Categorie: Hard

  • Zwarte Pieten

    Het licht in de main-conferenceroom werd langzaam gedimd, de videowall flitste aan. Het scherm toonde vier mannen strak in het gelid. Ze waren naakt, de voeten iets uit elkaar, handen op de rug, blik en pik stijf vooruit. Hun voorhoofd werd gemarkeerd met de nummers 1 tot 4. Een gemaskerde vrouw kwam in beeld, gekleed in een zwart lederen korset en laarzen tot halverwege haar dij. De ingesnoerde taille benadrukte haar ronde billen die een fraai contrapunt vormden met haar volle borsten boven het korset. Bij elke pas danste haar rode paardestaart in dezelfde cadans als de rijzweep tegen de schacht van haar laars. Ze  stopte bij de tweede man. Met de tip van de zweep tilde ze zijn balzak naar links, schudde misprijzend haar hoofd. ‘Beter scheren’. De eerste man waagde het om zijn hoofd te draaien. Zonder om te kijken sloeg ze hem vol in het gezicht met de rug van haar hand en lispelde ‘sukkel’. De derde man kuchte, haar gehandschoende hand greep zijn scrotum, kneep en trok. De man werd bleek. Met een laatste venijnige ruk liet ze los. Ze kwam bij nummer 4. Hij keek met grote ogen voor zich uit, zijn erectie was verslapt. Venijnig zwiepte de zweep één, twee keer tegen zijn ballen. Hij kreunde binnensmonds. Na nog twee kletsende tikken kwam zijn pik met schokjes weer omhoog. ‘Vier slaafjes. Geen van jullie verdient het om mij vandaag plezier te schenken. Of wel soms?’ ‘Nee Domina Consuela!’ scandeerden de mannen. ‘Ik zal genadig zijn. Bevredig elkaar. Gebruik handen, mond of kont. Degene die niet klaarkomt, verdient het om mij ter wille te zijn, de andere drie zijn af en gaan terug in hun kooi. En waag het niet om iets te weigeren! ‘Ja Domina Consuela!’ Een shot van nummer 2 die liggend op zijn rug wordt geneukt door 1 die hem aftrekt. In een volgend shot komt nummer 3 spuitend klaar in nummers 4’s gezicht. Het beeld verspringt. We kijken op de rug van de vrouw. Staande berijdt ze nummer 4 die vastgeketend op een pijnbank ligt, de gewichten aan zijn ballen bungelen onder zijn billen. Met haar zweep spoort ze hem aan terwijl haar andere hand aan zijn tepelklemmen trekt. Haar masker rust op haar rode haar. Ze draait haar hoofd en likt haar lippen. Het zijn mijn lippen. Het beeld bevriest, het licht gaat aan. Om mij heen klinkt gekreun. Ik kijk de directietafel rond. Johan, de notulist naast me, klemt zijn handen tussen zijn benen. De meeste directieleden plukken aan hun revers, stropdas of mouwen terwijl ze voor zich uit staren.           Alleen Senior Partner Niek, vader van CEO Pieter-Derk, kijkt naar het zwarte scherm alsof hij een beroerte heeft gehad, speeksel druipt uit zijn slappe mond. Pieter-Derk zelf kijkt me rechtstreeks aan. ‘Domina Consuela’ hij laat een stilte vallen. Uitdagend kijk ik hem aan, terwijl ik de woede die mijn lijf doet schudden probeer te beheersen. ‘Dat ben jij Carina?’ ‘Ja P-D, dat weet je best’. Hij was vaak genoeg in mijn speelkelder. Aan een kant trekt hij zijn dunne snor op in een scheve grijns. ‘Deze video was een uur geleden ruim dertig miljoen keer bekeken. Je begrijpt dat dit grote schade aan onze firma berokkend. Onze cliënten uit de US of A hebben al om opheldering gevraagd. Daarom rest ons niets anders dan jou te moeten laten gaan. Gezien de schade die je de goede naam van de firma hebt aangedaan, is er geen sprake van de gebruikelijke gouden handdruk. Al je privileges zijn per direct ingetrokken, de Lexus blijft hier in de garage staan. Je hebt een halfuur om je persoonlijke spullen mee te nemen, voordat ze worden vernietigd.’ Ik ga staan, trillend op mijn benen. ‘P-D, in vertrouwen vertelde ik je mijn overwegingen om op het aanbod van PriceWaterhouseCoopers in te gaan.       Dus dit is jouw reactie? Een filmpje van mij op het net gooien? Je zal er spijt van krijgen.’ Ik kijk de tafel rond. ‘Jullie zullen hier spijt van krijgen.’ Zo waardig mogelijk loop ik mee met de security die me naar mijn kantoor en later uit het gebouw begeleidde. Natuurlijk heb ik geprobeerd ze met gelijke munt terug te betalen… Het zag er eigenlijk best schattig uit, een oude man in lichtblauwe babykleren, met een speen in zijn mond die tevreden in een soort kinderbed lag. Tot zijn gezicht een beetje rood werd. Er kwam een rondborstige, schaars geklede verpleegster in beeld. ‘Naughty boy.’ Ze deed zijn vieze luier af, de dunne, stijve piemel van de oude man stak eigenwijs omhoog. Met een doekje veegde ze zijn billen schoon terwijl haar andere hand zijn pikkie vastpakte. Het sperma liep over haar hand… Dit filmpje met Niek, de Senior Partner, werd minstens zo vaak bekeken als die waarmee ik was ‘exposed’. De enige reactie die ik zag was ‘Jolly good fun, old chap!’ ‘I want to break free’ van Queen klink op de achtergrond Pieter-Derk heeft een steelstofzuiger in zijn hand, roze truitje, Gaultier-puntBH, kort rokje met split, netkousen en pumps. Een Hells Angel zipt zijn rits open, trekt zijn dikke paal eruit en gaat achter P-D staan. Hij grijpt hem bij zijn nek, trekt hem voorover en perst zijn grote, paarse eikel tussen Pieters’ kaken, steeds dieper totdat het kwijl uit zijn mond loopt. Dan draait de Biker hem om, rukt de rok omhoog en schuift zijn pik met geweld tussen Pieter’s wiebelende billen. Ook deze video had weinig effect. Verder dan ‘I loved Freddy too’ kwamen de reacties niet. Ik wist het echt niet meer, geen idee hoe ik wraak kon nemen op die hypocriete klootzakken. Tot ik op mijn oude Blackberry een filmpje vond uit 2008, een sinterklaasfeestje waar Niek Sinterklaas speelde en Pieter-Derk zijn Zwarte Piet. Het stond nog niet op het web, of de site explodeerde met reacties, variërend van  How dare you, blackface-Basterds tot Bloody racists. En hoe gaat het nu met ‘Domina Consuela’? Ik denk erover om mijn ’Adult-Dungeons’ in Nijmegen, Antwerpen en Amsterdam te verkopen en rustig te gaan leven in mijn vakantievilla op St. Maarten. Hoewel rustig? De kelder daar is groot genoeg…

  • Verhitte woorden

    ‘Vuile Tering Teef! Hou je smerige poten bij je, gore bitch!’

    De vrouw keek mij met glazige ogen aan, niet in staat om te bewegen. Dat besef ik nu, maar daarnet stond ik strak van woede en adrenaline vlak voor haar.

    Het was avondspits in hartje Amsterdam. Fijne sneeuw woei in vlagen over het wegdek. Voorzichtig manoeuvreerde ik met de fiets tussen gehaast overstekende mensen door, terwijl scooters ongeduldig in mijn nek toeterden. Ik was bijna uit de mêlee, begon op de pedalen te staan, toen die Tering Teef twee handen tegen mijn schouder zette en een duw gaf met de woorden: ‘Dit is een zebrapad.’

    Zwalkend bleef ik overeind, een paar meter, tot mijn voorwiel de stoeprand raakte, mijn fiets zijwaarts kantelde en ik nog net naast de lantaarnpaal kon springen voordat mijn frame er tegenaan kletterde. Ziedend beende ik door de mensenmassa tot vlak voor de vrouw en spuugde de woorden ‘Vuile Tering Teef’ in haar gezicht.

    Ik klemde mijn kiezen op elkaar, draaide me om en ging  naar de lantaarnpaal. Mijn fiets lag er nog, ik zette het stuur recht en liep zonder om te kijken met de fiets aan de hand weg, de dichtstbijzijnde hoek om. Een paar huizen verderop was een bruin café waar ik mijn fiets op slot zette waarna ik de warmte van de kroeg opzocht. Naast de deur stond een tafel waar ik mijn rugtas met lesmateriaal onder zwierde voor ik ging zitten. Mijn trillende handen legde ik plat op het hoogpolige kleedje en haalde diep adem. Een steek in mijn rechterflank herinnerde me aan de gebroken ribben die ik twee maanden geleden op had gelopen. Al fietsende werd ik bijna door een auto geschept, met een slinger aan het stuur ontweek ik de klap, maar ging wel hard onderuit. De klootzak reed door.

    Ik ril. De matrone kucht me van achter de toog hees toe:

    ‘Wat mag het wezen, koukleum?’

    ‘Doe maar een cappuccino.’

    ‘Ik heb filterkoffie. Starbucks is verderop… ‘

    ‘Koffie verkeerd dan maar. En een Beerenburg.’

    Even later brengt ze een mok lauwe melkkoffie waaraan ik mijn handen warm.

    Buiten komt een eindeloze stroom voetgangers en fietsers langs terwijl ik met kleine slokjes slappe koffie naar binnen werk en de spanning uit mijn lijf voel stromen.

    Ik zie weer de glazige, bange blik van de vrouw voor me, mijn woede heb ik weggespoeld met de koffie, alleen de schaamte blijft hangen. In één teug giet ik de berenburg achterover en sluit mijn ogen. De vrouw zal in de dertig zijn geweest. Een rond. licht getint gezicht met lange zwarte krullen. Ze was hoog gehakt, zwart gekoust in een lange camel mantel, afgetopt met een gehaakte gele muts. En ze was doodsbang.

    De Beerenburg schroeit na in mijn keel.

    Ik hoor de deur openen en sluiten, een koude vlaag wervelt om mijn benen.

    Iemand tikt twee keer op mijn schouder.

    ‘Nee-ee.’ mompel ik.

    Drie tikjes, ik draai mijn hoofd, open mijn ogen en zie een camel jas.

    Mijn blik schiet omhoog en zie haar licht getinte gezicht, maar nu met de ogen half dicht geknepen.

    ‘Mag ik hier gaan zitten?’

    Ik slik en knik. Zorgvuldig vouwt ze haar mantel op, legt hem op de bank voor het raam en gaat behoedzaam zitten. Ze kijkt me strak aan als ze het jasje van haar nauwsluitende mantelpak glad strijkt en daarna haar rok iets omhoog trekt. Ik kijk even strak terug, wacht, onzeker of ik ga beschuldigen of verontschuldigen. Uiteindelijk ga ik rechtop zitten.

    ‘Het spijt me…’ beginnen we tegelijk, leunen achterover en schudden allebei ons hoofd.

    ‘Goed, wat wilt u van me drinken?’ vroeg ik.

    ‘Een ‘Cuarante-y-Tres’ graag.’

    ‘Mag ik een Cuarante-y-Tres en nog een Beerenburg?’ zeg ik met stemverheffing tegen de matrone die terug knikt.

    De vrouw kijkt me onderzoekend aan.

    ‘Er zijn veel mensen, mannen èn vrouwen, die mij achter mijn rug een teef noemen, maar u bent de eerste die het recht in mijn gezicht gooide.’

    ‘Graag gedaan. Zeg maar je en Jos. Zag je dat jouw duwtje ervoor zorgde dat ik tegen een lantaarnpaal aan knalde, ik schrok me kapot.

    En daarna heb ik jou de stuipen op het lijf gejaagd…’

    ‘Ik heet Linda.’ Ze steekt haar hand uit die ik aanneem. Ze houdt mijn hand vast.

    ‘De stuipen? Je joeg wat anders aan. Teef, gore bitch, ik werd gruwelijk geil.’

    Langzaam beweegt ze mijn hand naar de rand van haar rok, eronder.

    ‘Voel maar.’

    Net op tijd trek ik mijn hand los.

    ‘Twee neutjes. Nog andere wensen?’

    De matrone kijkt met één opgetrokken wenkbrauw van Linda via haar rok naar mij.

    ‘Nee, dank u.’ Zacht grinnikend schommelt ze naar achter de toog.

    ‘Vind je mij aantrekkelijk?’ vraagt Linda.

    Mijn blik gaat van boven tot onder over haar lichaam, een rilling trekt over mijn rug.

    Ze is prachtig! Ik kijk haar weer aan en knik.

    ‘Ik heb een voorstel. Jij belt mij morgen rond half vier op kantoor en scheldt me de huid vol. Als je mij dan weer zo kan opwinden, kom je ’s avonds naar mijn flat voor een onvergetelijke belevenis.’

    Niet in staat iets te zeggen knik ik weer.

    ‘Afgesproken.’ Met de ogen dicht drinkt ze haar glas leeg.

    ‘Mmm…’ haar tong  gaat langs haar lippen, ‘lekker, tot morgen.’

    Zorgvuldig schikt ze haar mantel om de schouders, kust haar vingertoppen en legt die tegen mijn mond. Een koude vlaag komt van buiten als de deur even opengaat.

    Naast mijn Beerenburg ligt haar visitekaartje.

    ***************************************************************

    705d6d903fc7a8d72adebeef79941365--secretary-legs-stocking-legs

    03.30 PM. Ik swipe het irritante gepiep weg van mijn telefoon. Starend naar het scherm wacht ik tot de tijd verspringt. Ik wil niet te gretig lijken.

    Afgelopen nacht was vreselijk. Meestal slaap ik onrustig, word boos of bang wakker, maar met Linda in mijn hoofd kwam ik helemaal niet aan slapen toe. De Fleshlight bracht dit keer geen verlossing.

    Anderhalf uur geleden was ik al in mijn appartement, de studiegroep privaatrecht kan best een middag zonder mijn leiding. De onrust, kriebels in mijn lijf, maakte dat ik ging opruimen. Nu hoef ik in mijn studeerkamer tenminste niet meer tussen stapels boeken en scripties door te manoeuvreren.

    03.33 PM. Ik tik op ‘Linda’. Als er wordt opgenomen hoor ik een gejaagde ademhaling.

    ‘Linda?’

    ‘Jos. Je belt laat. Te laat. Ik geef je, misschien, nog één kans. Morgen…’

    ‘Linda, wat ben jij een takkewijf, wat een onuitstaanbaar kreng.

    Een verwende slet die haar druipende gleuf aan elke lul wil laten voelen.

    Niks beter dan een uitgelebberde stoephoer, een vunzige temeier die het verdient om op een flipperkast genadeloos geneukt te worden door een bende buikige bikers.

    Als ik je weer zie, ram ik mijn vuist in je natte hol en slinger je alle kanten op.

    Tief op, Tering Teef!

    Buiten adem stop ik, hijgend. Er jammert een kat. Ik kijk rond en hoor dat het geluid uit mijn IPhone komt. Het klinkt steeds hoger en nog hoger. Even is het stil voordat Linda’s extatische gegrom mijn kamer en zinnen vult. Weer is het stil.

    03.37 PM. Facetimepingel. Ik accepteer.

    Een schokkerig beeld verschijnt dat abrupt tot stilstand komt. Vanaf de grond zie ik Linda frontaal op een stoel naast haar bureau zitten, haar schoenen liggen uitgetrapt op de grond.

    Haar ene been gekruist over het andere, de rok ver omhoog geschoven kijkt ze recht in de lens, dwars door mij heen.  Dan licht ze haar linkerbeen op en ontvouwt langzaam haar benen. Steeds wijder spreidt ze haar benen, zodat haar natglanzende vulva in alle glorie midden in beeld komt. Twee vingers draaien traag rondom haar kittelaar, de iets openstaande lippen laten haar binnenste roze zien.

    Van het bureau pakt ze een vel papier en brengt het in beeld. Er staat:

    20.00 uur.

    1019 RS, 1551

    Mijn beeldscherm wordt zwart.

    03.41 PM. Ik pak mijn fleshlight en ga op de bank liggen.

    ***********************************************************

    Naakt sta ik te rillen op het balkon. De schuifpui is verduisterd, van binnen hoor ik dwars door de driedubbele beglazing ‘Within Temptation’.  Minstens een half uur sta ik in de snerpende wind die me tot op het bot verkleumt. Vijf verdiepingen onder mij vaart een enkel vrachtschip over het IJ. Ik wil schreeuwen, maar de bal-gag maakt dat onmogelijk. Alleen mijn woede houdt me warm.

    Ze opende de deur, slechts gekleed in een zwart korset met bijpassende slip en hold-ups. Op haar torenhoge hakken stak ze boven mij uit.

    ‘Jos, je wil een onvergetelijke avond. Die kan ik je geven, als…

    Ga je ermee akkoord om alles te ondergaan wat ik van je vraag?

    Ik knikte, ‘Ja Linda.’

    In de hal moest ik me volledig uitkleden waarna ik braaf de blinddoek voor mijn ogen bond. Ze geleidde me verder naar binnen en zette me op een harde kruk. Ik zat nog niet of mijn polsen en enkels werden geboeid.

    ‘Zo Jos, brand maar los.’

    Ik wist echt niet wat ik moest zeggen en bleef  ongemakkelijk heen en weer bewegen op de kruk.

    Met de woorden ‘Dat heb ik weer, wat een loser.’ wrong ze een gag-bal tussen mijn tanden en gooide me het balkon op. De plotselinge kou verlamde me. Toen ik eindelijk mijn blinddoek tegen de muur omhoog kon schuiven, zag ik ver beneden mij het ziedende water tegen de kade klotsen. Ik begon met mijn voorhoofd tegen het glas te bonken. Door de HR+ beglazing hoorde ik ‘Within Temptation’  galmen. Ik stopte met mijn zinloze gebonk.

    De muziek stopt, Ik bonk weer met mijn hoofd tegen het glas. Eindelijk schuift de pui open. Linda stapt naar buiten, sliploos.

    ‘En? Al een beetje spraakzamer?’

    Ik grom achter de gag,  mijn woorden staan op uitbarsten. Hippend ga ik naar binnen.

    Ruw maakt ze de gag-bal los. Ik kan niets zeggen, mijn kaken doen pijn. Dan geeft ze me met twee handen een duw. Bijna kan ik blijven staan maar dan val ik toch, in slow motion achterover. Keihard raak ik de grond, alle adem wordt uit mijn longen geperst. De pijn maakt dat ik mijn ogen stijf dicht knijp. Ik voel mijn bevroren woede uitbarsten, exploderen, braak een woordenstroom uit die van een duistere bron diep in mij komt.

    Als ik weer helder kan denken voel ik druppels op mijn buik vallen. Ik open mijn ogen. Linda staat wijdbeens boven mij, met een hand klauwt ze in een borst, haar andere hand houdt haar schaamlippen wijd open. Ik zie alleen haar oogwit als ze langzaam hurkt, mijn pijnlijk harde pik omhoog brengt en zij zich eroverheen laat zakken.

    Ze begint me te berijden in een straf tempo, haar sappen vloeien rijkelijk over mijn buik en dijen. Als ik bijna klaarkom, stopt ze om even later weer genadeloos door te gaan.  Tot gekmakends toe herhaalt ze dit. Het enige wat ik soms kan uitbrengen is ‘Oh God’.

    Eindelijk heeft ze genoeg van me. Wezenloos, verlangend naar verlossing, kijk ik recht naar boven. In mijn blikveld komt een klein krom kooitje. Met twee, drie goed gemikte tikken temt ze mijn stijve paal. Voorzichtig, bijna teder brengt ze het kooitje aan.

    ‘Misschien, als je braaf bent, geef ik je morgen een orgasme.’

    ‘Ik zal braaf zijn.’

    ‘Kom maar mee naar de slaapkamer.’

    Die nacht heb ik, ‘bij Linda, eindelijk goed kunnen slapen.

  • 26 Locked-in syndroom, een nachtmerrie

    Passport_8

    Niets.
    Ritmische piepjes.
    Een hand melkt mijn schacht.
    Haar lippen kussen de top tot verstilde verlossing.
    Haar stem, verstikt: “Het is genoeg.”
    Wegstervende piepjes.
    Niets.

    Eroshort 25 Eroshort 27

  • 20 Rollenspel

    downloads

    Glazig kijkt Ginny omhoog, kwijl druipt uit haar mondhoek.
    Aan haar vlechten trekkend, wrik ik haar lippen balzakdiep over mijn pik.
    Zij kokhalst, ik spuit.

    Eroshort 19 Eroshort 21

  • Dame Gambiet

     

     

    De klanken van de cello zweven hypnotiserend over het podium. Wij staan, gelijk twee kariatiden, doodstil op het podium. Tussen ons in een witte zuil waarop een fallus recht overeind staat. Een zwarte dildo van monumentale afmetingen.
    Ons avondtoilet is nagenoeg identiek. Bianca’s ivoorwitte kleed wordt aan de voorzijde gesloten met slechts één gesp en valt tot op de zilverkleurige stiletto’s. Haar opwindende vormen worden feilloos geaccentueerd door de soepel vallende stof die zich aan haar lichaam lijkt vast te zuigen. De nauwsluitende, witmetalen band om haar hals completeert haar verschijning. Ik, Keira, ben haar evenbeeld. Met dit verschil dat mijn jurk en titanium halsband gitzwart zijn.
    De instructies voor Bianca en mij zijn exact en glashelder, ons lot twijfelachtig.

    Een bel klinkt. Van weerszijden komen onze Koningen het podium op. Bianca’s Meester draagt een wit satijnen kamerjas, Mijn Heer is gehuld in glanzend zwarte zijde. Met afgemeten stappen lopen ze tot bij de vierkante schaaktafel met de twee spartaanse stoelen.
    Ze stoppen, kijken elkaar aan, een seconde, een eeuwigheid. Dan buigen ze als teken van respect.

    Bianca en ik lopen geruisloos naar onze eigen Koningen, Bianca naar haar Meester in het wit, ik naar Mijn Heer in het zwart. Als ze zich weer hebben opgericht en gaan zitten, schuiven wij hun stoelen aan. Volgens onze instructies lopen Bianca en ik rondom de tafel.
    Ik sta stil achter haar Meester en wend me naar zijn stoel.
    Van hun hals nemen onze gebieders een ketting met daaraan een kleine sleutel. Zorgvuldig worden deze naast het schaakbord gelegd.
    Ik kijk naar Mijn Heer aan de andere kant van de tafel. Het wit van Bianca’s japon steekt fel af tegen het zwart van zijn kamerjas.
    Alle stukken staan perfect opgesteld.

    De bel klinkt een tweede maal, de muziek stopt. Haar witte Meester voor mij brengt zijn hand naar het schaakbord en doet de openingszet:

                      1.c4 e6   2.Pc3 d5   3.d4 Pf6   4.cxd5 …
    Een zwarte pion is geofferd. Haar Meester voor mij staat op en knoopt de band om zijn middel los. Ik neem de kamerjas van zijn schouders en leg deze opgevouwen achter mij. Naakt gaat hij weer zitten, zijn lichaam glanzend van de olie.

                      4. … exd5
    Direct wordt een witte pion teruggenomen.  Bianca neemt de zwarte kamerjas over van Mijn Heer die nu ook naakt en glimmend gaat zitten.

                     5.Lg5 c6      6.e3 Ld6        7.Ld3 0-0          8.Pf3 Te8
                     9.Dc2 h6   10.Lh4 Lg4   11.0-0-0 Pbd7   12.h3-Lxf3

    Het witte paard is geslagen. Mijn witte tegenspeelster gaat vlak achter Mijn Heer staan en gaat met haar nagels over zijn schouders en borst.

                     13.gxf3 …
    Een zwarte loper valt! Ik stap achter haar Meester en streel met mijn handen zijn bovenlichaam. Zijn borst is zwaar behaard.

                     13. … Da5   14.Kb1 Le7   15.Thg1 Tad8   16.Tg2 Kh8   17.Tdg1 Tg8   18.e4 dxe4
    Het slaan van een witte pion geeft Bianca de aanleiding om achter Mijn Heer te knielen. Haar handen schieten om zijn middel, grijpen de schacht van zijn nog slappe penis en in de zachte huid van zijn scrotum. Ze zet haar nagels erin. Mijn Heer geeft geen krimp.

                     19.fxe4 …
    Een zwarte pion is het volgende slachtoffer. Snel kniel ik achter Bianca’s Meester. Mijn handen glijden om zijn dijen, langs zijn liezen naar zijn kruis. Mijn hand voegt zich om zijn erectie die glorieus overeind staat. Zijn ballen laat ik door de vingers van mijn andere hand rollen. Ik voel zijn erectie steigeren.

                     19. … Pf8   20.Lc4 g5   21.f4 Pg6   22.Le1 Pxf4
    Nog een witte pion wordt geofferd. Mijn Heer draait zijn stoel een kwartslag. Zijn ogen blijven aan het schaakbord gekluisterd, ook als Bianca tussen zijn benen knielt en haar tong om zijn eikel laat spelen. Langzaam wordt zijn geslacht harder.

                     23.Pd5 Dxe1 +
    “Schaak.” De stem van Mijn Heer breekt rauw door de stilte. Het slaan van de witte loper maakt dat Bianca Mijn Heer’s jongeheer nu diep in haar keel zuigt.

                     24.Txe1 …
    De zwarte Dame wordt genomen. Nu mag ik de top van haar Meester’s fallus in mijn mond nemen!

                     24. … cxd5
    Het witte paard is ‘collateral damage’. Ik weet dat zij haar hand onder het scrotum van Mijn Heer naar achteren schuift en met een van haar scherpgepunte nagels diep in zijn anus glijdt.

                     25.exd5 …
    Een zwarte pion valt. Het eind nadert. Mijn rechter wijsvinger speelt rond de geoliede anus van haar Meester en glijdt naar binnen, rechtstreeks naar zijn P-spot.

                     25…. Lb4 26.Tf1 Tge8 27.a3 Ld6 28.Df5 P6h5 29.Tgg1 Kg7 30.h4
    Mijn Heer tikt met zijn linker wijsvinger de zwarte koning om.

    Een derde maal klinkt de bel, het teken voor Bianca en mij om achter de stoelen te gaan staan. Mijn Heer staat op, pakt de sleutel voor hem en overhandigd die aan haar Meester. Ogenschijnlijk kalm loopt Mijn Heer naar de zuil, neemt de dildo in twee handen en komt terug.

    Tegelijk maken Bianca en ik de gesp van ons avondtoilet los. Onze huid wordt gestreeld door de stof die langs onze lichamen naar de grond vloeit. Het enige wat wij nog dragen is een kuisheidsgordel.
    Haar Meester komt achter mij staan. De sleutel past in het slot van mijn kuisheidsgordel die hij wegneemt. Recht voor mij klikt Mijn Heer de dildo vast aan de strap-on die Bianca’s gordel ook is. Indrukwekkend priemt haar fallus naar voren.

    De klanken van de cello zweven weer om ons heen. Mijn Heer draait zijn rug naar Bianca toe. Met één gebaar veegt hij de stukken van tafel, buigt zich voorover en legt zijn handen op het schaakbord. Aan de andere kant van de tafel doe ik precies hetzelfde. Bijna raken onze handen elkaar. Achter hem staat Bianca en haar Meester staat achter mij, klaar voor de genadestoot.

    Voor de laatste maal klinkt de bel. Mijn Heer en ik kreunen als we tegelijk worden gepenetreerd. Terwijl we op de cadans van de muziek worden genomen, kruipen zijn vingers naar de mijne. Even raken onze vingertoppen elkaar, dan trek ik mijn handen terug. Hij is mijn heer niet meer.

    Als Bianca en ik met Onze Meester het podium verlaten, kijk ik niet om naar de man die geslagen over de tafel ligt. De partij is precies zo gelopen als ik mij had voorgesteld.
    Ik had het ook tot in de puntjes voorbereid.

    Ik ken mijn schaakklassiekers.

    .EroScripta-Banner-1-groot1
    Dit verhaal schreef ik  voor Prikkelzinnen van Eroscripta op 26 mei 2018.
    Voor deze bijeenkomst heb ik, als experiment, een andere soort verhaal geschreven.
    De gebruikte schaakpartij is gespeeld tussen Hikaru Nakamura en Alexander Shabalov, 24 maart 2005.
    De opening is Damegambiet (geweigerd).

    Nog zo een verhaal?  Klik HIER

  • Een dagje voor jezelf

    libelle Zomerwweek

    Fris gedoucht liep je vanmorgen langs de linnenkast. In een flits zag je jezelf in de spiegel, stopte zo abrupt dat je bijna viel. Met felle ogen keek je van boven naar beneden naar je spiegelbeeld. De rossig glanzende krullen, je trots, omlijsten sierlijk je gezicht. Naast je ogen het begin van kraaienpootjes, het enige teken dat je over de 40 bent. De huid van je voorhoofd, wangen en hals is rimpelloos en nauwelijks uitgezakt. In tegenstelling tot de rest van je lijf. VET. Volle borsten, ja, dat wel, maar geen taille meer, een diepe, dwarse plooi onderaan je buik en zadeltassen naast je dijen. Je blik keerde weer terug naar naar je gezicht. Je mondhoeken trokken naar beneden  en een traan liep langs je neus.

    De bekende dreun liet het huis schudden, jouw Harry is de deur uit.
    Ja, vandaag is een dagje voor jezelf, de drukte van de Libelle Zomerweek wacht op je.
    Nou, die wacht nog maar even langer!
    Je veegde je traan van het puntje van je neus, schoof vastberaden de spiegel opzij en pakte achter uit de lingerielade je speciale setje. Nog geen half uur later zag je reflectie een elegante dame, zorgvuldig opgemaakt, met een uitdagende blik in haar ogen.

    Toen de trein begon te rijden, gloeide het onderin je buik. Bij ieder station verspreide die gloed verder door je lichaam en nu, bij je laatste ‘overstap’  straal je pure hitte uit. Zweetdruppels rollen stroperig langs je rug naar beneden. Zometeen stap je op de sprinter die om 8.35 uur van Amsterdam-RAI is vertrokken. De sprinter waar híj, je Second Lover, altijd achterin zit. Zal je hem herkennen? Zit hij überhaupt wel in de trein?

    “Station Weesp, overstappen voor de sprinter naar Schiphol en Den Haag op perron 3. Voor de richting Almere, Lelystad en de Libelle Zomerweek op perron 1. Volgende station, station Weesp.”

    Op perron 1 ga langs de sprinter naar achteren. Je benen voelen wiebelig. Als je bij het tweede treinstel loopt, klinkt al de fluit. Met een paar snelle passen kan je nog net naar binnen glippen voordat de deur sissend achter je sluit.

    Ik zit op de klapstoel naast de deur en zie een aantrekkelijke vrouw in zalmkleurig mantelpak dichterbij komen. ‘Een Libelle-dame’ denk ik, ‘met donkerrode hoge hakken die niet handig zijn op het Almeerse strand.’
    Haar jasje staat open, eronder een losjes dichtgeslagen witte blouse. Als de fluit klinkt neemt ze gehaast de laatste stappen naar de deur, waarbij haar borsten uitbundig meedeinen. Ik verschuil me achter mijn krant en stel me voor dat mijn handen om haar borsten meedeinen. De deuren schuiven sissend dicht, naast me klinkt gehijg. Als ik omhoog kijk, kijkt zij naar beneden, recht in mijn ogen. Ik ken haar ergens van…
    Er verschijnt een prachtige glimlach op haar vuurrode lippen, ze neemt een stap mijn kant op en buigt voorover. Wat een fraaie inkijk in haar decolleté. Ik slik en hoor zacht in mijn oor:
    “Goedemorgen John Doe, hier is Dreamgirl.”

    Even vergeet ik adem te halen, denk bij mezelf ‘nee!’, maar dat wordt overstemd door mijn opkomende erectie die duidelijk ‘JA!’ zegt. In het echt is mijn Second Love geliefde veel mooier dan op haar foto’s. Uren hebben we gechat, hebben we onze geheimen en stille wensen gedeeld. Ik verlang waanzinnig naar jou, maar die éne stap heb ik nooit durven nemen.
    Nu brengt je mijn fantasie tot waarheid!
    Starend naar haar uitdagende tepels die bijna door haar blouse heen prikken, schiet het door me heen dat ik me vanmorgen ‘gelukkig’ helemaal, overal heb geschoren.
    Ik kan me niet inhouden en druk een zoen op je rechter borst, ik hap er even in. Je kreunt en gaat sneller ademen.

    Ik sta op en zeg: “Voor zo een prachtige vrouw sta ik graag op.”
    Uitnodigend houd ik de zitting naar beneden. Je billen glijden over mijn hand als je gaat zitten. Ik ga staan en voel dat mijn pik nu recht overeind staat. Met een wazige blik kijk ik de eerste klasse in. Als de trein stommelend door een bocht gaat, val ik tegen je aan. Mijn harde paal komt tegen je schouder. Ik houd m’n adem in en als jij mijn heupen pakt en me terug duwt, adem ik pas weer uit. Dan voel ik je linkerhand onder mijn T-shirt omhoog kruipen. Als je hand bij mijn tepel is, knijp je er venijnig in en blijft knijpen terwijl je rechterhand tergend langzaam de rits van mijn jeans opent.
    Elk rits-palletje dat opent trilt door in mijn pik. Als de trekker helemaal beneden is, glijdt je hand onder de bovenband van mijn boxer die je langs mijn pik tot onder mijn scrotum trekt. Het elastiek drukt aan weerszijden van mijn paal een bal omhoog, je vingers glijden er overheen. Ik maak de knoop van mijn jeans los, mijn stijve pik spri bevrijd schuin naar voren. Je kust het topje en…

    “Station Almere Poort, Libelle zomerweken”. De trein remt af, er komen mensen bij de deur staan. Ik vouw mijn handen voor mijn kruis en blijf met moeite staan. De trein loopt bijna leeg. Als de deuren weer dicht zijn, kijk ik je aan en zeg: “Wisselen.”

    Zodra je staat, schuifelen we onhandig om elkaar heen. Ik pak je heupen, ga zitten en trek je zó dichterbij dat mijn knie tussen je benen onder je rok komt. Mijn handen gaan langs je dijen naar beneden en ik leg ze op mijn knie. Als de trein zich weer in beweging zet kruis ik mijn polsen.
    Plagend, kriebelend kruipen mijn handen omhoog langs de binnenkant van je dijen. Ik hoor je oppervlakkiger en haperend ademen, voel dat je je bekken naar me toe kantelt.

    Mijn handen komen hoger, je dijen worden vochtiger! Mijn handen slippen omhoog op jouw geil. Ongedacht voel ik plotseling je gezwollen lippen. Je hebt een open slipje zonder kruis! Een geile grijns verschijnt op mijn gezicht. Met mijn ene hand spreid ik je lipjes,  mijn andere hand komt erbij.  Mijn vingertoppen glijden op-en-neer, op-en-neer, en elke keer duw je jouw warme gleufje er tegenaan. Ik haal mijn hand onder je rok vandaan en breng hem naar mijn gezicht. Je lust druipt van mijn vingers. Ik ruik eraan. Ik lik eraan. Grommend gaat mijn hand weer omhoog tussen je dijen naar je geile verlangen. Als twee vingers zonder weerstand in je glijden, diep in je, zuig je hard je adem naar binnen. Met mijn duim wrijf ik over je klitje, tril erop. Je kreunt ingehouden als mijn vingers ritmisch in je gaan klauwen en al gauw voel ik je in hetzelfde ritme om mijn vingers samentrekken. Nog een vinger glipt erbij, gedrieën gaan ze op zoek naar die ene plek die laaiende lust in je oproept, de plek die je laat zinderen, branden. . .
    “Ja, daar, daar, ja” fluister je.

    “Vervoersbewijzen alstublieft”

    Ik leg mijn  handen op mijn dijen, veeg ze droog en pak de OV-kaart uit mijn achterzak. Jij leunt tegen zwaar tegen mij aan, voelt in de zijzakken van je jasje en vindt de print van je Libelle combi-ticket. De conducteur loopt hoofdschuddend verder.

    We lachen, kijken in elkaars gulzige ogen. Ik buig me opzij om te zien of er mensen zijn die iets doorhebben. Iedereen is bezig met zijn smartphone of leest de ‘Metro’.

    Ik kijk om naar het ‘eerst klas’ compartiment achter me. Daar zit niemand, maar de deur van de stuurcabine staat op een kier!

    Ik sta op en duw je door de lege ‘eerste klas’ naar de stuurcabine.

    Als we binnen zijn trek ik deur zorgvuldig dicht.
    We staan vlak voor elkaar. Met de blik van een roofdier kijk je me aan, je mond een beetje open, je lippen trillen. Ik voel je hand om mijn pik, je grijpt me stevig vast en je gaat zitten in de bestuurdersstoel. Je draait de stoel half om, mij meetrekkend, tot ik met  mijn rug tegen het dashboard sta.
    “Ga erop zitten.” zeg je met verstikte stem.
    Moeizaam werk ik me omhoog tot op het dashboard. Je buigt je voorover, trekt mijn pik omhoog en haalt met je andere hand mijn balzak naar je toe. Heel zacht blaas je erover, likt, knabbelt en trekt met je tanden eraan. Mijn ballen doen pijn van de spanning. Langzaam trek je mijn voorhuid naar beneden, jouw krullen kriebelen over mijn glanzend harde eikel, over het toompje. Ik word wild, grijp in je haar en draai je gezicht omhoog, zet mijn mond op de jouwe en kus je hard, dwingend en gulzig. Ik wil je opvreten.

    Ademloos laten we elkaar los, kijken elkaar aan en woordeloos begrijpen we elkaar.
    Jouw fantasie wordt zo werkelijkheid. Je staat op, schuift je rok langs je benen omlaag tot op de grond, draait je om en gaat op je knieën in de draaistoel zitten. Je ronde billen uitnodigend naar me toe gekeerd. Ik grijp je ze, trek ze van elkaar en blaas ertussen, over je rozet, tussen je lipjes naar je klitje en weer terug.

    Je wiebelt je kont, wenkt me. Snel laat me ik ruggelings op de grond zakken, leg mijn hoofd achterover op de zitting en steek mijn tong ver uit. Plagerig langzaam laat jij je zakken tot het puntje van mijn tong je gezwollen lipjes raakt. Ik ga likken en likken, langs je lippen, over en in je natte kutje.
    Mijn duimen glippen in jouw natte gleufje en wrijven je helemaal open. Mijn lippen zetten zich om je klitje. Op het cadans van de trein zuig ik je in me en laat mijn tong rondom je knopje dwalen.

    Als mijn duimen je loslaten, blijft je kutje geil druipend openstaan. Mijn tong plaagt nog steeds je knopje als één vinger, doelbewust in je glijdt, rechtstreeks naar jouw fijnste plekje. Je lijf ontspant terwijl je opwinding stijgt. Nog twee vingers komen in je, glijden ritmisch langs de wanden van je schede en openen je nog meer. De vinger op je hotspot gaat trillen, steeds sneller. De wereld onder je zakt weg, ademloos zweef je in het niets. De warmte die de hele dag al in je broeit, wordt verzengend heet. Een gloeiende tsunami raast door je heen en laat je spuitend komen!  Ik lig onder je en drink jou, zuig alles op. Je gaat heftig trillen maar mijn vingers blijven doorgaan. Ik voel dat je al je spieren aanspant als de volgende golf door je heen raast.
    Als je verslapt, wring ik mezelf onder je vandaan en sta op.
    Jij ligt opgekruld in de stoel.

    De trein staat stil, ik kijk naar buiten en zie ‘Almere Oostvaarders’ op het bordstaan.
    “Snel, we zijn bij het eindpunt.” Ik geef haar rok aan, “De machinist komt zo!”

     

    sprinter2

    Even later zitten we keurig naast elkaar in de coupé. We zien de machinist uit de andere stuurcabine komen en naar ons toe lopen. Als hij bij ons is, groeten we vriendelijk.
    Hij kijkt verbaasd.
    “Vergeten uit te stappen.” leg ik uit.
    Hij loopt verder naar de stuurcabine waar wij net nog waren.

    Je zit naast jouw ‘John Doe’! Hij heeft zich telefonisch afgemeld van zijn werk en een hotel geboekt in Almere. Als hij zich naar je toedraait, zie je in zijn glanzende ogen jouw gespiegelde zelf.
    Je bent prachtig.

     

    Dit verhaal is mijn bijdrage voor het thema van mei2018 van

    pittig-proza-button

    De basis van dit verhaal is de allereerste erotische fantasie die ik jaren geleden voor mezelf opschreef.
    Toevallig kwam ik het tegen in een oud Back-Up  bestand en heb het verder uitgewerkt.

    Een soortgelijk verhaal lees je HIER

     

     

  • Compositie in Wit en Rood

    White silk

    Het ritmische gezoem van de Magic Wand is de Basso Continuo bij de aria van mijn kunstwerk. Sensueel kronkelend hangt ze ondersteboven aan de zolderbalk, vakkundig verstrikt in mijn witzijden shibari-koorden. Haar wasbleke huid wordt geaccentueerd door bloedrode, meanderende patronen en het vurige haar dat over de grond sleept. Ze is mijn levende compositie in wit en rood die ik met mijn toverstaf bespeel. Aan de immer hoger stijgende melodie en haar steeds jachtiger ademhaling hoor ik dat ze slechts een enkele sierlijke polsbeweging verwijderd is van de hoogste C. De apotheose nadert, ik dirigeer haar zang met de staf naar nog grotere hoogte. shinobi-tanto-handmade-katana-swords-

    Mijn andere hand reikt naar de Tanto, het rituele mes. Zoemend flitst het uit het foedraal.
    Haar extatische aria nadert het zenit, ik hef de Tanto hoog voor de klievende genadesteek …
    De voordeurbel klinkt. Ik verstijf, haal drie keer diep adem, reik met de Tanto nog hoger en … De bel wordt langdurig ingedrukt. De magie van de overgang is verbroken.
    Ik laat haar bungelen, gezang verwordt tot gemurmel. Ik grijp mijn kimono en sla deze om terwijl ik de trap af stamp. Voordat de deur naar zolder achter me dicht slaat, hoor ik dat ze zacht gaat mauwen.
    Met een woest gebaar open ik de voordeur die dreunend tegen de muur slaat.
    Ja?!’
    Buiten staan een grote forse en een kleine magere politieagent met hun ID’s in de aanslag.
    ”Mogen we even binnenkomen?’
    ‘Nou, liever niet, ik ben bezig. Is het dringend?’
    ‘Tamelijk, we hebben een melding gekregen over een verdacht persoon die zich in de binnentuin zou ophouden. Zouden we even in de tuin mogen kijken?’
    Ik haal diep adem en blaas mijn adem stotend uit.
    ‘Nou, als het moet.’
    Ik loop voor ze uit naar de achterkamer en ontgrendel de schuifpui.
    ‘Ga uw gang.’
    Piepend schuift de pui open. In de tuin schijnen met hun zaklantaarns alle kanten op. Als er al iemand in de tuin is, weet hij nu dat ze naar hem zoeken, de sukkels. Ik tik ongeduldig met mijn voet op het parket. Ze kijken mijn kant op, mompelen iets in hun portofoons en komen weer naar binnen.
    ‘Het zal wel een kat geweest zijn.’ zegt de dikke.
    ‘Niet die van mij, want die heb ik niet. En wilt u wel uw voeten vegen!’ zeg ik.
    Braaf vegen de dienders hun voeten.
    ‘Sorry voor het ongemak, we laten u weer met rust.’
    Ik loop weer voor ze uit door de gang, open de buitendeur en zeg: ‘Fijne avond.’
    De forse agent staat bijna buiten als de kleine achter mij zegt:
    ‘U heeft toch geen katten? Ik krijg toch echt de overduidelijke indruk dat ik een kat hoorde miauwen.’
    Hij draait zich om en opent de deur naar de zolder. Hartverscheurende gemauw spat de gang in. Ik grijp de kleine vast en probeer hem met geweld naar buiten te duwen maar de dikke slaat zijn armen om me heen en perst de adem uit mijn longen. Wat ik hoor en zie vertraagt meer en meer tot alles stopt.

    Ik kijk koel en berekenend naar de onnatuurlijk strak ingesnoerde, wasbleke vrouw met het vurige haar die voor me hangt. Mijn onvoltooide compositie is gereed voor de voleindiging. In mijn hoofd klinkt de immer hoger reikende aria. Op mijn inademing hef ik het paletmes. Met één flitsende beweging doorklief ik de Compositie in Wit en Rood op het canvas voor mij. Uitgeput val ik met betraande ogen op het bed in mijn cel van drie bij vier meter. Het is volbracht.

     

    Dit verhaal is begonnen als mijn bijdrage voor #Thewa 27:
    Open het boek dat je op dit moment leest op pagina 69. Gebruik een willekeurige zin van deze pagina als inspiratie voor een verhaal.
    Ik  las van P.G Wodehouse  ‘De Onnavolgbare Jeeves’. Op pagina 69 stond de volgende tekst: ‘U heeft toch geen katten? Ik krijg toch echt de overduidelijke indruk dat ik een kat hoorde miauwen.’
    Schrijvenderwijs veranderde  dit verhaal in mijn bijdrage voor de laatste bijeenkomst van de EWA op 27 november 2017.
    Na de laatste EWA-bijeenkomst van 26 november 2017 heb ik op basis van de opmerkingen de tekst vrij fors aangepast. Dat zal nog wel eens gebeuren.
  • Vernissage separé

    Mathilde-25

    Ik kijk naar haar zoals zij naar haar verstilde rivale kijkt. Met ongebluste haat. Haar rug herken ik  uit duizenden. Natuurlijk is ze hier bij de opening van het museum dat aan haar overleden man is gewijd. Het museum zonder één werk waarop zij is geportretteerd. Ik kom naast haar staan en kijk naar het extravagante naakt op het doek.

    Het hoogtepunt van zijn oeuvre. De meester is lang tot stof vergaan maar zijn werk leeft voort!

    ‘Dag dief,’ doorbreek ik de stilte:

    ‘Dag prutser’.

    We kijken allebei strak voor ons uit.

    ‘Je verdient het ook niet om hier te hangen, dief.’

    ‘Jij hangt nergens, zondagsschilder’.

    ‘Ga je ooit nog onthullen aan wie je zijn laatste werk hebt verpatst?

    ‘Ik heb niks verpatst…’

    ‘Niks> Met wiens geld heb je dan je galerie opgezet?’

    Haar galerie, een relikwie van een grandioos vroeger toen zij de muze was van de keizer van het ‘Magisch Realisme’. Ik heb hem zien worstelen met zijn laatste doek, het werk waarin al zijn vermogen werd samengebald tot een extatische nachtmerrie. Na de laatste kwaststreek bezweek hij, leeggezogen door zijn talent. Het doek is nooit meer gezien.

    ‘De galerie gaat dicht, volgende week is de laatste vernissage’

    Ik kijk naar haar gezicht.

    ‘Mijn laatste vernissage.’ Ze knikt naar het doek.

    ‘Als je zijn laatste werk wil zien, raad ik je aan om te komen’.
    Ze draait zich om. Ik kijk weer voor me en hoor naar spottende lach begeleid door het geluid van haar hakken.

    Nu sta ik voor het eerst, met gif in mijn lijf, in haar galerie. Het is stampvol.
    Tussen de geëxposeerde Post-Magisch Realistische troep wordt tè hard geklonken met prosecco door would-be artisten en vergrijsde grachtengordel BN’rs.

    Als ze mij ziet lacht ze voluit, trekt een zwaar gordijn opzij en wenkt. Op zware benen loop ik langs haar.

    Achter mij schuift de branddeur zuchtend dicht, het galerie-gekwetter abrupt afsnijdend. Vóór mij onthult de aanflitsende TL-balk zijn laatste mythische meesterwerk. De karakteristieke, onheilspellende wolkenlucht en aangevreten zuilen worden deels aan mijn samengeknepen ogen onttrokken door een roodbruin gevlekt laken.

    Haar hand dwarrelt gewichtloos op mijn schouder, laat een tinteling onder mijn huid kruipen die zich meanderend rond mijn wervelkolom, in mijn scrotum nestelt. Moeizaam adem ik de stroperige lucht in.

    Haar vingertoppen strijken en-passant langs mijn kin als ze traag heupwiegend in haar ‘Claes Iversen’ naar het schilderij schrijdt. De gelijkenis met het naakt op het canvas is treffend, de pose niet.

    Geknield op een zuil, leunend op één hand kijkt het model om met onverschrokken blik, de wasbleke billen prominent naar de toeschouwer gewend. Haar andere hand spreidt de donkere schaamlippen, de middelvinger verzonken in de vochtige, roze opening. Aarzelend ben ik dichterbij gekomen en zie grillige vernisvlekken rond de uitnodigende billen. Als ik Sylvia vragend aankijk, draait ze zich om, buigt voorover en slaat haar rok omhoog. Ze draagt niets onder haar rok. Haar hand die tussen haar dijen glijdt creëert het exacte evenbeeld met het minutieus geschilderde model.

    Deze onuitgesproken invitatie laten mijn handen naar haar billen reiken. Glimlachend richt ze zich op, legt haar nog vochtige middelvinger op mijn mond en trekt het laken weg. Ik sta oog in oog met de oude meester die poedelnaakt is afgebeeld achter zijn ezel,  Zijn in overgave geheven handen omklemmen het paletmes en de cigarillo, zijn gezicht is  extatisch omhoog gekeerd en zijn penis van priamische omvang. Uit het doek vóór hem reiken handen en monden naar zijn lichaam. Demonische handen en monden die  hem insnoeren, onteren.

    Haar vingertop verzegelt mijn lippen.

    Mijn adem stokt als ik handen onder mijn kleding voel glijden. Niet één, maar drie, zeven handen betasten met koele vingers mijn huiverende lichaam. In een tijdloos moment verdwijnt mijn driedelige tweed. Nagels krassen in mijn huid, krabben langs mijn aangespannen spieren. Mijn penis is schoksgewijs omhoog gekomen, tot barstens toe gevuld met verhit bloed. Vingers klemmen zich om mijn tepels en scrotum, mijn lid is pijnlijk gezwollen. Geteisterd door ontelbare handen voel ik haar kille lippen om mijn kloppende lid schuiven, vlindert haar brandende tong over mijn eikel. Ritmisch zuigend neemt ze mijn lid tot diep in haar keel. Deze hemelse marteling brengt mij aan de rand van een intens orgasme dat zich uit mijn tenen omhoog wervelt. Uitzinnig hef ik mijn handen en kijk op naar de lage zoldering. Ik zweef. Ik ga uitbarsten. Ik sta trillend doodstil.

    Helse pijn!

    Een vlijmscherpe nagel dringt diep door in de basis van mijn schacht. Snakkend naar adem wellen mijn tranen op. In mijn vertroebelde blikveld doemt haar gezicht op.

    ‘Kijk!’ bijt ze me toe.

    Met moeite focus ik mijn ogen op het doek voor mij. Haar nagel gaat traag kervend omhoog, de schroeiende pijn laat mijn ultieme ontlading hoog tegen de geschilderde billen spuiten. Zij kreunt van genot.

    Aanhoudende, kloppende pijn doet mij naar beneden kijken. Mijn bloed druipt gestaag op het laken aan mijn voeten.

    ‘Welkom in mijn privé collectie,’ fluistert ze in mijn oor.

     

     

    Dit verhaal was mijn bijdrage voor de zesde ronde van de EWA schrijfmarathon 2017.
    In de competitie was het verhaal gelimiteerd tot 500 woorden. Inmiddels heb ik er een proloog bij geschreven waardoor het geheel beter tot zijn recht komt. Inmiddels zijn de schrijfactiviteiten van de EWA overgegaan op Eroscripta. De link  hieronder  verwijst nu daar naartoe

     

    image

  • Startkabels

    WAARSCHUWING!              Dit is geen romantisch erotisch verhaal.

    Het kan bij sommige lezers afschuw of zelfs walging opwekken.

    BMW1

    Met een slinger aan het stuur ontwijk ik de opgedirkte BMW  die rakelings voor me langs scheurt bij afslag Lage Vuursche. Vloekend in mezelf geef ik mijn oude Punto de sporen om die gepimpte pooierbak bij te houden, wat ternauwernood lukt. In de verte zie ik die klootzak nog nét afslaan richting Vuurol. Nou heb ik je! Als ik het parkeerterrein opdraai staat daar alleen die laagvliegende UFO. Pontificaal parkeer ik hem klem, stap uit en zie in de verte een frêle vrouw lopen met een huppelende labrador. Als ik die hond was zou ik ook huppelen! Hoe is het mogelijk dat ze in die zwarte, kniehoge stilettolaarzen zo sexy over het rulle zand kan schrijden. Het billentikkende geruite rokje onder haar rode lakjack laat weinig aan mijn verbeelding over. God allemachtig, wat een bloedgeil wijf!

    Ik ruk mijn ogen los van haar beeld en kijk rond of ik die pooier van haar zie. Ik loop de helling op om goed zicht te hebben, niemand te zien.

    Teringteef! Ik schop een dennenappel keihard weg. Die stomme kut heeft me net dus gesneden. Er kruipt een bijna pijnlijke kramp in mijn ballen en, om met mijn ex te spreken, ‘het monster richt zich op’.  Mijn woede krijgt een heel andere lading. Ik zal dat labradorwijf een lesje leren dat haar lang zal heugen. Ik buk om een paar dennenappels op te pakken en voel mijn harde paal boven mijn navel porren. Ik wacht tot ze achter haar hond in het bos verdwijnt, loop rustig naar mijn Punto en parkeer ‘m netjes naast de UFO. Van de achterbank grijp ik een plastic tas die ik uit elkaar trek en om de dennenappels heen wikkel. Als ik naar de achterkant van de BMW loop kijk ik om me heen, niemand te zien. Ik ram de dennenappels muurvast in haar dubbele uitlaat en krijg een déja-vue van waar ik mijn eigen dennenappel in ga rammen.

    Ik leg de startkabels klaar op de voorbank en ga op het talud in de zon liggen.

    Enthousiast geblaf doet me opkijken. Eerst komt de labrador in zicht en dan zij, lopend alsof het gras een catwalk is. Ik voel mijn monster reageren. Haar jack is ver opengeritst, de licht getinte huid van haar borsten straalt in de zon.  Haar korte donkere haar geeft straks genoeg houvast voor mijn handen. De labrador rent heen en weer tussen haar en de BMW. Ik klap in mijn handen en de hond komt blij naar me toe. Ik, grijp hem in zijn nekvel, trek hem naar me toe en geef klopjes op zijn flank.

    ‘Is het een reu of een teefje?’ vraag ik.

    Ze kijkt even mijn kant op, loopt naar haar knipperende auto, opent het portier en roept ‘Hera!’.

    De hond trekt zich los en springt achterin. Zelf stapt ze ook in en sluit de deur.

    Ik ga weer zitten, allemachtig wat is ze geil.

    De motor slaat ronkend aan, ze laat hem een paar keer brullen, rijdt een stukje achteruit en stopt. Ze probeert weer te starten, een glimlach speelt om mijn lippen.

    Vijf minuten later staat ze er nog. Ze stapt uit en probeert te bellen. Geen bereik. Boos gooit ze haar IPhone in de auto, ik loop naar mijn Punto, pak de startkabels en ga naar haar toe.

    ‘Doet ie het niet?’

    ‘Nee, dat zie je toch.

    ‘Ik weet er iets vanaf, zal ik even kijken?’

    Haar grote, vlammende ogen kijken mij vol aan.

    ‘Nou, goed dan.’

    ‘Als u de motorkap even opent?

    Ze laat haar rood geruite billen in de kuipstoel glijden en ontgrendelt de motorkap, tussen haar dijen zie ik wit satijn glanzen

    Ik zet de motorkap vast, leg de startkabels op de accu en schudt mijn hoofd. Ze komt naast me staan.

    ‘Hier, zie je dat?’ Ik wijs op een vieze plek bij de ruitenwissermotor.

    Ze buigt zich voorover, haar rokje kruipt omhoog en onthult de rondingen van haar billen. Ik stap opzij, achter haar, zet één hand tussen haar schouderbladen en duw haar nog verder voorover. ‘Kan je het goed zien?’

    ‘Wat doet u?’ Ik steek mijn vlakke hand tussen haar dijen en laat die omhoog glijden. ‘Meneer, hoe durft u!’

    ” Je hebt straf verdiend.’ Mijn hand glijdt nog verder omhoog, langs het satijn tussen haar benen. Ik schuif het korte rokje helemaal omhoog, krom mijn vingers onder de rand van haar slip en trek die in één ruk kapot.

    ‘Wat heb ik je misdaan?’ Mijn hand tussen haar schouderbladen duwt haar nog verder naar beneden, haar billen staan echt mooi omhoog.

    Met mijn andere hand wrijf stevig over haar naakte billen, knijpt erin en ik zeg, terwijl ik bij elke lettergreep een kletsende klap op haar billen geef:

    ‘Je hebt me gesneden, teef daarom verdien jij straf.’

    Haar billen trillen bevredigend na, als ik haar billen aai, tussen haar dijen streel, voel ik hoe nat ze is geworden. Ze ademt heel snel, kreunt zelfs een beetje.

    ‘Ah, je bent een echt teefje, je vindt dit gewoon lekker. Nog meer billenkoek?’

    ‘Ja, nee, ik bedoel, aaah’.

    Ze kreunt als ik weer kletsend van leer ga. Het begint te regenen, maar dat weerhoudt me niet. Ze gaat steeds harder en geiler kreunen als de druppels haar vuurrode billen verkoelen. ‘Ooh, god, wat heb ik hiernaar verlangd’ zegt ze. Ik zet haar overeind, draai haar om en sla de startkabels om haar polsen en duw haar voor me uit.

    Bij het portier gekomen doe ik de leuning naar voren, trek de hond naar buiten en gooi haar erin.

    Ik maak mijn broekriem los en laat mijn broek zakken. Het monster komt in volle glorie tevoorschijn. Ze ligt op haar rug, haar ogen worden groot en ze likt haar lippen:

    ‘Dit kan niet, wat een giga-paal!’  Haar gebonden handen gaan naar mijn schacht, glijden er omheen.

    ‘Ongelooflijk’ fluistert ze.

    Ik trek de rits van haar rode jack helemaal open zodat haar harde tepels tevoorschijn springen en kniel over haar heen.

    ‘Kom, ga maar likken teef’

    Ze brengt haar hoofd omhoog, haar tong speelt op mijn eikel. Ze weet precies wat ze doet. Dan neemt ze de top van mijn pik tussen haar lippen, probeert haar mond eromheen te persen, tevergeefs.

    ‘Ah, je bent een lekker teefje, blijf maar braaf likken.’

    Haar gebonden handen gaan op en neer langs mijn schacht, de natte strelingen van haar tong en lippen maken mijn eikel nog harder. Een hete golf trekt door mijn lijf, nog even en …

    Met één hand grijp haar haar en trek haar weg.

    ‘Niet zo schatje’ zeg ik.

    Ik schuif haar naar het midden van de achterbank, spreid haar benen, knieën over de voorstoelen en maak haar polsen met de startkabels vast aan de hoofdsteunen. Dan druk ik op de passende knopjes. Rugleuningen gaan langzaam naar beneden, drukken haar benen muurvast naast haar lichaam zodat haar natte kutje en glinsterende kontje volledig beschikbaar voor mij zijn.

    Met mijn mond zuig ik hard op haar rechterborst terwijl twee vingers moeiteloos in haar zuigende kutje verdwijnen. Zuigen, bijtend op haar tepel, voel ik hoe haar lust groeit, haar geil langs mijn pols druipt. ‘Oh ja’ kreunt ze ‘meer. Één, twee vingers glijden soepel bij de andere.

    Ik kniel op de voorstoelen terwijl mijn vingers blijven kroelen en draaien in haar. Mijn paal, nog nat van haar speeksel, staat recht voor haar ogen in de aanslag.

    ‘Kan ie?

    Haar ogen zijn groot als ze me aankijkt, ze knikt. Dikke klodders spuug laat ik in haar gleuf druipen voor ik mijn pik ervoor zet. Ik begin te duwen, steeds harder, tot langzaam de top van mijn eikel in haar verdwijnt. Ze kreunt, ik zet nog meer kracht, ze slaakt een hoge kreet, ik voel dat mijn eikel helemaal in haar schuift. Haar adem is gestokt, de Labrador buiten blaft, dan begint ze snel te hijgen. Ik wacht en streel haar schouder tot ze weer rustig ademhaalt. Dan pak ik haar heupen zet kracht en dring steeds verder in haar door tot mijn ballen op haar billen liggen. Ik wacht weer en kijk naar haar. Ik zie het wit van haar ogen, hoor dat ze zangerig neuriet. Mijn hand pakt haar borst en begint te kneden. Haar ogen focussen, ze kijkt me fel aan.

    ‘Neuk me, hard!”

    De regen trommelt harder op het dak, de Labrador buiten begint te jammeren.

    Ik trek me langzaam terug, tot alleen mijn eikel nog in haar is, zet mijn duim op haar klitje en wrijf heen en weer. Haar ogen draaien weer weg en ik begin te pompen. Ze is zo lekker nauw, het pompen gaat eerst zwaar, maar wat voelt ze geweldig!

    Elke keer als ik mijn paal in haar schuif gaat het soepeler, haar kut voegt zich naar mijn monster. Ik ga steeds harder en steeds sneller tekeer. Ze begint mee te huilen met hond. Mijn duim voelt haar klitje opzwellen, de auto schudt onder het geweld, ze stoot me tegemoet.  Ze verstijft, kromt haar rug en ik trek mijn paal abrupt uit haar. Ze jammert nog harder als ze schokkend geile sappen in het rond sproeit. Mijn buik, broek worden drijfnat. Uitgeput ligt ze klem op de bank. Mijn paal wordt nog harder als ik naar haar kijk, de omfloerste blik in haar ogen, volle borsten boven het opengeritste rode jack en tussen de knielaarzen een van dik wit sap overlopend kutje het vloeit door haar bilnaad langs haar pronkende kontgaatje. Een kontgaatje zo uitnodigend dat ik me geen moment bedenk. Ik spreid haar billen verder uit elkaar, zet mijn monster ertussen, grijp me stevig vast aan de achterste hoofdsteunen en trek mijn harde paal onverbiddelijk in haar nauwe kontje. Kermend zingt ze ‘Ja, oh ja, oh ja.’ Ze is zo ontzettende strak en lekker, dat ik bijna klaarkom als ik me steeds verder in haar pers. Ze kijkt met open mond en grote, zaadvragende ogen aan. Met kleine bewegingen glij ik heen en weer in haar strakke gaatje. Ze zucht van genot bij elke beweging. Dan kan ik me niet meer beheersen en ga haar met lange halen hard in haar zalige kontje neuken.

    ‘Ja, ja, meer, geef me je zaad! ‘

    Ik begin nog harder te pompen, met machtige slagen beuk ik mijn eikel in haar. Elke stoot laat haar harder kreunen, ik voel dat ze weer gaat komen. En ik ook, met een laatste, machtige dreun ram ik mijn monster tot aan de wortel tussen haar wijd gespreide billen en spuit mij in drie, vier schokken helemaal leeg. Uitgeput hang ik voorover op de rugleuningen en hoor alleen het zachte janken van de hond en die geile teef die alsmaar ‘Oh-oh-oh-oh’ hijgt. De regen is gestopt

    Mijn verslappende monster glijdt langzaam uit haar kontje dat vragend open blijft staan. Onze sappen lopen in straaltjes langs haar billen. Terwijl ik mijn nat gesproeide broek dichtknoop druk ik haar mobiel in haar hand en zeg:

    ‘Waardeloos bereik hier, maar een SMS-je komt er wel door. En pas op, in het vervolg geen bochten afsnijden, OK?’

    Ik kruip uit haar auto en laat de natte labrador naar binnen. Door het raam zie ik dat de hond tussen haar benen snuffelt en even gaat likken. Ze schokt en blijft schokken als de labrador gaat liggen en haar natte vacht tegen haar aanschurkt. Ik stap in mijn Punto, toeter en rij weg.

    Bij de afslag Lage Vuursche gekomen sla ik met twee handen op het stuur en zeg hardop ‘Shit, mijn startkabels’.

     

     

    Nog zo een indringend verhaal?  Klik HIER

     

     

     

     

     

  • Toen ik mijn sandalen verloor

    toni-boltini2-php

    Het was zaterdag 6 juni 1970. Thuis hielden we de gordijnen dicht en alle ramen open maar het bleef verstikkend warm. Ik was nog een spichtige puber en had gisteren voor mijn verjaardag een zomerjurkje gekregen. Het stond me zo mooi! Voor de spiegel draaide ik nog even een pirouette voordat ik trots naar het pleintje ging, benieuwd wat mijn vriendinnen ervan zouden vinden.

    Een opgeschoten jongen fietste langs, staande op de trappers:

    ‘Het cîîîrcus kôôômt!’

    Als een golf spoelde het nieuws door de zonverhitte straten van de wijk.

    ‘Het circus komt!’

    Zo snel als ik kon op de tè grote plastic sandalen van mijn zus liep ik naar het braakliggende terrein achter de kerk. Daar werd de blauwwitte tent opgericht. Grote, zwetende mannen met ontbloot bovenlijf sloegen met enorme hamers houten palen in de grond. Elke dreunende slag voelde ik in mijn knieën, in mijn buik. De brandende zon, de warme wind, de geur van gras en zweet en het gestage dreunen van de hamers, ik voelde me plotseling heel raar, zweverig. Trillend haalde ik adem, kreeg ik koorts ofzo?

    “Dôôhst!” riep een enorme man. Hij zwaaide de voorhamer over zijn schouder, keek mijn kant op, fronste en liep naar me toe.

    ‘Gaat goed meidje? Jij heel wit.’

    Ik schudde mijn hoofd, alles draaide om mij heen. De vriendelijke reus pakte mijn elleboog, hield me overeind en zette me op een roestig stoeltje. Mijn hoofd tolde, mijn huid kriebelde, mijn buik borrelde en ik drukte mijn dijen tegen elkaar om … Waarom eigenlijk? Even later kwam hij naar me toe met een glas limonade en een glimlach.

    ‘Drink meidje.’

    Ik dronk met snelle slokjes.

    ‘Zo, jij mooi kleur. Snel thuis gaan, maar kom terug, kijken, oké?’

    Hij knipoogde, hielp me uit het stoeltje en liep naar de volgende paal die ritmisch in de grond werd geslagen. In mijn hand zat een vrijkaartje voor die avond!

    Thuisgekomen gaf mama mij een gloeiende klap in mijn gezicht.

    ‘Rotkind, een vlek? Op die plek? Op je nieuwe jurk? Je bent een schande.’ Ze stuurde me zonder avondeten naar boven. In mijn kamer zag ik de vieze roestveeg op mijn rechterbil. Tranen rolden over mijn wangen, tot ik aan het vrijkaartje in mijn sok dacht.

    Het duurde uren voordat ik de trap af durfde te gaan. Ik sloop langs de huiskamer waar ik het gejengel hoorde van mijn broertje in de box, papa’s gesnurk van de bank en daarbovenuit het gegiechel van mijn zus en mama bij ‘Een van de Acht’.

    Toen ik rennend bij de tent kwam zag ik dat de ingang was afgesloten. De voorstelling was al begonnen. De dikke dame van de kassa zag mijn tranen en het kaartje in mijn hand, kwam naar me toe en stak haar arm uit. Ik kromp in elkaar, onnodig, haar hand streelde troostend mijn haar. Ze nam me bij de hand en bracht me door een zijingang naar binnen. Naast de tribune, daar waar de artiesten binnenkwamen, stond een hoge blauwwitte kist te zoemen. Boven de artiesteningang speelde het orkest, het was oorverdovend luid. Vlakbij mijn oor zei de dikke vrouw:

    ‘Als je hier gaat zitten heb je het beste plekkie.’

    Ze zette me op de kist, knikte glimlachend en ging weer naar buiten.

    Betoverd door de prachtige witte paarden die in cirkels draafden en precies gelijk dansten en draaiden op de muziek, zat ik op mijn troon. Ik droomde mij op zo’n paard.

    Na de act liepen paarden zo rakelings langs me dat ik ze bijna kon aanraken. Ik keek ze lang na. Zuchtend draaide ik me om naar de piste waar acrobaten in hun glanzende mantels trots rondliepen. De mantels werden zwierig weggeworpen waarna ze soepel omhoog klommen, drie prachtige vrouwen met een blonde paardestaart en mijn gespierde reus. Kwam het door het trillen van de kist of werd ik toch ziek? Ik voelde me weer net zo raar als vanmiddag.

    Even later staarde ik met open mond naar boven, naar de vliegende trapeze. Zonder vangnet zweefden de vrouwen gracieus buitelend door de lucht. Alle toeschouwers keken ademloos toe en iedere keer als een acrobate weer veilig was gevangen door mijn held ging er een ‘aaah’ door de tent. Ik vond het eigenlijk helemaal niet eng, mijn redder was zo sterk en beheerst, dat kon toch niet fout gaan? Als ik zelf maar even aan zijn sterke armen mocht hangen, of ze om mij heen kon voelen …

    Bij de laatste driedubbele salto ging het mis. De kleinste vrouw tolde scheef door de lucht. Hij hing ondersteboven, liet zich razendsnel omlaag glijden zodat hij alleen aan zijn voeten hing en kon haar nog net met één hand grijpen. De vrouw slingerde woest heen en weer, iedereen hield de adem in. Met een enorme krachtsinspanning trok hij haar omhoog, greep de andere hand en slingerde haar op het platform in de nok van de tent.

    Onder triomfantelijke muziek gleden ze langs touwen naar beneden en liepen zwaaiend mijn kant op. Het orkest begon een deinende wals te spelen, olifanten liepen trompetterend de piste in, maar ik had alleen maar oog voor mijn held en de vrouw die hij had gered. Achter de tribune bleven ze staan, zij vlak vóór hem met haar handen op de heupen. Door de harde muziek hoorde ik niet wat ze zei, maar plotseling gaf ze hem zo een harde klap in zijn gezicht dat ik de hand van mijn moeder weer op mijn wang voelde. Even keek ze hem met haar groene ogen giftig aan, draaide zich om en liep driftig onder de tribune. Met grote stappen ging hij achter haar aan en greep haar paardestaart. Ze draaide zich om, wilde hem weer in zijn gezicht slaan maar hij greep haar hand. Met haar andere hand probeerde ze hem opnieuw te slaan maar ook die hand werd gepakt. Lachend tilde hij haar hoog op en draaide haar om. Even hing ze hulpeloos trappelend in de lucht voordat hij haar voorover slingerde op een paar strobalen. Met één hand hield hij haar armen op haar rug en met de andere scheurde hij de onderkant van haar glinsterende pakje kapot. Zijn arm ging omhoog. Hij zou toch niet, net zoals mijn papa … Juist wel, keer op keer kwam zijn grote hand neer op haar billen die steeds roder werden.

    Zij draaide haar gezicht mijn kant op, mond open, ogen samengeknepen, en keek omhoog. Ze zei iets sissends. Hij schopte haar benen uit elkaar en trok woest zijn riem los zodat zijn broek omlaag viel. Geschrokken sperde ik mijn ogen open. Ik had mijn broertje wel eens bloot gezien, maar dit was een heel andere piemel. Hij was dik, groot, met een paarse kop erop en stak recht naar boven!

    Ik klemde mijn handen tussen mijn dijen.

    De riem flitste door de lucht, op de rode billen verschenen twee witte striemen. De derde slag zwiepte tussen haar benen! Ze trok haar rug in één klap hol, haar kont kwam zover omhoog dat ik haar spleetje zag! Hij grijnsde, tuitte zijn lippen en liet klodders kwijl tussen haar billen druipen. Met zijn hand duwde hij de top van zijn piemel naar beneden, recht voor de billen van de vrouw.

    Ik wilde niet maar moest blijven kijken. De olifantenmuziek tetterde in mijn oren, voor mijn ogen zag ik de paarse kop tussen de rode billen van de vrouw verdwijnen, steeds verder in haar. Mijn handen trok ik in mijn kruis. Verbaasd voelde ik dat mijn onderbroekje nat was.

    De vrouw draaide weer haar gepijnigde gezicht in mijn richting.

    Maar was pijn wat ik zag? Haar glanzende ogen keken naar binnen, ze draaide traag met haar hoofd en likte haar lippen af. Misschien had ze ook pijn, maar ze vond het heerlijk! Op de olifantenmuziek perste de man zijn stijve piemel steeds opnieuw helemaal in haar en zij bewoog haar heupen in hetzelfde ritme. Mijn handen en heupen bewogen ook mee. Olifanten trompetterden, het publiek begon te lachen en onder de tribune verstarde zij. Knipperend draaiden haar ogen weg en ze werd zo slap als een pop. Hij stopte, even, maar ging daarna nog harder en sneller in haar tekeer!

    Ik kon mijn ogen er niet van af houden, wiegde heen en weer, mijn lijf trilde mee met de kist en mijn handen bewogen ook steeds sneller. Mijn huid begon te tintelen, mijn benen te trillen, mijn oren suisden en tussen mijn benen stond ik in brand. Ik kreeg geen adem meer, merkte vaag dat de olifanten weg waren en dat de muziek was gestopt. In die stilte draaiden ook mijn ogen weg en begon ik te gillen. Iedereen keek naar me voordat ik van de kist viel.

    Toen ik weer bij zinnen kwam zat ik op schoot bij de dikke dame van de kassa. Ze keek me bezorgd aan. Over haar schouder zag ik HEM dichterbij komen. Hij maakte de gesp van zijn riem vast. Ik voelde me gelijk weer zo raar van binnen. Het voelde heerlijk! Het voelde vreselijk! Een stem in mij schreeuwde: ‘WEG’. Terwijl ik langzaam opstond moest ik naar hem blijven kijken. Hij was al vlakbij en begon tegen me te grijnzen. Toen kon ik mijn ogen losrukken. Ik draaide me om en heb gerend en gerend tot ik bij mijn voordeur was. Buiten adem glipte ik naar binnen en leunde minutenlang voorover gebogen tegen de deur, mijn ogen stijf dichtgeknepen. Het bleef buiten doodstil. Ik opende mijn ogen en keek naar mijn voeten.

    Onderweg was ik mijn sandalen kwijtgeraakt.

    .

    .

    .
    .

    .


    Dit is mijn bijdrage voor de EWA bijeenkomst van 20 mei 2017.
    Het verhaal voor deze bijeenkomst diende liefst geïnspireerd te worden door de muziek van een sensueel bewegend dames-strijkkwartet. De muziek vond ik niet zo inspirerend, de kleding van de dames des te meer. Het basis-idee kwam uit opdracht vijf van de SchrijfMarathon 2017.

    OLYMPUS DIGITAL CAMERA