Vaktaal

Gisteravond heb ik de laatste hand aan haar gelegd. Mijn 80 jaar oude BM’r was weer als nieuw!
Het was vanmorgen vroeg prachtig weer, een lekkere bolle wind hier op de Loosdrechtse plassen. Helaas BuienRadar krijgt gelijk, alles trekt dicht de motregen valt en ik denk bij mezelf “shit, mijn zeilpak ligt nog in de auto”. Snel ga ik overstag richting haven, trek de fokkeschoot aan en mijn ‘Trots’ doorklieft de golven, af en toe een paaltje pikkend. Ik geniet volop maar begin het toch wel knap koud te krijgen.
Het is leeg op de Wijde Blik, iedereen zit lekker warm en droog binnen behalve één andere sukkel, een polyvalk, met een schipper die wel een zeilpak aan heeft. Ik zie dat onze koersen kruisen, we liggen zelfs op ramkoers, maar ik zeil over stuurboord dus hij zal wel wijken. Inderdaad, de Valk valt af. Ik schud de regendruppels van mijn hoofd, kijk weer en zie dat de klojo weer oploeft…
“Ga naar stuurboord! STUURBOORD!!”
Om een frontale aanvaring te vermijden laat ik de schoten schieten en gooi het roer bakboord-aan-boord. De mast van de polyvalk duikt onder mijn fok door, dof dreunend knallen de rompen tegen elkaar. Geschrokken kijk ik of mijn ‘Trots’ niet is beschadigd. Gelukkig, er is niets gebroken alleen de tuigage is in elkaar verstrikt. Ik word overvallen door een vlammende woede en schreeuw “Stomme lul” tegen de rug van de man die zich. omdraait, Ik corrigeer mezelf en zeg binnensmonds “stomme trut”. Ze doet haar capuchon af en een weelderige bos rode krullen knalt eruit. Ze kijkt me aan, wijd open ogen vol schrik en tranen, donkere, amberkleurige ogen. Ik verdrink in haar ogen en blijf schaapachtig staren.
“I’m so sorry, I had a text message and was a tat distracted. Je roep loud, maar ik niet begreep het.”
De woede giert nog door mijn lijf, ik wil haar straffen, ik wil haar . . . ik wíl haar?
Ik bedenk me dat ik met open mond naar haar kijk, slik moeizaam en zeg met een droge keel “Ja, dat was, uh, different Dutch, vak uh taal, language.” Ze kijkt me onderzoekend aan, doordringend, door haar tranen heen glimlacht ze voorzichtig. “Fuck language?” Ze veegt wat krullen uit haar gezicht, likt haar lippen met het puntje van haar tong en huilt terwijl ze lacht. Mijn woede verandert in begeerte.
“I think nothing is broken or . . kaput” zeg ik. ” but we are uh, a bit in de knoop”.
De wind is gekrompen en straf geworden, we moeten opschieten met het ontwarren. De zuid-ooster maakt dat we steeds sneller verlijeren richting een eiland. Ik probeer de wirwar van lijnen, schoten en vallen te ontrafelen. “I’m so sorry, it was mijn foult.” zegt ze terwijl ze meehelpt maar het gaat niet snel genoeg . De wind is te sterk, met luid gekraak loopt de polyvalk aan de grond op een strekdam. Ik kan mezelf vasthouden, maar zij valt half overboord. Nog net grijp ik haar elleboog, sla mijn armen om haar heen en til haar in mijn Trots.

Rillend ligt ze in mijn armen en zegt zacht “So sorry.” Ik kijk in haar ogen en voel een andere hitte in mij opkomen. Verbaasd draait ze haar gezicht weg, geschrokken kijkt ze me gelijk weer aan “Oh dear, it’s sinking”. De polyvalk is inderdaad aan het zinken. Op dat moment gaat de motregen over in een enorme hoosbui.
“We moet schuilen, hide” zeg ik, pak het dekzeil uit de bakkist, gooi het over ons heen en maak het vast aan de boorden, zodat we droog in een tentje zitten. Van onder het voordek pak ik het matrasje, zodat we tenminste zacht kunnen liggen. Rillend naast elkaar in onze natte kleren pak ik uit de kist een paar plaids en zeg “We ‘ll get sick, take clothes off.” We helpen elkaar met het uittrekken van onze natte kleren tot op ons ondergoed. Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden, wat een prachtige vrouw, oneindig lange benen, ronde billen, volle heupen, een zachte buik, stevige peervormige borsten waarvan de tepels fier naar voren priemen door haar BH en een mooi, droevig gezicht. We slaan de plaids om ons heen en binnen no-time heb ik het weer warm. Dicht naast elkaar liggend kijkt ze me aan met diezelfde onderzoekende blik van net en zegt “Hello, mijn naam is Melissa, maar everybody noemt me Mel.” Ik wil haar hand schudden, en zeg,”Job”, maar zodra ik haar hand raak krijgen we allebei een schok. We kijken elkaar aan. “Static electricity !” Lachend laten we ons ruggelings vallen. Ik draai mijn hoofd en kijk naar haar gezicht, een rilling kruipt langzaam omhoog langs mijn rug en alle haren op mijn huid staan overeind en niet van de kou. Mel kijkt me ook aan, met vochtige ogen en mond, onze hoofden buigen naar elkaar en onze lippen raken elkaar net. Met een snik deinst Mel terug, haar ogen vol tranen.
“My fiancee, verloofde, texted me, hij wil me never zien meer.” Snikkend vervolgt ze “We wanted to save ourselves for each other until we were married, but he found out that I . . . oh, it’s so useless, I’ve ruined everthing.”
Ik streel haar krullen, ze legt haar hoofd op mijn schouder, door de plaid heen wrijf ik over haar arm en Mel slaakt een diepe zucht. Ze pakt mijn hand en legt die onder de plaid op haar borst. Ik voel haar tepel door de kanten stof priemen, de aanraking maakt dat ik haar borst moet strelen.  Mel kreunt zacht, mijn hand schuift onder de stof van haar BH en ik begin zacht te kneden. Ze ademt hortend in, draait haar gezicht naar me toe en kust me, eerst mijn wang, dan mijn lippen Als ik haar tepel tussen duim en wijsvinger neem stokt haar adem en bijt ze in mijn onderlip. Ik voel mijn mast in schokjes omhoog komen als Mel’s tong zich een weg baant tussen mijn lippen en ze mij hartstochtelijk begint te zoenen. Haar tong fladdert heen en weer, in en uit, haar handen gaan langs mijn buik, stropen mijn boxer naar beneden en vervolgens lopen haar vingers langs de binnenkant van mijn dij omhoog. Ze neemt mijn balzak in haar hand en met haar vingers speelt ze rond en over mijn ballen. Dan kust, likt en sabbelt ze zich een weg naar beneden, langs borst en buik totvoorbij mijn navel, ik voel haar hete adem over mijn eikel blazen.Ze pakt mijn ballen nu stevig vast en geeft er een venijnige ruk aan. Een hete golf schiet door me heen en voel dat mijn pik op barsten staat. Haar lippen gijden om mijn eikel, haar tong speelt met het tuigje, mijn ballen zitten in een bankschroef, ik kan niet meer ademen. Dan . . . niets . . . Ze komt weer naast me liggen en haar ogen kijken me onderzoekend aan, terwijl er een plagerige glimlach rond haar lippen speelt.
“And now? “ vraagt ze. “Please, go on” kreun ik. Haar glimlach wordt breder ”Oh no, now it’s up to you, Job”.
Mel draait zich op haar rug, trekt haar prachtige benen op en laat haar knieën open vallen. Ze is  verleidelijk, onweerstaanbaar. Ik kan mijn ogen, handen en mond niet van haar afhouden.
Ik begin haar huid te strelen en te kneden, mijn mond en tong verkennen elk plekje van haar verrukkelijke lichaam, ze is onweerstaanbaar,ik kan niet meer stoppen en verlies me totaal in haar.  Uiteindelijk vind ik mezelf terug tussen haar zachte, roomwitte dijen waar mijn vingers met Mel’s volle, druipende liefdeslippen spelen en mijn duimen langs en in haar sappige kutje draaien. Ik neem haar klit diep in mijn mond en begin er ritmisch op te zuigen terwijl ik mijn tong heen en weer laat flitsen. Mel ’s heupen gaan sneller en sneller bewegen, tot ze haar rug helemaal hol trekt en met een steed hoger klinkende gil tot een orgasme komt en ik haar rijk vloeiende liefdessappen kan oplikken.
Even later lig ik naast haar, druk haar naschokkende lichaam tegen me aan en hoor haar in mijn oor fluisteren “Good job, Job”. Ik wil haar kussen, maar ze duwt me weg, lacht plagerig en legt een been over me heen. Ze priemt haar hiel tussen mijn billen, neemt mijn scrotum weer in een bankschroef en trekt mijn kloppende, steigerend pik met kleine rukjes millimeter voor millimeter in zich. We liggen heel stil tegen elkaar, niets beweegt, alleen de ‘Trots’ schommelt heen en weer, we horen het water klotsen en de regen is gestopt. Langzaam deinen we, onbeweeglijk, mijn kloppende boegspriet in haar zuigende lenspomp, zwetend en steeds dieper zuchtend naar een orgasme als een naar binnen kolkende waterhoos, dieper en dieper spiralend tot we trillend en sidderend komen.

Ik schrik op van een klap, het zeil wordt opengeslagen.
“Is alles O.K. hier?” Geschrokken kijken we omhoog, recht in de ogen van de waterpolitieagent.
“Ik zie het, alles is O.K. Jullie bootje dobbert midden op de plas, we zullen een sleepje naar de haven geven , blijf maar even liggen.” 

Hij slaat het zeil lachend terug, en wij verstrengelen weer, even, voordat we onze natte kleren aantrekken.