik vol energie de deur uit. Van het Centraal Archief genealogie naar provinciale archieven, van musea naar kerkregisters. Binnen twee maanden had ik mijn familiestamboom teruggeploegd tot ver in de middeleeuwen. De vloer van de huiskamer was systematisch overdekt met kopieën van documenten en op de schoorsteenmantel stond de kist met de linnen doek, de brief en de twee boeken. Eén hoek van de kamer bleef leeg. De Zwier-tak van mijn moeder liep dood in 1776. De oudste vermelding die ik vond stond in het kerkregister van Opperdoes:
Ingeschreven – Cornelis Zwier en Catrijne Zwier uit Medemblik.
Ik zat helemaal vast. Twee weken lang sloot ik mezelf op in het Westfriese Archief, elke snipper informatie over Medemblik en de buurgemeente Opperdoes ging door mijn handen, eindelijk vond ik een aanwijzing. In het register van het Medemblikse Bagijnhof, november 1775 werd vermeld dat, na een ‘gruwlijke storm’, twee mensen van een onttakelde schuit werden binnengebracht en verzorgd. Na 9 dagen waren de man en vrouw weer hersteld en moesten ze het Bagijnhof verlaten. Ik herinnerde me dat de Enkhuizer Almanak ook uit 1775 stamde.
Ik haastte me naar huis, liep met grote passen dwars door de papieren naar de zwarte kist op de schoorsteenmantel. A-4’tjes dwarrelden chaotisch door de kamer. Met trillende handen opende ik de Almanak. Voorzichtig sloeg ik elke pagina om. De watergetijden van 14 november waren onderstreept. 14 november, de dag dat er een enorme storm over Nederland raasde. En in november waren de twee slachtoffers in het Bagijnhof verzorgd. Afwezig pakte ik het andere boekje op en begon te bladeren. Achterin waren twee bladzijden verkleefd. Ik peuterde ze los. Op de bladzijden stond in een elegant handschrift het volgende:
Catharina Maria Magdalena Cognati
Imperia, 22 Giugno 1749 La Santa Comunione
Roma, 24 Giugno 1759 La Formulazione Santa
Londra, 26 Settembre 1762
Amsterdam, 3 Maggio 1764
Schylge, 15 Maggio 1775 Matrimonio con Sieuwart Marinus Cornelis
De laatste regel was overduidelijk. Op Terschelling liep het spoor verder en Cornelis was de achternaam die ik zocht!
De volgende dag maakte ik op de veerboot van Harlingen naar West een praatje met de man achter het buffet. Ik vertelde wat me naar Terschelling bracht, hij knikte, schreef een adres op een stukje papier en stak het mij toe met de woorden:
‘Als je in de kerk niets vindt, ga dan maar naar mijn tante Trinie. Trinie Stada in Westend. Die kent alle Schylger verhalen en overleveringen.’
Na een vruchteloze dag belde ik ’s avonds aan bij Trinie. Ze opende de deur en ik voelde me net een schooljongen. Zoals ze daar met vragende blik in de deuropening stond is op mijn netvlies geëtst. Adembenemend. Stamelend vertelde ik van mijn speurtocht naar Catharina en Sieuwart. Ze lachte, haar ogen begonnen te glimmen en ik mocht binnenkomen. Aan tafel deed ik mijn relaas. Ze was even stil, knikte en zei met donkere stem:
Ik denk dat ik je verder kan helpen maar,’ ze stond op en liep naar de stereoset ‘dan moet je wel met me dansen.’
Ik leunde achterover in mijn stoel en moet een dom gezicht hebben getrokken, ze schaterde het uit.
Accordeonmuziek vulde de kamer, dansend kwam ze naar me toe en trok me overeind. Ze bracht mij een ‘Ouderwetske’ Terschellinger dans bij, de Skotse Fjoar. Samen zongen we de bijbehorende tekst:
‘Swart laat ‘m scheren, Swart laat ‘m scheren. Trijntje zal ’t ‘m leren met de bezemstok’
Toen ik het eindelijk een beetje onder de knie kreeg, kropen we samen lachend op de bank.
‘Weet je Sjoert,’ begon ze, ‘alle mànnen denken altijd dat het lied gaat over Swart die moest maken dat hij wegkwam voordat Trijntje hem een pak slaag zou geven. De vrouwen van Terschelling weten wel beter. Mijn overgrootmoeder vertelde mij vol overtuiging dat Trijntje een soort van heks was die aan Swart, jouw overgrootvader Sieuwart, alle kunsten van het beminnen heeft geleerd. Die kunsten hebben ze met veel plezier en genot aan de vrouwen hier onderwezen. Het midzomerfeest van ‘het jaar van de grote storm’ was legendarisch. Daar werd voor het eerst de Schotse Fjoar gedanst, een wisseldans ‘, ze knipoogde ‘voor twee paren en niemand weet hoe die muziek hier is gekomen.’
Ik voelde Trinies hand op mijn schouder, haar vingers speelden door mijn haar.
‘Het verhaal gaat verder, de kerk was niet zo blij met de losgebarsten onzedelijkheid. Een bende mannen werd door de ouderlingen opgestookt om de echtbreker Sieuwart en de heks Catharina stevig aan te pakken. Gelukkig kregen zij daar lucht van, brachten alles van waarde naar hun schuit en zeilden weg. De woedende bende kwam te laat bij de haven en zag de schuit boven de golven door de lucht vliegen, voortgejaagd door een duivelse storm.’
Ik knikte nadenkend en voelde de warmte van haar andere hand op mijn dij.
‘Eigenlijk ben ik dankbaar voor wat ze hebben nagelaten.’
Ze draaide mijn hoofd en kuste mij. Die nacht werd ik ingewijd in de kunsten van Trijntje en Swart. Ik wist niet dat ik op mijn leeftijd nog zoveel niet wist.
Sindsdien zijn we onafscheidelijk. Volgende week gaan we samen op vakantie naar Imperia in Italië. Genieten van elkaar, de liefde en, wie weet, komen we meer te weten over mijn betovergrootmoeder Catharina Cognati. Maar voordat we op reis gaan, wilde ik eerst naar Utrecht om te horen of de Skotse Fjoar door mijn grootvaders klok op Terschelling is beland.
‘Misschien kunt u iets voor míj ophelderen?’ herhaalt Marieke.
Ze opent het deurtje aan de achterzijde van de klok, het koperen binnenwerk glanst ons tegemoet. Nieuwsgierig komen we dichterbij.
‘Op de achterplaat staan twee namen gegrafeerd, Sieuwart en Catharina. Weet u daar misschien meer van?’
We knikten. En of we daar meer van wisten …
=======================================================================
Met dit verhaal heb ik meegedaan aan de ‘Vieze Liedjes’ schrijfwedstrijd wedstrijd van Museum Speelklok, georganiseerd door Literair Werk.
-
Compositie in Wit en Rood
Het ritmische gezoem van de Magic Wand is de Basso Continuo bij de aria van mijn kunstwerk. Sensueel kronkelend hangt ze ondersteboven aan de zolderbalk, vakkundig verstrikt in mijn witzijden shibari-koorden. Haar wasbleke huid wordt geaccentueerd door bloedrode, meanderende patronen en het vurige haar dat over de grond sleept. Ze is mijn levende compositie in wit en rood die ik met mijn toverstaf bespeel. Aan de immer hoger stijgende melodie en haar steeds jachtiger ademhaling hoor ik dat ze slechts een enkele sierlijke polsbeweging verwijderd is van de hoogste C. De apotheose nadert, ik dirigeer haar zang met de staf naar nog grotere hoogte.
Mijn andere hand reikt naar de Tanto, het rituele mes. Zoemend flitst het uit het foedraal.
Haar extatische aria nadert het zenit, ik hef de Tanto hoog voor de klievende genadesteek …
De voordeurbel klinkt. Ik verstijf, haal drie keer diep adem, reik met de Tanto nog hoger en … De bel wordt langdurig ingedrukt. De magie van de overgang is verbroken.
Ik laat haar bungelen, gezang verwordt tot gemurmel. Ik grijp mijn kimono en sla deze om terwijl ik de trap af stamp. Voordat de deur naar zolder achter me dicht slaat, hoor ik dat ze zacht gaat mauwen.
Met een woest gebaar open ik de voordeur die dreunend tegen de muur slaat.
Ja?!’
Buiten staan een grote forse en een kleine magere politieagent met hun ID’s in de aanslag.
”Mogen we even binnenkomen?’
‘Nou, liever niet, ik ben bezig. Is het dringend?’
‘Tamelijk, we hebben een melding gekregen over een verdacht persoon die zich in de binnentuin zou ophouden. Zouden we even in de tuin mogen kijken?’
Ik haal diep adem en blaas mijn adem stotend uit.
‘Nou, als het moet.’
Ik loop voor ze uit naar de achterkamer en ontgrendel de schuifpui.
‘Ga uw gang.’
Piepend schuift de pui open. In de tuin schijnen met hun zaklantaarns alle kanten op. Als er al iemand in de tuin is, weet hij nu dat ze naar hem zoeken, de sukkels. Ik tik ongeduldig met mijn voet op het parket. Ze kijken mijn kant op, mompelen iets in hun portofoons en komen weer naar binnen.
‘Het zal wel een kat geweest zijn.’ zegt de dikke.
‘Niet die van mij, want die heb ik niet. En wilt u wel uw voeten vegen!’ zeg ik.
Braaf vegen de dienders hun voeten.
‘Sorry voor het ongemak, we laten u weer met rust.’
Ik loop weer voor ze uit door de gang, open de buitendeur en zeg: ‘Fijne avond.’
De forse agent staat bijna buiten als de kleine achter mij zegt:
‘U heeft toch geen katten? Ik krijg toch echt de overduidelijke indruk dat ik een kat hoorde miauwen.’
Hij draait zich om en opent de deur naar de zolder. Hartverscheurende gemauw spat de gang in. Ik grijp de kleine vast en probeer hem met geweld naar buiten te duwen maar de dikke slaat zijn armen om me heen en perst de adem uit mijn longen. Wat ik hoor en zie vertraagt meer en meer tot alles stopt.Ik kijk koel en berekenend naar de onnatuurlijk strak ingesnoerde, wasbleke vrouw met het vurige haar die voor me hangt. Mijn onvoltooide compositie is gereed voor de voleindiging. In mijn hoofd klinkt de immer hoger reikende aria. Op mijn inademing hef ik het paletmes. Met één flitsende beweging doorklief ik de Compositie in Wit en Rood op het canvas voor mij. Uitgeput val ik met betraande ogen op het bed in mijn cel van drie bij vier meter. Het is volbracht.
Dit verhaal is begonnen als mijn bijdrage voor #Thewa 27:
Open het boek dat je op dit moment leest op pagina 69. Gebruik een willekeurige zin van deze pagina als inspiratie voor een verhaal.
Ik las van P.G Wodehouse ‘De Onnavolgbare Jeeves’. Op pagina 69 stond de volgende tekst: ‘U heeft toch geen katten? Ik krijg toch echt de overduidelijke indruk dat ik een kat hoorde miauwen.’
Schrijvenderwijs veranderde dit verhaal in mijn bijdrage voor de laatste bijeenkomst van de EWA op 27 november 2017.
Na de laatste EWA-bijeenkomst van 26 november 2017 heb ik op basis van de opmerkingen de tekst vrij fors aangepast. Dat zal nog wel eens gebeuren.
-
Vernissage separé
Ik kijk naar haar zoals zij naar haar verstilde rivale kijkt. Met ongebluste haat. Haar rug herken ik uit duizenden. Natuurlijk is ze hier bij de opening van het museum dat aan haar overleden man is gewijd. Het museum zonder één werk waarop zij is geportretteerd. Ik kom naast haar staan en kijk naar het extravagante naakt op het doek.
Het hoogtepunt van zijn oeuvre. De meester is lang tot stof vergaan maar zijn werk leeft voort!
‘Dag dief,’ doorbreek ik de stilte:
‘Dag prutser’.
We kijken allebei strak voor ons uit.
‘Je verdient het ook niet om hier te hangen, dief.’
‘Jij hangt nergens, zondagsschilder’.
‘Ga je ooit nog onthullen aan wie je zijn laatste werk hebt verpatst?
‘Ik heb niks verpatst…’
‘Niks> Met wiens geld heb je dan je galerie opgezet?’
Haar galerie, een relikwie van een grandioos vroeger toen zij de muze was van de keizer van het ‘Magisch Realisme’. Ik heb hem zien worstelen met zijn laatste doek, het werk waarin al zijn vermogen werd samengebald tot een extatische nachtmerrie. Na de laatste kwaststreek bezweek hij, leeggezogen door zijn talent. Het doek is nooit meer gezien.
‘De galerie gaat dicht, volgende week is de laatste vernissage’
Ik kijk naar haar gezicht.
‘Mijn laatste vernissage.’ Ze knikt naar het doek.
‘Als je zijn laatste werk wil zien, raad ik je aan om te komen’.
Ze draait zich om. Ik kijk weer voor me en hoor naar spottende lach begeleid door het geluid van haar hakken.Nu sta ik voor het eerst, met gif in mijn lijf, in haar galerie. Het is stampvol.
Tussen de geëxposeerde Post-Magisch Realistische troep wordt tè hard geklonken met prosecco door would-be artisten en vergrijsde grachtengordel BN’rs.Als ze mij ziet lacht ze voluit, trekt een zwaar gordijn opzij en wenkt. Op zware benen loop ik langs haar.
Achter mij schuift de branddeur zuchtend dicht, het galerie-gekwetter abrupt afsnijdend. Vóór mij onthult de aanflitsende TL-balk zijn laatste mythische meesterwerk. De karakteristieke, onheilspellende wolkenlucht en aangevreten zuilen worden deels aan mijn samengeknepen ogen onttrokken door een roodbruin gevlekt laken.
Haar hand dwarrelt gewichtloos op mijn schouder, laat een tinteling onder mijn huid kruipen die zich meanderend rond mijn wervelkolom, in mijn scrotum nestelt. Moeizaam adem ik de stroperige lucht in.
Haar vingertoppen strijken en-passant langs mijn kin als ze traag heupwiegend in haar ‘Claes Iversen’ naar het schilderij schrijdt. De gelijkenis met het naakt op het canvas is treffend, de pose niet.
Geknield op een zuil, leunend op één hand kijkt het model om met onverschrokken blik, de wasbleke billen prominent naar de toeschouwer gewend. Haar andere hand spreidt de donkere schaamlippen, de middelvinger verzonken in de vochtige, roze opening. Aarzelend ben ik dichterbij gekomen en zie grillige vernisvlekken rond de uitnodigende billen. Als ik Sylvia vragend aankijk, draait ze zich om, buigt voorover en slaat haar rok omhoog. Ze draagt niets onder haar rok. Haar hand die tussen haar dijen glijdt creëert het exacte evenbeeld met het minutieus geschilderde model.
Deze onuitgesproken invitatie laten mijn handen naar haar billen reiken. Glimlachend richt ze zich op, legt haar nog vochtige middelvinger op mijn mond en trekt het laken weg. Ik sta oog in oog met de oude meester die poedelnaakt is afgebeeld achter zijn ezel, Zijn in overgave geheven handen omklemmen het paletmes en de cigarillo, zijn gezicht is extatisch omhoog gekeerd en zijn penis van priamische omvang. Uit het doek vóór hem reiken handen en monden naar zijn lichaam. Demonische handen en monden die hem insnoeren, onteren.
Haar vingertop verzegelt mijn lippen.
Mijn adem stokt als ik handen onder mijn kleding voel glijden. Niet één, maar drie, zeven handen betasten met koele vingers mijn huiverende lichaam. In een tijdloos moment verdwijnt mijn driedelige tweed. Nagels krassen in mijn huid, krabben langs mijn aangespannen spieren. Mijn penis is schoksgewijs omhoog gekomen, tot barstens toe gevuld met verhit bloed. Vingers klemmen zich om mijn tepels en scrotum, mijn lid is pijnlijk gezwollen. Geteisterd door ontelbare handen voel ik haar kille lippen om mijn kloppende lid schuiven, vlindert haar brandende tong over mijn eikel. Ritmisch zuigend neemt ze mijn lid tot diep in haar keel. Deze hemelse marteling brengt mij aan de rand van een intens orgasme dat zich uit mijn tenen omhoog wervelt. Uitzinnig hef ik mijn handen en kijk op naar de lage zoldering. Ik zweef. Ik ga uitbarsten. Ik sta trillend doodstil.
Helse pijn!
Een vlijmscherpe nagel dringt diep door in de basis van mijn schacht. Snakkend naar adem wellen mijn tranen op. In mijn vertroebelde blikveld doemt haar gezicht op.
‘Kijk!’ bijt ze me toe.
Met moeite focus ik mijn ogen op het doek voor mij. Haar nagel gaat traag kervend omhoog, de schroeiende pijn laat mijn ultieme ontlading hoog tegen de geschilderde billen spuiten. Zij kreunt van genot.
Aanhoudende, kloppende pijn doet mij naar beneden kijken. Mijn bloed druipt gestaag op het laken aan mijn voeten.
‘Welkom in mijn privé collectie,’ fluistert ze in mijn oor.
Dit verhaal was mijn bijdrage voor de zesde ronde van de EWA schrijfmarathon 2017.
In de competitie was het verhaal gelimiteerd tot 500 woorden. Inmiddels heb ik er een proloog bij geschreven waardoor het geheel beter tot zijn recht komt. Inmiddels zijn de schrijfactiviteiten van de EWA overgegaan op Eroscripta. De link hieronder verwijst nu daar naartoe
