

Ik zwoeg omhoog, een zomerse vlinder zoeft naar beneden.
Haar rokje fladdert op, onthult haar klein paradijs.
Ik zucht, mijn zadel is tot marteltuig geworden.
De klanken van de cello zweven hypnotiserend over het podium. Wij staan, gelijk twee kariatiden, doodstil op het podium. Tussen ons in een witte zuil waarop een fallus recht overeind staat. Een zwarte dildo van monumentale afmetingen.
Ons avondtoilet is nagenoeg identiek. Bianca’s ivoorwitte kleed wordt aan de voorzijde gesloten met slechts één gesp en valt tot op de zilverkleurige stiletto’s. Haar opwindende vormen worden feilloos geaccentueerd door de soepel vallende stof die zich aan haar lichaam lijkt vast te zuigen. De nauwsluitende, witmetalen band om haar hals completeert haar verschijning. Ik, Keira, ben haar evenbeeld. Met dit verschil dat mijn jurk en titanium halsband gitzwart zijn.
De instructies voor Bianca en mij zijn exact en glashelder, ons lot twijfelachtig.
Een bel klinkt. Van weerszijden komen onze Koningen het podium op. Bianca’s Meester draagt een wit satijnen kamerjas, Mijn Heer is gehuld in glanzend zwarte zijde. Met afgemeten stappen lopen ze tot bij de vierkante schaaktafel met de twee spartaanse stoelen.
Ze stoppen, kijken elkaar aan, een seconde, een eeuwigheid. Dan buigen ze als teken van respect.
Bianca en ik lopen geruisloos naar onze eigen Koningen, Bianca naar haar Meester in het wit, ik naar Mijn Heer in het zwart. Als ze zich weer hebben opgericht en gaan zitten, schuiven wij hun stoelen aan. Volgens onze instructies lopen Bianca en ik rondom de tafel.
Ik sta stil achter haar Meester en wend me naar zijn stoel.
Van hun hals nemen onze gebieders een ketting met daaraan een kleine sleutel. Zorgvuldig worden deze naast het schaakbord gelegd.
Ik kijk naar Mijn Heer aan de andere kant van de tafel. Het wit van Bianca’s japon steekt fel af tegen het zwart van zijn kamerjas.
Alle stukken staan perfect opgesteld.
De bel klinkt een tweede maal, de muziek stopt. Haar witte Meester voor mij brengt zijn hand naar het schaakbord en doet de openingszet:
1.c4 e6 2.Pc3 d5 3.d4 Pf6 4.cxd5 …
Een zwarte pion is geofferd. Haar Meester voor mij staat op en knoopt de band om zijn middel los. Ik neem de kamerjas van zijn schouders en leg deze opgevouwen achter mij. Naakt gaat hij weer zitten, zijn lichaam glanzend van de olie.
4. … exd5
Direct wordt een witte pion teruggenomen. Bianca neemt de zwarte kamerjas over van Mijn Heer die nu ook naakt en glimmend gaat zitten.
5.Lg5 c6 6.e3 Ld6 7.Ld3 0-0 8.Pf3 Te8
9.Dc2 h6 10.Lh4 Lg4 11.0-0-0 Pbd7 12.h3-Lxf3
Het witte paard is geslagen. Mijn witte tegenspeelster gaat vlak achter Mijn Heer staan en gaat met haar nagels over zijn schouders en borst.
13.gxf3 …
Een zwarte loper valt! Ik stap achter haar Meester en streel met mijn handen zijn bovenlichaam. Zijn borst is zwaar behaard.
13. … Da5 14.Kb1 Le7 15.Thg1 Tad8 16.Tg2 Kh8 17.Tdg1 Tg8 18.e4 dxe4
Het slaan van een witte pion geeft Bianca de aanleiding om achter Mijn Heer te knielen. Haar handen schieten om zijn middel, grijpen de schacht van zijn nog slappe penis en in de zachte huid van zijn scrotum. Ze zet haar nagels erin. Mijn Heer geeft geen krimp.
19.fxe4 …
Een zwarte pion is het volgende slachtoffer. Snel kniel ik achter Bianca’s Meester. Mijn handen glijden om zijn dijen, langs zijn liezen naar zijn kruis. Mijn hand voegt zich om zijn erectie die glorieus overeind staat. Zijn ballen laat ik door de vingers van mijn andere hand rollen. Ik voel zijn erectie steigeren.
19. … Pf8 20.Lc4 g5 21.f4 Pg6 22.Le1 Pxf4
Nog een witte pion wordt geofferd. Mijn Heer draait zijn stoel een kwartslag. Zijn ogen blijven aan het schaakbord gekluisterd, ook als Bianca tussen zijn benen knielt en haar tong om zijn eikel laat spelen. Langzaam wordt zijn geslacht harder.
23.Pd5 Dxe1 +
“Schaak.” De stem van Mijn Heer breekt rauw door de stilte. Het slaan van de witte loper maakt dat Bianca Mijn Heer’s jongeheer nu diep in haar keel zuigt.
24.Txe1 …
De zwarte Dame wordt genomen. Nu mag ik de top van haar Meester’s fallus in mijn mond nemen!
24. … cxd5
Het witte paard is ‘collateral damage’. Ik weet dat zij haar hand onder het scrotum van Mijn Heer naar achteren schuift en met een van haar scherpgepunte nagels diep in zijn anus glijdt.
25.exd5 …
Een zwarte pion valt. Het eind nadert. Mijn rechter wijsvinger speelt rond de geoliede anus van haar Meester en glijdt naar binnen, rechtstreeks naar zijn P-spot.
25…. Lb4 26.Tf1 Tge8 27.a3 Ld6 28.Df5 P6h5 29.Tgg1 Kg7 30.h4
Mijn Heer tikt met zijn linker wijsvinger de zwarte koning om.
Een derde maal klinkt de bel, het teken voor Bianca en mij om achter de stoelen te gaan staan. Mijn Heer staat op, pakt de sleutel voor hem en overhandigd die aan haar Meester. Ogenschijnlijk kalm loopt Mijn Heer naar de zuil, neemt de dildo in twee handen en komt terug.
Tegelijk maken Bianca en ik de gesp van ons avondtoilet los. Onze huid wordt gestreeld door de stof die langs onze lichamen naar de grond vloeit. Het enige wat wij nog dragen is een kuisheidsgordel.
Haar Meester komt achter mij staan. De sleutel past in het slot van mijn kuisheidsgordel die hij wegneemt. Recht voor mij klikt Mijn Heer de dildo vast aan de strap-on die Bianca’s gordel ook is. Indrukwekkend priemt haar fallus naar voren.
De klanken van de cello zweven weer om ons heen. Mijn Heer draait zijn rug naar Bianca toe. Met één gebaar veegt hij de stukken van tafel, buigt zich voorover en legt zijn handen op het schaakbord. Aan de andere kant van de tafel doe ik precies hetzelfde. Bijna raken onze handen elkaar. Achter hem staat Bianca en haar Meester staat achter mij, klaar voor de genadestoot.
Voor de laatste maal klinkt de bel. Mijn Heer en ik kreunen als we tegelijk worden gepenetreerd. Terwijl we op de cadans van de muziek worden genomen, kruipen zijn vingers naar de mijne. Even raken onze vingertoppen elkaar, dan trek ik mijn handen terug. Hij is mijn heer niet meer.
Als Bianca en ik met Onze Meester het podium verlaten, kijk ik niet om naar de man die geslagen over de tafel ligt. De partij is precies zo gelopen als ik mij had voorgesteld.
Ik had het ook tot in de puntjes voorbereid.
Ik ken mijn schaakklassiekers.
Nog zo een verhaal? Klik HIER
Tijdloos, gewichtloos drijft ze, één met het warme water. Een ijskoud briesje dwarrelt omlaag, over haar gezicht, streelt haar tepels en verdwijnt langs haar knieën. Amber voelt de prikkende kou die naar de dampende waterspiegel reikt. Ze wacht. Haar gedachten dwalen …
De kruk aan het einde van de bar leunt tegen de muur. Daar zit Amber, alleen gekleed in een slip en een doorzichtige babydoll. Ze zit kaarsrecht, knieën tegen elkaar geklemd, armen gekruist voor haar borsten. Haar bijna naakte borsten. Ze kijkt naar de punten van haar roze pumps die ze onrustig tegen elkaar tikt.
Ze wil niet in de ogen kijken van de mannen die in boxershort, slip of naakt paraderen op de discodreun.
‘Zo,’ Peter schuift de gin-tonic met een vochtige geluid over de toog naast haar.
‘Je ziet er top uit wijfie, dat zwarte korset staat je echt lekker en dat slipje zonder kruis is zo geil. Haal die armen weg schatje, laat je tieten toch zien, ze zijn om op te vreten.’ Amber slaat haar ogen op, kijkt hem aan en ontvouwt één arm om haar glas te pakken. Na een grote slok zet ze haar glas terug en kijkt weer naar haar voeten
‘Leuke tent toch?’
‘Peter, ik vind het… Kijk, jij wilde hier in het nieuwe jaar graag heen, jouw goede voornemen, en ik vond het idee wel opwindend, eerst, maar nu… Ik ga liever naar huis.’
‘Schatje, we zijn hier pas. Er lopen toch mooie mensen rond. Kijk daar, die blonde stoot naast die spierbundel, dat ziet er gezond uit hoor. En zeg zou zelf, het is toch zonde van die meier als we niet effe blijven.’
Amber kijkt even naar de spierbundel, schudt even het hoofd, pakt haar glas en giet in een teug de gin-tonic naar binnen.
‘Peter, je had me beloofd dat we gelijk weg zouden gaan als ik het niks vond. Ik vind het niks. Laten we gaan.’
Ze wil zich van de kruk laten glijden maar Peter pakt haar heupen en tilt haar terug op de kruk.
‘Schatje. Blijf, nog 10 minuutjes. Geef je ogen maar de kost. Ik loop een rondje om te kijken wat er allemaal nog meer te doen is. Tot zo.’ Hij knijpt even boven haar knie en is weg.
Amber loert naar de halfnaakte meiden die zich schaamteloos aan Peter presenteren. Ze sluit haar ogen en zucht.
‘Goedenavond, wat doet zo’n mooie vrouw als jij hier alleen aan de bar?’
Ze kijkt opzij. De spierbundel staat naast haar, met een vinger streelt hij een bruine lok achter haar oor. Een streling die verder kriebelt naar haar nek, naar beneden over haar rug.
‘Eh, ik ben niet al… Sorry, maar… mooi?’ Met een wenkbrauw opgetrokken kijkt ze hem aan. Peter noemt haar tegenwoordig wel geil en lekker maar nooit meer mooi.
‘Je bent prachtig. Die dunne sprieten hier doen me niet zoveel, maar jij bent opwindend, een echte, ronde vrouw.’
Ambers huid lijkt statisch als ze zijn hand op haar heup voelt, het tintelt over haar huid en bruist in haar buik. Ze kijk naar zijn hand, haar oog valt op de bult in zijn slip en het brede elastiek dat omhoog wordt geduwd. Snel kijkt ze weer omhoog, haar grote bruine ogen staren recht in zijn blauwe. Zijn hand maakt kleine cirkels over haar heup, ze knijpt haar ogen toe en ademt langzaam in.
‘Misschien kan ik je ergens een plezier mee doen? Een drankje?’ Zijn hand glijdt naar haar buik, ze gaat rechtop zitten ‘Een massage?’ Zijn vingers kriebelen naar omlaag, onwillekeurig gaan haar dijen uit elkaar. ‘Je net zo lang likken tot je ligt te trillen en te schokken van genot? Eén vinger glijdt naar beneden over het kant van haar slip tot de opening. Ze houdt haar adem in, zijn vinger glijdt verder langs haar klitje en glipt tussen haar labia. Ze wil protesteren, maar hij is haar voor en legt diezelfde vinger op haar lippen. Ze voelt haar eigen vocht
‘Ssst, denk er maar over na. Misschien zie ik je zo in het zwembad.’
Zijn hand streelt haar wang voordat hij wegloopt. Ze likt haar lippen, zakt onderuit op de kruk en knijpt haar ogen tot spleetjes.
Peter komt aanlopen met zijn hand op de bil van de blonde stoot in haar minikini. Hij zegt iets tegen haar, ze lacht, draait zich om en loopt overdreven heupwiegend weg. Peter blik blijft aan haar kont kleven tot ze de hoek om is, dan pas gaat hij naar Amber toe.
‘Hé, slaap je? Ze hebben hier een prima sauna. Kom, we doen een rondje.’
Hij pakt haar hand, ze denkt aan het zwembad, knikt één keer en laat zich van de kruk glijden.
Na een paar minuten sauna houdt ze het niet meer. Behalve de blonde stoot in haar bikini zijn er alleen mannen. Naakte mannen die hitsig naar haar kijken. Het geeft haar holle kriebels en ondertussen voelt ze voortdurend de vinger van de spierbundel.
‘Ik ga afkoelen’ meldt ze aan Peter en slaat de handdoek om. Ze hoort nauwelijks zijn puffende ‘Oké’. Rustig gaat Amber naar buiten en loopt dan met snelle passen naar het zwembad. Hij is er niet! Teleurgesteld kijkt ze rond en ziet door het raam buiten water op spatten. Het bad loop buiten door! De handdoek valt op de tegels, ze laat zich in het warme water glijden en duikt onder de plastic lamellen door. Als haar hoofd boven water komt, voelt ze gelijk de prikkelende kou. De man trekt met een lome crawlslag baantjes. Lachend, met grote ogen kijkt ze naar hem, ondanks de vrieslucht gloeien haar wangen.
Als hij haar ziet verdwijnt hij onder water, zwemt over de bodem naar haar toe, cirkelt om haar heen en duikt langzaam voor haar.
Warme waterdruppels spatten in haar gezicht als hij zijn hoofd schudt.
‘Hallo schoonheid’.
Ze kan alleen maar lachend naar hem kijken.
‘Als je onder water kijkt, zou je zien hoe opwindend ik je vind.’
Als vanzelf zweeft haar hand onder water naar zijn gespierde buik. Haar vingers raken de top van zijn erectie, ze legt haar vingers om zijn eikel. Hij kreunt, pakt haar pols en beweegt haar hand omhoog
‘Nee, dat bewaren we voor later. Je bent veel te gespannen. Kom, ga op je rug liggen dan laat ik je floaten.’
Amber voelt zich betrapt. ‘Oké?’ zegt ze en laat zich voorzichtig achterover vallen.
De hand tussen haar schouders en de arm onder haar dijen raken haar nauwelijks aan. Ze sluit haar ogen., haar ademhaling wordt dieper, lomer, ontspanning glijdt in haar lichaam en besef van tijd en ruimte verdwijnt. Ze is één met het water.
Hoelang ze heeft gezweefd weet ze niet maar dan wordt ze zich bewust van de aanraking van een hand. Nog een hand en nog een hand. Steeds meer handen die haar beginnen te strelen. Even probeert ze te tellen hoeveel handen. Handen die over haar voeten en benen, haar handen, armen en schouders, haar rug, flanken, billen en buik glijden. Vingers die haar wangen, haar haar en hals strelen. Ze opent haar ogen, ziet vijf, zes mannen rondom haar. Lachend geeft ze zich over. Als ze haar ogen weer sluit, komen de handen op haar borsten. Handen die haar borsten kneden, vingers waar tussen haar tepels rollen, die er zacht aan draaien en trekken. Haar benen spreiden zich terwijl van kreunt en zucht van genot. De binnenkant van haar dijen wordt gestreeld, steeds hoger. Vingers glijden van haar buik langs haar klitje en dan eroverheen. Vingers glijden langs haar lipjes en ertussen, vaardige vingers die trefzeker haar fijnste plek raken. Een lang, zuchtend gekerm ontsnapt haar, en zingt over het water.
‘Hey, blijf van mijn vrouw af .Sodemieter op.’ Het is Peter.
Alle handen schieten weg, Amber gaat volledig koppie-onder.
Proestend komt ze weer boven.
‘Kom, we gaan.’ Peter pakt haar hand en sleurt haar uit het water.
Glimlachend denkt ze weer terug aan die eerste keer. Peter wilde hier nooit meer naartoe.
Toen hij voelde dat de blonde stoot een Shemale was schrok hij zich wezenloos! Vloekend liep hij rond, zoekend naar Amber die hij nergens zag. Toen hij haar eindelijk vond omringd door mannen die ze ‘bediende’ werd hij nog woester.
Hij nam zich voor om nooit meer naar ‘zo ’n gore tent’ te gaan.
Wat Peter niet weet is dat zíjn goede voornemen háár goede voornemen werd.
Ze hoeft niet lang te wachten, de eerste handen gaan al liefkozend over haar lichaam.
Vandaag zal ze weer mateloos genieten.
Wie heeft haar deze sleutel gegeven?
Op de kaptafel vóór haar staat een oud geldkistje. Met bevende vingers draait ze de sleutel om, opent het en ziet drie foto’s liggen.
De bovenste is een pasfoto van haar enige liefde, Hugo.
Haar middelvinger volgt de trekken van zijn gezicht.
De tweede is gemaakt na stijldansles in het buurthuis. Ze kijken zo ondeugend! Hugo had haar nèt voor het eerst gekust onder het podium. Het bleef niet bij kussen, zijn handen gleden onder haar blouse, streelden trillend haar wachtende borsten en beroerden haar juichende tepels.
De laatste toont een kale kamer, hun eerste woning. Groot genoeg voor een ’tango apasionada‘. Dansend ontkleedden ze elkaar tot ze naakt stil stonden. Zij vlijde zich op zijn winterjas. Voor het eerst bedreven ze samen de liefde. Ze kreunt, siddert bij de herinnering van pijn en genot toen hij voor het eerst in haar kwam.
Een traan valt op de afbeelding. Ze sluit het kistje.
Er wordt fel op de deur geklopt, ze verstart.
“Pleuni lieverd, doe open! Ik ben het, Hugo.”
“Hugo? Ik ken geen Hugo. Flikker op vent!”
Verwonderd kijkt ze naar haar dooraderde hand.
Wie heeft haar deze sleutel gegeven?
Ik kijk naar haar zoals zij naar haar verstilde rivale kijkt. Met ongebluste haat. Haar rug herken ik uit duizenden. Natuurlijk is ze hier bij de opening van het museum dat aan haar overleden man is gewijd. Het museum zonder één werk waarop zij is geportretteerd. Ik kom naast haar staan en kijk naar het extravagante naakt op het doek.
Het hoogtepunt van zijn oeuvre. De meester is lang tot stof vergaan maar zijn werk leeft voort!
‘Dag dief,’ doorbreek ik de stilte:
‘Dag prutser’.
We kijken allebei strak voor ons uit.
‘Je verdient het ook niet om hier te hangen, dief.’
‘Jij hangt nergens, zondagsschilder’.
‘Ga je ooit nog onthullen aan wie je zijn laatste werk hebt verpatst?
‘Ik heb niks verpatst…’
‘Niks> Met wiens geld heb je dan je galerie opgezet?’
Haar galerie, een relikwie van een grandioos vroeger toen zij de muze was van de keizer van het ‘Magisch Realisme’. Ik heb hem zien worstelen met zijn laatste doek, het werk waarin al zijn vermogen werd samengebald tot een extatische nachtmerrie. Na de laatste kwaststreek bezweek hij, leeggezogen door zijn talent. Het doek is nooit meer gezien.
‘De galerie gaat dicht, volgende week is de laatste vernissage’
Ik kijk naar haar gezicht.
‘Mijn laatste vernissage.’ Ze knikt naar het doek.
‘Als je zijn laatste werk wil zien, raad ik je aan om te komen’.
Ze draait zich om. Ik kijk weer voor me en hoor naar spottende lach begeleid door het geluid van haar hakken.
Nu sta ik voor het eerst, met gif in mijn lijf, in haar galerie. Het is stampvol.
Tussen de geëxposeerde Post-Magisch Realistische troep wordt tè hard geklonken met prosecco door would-be artisten en vergrijsde grachtengordel BN’rs.
Als ze mij ziet lacht ze voluit, trekt een zwaar gordijn opzij en wenkt. Op zware benen loop ik langs haar.
Achter mij schuift de branddeur zuchtend dicht, het galerie-gekwetter abrupt afsnijdend. Vóór mij onthult de aanflitsende TL-balk zijn laatste mythische meesterwerk. De karakteristieke, onheilspellende wolkenlucht en aangevreten zuilen worden deels aan mijn samengeknepen ogen onttrokken door een roodbruin gevlekt laken.
Haar hand dwarrelt gewichtloos op mijn schouder, laat een tinteling onder mijn huid kruipen die zich meanderend rond mijn wervelkolom, in mijn scrotum nestelt. Moeizaam adem ik de stroperige lucht in.
Haar vingertoppen strijken en-passant langs mijn kin als ze traag heupwiegend in haar ‘Claes Iversen’ naar het schilderij schrijdt. De gelijkenis met het naakt op het canvas is treffend, de pose niet.
Geknield op een zuil, leunend op één hand kijkt het model om met onverschrokken blik, de wasbleke billen prominent naar de toeschouwer gewend. Haar andere hand spreidt de donkere schaamlippen, de middelvinger verzonken in de vochtige, roze opening. Aarzelend ben ik dichterbij gekomen en zie grillige vernisvlekken rond de uitnodigende billen. Als ik Sylvia vragend aankijk, draait ze zich om, buigt voorover en slaat haar rok omhoog. Ze draagt niets onder haar rok. Haar hand die tussen haar dijen glijdt creëert het exacte evenbeeld met het minutieus geschilderde model.
Deze onuitgesproken invitatie laten mijn handen naar haar billen reiken. Glimlachend richt ze zich op, legt haar nog vochtige middelvinger op mijn mond en trekt het laken weg. Ik sta oog in oog met de oude meester die poedelnaakt is afgebeeld achter zijn ezel, Zijn in overgave geheven handen omklemmen het paletmes en de cigarillo, zijn gezicht is extatisch omhoog gekeerd en zijn penis van priamische omvang. Uit het doek vóór hem reiken handen en monden naar zijn lichaam. Demonische handen en monden die hem insnoeren, onteren.
Haar vingertop verzegelt mijn lippen.
Mijn adem stokt als ik handen onder mijn kleding voel glijden. Niet één, maar drie, zeven handen betasten met koele vingers mijn huiverende lichaam. In een tijdloos moment verdwijnt mijn driedelige tweed. Nagels krassen in mijn huid, krabben langs mijn aangespannen spieren. Mijn penis is schoksgewijs omhoog gekomen, tot barstens toe gevuld met verhit bloed. Vingers klemmen zich om mijn tepels en scrotum, mijn lid is pijnlijk gezwollen. Geteisterd door ontelbare handen voel ik haar kille lippen om mijn kloppende lid schuiven, vlindert haar brandende tong over mijn eikel. Ritmisch zuigend neemt ze mijn lid tot diep in haar keel. Deze hemelse marteling brengt mij aan de rand van een intens orgasme dat zich uit mijn tenen omhoog wervelt. Uitzinnig hef ik mijn handen en kijk op naar de lage zoldering. Ik zweef. Ik ga uitbarsten. Ik sta trillend doodstil.
Helse pijn!
Een vlijmscherpe nagel dringt diep door in de basis van mijn schacht. Snakkend naar adem wellen mijn tranen op. In mijn vertroebelde blikveld doemt haar gezicht op.
‘Kijk!’ bijt ze me toe.
Met moeite focus ik mijn ogen op het doek voor mij. Haar nagel gaat traag kervend omhoog, de schroeiende pijn laat mijn ultieme ontlading hoog tegen de geschilderde billen spuiten. Zij kreunt van genot.
Aanhoudende, kloppende pijn doet mij naar beneden kijken. Mijn bloed druipt gestaag op het laken aan mijn voeten.
‘Welkom in mijn privé collectie,’ fluistert ze in mijn oor.
‘Frieda, domme muts, waaróm?’ zeg ik tegen de spiegel.
Ik weet niet hoelang ik op het toilet zat. Een paar minuten, een kwartiertje, een uur?
Trillerig strijk ik mijn zwarte jurkje glad.
‘Klote Vrij-Mi-Bo, klote bedrijf, klote overjarige corpsballen.’
Vanavond heb ik alle graaiende handen weggemept. Ik wil het niet! Toen Kevin ook nog een guf koud bier over mijn rug goot, draaide ik me om, trok mijn nagels over zijn gezicht en vluchtte naar de ‘Dames’.
Ik kan hem wel vermoorden. Ze doen het allemaal, maar hij is het ergst. Altijd moet ik opletten of er geen hand ‘verdwaalt’ op mijn billen of borsten. Ik weet heus wel dat Kevin me ‘Frigida’ noemt, me uitlacht met z’n kliek.
Vorige week ging ik het tegendeel bewijzen. Ik dronk mezelf moed in bij de Vrij-Mi-Bo. Teveel. Vrijelijk liet ik handen over mijn borsten, billen en zelfs onder mijn jurkje gaan. Inwendig gruwde ik, maar ik zóu ze.
Louis, de lieverd achter de bar, schudde zijn hoofd toen ik alweer een tequila achterover sloeg.
‘Wat wijsheid?’ Hij gaf me een gelukskoekje.
Ik brak het open: ‘U zult geluk smaken op een vrijdag.’
Ja, ja, tegen sluitingstijd hing ìk misselijk aan de bar. Daarna werd alles wazig.
Ik ontwaakte in een onbekend bed. Zonnestralen glipten door de wapperende gordijnen. Loom rekte ik me uit, zwevend in niet-zijn. Traag begon de afgelopen nacht zich te ontrollen voor mijn ogen.
In de deuropening doemt een silhouet op in een aureool van licht.
‘Gaat het? Kan ik iets voor je doen?
Zijn diepe, resonerende stem trilt dwars door mijn pantser. Ik begin te snikken.
‘Nee. Ja, wil je me vasthouden? Even? Alsjeblieft?’
De deur gaat dicht, het licht buitensluitend. Als hij achter mij komt liggen en zijn koesterende armen om mij heen wikkelt, vervagen alle indrukken van graaiende handen.
Ik zink weg in ontspanning, kruip dichter tegen hem aan en breng zijn vingertoppen naar mijn lippen.
Een kus in mijn nek, ik kreun. Zijn hand omvat mijn rechterborst, mijn tepel richt zich verlangend zich op tussen zijn vingers. Zuchtend voel ik zijn mond strelend, kussend, langs mijn schouder en linkerborst naar mijn buik glijden en lager. Ik kroel, draai me op mijn rug en geef me over. Zijn lippen zetten zich vast op de huid rond mijn hunkerende knopje. Hij zuigt mij in zich. Ik geniet.
Tot zijn tong mijn piercing beroert en hij stopt. Ik houd mijn adem in.
Dan voel ik zijn diepe gegrom. Hij neemt mijn piercing tussen zijn tanden, schudt snel heen en weer. Ik hoor mijn gekreun als ik uitadem. Ritmisch gaat hij verder, vulva zuigend, piercing schuddend en tong flitsend over mijn knopje. Zwaar ademend hef ik mijn bekken omhoog, span al mijn spieren en kom kermend klaar.
Hij blijft zuigen en likken, zijn vingers glijden knedend rondom, over mijn lipjes. Overvloedig vocht loopt tussen mijn billen. Ik duw mijn smachtende opening tegen zijn heerlijke handen waarna twee vingers trefzeker hun weg in mij vinden, wetend waar ik ze wil voelen. Een golf neemt mij mee, spoelt me los van mijzelf.
“Neem mij, kom in mij.’ hijg ik.
Zijn handen en mond laten mij balanceren op de rand van zijn. Een eeuwigheid, een tel later verwelkom ik zijn hemelse lid in mij en zweef ik over de rand. Van bovenaf zie ik ons, zie dat ik schokkend blijf komen. Zijn gezicht zie ik niet.
Zijn gezicht zag ik niet! Ik schoot overeind, klaarwakker. Mijn hoofd tolde. Ik was toch niet bij iemand van Kevin’s kliek? Bij Kevin zelf? Vol angst en schaamte gleed ik in mijn jurkje en met mijn pumps in de hand sloop ik weg door de gang. De lucht van gebakken-eieren-met-spek maakte dat ik kokhalzend naar buiten kwam en blind in een taxi stapte.
Thuis spoelde ik mijn kater weg onder de douche. Toen ik me inzeepte merkte ik het pas. Mijn hood-piercing was weg!
Mijn barbell lag toch niet bij Kevin?
Deze week ging ik elke dag muisstil naar mijn bureau. Steeds verkrampte ik als Kevin of een van z’n vriendjes in de buurt kwam, bang dat ze… Niets was veranderd. Nog precies dezelfde rotopmerkingen en dwalende handen die ik moest ontwijken. Hoewel, niets veranderd? Ik voelde een groeiend verlangen naar die handen.
En nu sta ik nog steeds ontredderd te snikken in de ‘Dames’ en probeer moed te verzamelen om naar buiten te gaan. Louis, de lieverd, komt binnen. Hij reikt me een stom gelukskoekje aan.
‘Ze zijn weg. Hier, zelfgebakken.’
Hij kijkt me zo indringend aan met zijn zachte ogen dat ik het toch aanpak.
‘KRÀK.’ Iets glinsterends valt in mijn handpalm. Mijn barbell!
De tranen lopen langs mijn wangen. Dan wikkelt Louis zijn armen om mijn lichaam en likt de zilte druppels van mijn wangen. Ik wend mijn hoofd af. Zijn hand gaat langs mijn rug omhoog, langs mijn hals. Zijn vingers kroelen door mijn haar, grijpen het vast en draaien mijn hoofd terug. Voor het eerst kijk ik hem recht in zijn ogen.
Onze lippen vinden elkaar.
Nog zo een verhaal? Klik HIER
Het was zaterdag 6 juni 1970. Thuis hielden we de gordijnen dicht en alle ramen open maar het bleef verstikkend warm. Ik was nog een spichtige puber en had gisteren voor mijn verjaardag een zomerjurkje gekregen. Het stond me zo mooi! Voor de spiegel draaide ik nog even een pirouette voordat ik trots naar het pleintje ging, benieuwd wat mijn vriendinnen ervan zouden vinden.
Een opgeschoten jongen fietste langs, staande op de trappers:
‘Het cîîîrcus kôôômt!’
Als een golf spoelde het nieuws door de zonverhitte straten van de wijk.
‘Het circus komt!’
Zo snel als ik kon op de tè grote plastic sandalen van mijn zus liep ik naar het braakliggende terrein achter de kerk. Daar werd de blauwwitte tent opgericht. Grote, zwetende mannen met ontbloot bovenlijf sloegen met enorme hamers houten palen in de grond. Elke dreunende slag voelde ik in mijn knieën, in mijn buik. De brandende zon, de warme wind, de geur van gras en zweet en het gestage dreunen van de hamers, ik voelde me plotseling heel raar, zweverig. Trillend haalde ik adem, kreeg ik koorts ofzo?
“Dôôhst!” riep een enorme man. Hij zwaaide de voorhamer over zijn schouder, keek mijn kant op, fronste en liep naar me toe.
‘Gaat goed meidje? Jij heel wit.’
Ik schudde mijn hoofd, alles draaide om mij heen. De vriendelijke reus pakte mijn elleboog, hield me overeind en zette me op een roestig stoeltje. Mijn hoofd tolde, mijn huid kriebelde, mijn buik borrelde en ik drukte mijn dijen tegen elkaar om … Waarom eigenlijk? Even later kwam hij naar me toe met een glas limonade en een glimlach.
‘Drink meidje.’
Ik dronk met snelle slokjes.
‘Zo, jij mooi kleur. Snel thuis gaan, maar kom terug, kijken, oké?’
Hij knipoogde, hielp me uit het stoeltje en liep naar de volgende paal die ritmisch in de grond werd geslagen. In mijn hand zat een vrijkaartje voor die avond!
Thuisgekomen gaf mama mij een gloeiende klap in mijn gezicht.
‘Rotkind, een vlek? Op die plek? Op je nieuwe jurk? Je bent een schande.’ Ze stuurde me zonder avondeten naar boven. In mijn kamer zag ik de vieze roestveeg op mijn rechterbil. Tranen rolden over mijn wangen, tot ik aan het vrijkaartje in mijn sok dacht.
Het duurde uren voordat ik de trap af durfde te gaan. Ik sloop langs de huiskamer waar ik het gejengel hoorde van mijn broertje in de box, papa’s gesnurk van de bank en daarbovenuit het gegiechel van mijn zus en mama bij ‘Een van de Acht’.
Toen ik rennend bij de tent kwam zag ik dat de ingang was afgesloten. De voorstelling was al begonnen. De dikke dame van de kassa zag mijn tranen en het kaartje in mijn hand, kwam naar me toe en stak haar arm uit. Ik kromp in elkaar, onnodig, haar hand streelde troostend mijn haar. Ze nam me bij de hand en bracht me door een zijingang naar binnen. Naast de tribune, daar waar de artiesten binnenkwamen, stond een hoge blauwwitte kist te zoemen. Boven de artiesteningang speelde het orkest, het was oorverdovend luid. Vlakbij mijn oor zei de dikke vrouw:
‘Als je hier gaat zitten heb je het beste plekkie.’
Ze zette me op de kist, knikte glimlachend en ging weer naar buiten.
Betoverd door de prachtige witte paarden die in cirkels draafden en precies gelijk dansten en draaiden op de muziek, zat ik op mijn troon. Ik droomde mij op zo’n paard.
Na de act liepen paarden zo rakelings langs me dat ik ze bijna kon aanraken. Ik keek ze lang na. Zuchtend draaide ik me om naar de piste waar acrobaten in hun glanzende mantels trots rondliepen. De mantels werden zwierig weggeworpen waarna ze soepel omhoog klommen, drie prachtige vrouwen met een blonde paardestaart en mijn gespierde reus. Kwam het door het trillen van de kist of werd ik toch ziek? Ik voelde me weer net zo raar als vanmiddag.
Even later staarde ik met open mond naar boven, naar de vliegende trapeze. Zonder vangnet zweefden de vrouwen gracieus buitelend door de lucht. Alle toeschouwers keken ademloos toe en iedere keer als een acrobate weer veilig was gevangen door mijn held ging er een ‘aaah’ door de tent. Ik vond het eigenlijk helemaal niet eng, mijn redder was zo sterk en beheerst, dat kon toch niet fout gaan? Als ik zelf maar even aan zijn sterke armen mocht hangen, of ze om mij heen kon voelen …
Bij de laatste driedubbele salto ging het mis. De kleinste vrouw tolde scheef door de lucht. Hij hing ondersteboven, liet zich razendsnel omlaag glijden zodat hij alleen aan zijn voeten hing en kon haar nog net met één hand grijpen. De vrouw slingerde woest heen en weer, iedereen hield de adem in. Met een enorme krachtsinspanning trok hij haar omhoog, greep de andere hand en slingerde haar op het platform in de nok van de tent.
Onder triomfantelijke muziek gleden ze langs touwen naar beneden en liepen zwaaiend mijn kant op. Het orkest begon een deinende wals te spelen, olifanten liepen trompetterend de piste in, maar ik had alleen maar oog voor mijn held en de vrouw die hij had gered. Achter de tribune bleven ze staan, zij vlak vóór hem met haar handen op de heupen. Door de harde muziek hoorde ik niet wat ze zei, maar plotseling gaf ze hem zo een harde klap in zijn gezicht dat ik de hand van mijn moeder weer op mijn wang voelde. Even keek ze hem met haar groene ogen giftig aan, draaide zich om en liep driftig onder de tribune. Met grote stappen ging hij achter haar aan en greep haar paardestaart. Ze draaide zich om, wilde hem weer in zijn gezicht slaan maar hij greep haar hand. Met haar andere hand probeerde ze hem opnieuw te slaan maar ook die hand werd gepakt. Lachend tilde hij haar hoog op en draaide haar om. Even hing ze hulpeloos trappelend in de lucht voordat hij haar voorover slingerde op een paar strobalen. Met één hand hield hij haar armen op haar rug en met de andere scheurde hij de onderkant van haar glinsterende pakje kapot. Zijn arm ging omhoog. Hij zou toch niet, net zoals mijn papa … Juist wel, keer op keer kwam zijn grote hand neer op haar billen die steeds roder werden.
Zij draaide haar gezicht mijn kant op, mond open, ogen samengeknepen, en keek omhoog. Ze zei iets sissends. Hij schopte haar benen uit elkaar en trok woest zijn riem los zodat zijn broek omlaag viel. Geschrokken sperde ik mijn ogen open. Ik had mijn broertje wel eens bloot gezien, maar dit was een heel andere piemel. Hij was dik, groot, met een paarse kop erop en stak recht naar boven!
Ik klemde mijn handen tussen mijn dijen.
De riem flitste door de lucht, op de rode billen verschenen twee witte striemen. De derde slag zwiepte tussen haar benen! Ze trok haar rug in één klap hol, haar kont kwam zover omhoog dat ik haar spleetje zag! Hij grijnsde, tuitte zijn lippen en liet klodders kwijl tussen haar billen druipen. Met zijn hand duwde hij de top van zijn piemel naar beneden, recht voor de billen van de vrouw.
Ik wilde niet maar moest blijven kijken. De olifantenmuziek tetterde in mijn oren, voor mijn ogen zag ik de paarse kop tussen de rode billen van de vrouw verdwijnen, steeds verder in haar. Mijn handen trok ik in mijn kruis. Verbaasd voelde ik dat mijn onderbroekje nat was.
De vrouw draaide weer haar gepijnigde gezicht in mijn richting.
Maar was pijn wat ik zag? Haar glanzende ogen keken naar binnen, ze draaide traag met haar hoofd en likte haar lippen af. Misschien had ze ook pijn, maar ze vond het heerlijk! Op de olifantenmuziek perste de man zijn stijve piemel steeds opnieuw helemaal in haar en zij bewoog haar heupen in hetzelfde ritme. Mijn handen en heupen bewogen ook mee. Olifanten trompetterden, het publiek begon te lachen en onder de tribune verstarde zij. Knipperend draaiden haar ogen weg en ze werd zo slap als een pop. Hij stopte, even, maar ging daarna nog harder en sneller in haar tekeer!
Ik kon mijn ogen er niet van af houden, wiegde heen en weer, mijn lijf trilde mee met de kist en mijn handen bewogen ook steeds sneller. Mijn huid begon te tintelen, mijn benen te trillen, mijn oren suisden en tussen mijn benen stond ik in brand. Ik kreeg geen adem meer, merkte vaag dat de olifanten weg waren en dat de muziek was gestopt. In die stilte draaiden ook mijn ogen weg en begon ik te gillen. Iedereen keek naar me voordat ik van de kist viel.
Toen ik weer bij zinnen kwam zat ik op schoot bij de dikke dame van de kassa. Ze keek me bezorgd aan. Over haar schouder zag ik HEM dichterbij komen. Hij maakte de gesp van zijn riem vast. Ik voelde me gelijk weer zo raar van binnen. Het voelde heerlijk! Het voelde vreselijk! Een stem in mij schreeuwde: ‘WEG’. Terwijl ik langzaam opstond moest ik naar hem blijven kijken. Hij was al vlakbij en begon tegen me te grijnzen. Toen kon ik mijn ogen losrukken. Ik draaide me om en heb gerend en gerend tot ik bij mijn voordeur was. Buiten adem glipte ik naar binnen en leunde minutenlang voorover gebogen tegen de deur, mijn ogen stijf dichtgeknepen. Het bleef buiten doodstil. Ik opende mijn ogen en keek naar mijn voeten.
Onderweg was ik mijn sandalen kwijtgeraakt.
.
.
Vanmorgen draaide ik me lekker soezerig tegen Peters rug en wikkelde me om hem heen. En wat deed meneer? Hij gleed uit mijn omhelzing en kroop gelijk uit bed. Toen ik maar geen water hoorde lopen werd ik echt wakker en zag hem voor het raam staan. Zijn omgeslagen handdoek kwam met schokjes naar voren. Ik moest glimlachen, klopte op het matras naast mij en vroeg of hij nog even lekker verwend wilde worden. Hij mompelde iets van ‘Lentegeilheid’ en ging douchen, de lul. Teleurgesteld plofte ik achterover in de kussens, trok mijn knieën op en liet mij benen openvallen. Genietend gingen mijn handen over de binnenkant van mijn dijen, toen omhoog, naast en langs mijn lipjes. Mijn duimen kroelden rondom mijn knopje en af en toe glipt er een vinger in mijn steeds natter wordende kutje mmm … Tot Peter uit de douche riep dat hij vroeg weg moest en of ik ontbijt wilde maken. Zuchtend stond ik op.
Maar nu heb ik de rest van de dag voor mezelf. Mijn hele lichaam tintelt van de zonnebrand waarmee ik me net zorgvuldig heb ingewreven. In de weerspiegeling van de schuifpui kijk ik naar mezelf. Mijn cup A lijkt door mijn nieuwe bikini mooi vol. Nog iets te veel vet op de heupen, maar dat krijg ik er wel af voor de zomer, hopelijk. Mijn bikinilijn ziet er keurig uit, nu maar eerst die bleke winterwitheid wegwerken.
Ik stap de tuin in en rek me uit, heerlijk de lentezon die mijn huid kust. Genietend van de zon die over me heen spoelt glijden mijn handen van mijn taille omhoog, over mijn borsten, langs mijn buik naar beneden …
“Goedemorgen Diana.” klinkt het poeslief naast me.
Ja hoor, buuf Betty ligt er natuurlijk al uren, topless met de ‘Linda’. Is dat de reden dat Peter vanmorgen met een wazige blik uit het raam keek?
Ach, ze is eigenlijk ook wel aantrekkelijk hoor, slanke taille, volle siliconenborsten, lang donker haar … Nee, dan ik met m’n blonde rattekoppie en minitietjes …
“Goedemorgen” zucht ik, klap het ligbed open, trap mijn slippers weg en strek me uit in de zon.
En ja hoor, binnen twee minuten begint het irritante gedrein van een grastrimmer. Het zeurende geluid gaat door merg en been. Waarom ze in de binnentuin ‘leuke heuveltjes’ hebben aangelegd in plaats van een gewoon vierkant grasveld is mij nog steeds een raadsel. Lig ik weer de hele morgen in die herrie. Ik knijp mijn ogen stijf dicht en wrijf erover. Dat had ik niet moeten doen, mijn ogen beginnen gelijk te jeuken.Gelukkig, het gezeur stopt, maar vlak daarop hoor ik een geil fluitje. In een reflex vouw ik mijn armen voor mijn borsten en kijk verschrikt op. Achter de heg van de gemeenschappelijke tuin staat een sportschooltype met een grastrimmer over zijn schouder.
“Mooi weertje dame” zegt hij knipogend onder zijn baseballcap. Ik kijk knipperend naar hem met mijn jeukende hooikoorts-ogen. Dan trekt hij zijn T-shirt uit en veegt ermee het zweet van zijn voorhoofd en bovenlichaam. Wow, dat ziet er niet fout uit, brede schouders, forse biceps en een sixpack die Peter al jaren niet meer heeft. Hij trekt zijn shirt weer aan, ik verzamel al mijn moed en zeg: “Goedemorgen tuinman, wilt u misschien een kopje koffie?”
Wat een stomme tekst, kan ik nou echt niet iets beters bedenken?
Betty kijkt op uit haar tijdschrift, ziet een god met een grasmaaier en haar ogen worden groot. Snel schiet ze haar topje aan, arrangeert haar siliconen zo dat haar tepels er nét niet bovenuit steken, staat op en zegt: “Dag tuinman, ik heb heerlijke zelfgemaakte ice-tea, wilt u een glaasje?”.
”Mwoah, doet u mij maar koffie. M’n pauze is met zo’n 10 minuten dan zou het wel goed smaken.”
“Zorg ik voor” zegt Betty snel, “wilt u espresso of cappucino of liever een latte macchiato?”
Vragend kijkt het sixpack van Betty naar mij en weer terug.
“Gewoon koffie, zwart, met suiker.” antwoord hij.
Zo zwoel als ik kan zeg ik: “Ik heb erg lekkere gewone koffie, ik zet het zo wel voor je klaar.”
“Erg fijn, dame.” zegt hij, kijkt mijn kant op en knipoogt weer. Ik krijg het er warm van.
Vriendelijk knik ik naar Betty, die een wenkbrauw optrekt en zacht ‘lentegeilheid’ sist. Ze doet haar topje weer uit, gaat met haar rug naar me toe liggen en leest verder in haar ‘Linda’. Het gezoem begint weer, maar dat stoort me helemaal niet meer. Iets anders wel, ik hoor nu voor de tweede keer dat rare woord ‘lentegeilheid’. Zou Peter soms … Nee, toch?
Ik schud de verdenking van me af en stap de keuken in waar ik me concentreer op het zetten van sterke koffie. Even later vult de geur van koffie de keuken en ik denk aan de man voor wie ik die koffie maak. Dat roept wel erg ondeugende gedachten in mij op en een prettig gevoel in mijn onderbuik. Een hand glijdt onder mijn bikinitopje en mijn andere hand dwaalt langs mijn buik tot onder de stof van mijn broekje. Mijn vingers raken nauwelijks mijn knopje en glippen tussen mijn hongerige lipjes … Het zoemen stopt, ik ontwaak uit mijn dagdroom en weet wat ik ga doen. Snel fatsoeneer ik mijn bikini en zet twee mokken sterke zwarte koffie op tafel, zonder suiker.
Als de tuinman aan komt lopen leun ik tegen de deurpost en wenk ik hem uitnodigend naar mij toe. Bij elke stap die hij dichterbij komt groeit de lust in mij, het zindert door mijn lijf.
“Kom maar binnen hoor.” zeg ik met een lage stem.
Hij aarzelt, wrikt dan toch zijn schoenen uit. Ik blijf in de deuropening staan, hij stapt zijdelings naar binnen, zijn gespierde buik schampt mijn harde tepels.
“Gaat u maar zitten, wilt u er suiker in?”
“Graag dame.”
Met de suikerpot leun ik over zijn brede schouder als ik een schep suiker in zijn koffie doe. Hij kijkt in mijn ogen en begint scheef te glimlachen. Ik krijg er kippenvel van.
“Één of twee schepjes?” Hij steekt twee vingers op.
Ik kriebel in zijn nek en volg met mijn hand zijn sterke rugspieren naar beneden als ik naast hem ga zitten. Mijn lijf zindert nu niet meer, maar gloeit. Ik kijk hem zo verleidelijk mogelijk aan, speel met mijn wijsvinger over zijn onderarm waarvan de haartjes recht overeind staan en lach terug. Ik knipoog en spontaan gaan mijn ogen tranen. Nee hè, die rottige graspollen ook.
“Moet u nou huilen dame?”
“Ach nee, ik heb alleen een beetje last van hooikoorts.”
Hij pakt een servetje uit de houder en droogt verrassend teder mijn ogen. Ik krijg het nu echt heet, de ‘lentegeilheid’ raast door mijn lijf.
“Misschien wilt u me helpen met mijn oogdruppels?”vraag ik met trillende stem “Het is zo lastig om bij mezelf te doen.”
“Oh, natuurlijk dame.”
“Komt u even mee naar boven? Daar heb ik de oogdruppels”
Op de trap naar boven voel ik zijn sterke bovenlichaam tegen mijn billen duwen, mijn tepels prikken opgewonden naar voren. Ik wil deze man niet achter mij, maar voor mij, op mij … in mij …
Ik ga hem voor naar de slaapkamer en naast het nachtkastje op bed zitten. Hij komt uitdagend voor mij staan. Ik pak de gesp van zijn broekriem en trek hem naar me toe. Voor de vorm stribbelt hij wat tegen terwijl ik zijn broek los maak en op zijn enkels laat vallen.
Mmm, wat een veelbelovende bobbel in zijn shorts.
Ik kreun goedkeurend, streel over de bobbel en voel zijn lid schoksgewijs omhoog komen. Als ik opkijk zie ik zijn ogen donker worden van lust. Ik blijf in zijn ogen kijken als ik langzaam, plagerig langzaam, zijn shorts naar beneden trek tot ik de weerstand voel als zijn stijve pik blijft hangen onder de broekband. Ik kijk weer naar het heerlijks voor mij en trek met het short-elastiek de top van zijn pik steeds verder naar onderen tot hij bijna recht naar beneden wijst. Boven mij hoor ik ingehouden gekreun. Met een snelle beweging trek ik zijn short omlaag. Zijn prachtige, forse pik veert met een pets tegen zijn buik. Het kreunen is nu niet meer ingehouden. Zijn paarse, kloppende eikel is zo hard dat de voorhuid zich verlangend opent. Ik leg mijn handen om zijn gespierde billen en trek zijn kruis naar me toe. Ik laat mijn tong spelen over de top van zijn eikel, met mijn lippen duw ik zijn voorhuid verder naar beneden terwijl ik mijn vingers begraaf in zijn stevige bilspieren. Dwarrelend gaat mijn tong over het tuigje, langs de onderrand van zijn eikel en ik begin zacht te zuigen op deze heerlijke pik. Het kreunen is opgehouden, ik hoor alleen nog maar ‘aah, aah , aah’ boven me.
Ik weet wat ik wil, hij is er klaar voor. Deze man, deze pik wil ik in mij, diep in mijn kut voelen! Ik laat het heerlijks traag uit mijn mond glijden, ga rechtop zitten en zeg: “Kom, kom in mij.”
Hij gromt en trekt in één beweging zijn T-shirt uit, slaat dat om mijn nek en trekt mijn hoofd weer tegen zijn kruis.
Mijn ogen gaan waanzinnig jeuken, mijn neus is totaal overprikkelt, ik kan er niets aan doen, er komt een enorme niesbui. Eerst een paar kleintjes, waarbij hij met elke nies mijn schokkende hoofd nog dichter tegen zijn stijve paal aantrekt. Ik ruk me los, draai me opzij voor een enorme nies, ik buig achterover, klap niezend dubbel en knal met mijn hoofd tegen de hoek van het nachtkastje. Zwart.
Als ik bijkom lig ik op bed, naakt, met jeuk-ogen, een splijtende koppijn en een hol gevoel tussen mijn benen. Mijn nieuwe bikini ligt in een prop op het bebloede nachtkastje met een baseballcap ernaast.
Lentegeilheid, jaja … Ik denk dat ik de rest van de dag maar heel stil blijf liggen.
Alleen dat irritante gezeur van die grastrimmer …
Grijs
Gelukkig heeft de BMW 6-serie van mijn man achterin verduisterde ramen. Ik bel aan, ga snel op de achterbank zitten en kijk naar jouw voordeur. Eindelijk gaat de deur open, je doet twee passen op straat, kijkt naar rechts en naar links en haalt je schouders op. Ademloos kijk ik naar de souplesse waarmee je beweegt, je jeugdige lijf en je intense blik. Mijn gezicht gaat gloeien, kriebels overal, ik voel fijne schokjes door mijn onderbuik, mijn klitje tintelt. Onbewust duw ik mijn bekken naar voren en vallen mijn knieën open maar zodra ik dat besef, verkramp ik. Zachtjes fluister ik “Nooit meer, nooit meer ooit.” Tranen lopen langs mijn hete wangen. Als je het kerstpakketje aan de deurknop ziet hangen, kijk je nog een keer om je heen voordat je het eraf haalt. Je scheurt het papier eraf, klikt het doosje van mijn trouwring open en pakt de ‘mood ring’ eruit.
De ring is grijs.
Je verslapt, wordt in één tel twintig jaar ouder en ook jij kan je tranen niet binnenhouden. Minder dan vijf meter van elkaar treuren wij eenzaam om wat nooit is geweest.
Groen.
Eigenlijk had ik helemaal geen zin in de reünie van het ‘Christelijk Lyceum Polderlant’. Wat moest ik met al die mensen die ik vijfentwintig jaar niet heb gezien en gehoord. Bovendien had ik het te druk met mijn notariswerk. Er lagen twee erfenissen, een (v)echtscheiding en een woningtransport op mij te wachten en dan nog mijn vrijwilligerswerk vanuit de Evangelische Gemeente bij het AZC. Tot mijn secretaresse meldde dat de bespreking van de echtscheiding niet doorging en ik zomaar twee uur over had. Met een zucht werkte ik mijn make-up bij en liep de twee straten naar café ‘Het Poortje’ waar iedereen al druk bezig was om herinneringen op te halen.
Een lichte aanraking, jouw hand voorzichtig op mijn bovenarm.
“Eva? Mag ik deze dans van jou?”
“Dolf? Hoe kom jij hier? Jij zat toch niet op het Polderlant?”
“Jazeker, op de dependance …”
Ongelooflijk, je zag er nog hetzelfde uit! Mannelijker, intenser, maar even jeugdig en sprankelend. De liefde van mijn jeugd, mijn danspartner. Ik moest zo blozen. Hoe vaak ik niet met jou in gedachten de elektrische tandenborstel heb misbruikt! Je vroeg wat ik wilde drinken en even later hingen we samen tegen een tafeltje en spraken over ons werk (jij koordirigent), over onze relaties (allebei kabbelend getrouwd), nou ja, over van alles. Ik voelde de warmte van jouw aandacht in mijn lichaam vloeien. Heerlijk.
Tot je zei: “Weet je Eva, ik ben vandaag vooral hier gekomen in de hoop om jou te zien. Ik was vroeger veel te bleu om het te zeggen, maar eigenlijk was ik in stilte vreselijk verliefd op jou. De rumba met jou in mijn armen was het hoogtepunt van de week, dolfijn.” Ik slikte moeizaam en keek naar de grond. Zacht fluisterde ik “Dolf-fijn . . . Ik was ook vreselijk verliefd op jou.” Langzaam keek ik omhoog, je ving mijn blik.
Ik was verloren, de grond viel weg onder mijn voeten, alles draaide, ik voelde dat je me optilde en naar het koele terras droeg, jouw sterke armen om mij heen. Je legde me voorzichtig op de schommelbank, schonk een glas water in, ondersteunde me en liet mij slokje voor slokje drinken. Ik werd weer dat verlegen, verliefde meisje van zeventien. Je kuste mij zacht op mijn voorhoofd, mijn wang.
“Gaat het weer een beetje?”
“Ja hoor,” zei ik, “gewoon niet gegeten, te druk gehad.”
“Je moet wel goed voor jezelf zorgen hoor.” lachte je naar me.
“Weet je wat, volgende week vrijdag gaan we lunchen. Ik haal je om half één op bij je werk”
“Nee, ja, goed.” sputterde ik zacht tegen.
Je stond op en kuste me, onze lippen raakten elkaar nauwelijks, maar ik was alleen maar lippen, mijn lippen op de jouwe.
“Ik moet nu echt gaan, er wacht een koor op me.”
Bijna dansend liep je weg, maakte anderhalve draai, kwam weer terug, stopte iets in mijn hand en vouwde mijn vingers eroverheen.
“Hier, een aardigheidje, heb ik pas 25 jaar in de kast liggen …” en weg was je. In mijn hand een ‘mood ring’ met dolfijntjes. De ring werd langzaam groen.
Diep paars
Ik was de hele week van de leg. Aangebrand eten, domme fouten op kantoor (gelukkig een geweldige secretaresse) en mijn man die vroeg waar ik toch met mijn hoofd zat. Steeds weer dwaalden mijn gedachten af naar jouw veerkrachtige tred, je lekkere lijf, je heldere ogen.
De Somalische waarmee ik Nederlands spreek op het AZC had het gelijk door.
“Jij verliefd, ik zie.”“Jij bent verliefd, ik zie het” herhaalde ik automatisch.
“Niet ik, jij!” lachte ze schaterend.
Ik droeg je ring aan een ketting om mijn hals, verborgen onder mijn kleding. Roze als ik wanhopig was (wat moet ik nu?), beige als ik rusteloos was, liefdesgroen als ik in het verleden dwaalde en paars van passie als ik aan vrijdag dacht. Om half één liep ik de koude, miezerige regen in. Je liep om de auto heen en deed het portier voor mij open. Ik hield me groot maar stond op het punt om weer onderuit te gaan.
“Goedemiddag mevrouw!” Ik ging zo elegant mogelijk zitten. Je startte de auto, streelde mijn hals, kroelde door de krulletjes in mijn nek, bracht mijn gezicht naar je toe en kuste me. Ik voelde me week worden, een paarse passie overspoelde me van mijn tenen tot mijn kruin en balde zich samen in mijn zinderende onderlichaam. Hongerig opende ik mijn lippen.
Van lunchen kwam het niet, we reden langs de plaatsen die onze jeugd markeerden. Van het schoolgebouw, onze ouderlijke huizen en de danszaal naar de plek van eenzame pubertroost, de Zuiderzeedijk, waar we vroeger, onwetend van elkaar, over het water staarden. Hand in hand liepen we over de dijk tot we bij een bankje kwamen. Ik leunde tegen de bank, jij stond vóór me, jouw handen lagen op mijn schouders. Het was 20 december, bitter koud maar toch, opende ik mijn winterjas en knoopte mijn blouse los. Je kuste mij intens en omvatte mijn warme borsten met je koude handen. eerst voorzichtig maar steeds gretiger. Je verkende mijn tepels teder met je tong en prikkelend met je tanden. De lust in mij werd diep paars. Je handen gleden verder onder mijn blouse, over mijn naakte huid, je kneedde mijn taille, mijn billen, mijn buik. Ieder kneepje flitste vonkend over mijn huid, door mijn kloppende parel naar mijn gloeiende poesje, maakte dat de spanning steeds hoger opliep. Jouw knie dwong mijn benen uit elkaar. Je dij streelde langs mijn hunkerende kutje en ontketende een bliksem die diep in mij omhoog sloeg en mij schokkend liet komen… en nog eens.
Schor zei je “We gaan naar mijn huis.” Ik knikte sprakeloos en tien minuten later zaten we op jouw bed. Je begon me langzaam uit te kleden, met liefhebbende gebaren, elk stukje huid kussend dat je ontblootte. Ik verstijfde, voelde me bekeken door God en de wereld. We zijn allebei gebonden, dit mag niet.
Ik kan het niet!
Wit
Ik griste mijn kleren bij elkaar en stortte mezelf de trap af. Wankelend liep ik naar huis, de kille wind huilde door mijn openstaande winterjas, door mijn lijf. Thuis kroop ik jankend in bed, van binnen gesloopt. Vijf dagen heb ik uitgeput op bed gelegen.
Vanmorgen stond ik op, heb jouw ring in zorgvuldig met kerstpapier ingepakt en ben naar je huis gereden.
Je draait je om en sloft door de deur.
In de achteruitkijkspiegel zie ik mijn zorgvuldig opgemaakte gezicht met de doorgelopen mascara en in mijn ogen de ijswitte, lege woestenij van binnen