Blog

Pont Neuf 1

Bruggehoofd

Parijs, 18 februari 2018

Met een diepe zucht stap ik op het perron van Gare du Nord. Het is een kille dag in februari, voor het eerst ben ik in ‘de stad van de liefde’.

Dit reisje was bedoeld als een verrassing voor mijn vriendin, we waren bijna één jaar samen. Gisterochtend in bed wachtte ik tot ze wakker werd om het te verklappen. Ze lag met haar rug naar me toe, ik liet mijn vingertoppen teder van de kuiltjes in haar onderrug naar de krulletjes in haar nek en weer terug naar haar billen glijden.

Ze schoof op, weg van mij. Ik pakte haar bij de schouder, draaide haar op haar rug en keek haar aan.

‘Lieve schat’, zei ik, ‘ik moet je wat vertellen.’

‘Ik jou ook.’ Ze schudde mijn hand van haar schouder en ging op de rand van het bed zitten, haar rug naar me toe.

‘Weet je, het ligt niet aan jou, maar ik wil niet meer. Niet meer met jou. De laatste maanden voel ik me steeds ongemakkelijk als ik bij je ben. Opgesloten, onvrij. De laatste tijd gruw ik zelfs als je me aanraakt. Ik wil je, denk ik, voel ik, niet meer zien, voorlopig.’

Ik lag in bed, onmachtig, niet in staat om íets te zeggen. Ze kleedde zich aan zonder in mijn richting te kijken. Uit de kast pakte ze haar koffertje dat ze blijkbaar al had ingepakt. Vlak voordat ze de slaapkamerdeur sloot, keek ze toch om, lippen stijf op elkaar geklemd en een traan in haar samengeknepen ogen. Haar hakken tikten op de gang, in galop ging ze de trap af en even later sloeg de buitendeur dicht.

Naast haar kussen lag Ko, mijn knuffelkonijn dat ik aan haar had gegeven.

Ons, ik bedoel, mijn hotel is vlak bij Île de la Cité. Echt een eerste klas kamer, recht tegenover de gemeenschappelijke badkamer en naast de rammelende antieke lift. Als ik de toilettas uit mijn rugzak pluk, valt Ko op het bed. Mijn strot wordt dichtgeknepen, ik laat alles liggen en haast me naar buiten, de bittere kou in. Ik moet natte sneeuw op mijn gezicht voelen, iets voelen. In trance loop ik naar de Seine, langs de gesloten boekenstalletjes, het talud af naar beneden. Ik kijk naar mezelf als van een afstand, hoor en voel niets. Ik zie me de verlaten kade oversteken naar de rand van de rivier waar ik wijdbeens blijf staan. IJzige windvlagen doen het water rimpelen.

Ik knijp mijn ogen stijf dicht, de sneeuw slaat in mijn gezicht. Het moet wel pijn doen maar dat dringt niet tot me door. Mijn brandende tranen wringen zich door mijn gesloten oogleden naar buiten en ik zuig schokkend mijn adem in. Zij is niet hier, niet bij mij.

Hoor ik nu dameshakken tikken op de kasseien? Het geluid stopt even, gaat dan gehaast weer verder. Is ze toch… ? Ik draai mijn hoofd en open mijn ogen.

Nee, natuurlijk niet. Maar dit beeld ken ik, heb ik eerder gezien. Deze vrouw op de kade bij deze brug, gekleed in precies die vlammend rode mantel, met om haar hoofd die gebloemde beige shawl heb ik eerder gezien!

Mijn droom van acht jaar geleden flitst voorbij, een droom die mij drie keer bezocht. Iedere keer liep ik iets verder op deze kade, iets dichter bij haar, tot onder de boog van deze brug, tot het moment dat zij zich omdraaide en ik haar bruine krullen en een glimp van haar gezicht zag. De fantoomvrouw die nooit uit mijn gedachten is geweest.

Daar loopt ze!

Ik sta als versteend. Dan draai ik me met een ruk om en haast me achter haar wapperende rode jas aan. Zou dit… Kan dit… Hoe kan dit?

Als ze onder de boog van Pont Neuf verdwijnt, loop ik met grote passen achter haar aan. Nog een paar meter, nog even. Dan glijdt mijn voet weg op een kassei, mijn been schiet door en ik val achterover met mijn hoofd op de stenen. Ik krabbel overeind en probeer onder de brug door te kijken, maar een fel licht verblindt mij. Zo snel als ik kan met mijn duizelende hoofd ga ik onder de brug door. De kade is verlaten. Onzeker loop ik verder, de trap op naar de straat en kijk alle kanten op. Ook hier is geen spoor van haar te bekennen.

Mijn fantoomvrouw. Toen ze me bezocht was ik vijftien, een verlegen puber. De droom maakte me volledig van slag. De begeerte, de ondraaglijke lust die haar beeld in mij wakker maakte zoog me leeg. In de weken die volgden op mijn droom riep één glimp van een rode jas of een gebloemde shawl al een ontembare erectie bij mij op. Onbewust heb ik in de jaren daarna haar gezicht gezocht in elke vrouw die ik ontmoette. Nog steeds doet een vrouw in een rode mantel mijn hart overslaan.

Ik schud mijn hoofd. Dat had ik niet moeten doen, alles begint te draaien. Verkleumd en duizelig loop ik voorzichtig terug naar het hotel.

De aftandse lift brengt me zuchtend naar de vierde etage, naar mijn kamer. Ik moet frisse lucht hebben, doe het raam open en haal diep adem. De straatmuziek van Parijs dringt mijn kamer binnen, geruis van de regen, geraas van auto’s en altijd ergens een sirene in de verte. Een warme douche, dat heb ik nu nodig. Ik kleed me uit, sla een handdoek om, doe automatisch het licht uit en kijk of er niemand op de gang is. De badkamer is vrij, ik steek snel over.

Onder de douche sluit ik mijn ogen en zie haar weer voor mij lopen op de kade, net zoals acht jaar geleden. ‘Nee, nu even niet’ denk ik als ik mijn erectie voel groeien. Natuurlijk help dat niet, mijn lid laat zich niet temmen. Als ik de douche uitzet hoor ik de oude lift weer kreunend omhoog komen. Ik droog me af en sla de handdoek om, mijn lid steekt opstandig naar voren.

Ik kijk weer of er niemand op de gang is, neem snel de twee stappen naar mijn kamer. Als ik de deur op slot draai, leun ik met mijn voorhoofd tegen de deur. Ik voel me nog steeds duizelig.

‘Bon soir monsieur?’ Een schok gaat door me heen, mijn handdoek valt terwijl ik me omkeer. Alles draait weer even voor mijn ogen. In het licht van de straatlantaarns en de neonverlichting zie ik een rode mantel op mijn bed en het silhouet van mijn fantoomvrouw voor het venster. Automatisch reikt mijn hand naar het lichtknopje maar terwijl ik dat doe voel ik mijn lid nog stijver worden. Ik doe het licht maar niet aan.

Langzaam komt haar gedaante dichterbij, ze doet haar shawl af, het licht speelt door haar bruine krullen.

Ze steekt haar hand uit en zegt: ‘Je m’apelle Fréderique’

Gebeurt dit echt? Voorzichtig reik ik naar haar hand, een rilling gaat van mijn vingertoppen over mijn rug in mijn hoofd. Langzaam breng ik haar hand omhoog en raak deze even met mijn lippen aan. Mijn hoofd gloeit, staat op springen, haar vingers glijden langs mijn wang, mijn hals, over mijn schouder naar mijn arm. Onze handen vinden elkaar, vingers vouwen vanzelfsprekend samen. Ze neemt nog een stap, ze kijkt me aan, haar gezicht komt nog dichter bij. Dan draait ze haar hoofd af en legt haar wang op mijn schouder. Ik wrijf met mijn wang over haar bruine lokken. De prikkelende geur neemt me mee naar de zee, een zoute bries, de bloedrode zon. De tinteling glijdt van mijn neus over mijn gezicht, langs mijn hals, verspreidt zich over mijn huid, kruipt in mij. Onze lichamen wiegen heen en weer, dansend, een tango op de symfonie van de stad. Een dans van verstilde passie, haar adem is mijn adem is haar adem. Onze lichamen willen elkaar voelen, maar we houden nét genoeg afstand om niet door vlammende begeerte meegesleurd te worden.

‘Fréderique’ proef ik haar naam. Ze kijkt me met grote ogen aan.

‘U komt uit Olland?’ Ik wankel, val schuin op het bed, betoverd door haar Vlaamse accent.

Ze knielt voor me, kijkt bezorgd naar mijn gezicht en pakt mijn hand.

‘Mag ik vannacht hier blijven, bij u?’

‘Ik heb van jou gedroomd.’ zeg ik, ‘Vaak.’

Ze trekt haar wenkbrauwen op, schudt haar hoofd en er trekt een vage lach over haar gezicht. Ze legt mijn hand op haar wang.

‘Ge was altijd zonder gezicht voor mij, maar ik heb u vaak gezien, wachtend op mij aan de kaai.’

Ik word door duizelingen overmand, adem snel, oppervlakkig, kan niet blijven zitten en rol op mijn zij.

‘Ik moet gaan liggen, sorry’

‘Mag ik?’ vraagt ze.

Ik schud mijn hoofd in verwarring, dat moet ik niet doen, ik sluit mijn ogen.

‘Bij u blijven?’

‘Natuurlijk’ zeg ik.

Ik hoor geruis en open mijn ogen, haar naakte, neonverlichte lichaam is een hemels visioen. Ik zie dat ze Ko tegen zich aan drukt. Ze slaat de sprei half over mij heen en komt voor mij liggen. Ik sluit mijn ogen, voel haar schouders tegen mijn borst, haar billen tegen mijn nog steeds paraat staande lid en sla mijn armen om haar heen. Ze zucht. Ik kreun en beweeg mijn bekken.

‘Ssst, houdt stil, later’. Ze begint zacht te zingen. Een slaapliedje. Het draaien in mij stopt, ik kan eindelijk de uitputting toelaten. De droomvrouw in mijn armen maakt dat ik mij weg durf te laten glijden in een diepe, kolkende slaap.

Hoofdstuk 2 vind je hier

oktober 25, 2017
Pont Neuf 2.

Bruggen door de tijd

Donderdag 22 augustus 1968.

De balustrade van de brug is opgewarmd door de ochtendzon. Ik nestel mijn billen nog breder over het gebarsten hardsteen. Duiven koeren op het veld, tinkelend water onder mij, kwakende eenden in de slotgracht en de geur van pas gemaaid gras, heerlijk! Met gesloten ogen draai ik mijn gezicht naar de zon en zwem achter mijn oogleden met de eenden mee. Ik rek me uit, zucht diep en geniet.

Loom vloeit de zonnewarmte over me heen. Dan merk ik dat er iets ontbreekt. Het is stil geworden, beklemmend stil. Geen vogel laat zich nog horen, de lucht voelt stroperig. Ik ga rechtop zitten en open mijn ogen, knijp ze gelijk weer dicht tegen de felle zon. Waar ben ik eigenlijk? Hoe ben ik hier gekomen? Een kilte kruipt in mij omhoog, doet me rillen. Door mijn oogharen zie ik dat er een hap uit de zon is. Ik klim op de balustrade en kijk over het kasteel naar de zon. De maan knabbelt eraan, het licht wordt onwerkelijk, kleuren worden intenser, duister.

Achter mij komen nadrukkelijke voetstappen dichterbij. Een pater verschijnt in mijn blikveld, loopt over de brug en stopt bij het hek. Zijn hand aarzelt bij de grimmige handgreep, hij klemt zijn hand eromheen en trekt hard. Een dissonante klok versplintert de stilte. De pater legt zijn vingertoppen tegen elkaar en wacht. Als de valse galm is verstorven komen twee silhouetten over de binnenplaats naar ons toe, één donkere met afgemeten passen, een lichtere, die steeds even stopt, omkijkt en dan weer meegetrokken wordt. Als ze bij het hek zijn zie ik een non en een jongen van een jaar of tien. Hij draagt een grijs pak, korte broek en een bruin koffertje. De non maakt het hek open met een grote sleutel en duwt de jongen naar buiten. Ze draait resoluut het hek weer op slot.

‘Wacht daar maar even.’ zegt de pater en wijst naar de balustrade tegenover mij. De twee religieuzen spreken met gedempte stemmen. Ik versta maar een paar woorden.

‘Te oud’ en ‘onkuise gedachten’ en ’ten halve gekeerd’.

De maan heeft de zon boven het klooster nu voor driekwart opgegeten.

De jongen laat zijn koffer vallen. Hij kijkt naar de grond, druppels druipen van zijn neus. Ik spring naar beneden en loop naar hem toe. Ergens komt hij me bekend voor.

‘Gaat het?’ vraag ik. Hij wrijft de tranen van zijn neus en kijkt op, dwars door me heen naar het klooster. Ik kijk mee. Alle ramen zijn dicht, verduisterd met donkere gordijnen. Één raam staat open, hoog boven in de rechtertoren.

Achter het raam staat een meisje in een wit nachthemd met lange blonde haren. Een grote schaar doemt op. Het lange haar wordt met ruwe hand kort afgeknipt. De schaar verdwijnt. Het meisje klimt in het raamkozijn. Ze kijkt naar ons, zwaait traag, blaast kushandjes met natte ogen. De jongen komt naast mij staan en zwaait terug. Het meisje stapt naar voren in het niets. Hij wil roepen als twee armen haar taille grijpen en ze naar binnen wordt gesleurd. Zijn hand blijft omhoog tot het raam dicht is en de gordijnen sluiten. Dan valt zijn arm slap naar beneden.

De schemering drukt op ons als de non zich omdraait en de pater naar ons toe loopt. Hij pakt de koffer, pakt de hand van de jongen en samen lopen ze weg. Ze verdwijnen bijna achter een houtwal als de jongen zijn hand los wringt en naar me toe rent.

Bij elke pas wordt hij groter, ouder. Hij stopt naast mij, volwassen, kijkt naar het raam en dan hoger naar de zon die met tegenzin door de maan wordt uitgekotst. Hij pakt mijn hand, het is mijn vader.

Geluidloos, onbeheerst, stromen de tranen langs zijn gezicht.

Alles wordt zwart …

Zaterdag 31 mei 2003.

In de verte liggen grijze wolken op nog grijzer water. Een stukje rode zon komt langzaam boven de wolken uit, al het grijs wordt roze. Mijn papa pakt me stevig vast en tilt me op zijn schouders zodat ik over de grote mensen heen kan kijken.

‘Goed vasthouden hoor.’ Ik hou me goed vast aan papa’s haren en hij pakt mijn voeten in mijn Picachu-pantoffels goed vast. Het is koud op deze hoge bogenbrug, de wind blaast onder mijn winterjas en laat de beertjes op mijn pyamabroek dansen. Ik ben al acht! Gisteren was ik jarig en ik heb een Pokémon-Gameboy gekregen en een rare zonnebril. Ik zie er vast gek uit, in mijn pyama, winterjas, Pokémonvoeten en die bril. Toen papa me uit bed haalde was ik nog heel slaperig. Hij bromde een liedje toen hij mijn armen door de mouwen van mijn jas haalde, mijn sokken aandeed en mijn pantoffels tussen zijn tanden nam. Het was nog donker toen hij me naar de auto droeg.

De rode zon boven het water is kapot, er is een stuk uit. Ik begin een beetje te schudden, de schouders van mijn papa gaan op-en-neer. Als ik onder mijn bril naar beneden kijk zie ik rode druppels op het gezicht van mijn papa. Hij praat, maar ik versta niet wat hij zegt en waarom hij zomaar tegen niemand praat. Ik kijk weer naar de kapotte zon en versta een paar woorden: ‘zo lang geleden’, ‘zusje in het boze kasteel’ en ‘mijn prinses zonder haar.’

De schouders van mijn papa zijn weer stil, de zon staat helemaal boven de wolken en is gelukkig weer bijna heel … Mijn papa draagt me naar de auto en legt mij heel zacht op de achterbank. Ik val in slaap.

Als hoofdstuk 3 af is komt hier de link.

oktober 25, 2017
Vernissage separé

Ik kijk naar haar zoals zij naar haar verstilde rivale kijkt. Met ongebluste haat. Haar rug herken ik uit duizenden. Natuurlijk is ze hier bij de opening van het museum dat aan haar overleden man is gewijd. Het museum zonder één werk waarop zij is geportretteerd. Ik kom naast haar staan en kijk naar het extravagante naakt op het doek.

Het hoogtepunt van zijn oeuvre. De meester is lang tot stof vergaan maar zijn werk leeft voort!

‘Dag dief,’ doorbreek ik de stilte:

‘Dag prutser’.

We kijken allebei strak voor ons uit.

‘Je verdient het ook niet om hier te hangen, dief.’

‘Jij hangt nergens, zondagsschilder’.

‘Ga je ooit nog onthullen aan wie je zijn laatste werk hebt verpatst?

‘Ik heb niks verpatst…’

‘Niks> Met wiens geld heb je dan je galerie opgezet?’

Haar galerie, een relikwie van een grandioos vroeger toen zij de muze was van de keizer van het ‘Magisch Realisme’. Ik heb hem zien worstelen met zijn laatste doek, het werk waarin al zijn vermogen werd samengebald tot een extatische nachtmerrie. Na de laatste kwaststreek bezweek hij, leeggezogen door zijn talent. Het doek is nooit meer gezien.

‘De galerie gaat dicht, volgende week is de laatste vernissage’

Ik kijk naar haar gezicht.

‘Mijn laatste vernissage.’ Ze knikt naar het doek.

‘Als je zijn laatste werk wil zien, raad ik je aan om te komen’.
Ze draait zich om. Ik kijk weer voor me en hoor naar spottende lach begeleid door het geluid van haar hakken.

Nu sta ik voor het eerst, met gif in mijn lijf, in haar galerie. Het is stampvol.
Tussen de geëxposeerde Post-Magisch Realistische troep wordt tè hard geklonken met prosecco door would-be artisten en vergrijsde grachtengordel BN’rs.

Als ze mij ziet lacht ze voluit, trekt een zwaar gordijn opzij en wenkt. Op zware benen loop ik langs haar.

Achter mij schuift de branddeur zuchtend dicht, het galerie-gekwetter abrupt afsnijdend. Vóór mij onthult de aanflitsende TL-balk zijn laatste mythische meesterwerk. De karakteristieke, onheilspellende wolkenlucht en aangevreten zuilen worden deels aan mijn samengeknepen ogen onttrokken door een roodbruin gevlekt laken.

Haar hand dwarrelt gewichtloos op mijn schouder, laat een tinteling onder mijn huid kruipen die zich meanderend rond mijn wervelkolom, in mijn scrotum nestelt. Moeizaam adem ik de stroperige lucht in.

Haar vingertoppen strijken en-passant langs mijn kin als ze traag heupwiegend in haar ‘Claes Iversen’ naar het schilderij schrijdt. De gelijkenis met het naakt op het canvas is treffend, de pose niet.

Geknield op een zuil, leunend op één hand kijkt het model om met onverschrokken blik, de wasbleke billen prominent naar de toeschouwer gewend. Haar andere hand spreidt de donkere schaamlippen, de middelvinger verzonken in de vochtige, roze opening. Aarzelend ben ik dichterbij gekomen en zie grillige vernisvlekken rond de uitnodigende billen. Als ik Sylvia vragend aankijk, draait ze zich om, buigt voorover en slaat haar rok omhoog. Ze draagt niets onder haar rok. Haar hand die tussen haar dijen glijdt creëert het exacte evenbeeld met het minutieus geschilderde model.

Deze onuitgesproken invitatie laten mijn handen naar haar billen reiken. Glimlachend richt ze zich op, legt haar nog vochtige middelvinger op mijn mond en trekt het laken weg. Ik sta oog in oog met de oude meester die poedelnaakt is afgebeeld achter zijn ezel, Zijn in overgave geheven handen omklemmen het paletmes en de cigarillo, zijn gezicht is extatisch omhoog gekeerd en zijn penis van priamische omvang. Uit het doek vóór hem reiken handen en monden naar zijn lichaam. Demonische handen en monden die hem insnoeren, onteren.

Haar vingertop verzegelt mijn lippen.

Mijn adem stokt als ik handen onder mijn kleding voel glijden. Niet één, maar drie, zeven handen betasten met koele vingers mijn huiverende lichaam. In een tijdloos moment verdwijnt mijn driedelige tweed. Nagels krassen in mijn huid, krabben langs mijn aangespannen spieren. Mijn penis is schoksgewijs omhoog gekomen, tot barstens toe gevuld met verhit bloed. Vingers klemmen zich om mijn tepels en scrotum, mijn lid is pijnlijk gezwollen. Geteisterd door ontelbare handen voel ik haar kille lippen om mijn kloppende lid schuiven, vlindert haar brandende tong over mijn eikel. Ritmisch zuigend neemt ze mijn lid tot diep in haar keel. Deze hemelse marteling brengt mij aan de rand van een intens orgasme dat zich uit mijn tenen omhoog wervelt. Uitzinnig hef ik mijn handen en kijk op naar de lage zoldering. Ik zweef. Ik ga uitbarsten. Ik sta trillend doodstil.

Helse pijn!

Een vlijmscherpe nagel dringt diep door in de basis van mijn schacht. Snakkend naar adem wellen mijn tranen op. In mijn vertroebelde blikveld doemt haar gezicht op.

‘Kijk!’ bijt ze me toe.

Met moeite focus ik mijn ogen op het doek voor mij. Haar nagel gaat traag kervend omhoog, de schroeiende pijn laat mijn ultieme ontlading hoog tegen de geschilderde billen spuiten. Zij kreunt van genot.

Aanhoudende, kloppende pijn doet mij naar beneden kijken. Mijn bloed druipt gestaag op het laken aan mijn voeten.

‘Welkom in mijn privé collectie,’ fluistert ze in mijn oor.

Dit verhaal was mijn bijdrage voor de zesde ronde van de EWA schrijfmarathon 2017.

In de competitie was het verhaal gelimiteerd tot 500 woorden. Inmiddels heb ik er een proloog bij geschreven waardoor het geheel beter tot zijn recht komt. Inmiddels zijn de schrijfactiviteiten van de EWA overgegaan op Eroscripta. De link hieronder verwijst nu daar naartoe

oktober 24, 2017
Startkabels

WAARSCHUWING! Dit is geen romantisch erotisch verhaal.

Het kan bij sommige lezers afschuw of zelfs walging opwekken.

Met een slinger aan het stuur ontwijk ik de opgedirkte BMW die rakelings voor me langs scheurt bij afslag Lage Vuursche. Vloekend in mezelf geef ik mijn oude Punto de sporen om die gepimpte pooierbak bij te houden, wat ternauwernood lukt. In de verte zie ik die klootzak nog nét afslaan richting Vuurol. Nou heb ik je! Als ik het parkeerterrein opdraai staat daar alleen die laagvliegende UFO. Pontificaal parkeer ik hem klem, stap uit en zie in de verte een frêle vrouw lopen met een huppelende labrador. Als ik die hond was zou ik ook huppelen! Hoe is het mogelijk dat ze in die zwarte, kniehoge stilettolaarzen zo sexy over het rulle zand kan schrijden. Het billentikkende geruite rokje onder haar rode lakjack laat weinig aan mijn verbeelding over. God allemachtig, wat een bloedgeil wijf!

Ik ruk mijn ogen los van haar beeld en kijk rond of ik die pooier van haar zie. Ik loop de helling op om goed zicht te hebben, niemand te zien.

Teringteef! Ik schop een dennenappel keihard weg. Die stomme kut heeft me net dus gesneden. Er kruipt een bijna pijnlijke kramp in mijn ballen en, om met mijn ex te spreken, ‘het monster richt zich op’. Mijn woede krijgt een heel andere lading. Ik zal dat labradorwijf een lesje leren dat haar lang zal heugen. Ik buk om een paar dennenappels op te pakken en voel mijn harde paal boven mijn navel porren. Ik wacht tot ze achter haar hond in het bos verdwijnt, loop rustig naar mijn Punto en parkeer ‘m netjes naast de UFO. Van de achterbank grijp ik een plastic tas die ik uit elkaar trek en om de dennenappels heen wikkel. Als ik naar de achterkant van de BMW loop kijk ik om me heen, niemand te zien. Ik ram de dennenappels muurvast in haar dubbele uitlaat en krijg een déja-vue van waar ik mijn eigen dennenappel in ga rammen.

Ik leg de startkabels klaar op de voorbank en ga op het talud in de zon liggen.

Enthousiast geblaf doet me opkijken. Eerst komt de labrador in zicht en dan zij, lopend alsof het gras een catwalk is. Ik voel mijn monster reageren. Haar jack is ver opengeritst, de licht getinte huid van haar borsten straalt in de zon. Haar korte donkere haar geeft straks genoeg houvast voor mijn handen. De labrador rent heen en weer tussen haar en de BMW. Ik klap in mijn handen en de hond komt blij naar me toe. Ik, grijp hem in zijn nekvel, trek hem naar me toe en geef klopjes op zijn flank.

‘Is het een reu of een teefje?’ vraag ik.

Ze kijkt even mijn kant op, loopt naar haar knipperende auto, opent het portier en roept ‘Hera!’.

De hond trekt zich los en springt achterin. Zelf stapt ze ook in en sluit de deur.

Ik ga weer zitten, allemachtig wat is ze geil.

De motor slaat ronkend aan, ze laat hem een paar keer brullen, rijdt een stukje achteruit en stopt. Ze probeert weer te starten, een glimlach speelt om mijn lippen.

Vijf minuten later staat ze er nog. Ze stapt uit en probeert te bellen. Geen bereik. Boos gooit ze haar IPhone in de auto, ik loop naar mijn Punto, pak de startkabels en ga naar haar toe.

‘Doet ie het niet?’

‘Nee, dat zie je toch.

‘Ik weet er iets vanaf, zal ik even kijken?’

Haar grote, vlammende ogen kijken mij vol aan.

‘Nou, goed dan.’

‘Als u de motorkap even opent?

Ze laat haar rood geruite billen in de kuipstoel glijden en ontgrendelt de motorkap, tussen haar dijen zie ik wit satijn glanzen

Ik zet de motorkap vast, leg de startkabels op de accu en schudt mijn hoofd. Ze komt naast me staan.

‘Hier, zie je dat?’ Ik wijs op een vieze plek bij de ruitenwissermotor.

Ze buigt zich voorover, haar rokje kruipt omhoog en onthult de rondingen van haar billen. Ik stap opzij, achter haar, zet één hand tussen haar schouderbladen en duw haar nog verder voorover. ‘Kan je het goed zien?’

‘Wat doet u?’ Ik steek mijn vlakke hand tussen haar dijen en laat die omhoog glijden. ‘Meneer, hoe durft u!’

” Je hebt straf verdiend.’ Mijn hand glijdt nog verder omhoog, langs het satijn tussen haar benen. Ik schuif het korte rokje helemaal omhoog, krom mijn vingers onder de rand van haar slip en trek die in één ruk kapot.

‘Wat heb ik je misdaan?’ Mijn hand tussen haar schouderbladen duwt haar nog verder naar beneden, haar billen staan echt mooi omhoog.

Met mijn andere hand wrijf stevig over haar naakte billen, knijpt erin en ik zeg, terwijl ik bij elke lettergreep een kletsende klap op haar billen geef:

‘Je hebt me gesneden, teef daarom verdien jij straf.’

Haar billen trillen bevredigend na, als ik haar billen aai, tussen haar dijen streel, voel ik hoe nat ze is geworden. Ze ademt heel snel, kreunt zelfs een beetje.

‘Ah, je bent een echt teefje, je vindt dit gewoon lekker. Nog meer billenkoek?’

‘Ja, nee, ik bedoel, aaah’.

Ze kreunt als ik weer kletsend van leer ga. Het begint te regenen, maar dat weerhoudt me niet. Ze gaat steeds harder en geiler kreunen als de druppels haar vuurrode billen verkoelen. ‘Ooh, god, wat heb ik hiernaar verlangd’ zegt ze. Ik zet haar overeind, draai haar om en sla de startkabels om haar polsen en duw haar voor me uit.

Bij het portier gekomen doe ik de leuning naar voren, trek de hond naar buiten en gooi haar erin.

Ik maak mijn broekriem los en laat mijn broek zakken. Het monster komt in volle glorie tevoorschijn. Ze ligt op haar rug, haar ogen worden groot en ze likt haar lippen:

‘Dit kan niet, wat een giga-paal!’ Haar gebonden handen gaan naar mijn schacht, glijden er omheen.

‘Ongelooflijk’ fluistert ze.

Ik trek de rits van haar rode jack helemaal open zodat haar harde tepels tevoorschijn springen en kniel over haar heen.

‘Kom, ga maar likken teef’

Ze brengt haar hoofd omhoog, haar tong speelt op mijn eikel. Ze weet precies wat ze doet. Dan neemt ze de top van mijn pik tussen haar lippen, probeert haar mond eromheen te persen, tevergeefs.

‘Ah, je bent een lekker teefje, blijf maar braaf likken.’

Haar gebonden handen gaan op en neer langs mijn schacht, de natte strelingen van haar tong en lippen maken mijn eikel nog harder. Een hete golf trekt door mijn lijf, nog even en …

Met één hand grijp haar haar en trek haar weg.

‘Niet zo schatje’ zeg ik.

Ik schuif haar naar het midden van de achterbank, spreid haar benen, knieën over de voorstoelen en maak haar polsen met de startkabels vast aan de hoofdsteunen. Dan druk ik op de passende knopjes. Rugleuningen gaan langzaam naar beneden, drukken haar benen muurvast naast haar lichaam zodat haar natte kutje en glinsterende kontje volledig beschikbaar voor mij zijn.

Met mijn mond zuig ik hard op haar rechterborst terwijl twee vingers moeiteloos in haar zuigende kutje verdwijnen. Zuigen, bijtend op haar tepel, voel ik hoe haar lust groeit, haar geil langs mijn pols druipt. ‘Oh ja’ kreunt ze ‘meer. Één, twee vingers glijden soepel bij de andere.

Ik kniel op de voorstoelen terwijl mijn vingers blijven kroelen en draaien in haar. Mijn paal, nog nat van haar speeksel, staat recht voor haar ogen in de aanslag.

‘Kan ie?

Haar ogen zijn groot als ze me aankijkt, ze knikt. Dikke klodders spuug laat ik in haar gleuf druipen voor ik mijn pik ervoor zet. Ik begin te duwen, steeds harder, tot langzaam de top van mijn eikel in haar verdwijnt. Ze kreunt, ik zet nog meer kracht, ze slaakt een hoge kreet, ik voel dat mijn eikel helemaal in haar schuift. Haar adem is gestokt, de Labrador buiten blaft, dan begint ze snel te hijgen. Ik wacht en streel haar schouder tot ze weer rustig ademhaalt. Dan pak ik haar heupen zet kracht en dring steeds verder in haar door tot mijn ballen op haar billen liggen. Ik wacht weer en kijk naar haar. Ik zie het wit van haar ogen, hoor dat ze zangerig neuriet. Mijn hand pakt haar borst en begint te kneden. Haar ogen focussen, ze kijkt me fel aan.

‘Neuk me, hard!”

De regen trommelt harder op het dak, de Labrador buiten begint te jammeren.

Ik trek me langzaam terug, tot alleen mijn eikel nog in haar is, zet mijn duim op haar klitje en wrijf heen en weer. Haar ogen draaien weer weg en ik begin te pompen. Ze is zo lekker nauw, het pompen gaat eerst zwaar, maar wat voelt ze geweldig!

Elke keer als ik mijn paal in haar schuif gaat het soepeler, haar kut voegt zich naar mijn monster. Ik ga steeds harder en steeds sneller tekeer. Ze begint mee te huilen met hond. Mijn duim voelt haar klitje opzwellen, de auto schudt onder het geweld, ze stoot me tegemoet. Ze verstijft, kromt haar rug en ik trek mijn paal abrupt uit haar. Ze jammert nog harder als ze schokkend geile sappen in het rond sproeit. Mijn buik, broek worden drijfnat. Uitgeput ligt ze klem op de bank. Mijn paal wordt nog harder als ik naar haar kijk, de omfloerste blik in haar ogen, volle borsten boven het opengeritste rode jack en tussen de knielaarzen een van dik wit sap overlopend kutje het vloeit door haar bilnaad langs haar pronkende kontgaatje. Een kontgaatje zo uitnodigend dat ik me geen moment bedenk. Ik spreid haar billen verder uit elkaar, zet mijn monster ertussen, grijp me stevig vast aan de achterste hoofdsteunen en trek mijn harde paal onverbiddelijk in haar nauwe kontje. Kermend zingt ze ‘Ja, oh ja, oh ja.’ Ze is zo ontzettende strak en lekker, dat ik bijna klaarkom als ik me steeds verder in haar pers. Ze kijkt met open mond en grote, zaadvragende ogen aan. Met kleine bewegingen glij ik heen en weer in haar strakke gaatje. Ze zucht van genot bij elke beweging. Dan kan ik me niet meer beheersen en ga haar met lange halen hard in haar zalige kontje neuken.

‘Ja, ja, meer, geef me je zaad! ‘

Ik begin nog harder te pompen, met machtige slagen beuk ik mijn eikel in haar. Elke stoot laat haar harder kreunen, ik voel dat ze weer gaat komen. En ik ook, met een laatste, machtige dreun ram ik mijn monster tot aan de wortel tussen haar wijd gespreide billen en spuit mij in drie, vier schokken helemaal leeg. Uitgeput hang ik voorover op de rugleuningen en hoor alleen het zachte janken van de hond en die geile teef die alsmaar ‘Oh-oh-oh-oh’ hijgt. De regen is gestopt

Mijn verslappende monster glijdt langzaam uit haar kontje dat vragend open blijft staan. Onze sappen lopen in straaltjes langs haar billen. Terwijl ik mijn nat gesproeide broek dichtknoop druk ik haar mobiel in haar hand en zeg:

‘Waardeloos bereik hier, maar een SMS-je komt er wel door. En pas op, in het vervolg geen bochten afsnijden, OK?’

Ik kruip uit haar auto en laat de natte labrador naar binnen. Door het raam zie ik dat de hond tussen haar benen snuffelt en even gaat likken. Ze schokt en blijft schokken als de labrador gaat liggen en haar natte vacht tegen haar aanschurkt. Ik stap in mijn Punto, toeter en rij weg.

Bij de afslag Lage Vuursche gekomen sla ik met twee handen op het stuur en zeg hardop ‘Shit, mijn startkabels’.

Nog zo een indringend verhaal? Klik HIER

oktober 23, 2017
Happy Hour

‘Frieda, domme muts, waaróm?’ zeg ik tegen de spiegel.

Ik weet niet hoelang ik op het toilet zat. Een paar minuten, een kwartiertje, een uur?

Trillerig strijk ik mijn zwarte jurkje glad.

‘Klote Vrij-Mi-Bo, klote bedrijf, klote overjarige corpsballen.’

Vanavond heb ik alle graaiende handen weggemept. Ik wil het niet! Toen Kevin ook nog een guf koud bier over mijn rug goot, draaide ik me om, trok mijn nagels over zijn gezicht en vluchtte naar de ‘Dames’.

Ik kan hem wel vermoorden. Ze doen het allemaal, maar hij is het ergst. Altijd moet ik opletten of er geen hand ‘verdwaalt’ op mijn billen of borsten. Ik weet heus wel dat Kevin me ‘Frigida’ noemt, me uitlacht met z’n kliek.

Vorige week ging ik het tegendeel bewijzen. Ik dronk mezelf moed in bij de Vrij-Mi-Bo. Teveel. Vrijelijk liet ik handen over mijn borsten, billen en zelfs onder mijn jurkje gaan. Inwendig gruwde ik, maar ik zóu ze.

Louis, de lieverd achter de bar, schudde zijn hoofd toen ik alweer een tequila achterover sloeg.

‘Wat wijsheid?’ Hij gaf me een gelukskoekje.

Ik brak het open: ‘U zult geluk smaken op een vrijdag.’

Ja, ja, tegen sluitingstijd hing ìk misselijk aan de bar. Daarna werd alles wazig.

Ik ontwaakte in een onbekend bed. Zonnestralen glipten door de wapperende gordijnen. Loom rekte ik me uit, zwevend in niet-zijn. Traag begon de afgelopen nacht zich te ontrollen voor mijn ogen.

In de deuropening doemt een silhouet op in een aureool van licht.

‘Gaat het? Kan ik iets voor je doen?

Zijn diepe, resonerende stem trilt dwars door mijn pantser. Ik begin te snikken.

‘Nee. Ja, wil je me vasthouden? Even? Alsjeblieft?’

De deur gaat dicht, het licht buitensluitend. Als hij achter mij komt liggen en zijn koesterende armen om mij heen wikkelt, vervagen alle indrukken van graaiende handen.

Ik zink weg in ontspanning, kruip dichter tegen hem aan en breng zijn vingertoppen naar mijn lippen.

Een kus in mijn nek, ik kreun. Zijn hand omvat mijn rechterborst, mijn tepel richt zich verlangend zich op tussen zijn vingers. Zuchtend voel ik zijn mond strelend, kussend, langs mijn schouder en linkerborst naar mijn buik glijden en lager. Ik kroel, draai me op mijn rug en geef me over. Zijn lippen zetten zich vast op de huid rond mijn hunkerende knopje. Hij zuigt mij in zich. Ik geniet.

Tot zijn tong mijn piercing beroert en hij stopt. Ik houd mijn adem in.

Dan voel ik zijn diepe gegrom. Hij neemt mijn piercing tussen zijn tanden, schudt snel heen en weer. Ik hoor mijn gekreun als ik uitadem. Ritmisch gaat hij verder, vulva zuigend, piercing schuddend en tong flitsend over mijn knopje. Zwaar ademend hef ik mijn bekken omhoog, span al mijn spieren en kom kermend klaar.

Hij blijft zuigen en likken, zijn vingers glijden knedend rondom, over mijn lipjes. Overvloedig vocht loopt tussen mijn billen. Ik duw mijn smachtende opening tegen zijn heerlijke handen waarna twee vingers trefzeker hun weg in mij vinden, wetend waar ik ze wil voelen. Een golf neemt mij mee, spoelt me los van mijzelf.

“Neem mij, kom in mij.’ hijg ik.

Zijn handen en mond laten mij balanceren op de rand van zijn. Een eeuwigheid, een tel later verwelkom ik zijn hemelse lid in mij en zweef ik over de rand. Van bovenaf zie ik ons, zie dat ik schokkend blijf komen. Zijn gezicht zie ik niet.

Zijn gezicht zag ik niet! Ik schoot overeind, klaarwakker. Mijn hoofd tolde. Ik was toch niet bij iemand van Kevin’s kliek? Bij Kevin zelf? Vol angst en schaamte gleed ik in mijn jurkje en met mijn pumps in de hand sloop ik weg door de gang. De lucht van gebakken-eieren-met-spek maakte dat ik kokhalzend naar buiten kwam en blind in een taxi stapte.

Thuis spoelde ik mijn kater weg onder de douche. Toen ik me inzeepte merkte ik het pas. Mijn hood-piercing was weg!

Mijn barbell lag toch niet bij Kevin?

Deze week ging ik elke dag muisstil naar mijn bureau. Steeds verkrampte ik als Kevin of een van z’n vriendjes in de buurt kwam, bang dat ze… Niets was veranderd. Nog precies dezelfde rotopmerkingen en dwalende handen die ik moest ontwijken. Hoewel, niets veranderd? Ik voelde een groeiend verlangen naar die handen.

En nu sta ik nog steeds ontredderd te snikken in de ‘Dames’ en probeer moed te verzamelen om naar buiten te gaan. Louis, de lieverd, komt binnen. Hij reikt me een stom gelukskoekje aan.

‘Ze zijn weg. Hier, zelfgebakken.’

Hij kijkt me zo indringend aan met zijn zachte ogen dat ik het toch aanpak.

‘KRÀK.’ Iets glinsterends valt in mijn handpalm. Mijn barbell!

De tranen lopen langs mijn wangen. Dan wikkelt Louis zijn armen om mijn lichaam en likt de zilte druppels van mijn wangen. Ik wend mijn hoofd af. Zijn hand gaat langs mijn rug omhoog, langs mijn hals. Zijn vingers kroelen door mijn haar, grijpen het vast en draaien mijn hoofd terug. Voor het eerst kijk ik hem recht in zijn ogen.

Onze lippen vinden elkaar.

Dit was mijn bijdrage voor de zevende ronde van de EWA schrijfmarathon 2017 waarmee ik zevende werd en een ronde verder kwam. Ik heb nog lang getwijfeld of het ‘Frieda’s VrijMiBO’ zou noemen.

De opdracht was:

Fortune cookie: Jouw verhaal is maximaal 650 woorden, exclusief een titel van minimaal twee en maximaal vier woorden.

Inmiddels heb ik het verhaal iets aangepast, voortschrijdend inzicht zeg maar. Daarnaast heb ik fijne details opnieuw ingevoegd die waren gesneuveld bij het trimmen van het verhaal binnen de 650 woorden van de opdracht.

Inmiddels zijn de activiteiten van de EWA overgegaan op Eroscripta.

Nog zo een verhaal? Klik HIER

oktober 23, 2017
Voortgang-gesprek

‘Jessica, Marleen, wonderful! Such an original presentation with perfect english pronounciation. A well deserved Nine!’

Ze hebben voor hun mondelinge toets een scène gespeeld waarin ze zich te pletter vervelen. De zoemer gaat en klas 5-VWO snelt de vrijheid tegemoet, behalve Jessica en Marleen die allebei midden in het lokaal nog op een grote zitzak liggen. Marleen loopt naar mijn bureau: ‘Moeten we helpen met opruimen?’ Ze gaat nét iets te dicht achter me staan. Haar borstjes rusten op mijn schouder, duwen tegen mijn nek. Een rilling loopt over mijn rug, ik schuif weg en draai me naar haar toe. ‘Nee hoor meiden, ik moet nog wat afhandelen, geniet van jullie weekend’. Jessica wacht al buiten als Marleen me teleurgesteld aankijkt, ‘Dag meester’ zegt en achter haar aangaat. Bij de deur draait ze zich om.
‘Moet ik zo bij het voortgang-gesprek zijn?’
Ik schud mijn hoofd.
‘Nee hoor, tot volgende week, dá’-ág. Wil je de deur nog even dichtdoen?” Ze sluit de deur, ik ontspan en denk: ‘Veel te jong voor zo’n oude vent als ik, maar jemig, dat wordt me een schoonheid.’

Ik gooi de zitzak in het bieb-hok en wil een kop koffie gaan scoren als ik bij de deur bijna tegen Marleens moeder aan bots.

‘Oh, sorry, ik ben een beetje vroeg, is dat erg? Ze lijkt sprekend op Marleen, maar voller, ronder, een echte vrouw. Ik staar en voel mijn gezicht rood worden.

‘Uhm, goedemiddag, u bent de moeder van Marleen?’ Ze knikt: ‘U mag ook wel je zeggen hoor,’ en ze geeft me een hand’. Ze houdt even mijn hand vast, geeft een kneepje . ‘Meneer Rob! Herkent u me niet meer? Jennie,‘ zegt ze met een lage, hese stem. De dochter heeft het niet van een vreemde. Jennie, uit 5-V2, de Millennium seksbom!

Ze ziet mijn laptop met daarop de foto van Marleens presentatie en glimlacht.

“Bent u tevreden over Marleen?

‘Je mag je zeggen hoor. Ik ben erg tevreden, Marleen is enthousiast en origineel.’

Haar glimlach verstart. ‘Marleen vertelde me dat ze verliefd is. Op u, jou. Ik betrapte haar toen ze in een mail schreef naar jou met allemaal hartjes.’ Ik schud mijn hoofd en zeg: ‘Ergens is dat wel schattig, toch?’

‘Ook als ze er een expliciete foto van zichzelf bijvoegt?’

In een flits zie ik niet Marleen maar Jennie naakt voor me. Ik krijg het een beetje benauwd, kuch en zeg ‘Dat is ernstiger.

Ze likt haar lippen: ‘Ze is helemaal ondersteboven van je. Eigenlijk kan ik me dat goed voorstellen.’ Ze bloost. ‘Vind jij haar aantrekkelijk? Dat zei ze namelijk’

‘Nee, ik gezegd dat ze een leuk, aantrekkelijk meisje is dat zich niet hoeft te verstoppen als ze een presentatie geeft.’

‘Oh. Maar vind jíj haar aantrekkelijk?’

‘Ze is wel mooi, maar een meisje. Ik val niet op meisjes.’

‘Zo. Waar val je dan op?’

“Op mooie, volle vrouwen. Zoals jij bijvoorbeeld.’ Nu moet ik blozen.

Jennie leunt voorover, gunt mij een blik in haar decolleté. De onrust in mijn kruis groeit,

‘Vind je mij aantrekkelijk dan?’

“Eh, ja, ik vind jou erg aantrekkelijk”

“Wat vind je dan zo aantrekkelijk aan me?” Ze wrijft met haar knie tegen mijn dijbeen.

Ik zucht en met een trilling in mijn stem zeg ik: “Je hebt een fijn gezicht, met uitdagende, volle lippen die ik zo zou willen zoenen, heerlijke volle borsten, mooie ronde vrouwelijke vormen, je beweegt elegant, maar met een zekere zelfspot en ik vind jouw geflirt bijna onweerstaanbaar”

Mijn pik staat nu stijf omhoog, Jennie kijkt naar mijn kruis en trekt haar wenkbrauwen op. Haar telefoon zoemt, ze kijkt erop.

“Marleens zitzak, kan ik die zo meenemen?”

“Natuurlijk, momentje.” Ik loop naar het boekenhok, doe het licht aan en pak de zitzak. Ik kijk om en zie dat Jennie de deur op slot doet. De zitzak valt.

Langzaam ontknoopt ze haar vest. Mijn mond en ogen gaan wijd open. Haar volle borsten worden ternauwernood in toom gehouden door Marlies Dekker. Ik voel het kloppen van mijn pik en slik moeizaam.

Heupwiegend loopt ze naar me toe. ‘Voel ze maar, dat wil je toch? ‘

Ik streel de stof van haar BH die ik met trillende vingers losmaak. Met mijn handen hef ik haar zachte, ronde borsten omhoog. Ze pakt mijn hoofd, woelt door mijn haar en drukt mijn gezicht in haar geurende boezem, ze ruikt goddelijk, ik kneed haar borsten, draai mijn gezicht en lik, sabbel op haar rechtertepel.

Jennie laat een diep gekreun horen: ‘Ja, doe maar, pak ze stevig vast, proef ze, lik ze, bijt ze.’ hoor ik haar lage stem. Door mijn broek heen kneed ze mijn stijve paal. Dan trekt ze in één beweging mijn broek en onderbroek van mijn billen, mijn pik veert fier omhoog als mijn broek op mijn enkels zakt. Ze geeft me een harde duw, ik val achterover op de zitzak ze trekt haar rok omhoog en gaat wijdbeens over me heen staan. Haar gladde kut is vochtig van verlangen! Met gesmoorde stem zeg ik: Je bent goed voorbereid” Ze lacht weer, ik geniet van haar lach.

Ik kwijl als haar heupen traag draaiend naar beneden komen. Wat een heerlijk uitzicht! Mijn handen glijden langs de binnenkant van haar vochtige dijen omhoog en strijk met mijn duimen langs haar plooien. Ze klemt haar knieën om mij heen, en laat zich nog iets verder naar zakken tot het topje van mijn eikel haar lippen raakt. Ze grijpt mijn pik en haalt de top heen en weer over haar druipende gleuf, ik ruik haar kruidige liefdessappen.

Dan verdwijnt mijn kloppende eikel in haar, ik kreun, ze draait haar heupen en gaat iets omhoog. Langzaam, plagend zakt ze helemaal op mij zodat mijn ballen pijnlijk en heerlijk geplet worden en zij doodstil blijft zitten met haar ogen dicht. Ik voel haar spieren mijn pik grijpen en ritmisch kneden, goddelijk! Ik zet mijn handen onder haar borsten, hef ze omhoog met de tepels tussen duim-en-wijsvinger en knijp in hetzelfde ritme.

Ze kreunt van genot, haar heupen gaan achtjes en mijn pik draait mee, wordt nog harder. ik beweeg op-en-neer, laat haar heerlijke lichaam meeveren, haar stralende, groene ogen sperren zich wijd open, ze kijkt me met een roofvogelblik aan, knijpt haar ogen dicht, haar mond gaat open en ik voel dat ze komt, haar sappen gutsen uit haar, over mijn buik. Met een gesmoorde kreet buigt ze zich achterover, sidderend veert ze weer overeind en laat haar heerlijke lichaam voorover op mij vallen.

Ze ligt met kleine kreuntjes heerlijk na te gloeien. Als ze weer gewoon kan admeen rol ik rol haar naast mij, op haar zijde. Vragend kijkt ze me aan. Ik sta boven haar, til èèn been omhoog, kniel aan weerzijden van haar dijbeen en laat haar andere been rusten in mijn elleboog.

Langzaam laat ik mijn kloppende roede weer tussen haar openstaande plooien verdwijnen, terwijl mijn duim en wijsvinger rond haar klitje spelen en met mijn andere hand tussen haar billen glipt. Mijn vingers kneden haar bil en mijn duim masseert haar aarzelende rozet die zich geleidelijk ontspant en zich smachtend om mijn duim klemt. Uit een zak van haar rok rolt een vibra-eitjes, Ik grijns en pak er één eitje die ik tegen haar klitje zet. Onmiddelijk begint ze te schokken en voel ik haar sappen weer stromen. Ze begint laag te kermen als ik keer op keer fel mijn pik in haar stoot en dan weer langzaam terughaal. De zitzak is al doorweekt maar wordt bij iedere stoot nog natter. Mijn duim heeft gezelschap gekregen van twee vingers die ze ook gretig in zich opneemt. Als ik mijn pik terugtrek duw ik het eitje in haar druipende kutje. Ze kroelt en mauwt als een krolse poes. Met twee handen spreid ik haar billen en zet mijn eikel tegen haar smachtende rozet. Ik duw, steeds harder, onverbiddelijk. Mijn eikel glijdt in har rozet, even verstijft ze maar al gauw gaan haar heupen heen en weer, trekt ze haar rug hol, klauwt haar hand om mijn ballen en trekt mij nog harder naar binnen, ze mauwt nog harder en ik kreun en grom van genot. Golvend, stampend, bonkend neuken we tot een wervelstorm ons meezuigt in een exploderend orgasme.

Naast elkaar op de zitzak liggen we ademloos na te schokken, het trileitje ligt zoemend tussen ons in.

Het licht gaat kort even uit. Ik haal diep adem en zeg

‘We moeten opschieten, de school wordt zo afgesloten.’

Met trillende vingers fatsoeneren we onze kleren.

Bij de buitendeur gekomen, geven we elkaar een hand en zeg ik:

‘Ik denk dat we elkaar regelmatig moeten spreken over Marleens vorderingen, vindt u ook niet? ‘

Ze kijkt verrukt ‘Dat lijkt me een prima idee, volgende week, dezelfde tijd?’.

Nog een verhaal? Klik HIER

Lid van

oktober 4, 2017
Alle goede dingen komen in …

‘Oh-wo, die-pik, oh-wo, die-pik, oh-wo -‘

Fanatiek stuitert Esther op-en-neer als een onvermoeibaar Duracell-konijntje. Ik lig met mijn schouders op bed en zie de rode krullen over haar rug dansen. Bij elke stuiter geef ik haar billen kletsende petsen, links, rechts, links, rechts. Mijn zitbal piept onder het geweld waarmee ze tekeer gaat. Oh ja, tussen haar billen en de zitbal wordt ik gemangeld.

Half gehurkt, één hand steunend op mijn bureau, laat ze haar gretige kutje elke lettergreep iets verder over mijn pik zakken tot elke stuiter mijn ballen plet. Ze neukt me ongenadig hard en zo lekker. Mijn arme paal is na gisteren nog rauw, bijna gevoelloos, maar wordt wel steeds harder. Ik wil meer en zij ook! Wat een hemelse marteling!

Nog geen half uur geleden stond ze te tieren in het trappenhuis.

‘We zijn nog niet uitgepraat jongedame!’ Beneden knalde de portiekdeur dicht, de ramen klapperden ervan.

Nieuwsgierig keek ik op de overloop. Puffend van boosheid leunde Esther over de balustrade heen, haar woedende tepels wipten bijna uit haar ochtendjas

‘Gaat het Esther?’ Ze snoof en ging rechtop staan, automatisch haar ochtendjas dichtslaand.

‘Buurman, buurman. Mijn dochter maakt me zo boos. Niet de vaatwasser uitruimen, vies ondergoed laten slingeren en een grote mond als ik er iets van zeg. Bijna achttien en nog steeds zo’n puber. Gisteravond liep ze midden in een gesprek zomaar boos weg. Pas ver ná middernacht kwam ze huis en deed ze weer een beetje normaal, maar vanmorgen…’

Ik wrijf over haar schouder, ze ontspant een beetje.

‘Wil je een kopje thee? ‘

Ze kijkt me aan met glimmende ogen

‘Een kopje thee? Met iets lekkers?’

Aha, haar man, bijna 20 jaar ouder, is weer eens gaan vissen. Esther maakt graag gebruik van zijn hobby om aan haar trekken te komen. En een goede buurman helpt daarbij, nietwaar.

Voorlopig kwamen we niet toe aan thee. Nog voor de deur dicht was lagen onze ochtendjassen op de grond en knielde zij naakt voor me. Harde tepels streelden mijn dijen, haar ene hand kroelde rond mijn ballen terwijl de andere tergend langzaam mijn voorhuid op en neer rolde. Steeds als het topje van mijn eikel werd ontbloot gleed haar kattentongetje eroverheen. God, wat kan die vrouw pijpen, in no-time stond mijn vermoeide lid paraat. Met een forse ruk trok mijn voorhuid ver naar beneden en nam mijn harde erectie diep in haar klokkende keeltje. Met een zuigende plop trok je zich los. Keer op keer zoog ze me in zich, tot zelfs mijn ballen in haar gulzige mond verdwenen. Ik werd gek, probeerde me los te wringen, maar ze greep mijn billen en liet niet los tot ze voelde dat ik bijna ging spuiten. Ze liet ze me uit haar mond glijden, zette haar nagels in mijn tepels en lachte.
‘Nog niet mannetje’ en aan mijn tepels trok ze me de slaapkamer in.

Ze zette mij op de zitbal vóór het bureau en ging er zelf bovenop zitten. Nog even kneep ze in mijn tepels voordat ze losliet, ik zoog mijn adem hard naar binnen.
Langzaam spreidde ze haar benen, greep me bij mijn haar en trok mijn hoofd tussen haar dijen.
‘Likken tot ik druip.’
Ik begon te likken, mijn tong draaide overuren op haar klitje. Mijn vingers schoven onder haar billen en met mijn duimen speelde ik over haar kutje. Toen haar lipjes zich openden liet ik mijn mijn kin ertussen draaien. Mijn tong voelde steeds dikker en ik kreeg kramp in mijn duimen. Gelukkig kwam ze snel heftig schokkend klaar en met een zucht liet ik mijn bovenlichaam op het bed achter mij vallen, mijn billen deinen zacht na op de zitbal.
‘Sorry, ik ben niet in topvorm, niet zo goed geslapen.’
‘Maar zo lig je perfect!’ juichte ze, stapte van het bureau af en kneep in mijn ballen. Kloppend kwam mijn pik weer omhoog. Ze draaide zich om, zette haar benen om de mijne en liet zich kreunend over mijn pik glijden.

Ik kijk naar haar dansende krullen.
‘Billenkoek, hard’
Met de vlakke hand haal ik uit: links, rechts, links, rechts.
‘Meer, harder.’
Ze is niet meer te stuiten. Haar bounces worden trager, ze laat zich iedere keer loodzwaar omlaag ploffen. Dan grijpt ze me ongenadig in mijn ballen en trekt me met elke stuiter aan mijn scrotum omhoog.
‘Oh-wo’
‘Piep-piep’
‘Klets–klets’.
Mijn afgeragde pik staat op ontploffen als ze met roodgloeiende billen trillend boven me gaat staan en haar sappen rijkelijk over mijn buik en benen laat lopen.
Kreunend glijdt ze weer over mijn pik, sluit haar ogen en draait traag met haar heupen. Haar hele lijf begint te trillen, ze opent haar ogen, kijkt strak omhoog en komt kermend klaar. Ik sta nog steeds op springen…

Later, bij de deur, verzucht ze:
‘Oh, wat had ik dit nodig. Soms voel ik me zo wanhopig. ’t Is mijn dochter weet je. Ik begrijp mijn meisje niet meer.
Ze kwam gisteravond binnensluipen en weigerde te zeggen waar ze zo laat vandaan kwam.

Meelevend knik ik en sluit de deur achter haar. Gelukkig heeft haar dochter niets gezegd. Vannacht ging die nog veel erger tekeer dan haar moeder.

Een uur later gaat de bel. Zuchtend doe ik open. Een rijzige, grijzende vrouw in een zwart lederen outfit duwt me naar binnen en sluit de deur. Ze pakt mijn kin en draait mijn hoofd opzij en weer terug.

‘Dus jij bent de buurman die zich met mijn dochter en kleindochter vermaakt.

Dat begrijp ik heel goed. Maar nu is het Mistress Granny’s beurt om haar generatiekloofje te laten verwennen.’

Mer dank aan Liza Daen, Sandra van Es en Christy Sanders voor hun feedback.

augustus 19, 2017
Toen ik mijn sandalen verloor

Het was zaterdag 6 juni 1970. Thuis hielden we de gordijnen dicht en alle ramen open maar het bleef verstikkend warm. Ik was nog een spichtige puber en had gisteren voor mijn verjaardag een zomerjurkje gekregen. Het stond me zo mooi! Voor de spiegel draaide ik nog even een pirouette voordat ik trots naar het pleintje ging, benieuwd wat mijn vriendinnen ervan zouden vinden.

Een opgeschoten jongen fietste langs, staande op de trappers:

‘Het cîîîrcus kôôômt!’

Als een golf spoelde het nieuws door de zonverhitte straten van de wijk.

‘Het circus komt!’

Zo snel als ik kon op de tè grote plastic sandalen van mijn zus liep ik naar het braakliggende terrein achter de kerk. Daar werd de blauwwitte tent opgericht. Grote, zwetende mannen met ontbloot bovenlijf sloegen met enorme hamers houten palen in de grond. Elke dreunende slag voelde ik in mijn knieën, in mijn buik. De brandende zon, de warme wind, de geur van gras en zweet en het gestage dreunen van de hamers, ik voelde me plotseling heel raar, zweverig. Trillend haalde ik adem, kreeg ik koorts ofzo?

“Dôôhst!” riep een enorme man. Hij zwaaide de voorhamer over zijn schouder, keek mijn kant op, fronste en liep naar me toe.

‘Gaat goed meidje? Jij heel wit.’

Ik schudde mijn hoofd, alles draaide om mij heen. De vriendelijke reus pakte mijn elleboog, hield me overeind en zette me op een roestig stoeltje. Mijn hoofd tolde, mijn huid kriebelde, mijn buik borrelde en ik drukte mijn dijen tegen elkaar om … Waarom eigenlijk? Even later kwam hij naar me toe met een glas limonade en een glimlach.

‘Drink meidje.’

Ik dronk met snelle slokjes.

‘Zo, jij mooi kleur. Snel thuis gaan, maar kom terug, kijken, oké?’

Hij knipoogde, hielp me uit het stoeltje en liep naar de volgende paal die ritmisch in de grond werd geslagen. In mijn hand zat een vrijkaartje voor die avond!

Thuisgekomen gaf mama mij een gloeiende klap in mijn gezicht.

‘Rotkind, een vlek? Op die plek? Op je nieuwe jurk? Je bent een schande.’ Ze stuurde me zonder avondeten naar boven. In mijn kamer zag ik de vieze roestveeg op mijn rechterbil. Tranen rolden over mijn wangen, tot ik aan het vrijkaartje in mijn sok dacht.

Het duurde uren voordat ik de trap af durfde te gaan. Ik sloop langs de huiskamer waar ik het gejengel hoorde van mijn broertje in de box, papa’s gesnurk van de bank en daarbovenuit het gegiechel van mijn zus en mama bij ‘Een van de Acht’.

Toen ik rennend bij de tent kwam zag ik dat de ingang was afgesloten. De voorstelling was al begonnen. De dikke dame van de kassa zag mijn tranen en het kaartje in mijn hand, kwam naar me toe en stak haar arm uit. Ik kromp in elkaar, onnodig, haar hand streelde troostend mijn haar. Ze nam me bij de hand en bracht me door een zijingang naar binnen. Naast de tribune, daar waar de artiesten binnenkwamen, stond een hoge blauwwitte kist te zoemen. Boven de artiesteningang speelde het orkest, het was oorverdovend luid. Vlakbij mijn oor zei de dikke vrouw:

‘Als je hier gaat zitten heb je het beste plekkie.’

Ze zette me op de kist, knikte glimlachend en ging weer naar buiten.

Betoverd door de prachtige witte paarden die in cirkels draafden en precies gelijk dansten en draaiden op de muziek, zat ik op mijn troon. Ik droomde mij op zo’n paard.

Na de act liepen paarden zo rakelings langs me dat ik ze bijna kon aanraken. Ik keek ze lang na. Zuchtend draaide ik me om naar de piste waar acrobaten in hun glanzende mantels trots rondliepen. De mantels werden zwierig weggeworpen waarna ze soepel omhoog klommen, drie prachtige vrouwen met een blonde paardestaart en mijn gespierde reus. Kwam het door het trillen van de kist of werd ik toch ziek? Ik voelde me weer net zo raar als vanmiddag.

Even later staarde ik met open mond naar boven, naar de vliegende trapeze. Zonder vangnet zweefden de vrouwen gracieus buitelend door de lucht. Alle toeschouwers keken ademloos toe en iedere keer als een acrobate weer veilig was gevangen door mijn held ging er een ‘aaah’ door de tent. Ik vond het eigenlijk helemaal niet eng, mijn redder was zo sterk en beheerst, dat kon toch niet fout gaan? Als ik zelf maar even aan zijn sterke armen mocht hangen, of ze om mij heen kon voelen …

Bij de laatste driedubbele salto ging het mis. De kleinste vrouw tolde scheef door de lucht. Hij hing ondersteboven, liet zich razendsnel omlaag glijden zodat hij alleen aan zijn voeten hing en kon haar nog net met één hand grijpen. De vrouw slingerde woest heen en weer, iedereen hield de adem in. Met een enorme krachtsinspanning trok hij haar omhoog, greep de andere hand en slingerde haar op het platform in de nok van de tent.

Onder triomfantelijke muziek gleden ze langs touwen naar beneden en liepen zwaaiend mijn kant op. Het orkest begon een deinende wals te spelen, olifanten liepen trompetterend de piste in, maar ik had alleen maar oog voor mijn held en de vrouw die hij had gered. Achter de tribune bleven ze staan, zij vlak vóór hem met haar handen op de heupen. Door de harde muziek hoorde ik niet wat ze zei, maar plotseling gaf ze hem zo een harde klap in zijn gezicht dat ik de hand van mijn moeder weer op mijn wang voelde. Even keek ze hem met haar groene ogen giftig aan, draaide zich om en liep driftig onder de tribune. Met grote stappen ging hij achter haar aan en greep haar paardestaart. Ze draaide zich om, wilde hem weer in zijn gezicht slaan maar hij greep haar hand. Met haar andere hand probeerde ze hem opnieuw te slaan maar ook die hand werd gepakt. Lachend tilde hij haar hoog op en draaide haar om. Even hing ze hulpeloos trappelend in de lucht voordat hij haar voorover slingerde op een paar strobalen. Met één hand hield hij haar armen op haar rug en met de andere scheurde hij de onderkant van haar glinsterende pakje kapot. Zijn arm ging omhoog. Hij zou toch niet, net zoals mijn papa … Juist wel, keer op keer kwam zijn grote hand neer op haar billen die steeds roder werden.

Zij draaide haar gezicht mijn kant op, mond open, ogen samengeknepen, en keek omhoog. Ze zei iets sissends. Hij schopte haar benen uit elkaar en trok woest zijn riem los zodat zijn broek omlaag viel. Geschrokken sperde ik mijn ogen open. Ik had mijn broertje wel eens bloot gezien, maar dit was een heel andere piemel. Hij was dik, groot, met een paarse kop erop en stak recht naar boven!

Ik klemde mijn handen tussen mijn dijen.

De riem flitste door de lucht, op de rode billen verschenen twee witte striemen. De derde slag zwiepte tussen haar benen! Ze trok haar rug in één klap hol, haar kont kwam zover omhoog dat ik haar spleetje zag! Hij grijnsde, tuitte zijn lippen en liet klodders kwijl tussen haar billen druipen. Met zijn hand duwde hij de top van zijn piemel naar beneden, recht voor de billen van de vrouw.

Ik wilde niet maar moest blijven kijken. De olifantenmuziek tetterde in mijn oren, voor mijn ogen zag ik de paarse kop tussen de rode billen van de vrouw verdwijnen, steeds verder in haar. Mijn handen trok ik in mijn kruis. Verbaasd voelde ik dat mijn onderbroekje nat was.

De vrouw draaide weer haar gepijnigde gezicht in mijn richting.

Maar was pijn wat ik zag? Haar glanzende ogen keken naar binnen, ze draaide traag met haar hoofd en likte haar lippen af. Misschien had ze ook pijn, maar ze vond het heerlijk! Op de olifantenmuziek perste de man zijn stijve piemel steeds opnieuw helemaal in haar en zij bewoog haar heupen in hetzelfde ritme. Mijn handen en heupen bewogen ook mee. Olifanten trompetterden, het publiek begon te lachen en onder de tribune verstarde zij. Knipperend draaiden haar ogen weg en ze werd zo slap als een pop. Hij stopte, even, maar ging daarna nog harder en sneller in haar tekeer!

Ik kon mijn ogen er niet van af houden, wiegde heen en weer, mijn lijf trilde mee met de kist en mijn handen bewogen ook steeds sneller. Mijn huid begon te tintelen, mijn benen te trillen, mijn oren suisden en tussen mijn benen stond ik in brand. Ik kreeg geen adem meer, merkte vaag dat de olifanten weg waren en dat de muziek was gestopt. In die stilte draaiden ook mijn ogen weg en begon ik te gillen. Iedereen keek naar me voordat ik van de kist viel.

Toen ik weer bij zinnen kwam zat ik op schoot bij de dikke dame van de kassa. Ze keek me bezorgd aan. Over haar schouder zag ik HEM dichterbij komen. Hij maakte de gesp van zijn riem vast. Ik voelde me gelijk weer zo raar van binnen. Het voelde heerlijk! Het voelde vreselijk! Een stem in mij schreeuwde: ‘WEG’. Terwijl ik langzaam opstond moest ik naar hem blijven kijken. Hij was al vlakbij en begon tegen me te grijnzen. Toen kon ik mijn ogen losrukken. Ik draaide me om en heb gerend en gerend tot ik bij mijn voordeur was. Buiten adem glipte ik naar binnen en leunde minutenlang voorover gebogen tegen de deur, mijn ogen stijf dichtgeknepen. Het bleef buiten doodstil. Ik opende mijn ogen en keek naar mijn voeten.

Onderweg was ik mijn sandalen kwijtgeraakt.

.

.

.

.

.

Dit is mijn bijdrage voor de EWA bijeenkomst van 20 mei 2017.

Het verhaal voor deze bijeenkomst diende liefst geïnspireerd te worden door de muziek van een sensueel bewegend dames-strijkkwartet. De muziek vond ik niet zo inspirerend, de kleding van de dames des te meer. Het basis-idee kwam uit opdracht vijf van de SchrijfMarathon 2017.

juli 29, 2017
Ter Navolging
Het was dinsdagavond 30 april 2013, het werd een nacht die ik nooit vergeet.
Mijn vriend wachtte me op in het station van Tiel. Mijn trein had me vlak voor middernacht afgezet. Enthousiast kusten we elkaar voordat we samen, hand in hand, op weg gingen naar zijn flat.

Klokslag twaalf uur stonden we bij de toegang van de begraafplaats.
‘Ter Navolging’ stond op de zuilen bij het hek waar mijn Theo zich overheen slingerde. Zijn zwarte krullen dansten in het licht van de volle maan.

‘Één mei, je bent jarig, gefeliciteerd!’ Bij iedere volgende klokslag kuste hij me tussen de spijlen door tot ik bij de twaalfde met mijn nagels over de harde bobbel in zijn jeans kraste.
‘Oh, kleine feeks..’ kreunde hij en wenkte. Ik schudde heftig mijn hoofd.
‘Bange heks, loop jij maar lekker om. Ik lig zo voor je klaar tussen de kaarsjes in bed, met champagne!’ Wolken schoven voor de maan zodat ik alleen zijn fluorescerende groene sneakers tussen de zerken zag verdwijnen.

Huiverend liep ik langs het kerkhof. ‘s Nachts ging ik daar echt niet dwars doorheen om een paar honderd meter af te steken. Het onwezenlijke licht dat steeds even door de wolken spoelde, benauwde me. Bij elk vreemd geluid trok ik mijn schouders iets hoger op, liep iets sneller, totdat ik bijna rennend bij Theo’s huisdeur kwam. Die was dicht, op slot.

Ik wachtte 5 minuten. Toen, op mijn hoede, ging ik terug. Om de paar meter loerde ik door het hek. Ik was vlakbij de ingang, toen ik iets hoordedat op kattengejammer leek. Struikelend door de struiken klampte ik me vast aan de spijlen van het hek. De wolken verdwenen, het kille licht van de maan bescheen een hoge grafsteen. Op de grafsteen twee fluorescerende groene schoenzolen. Daarboven het gezicht van een roodharige amazone. Met haar knieën op Theo’s schouders bereed ze zijn gezicht. Ernaast stond een krom gerimpeld wijf met sliertig grijs haar dat zich steeds opnieuw voorover boog.

Theo’s broek was afgestroopt tot op zijn enkels, de twee vrouwen waren naakt. De amazone op zijn gezicht hief haar bolronde borsten omhoog en mauwde extatisch naar de maan. Haar bekken bewoog steeds sneller tot ze zich kermend, tschokkend op Theo’s gezicht liet zakken. Het oude wijf nam zijn enorme erectie steeds weer en steeds verder in haar mond totdat hij helemaal in haar keel was verdwenen. Triomfantelijk spreidde ze haar armen, Theo hief zijn onderlichaam ver omhoog, zijn ledematen spartelden woest heen en weer. Het wijf strekte haar rug, kneep de laatste druppels zaad uit zijn verslappende lid en likte haar vingers af. Voor mijn ogen trok haar hangende buik strak, werden haar lege borsten rond en haar grijze haren weelderig en blond. De vrouwen dansten weg van het graf waar een gekromde schaduw bleef liggen.

Wolken verduisterden de maan opnieuw, verlamd bleef ik staan.
Verderop hoorde ik het hek krakend opengaan. Ik keek om.
Twee vrouwen in bontjas, de een blond, de ander vlammend rood, liepen giechelend tussen de twee zuilen door en stapten in een gereedstaande limousine.

Mijn polsen werden gegrepen, mijn adem stokte. Geschrokken draaide ik mijn hoofd en keek recht in Theo’s gezicht. Zijn ogen waren hol, zijn krullen grijs.

Sindsdien heb ik alles geprobeerd, maar heeft hij nooit meer een erectie gehad.
Dit was mijn bijdrage voor de 5de ronde van de EWA-Schrijfmarathon: Schrijf een erotisch verhaal vanuit het perspectief van een voorbijganger. Het verhaal telt maximaal 400 woorden.

EWA is overgegaan in Eroscripta.

Zoals altijd verwelkom ik opmerkingen en kritiek
mei 6, 2017
Studpoker

‘goedkope hoer’ appt mijn ex, de duty-manager. Ik sta achter mijn desk, de ‘Miss Limburg’ van 2018, wijdbeens met mijn ivoorwitte slip op de grond tussen mijn high-heels.
Het is 9 uur ’s avond, altijd erg rustig in de ‘Ontvangstkamer’ van Château St. Gregor. Het kopkluivende stelletje op de barokbank is eindelijk naar hun kamer gegaan en de pensionado knikkebolt, zijn boek open op de eiken kist vóór hem. Pas rond half elf verwacht ik de High Rollers, de echt zware gokkers voor hun maandelijkse ‘Stud Poker Night’, zonder limiet. Het zwarte geld gaat weer rollen.

‘Bzzz’. Op mijn I-phone worden de woorden slip uit en goedkope hoer verdrongen door Rok omhoog.

Uit de half open deur achter mij klinkt gekreun. Ik zet mijn handen op mijn heupen, mijn vingers klauwen mijn rok centimeter voor centimeter omhoog. Als ik de zoom onder mijn billen voel stop ik. Ik hoor dat de hoteldeur naast mij sissend openschuift, een zoele wind waait langs mijn benen omhoog over mijn ontblote kutje. Kamiel Westweegel, de zoon van de grote baas en mijn nieuwe lover, komt voor de desk staan. Ik trek rare gezichten, knipoog raar maar hij geeft geen krimp.

“Zo schatje, je ziet er erg smakelijk uit. Zorg dat je elf uur stipt in de Kardinaalskamer bent met de bourbon en vergeet dìt niet.” Hij overhandigt mij de bruine envelop met zijn speelgeld, minstens een half miljoen cash; “Je draagt toch wel dat geile setje dat ik je gaf, hè? Voor daarna?”

Hij grijpt mijn nek, trekt mijn hoofd naar zich toe en zoent me vol op mijn mond waarbij hij zijn dikke tong tussen mijn lippend perst. Met grote passen loopt hij weg.

‘Bzzz’ hoger. Opnieuw hoor ik gedempt gekreun, snel trek ik mijn rok nog hoger, tot op mijn heupen.

Benen wijd. Ik zet mijn High-Heels verder uit elkaar.

Kont naar achteren. Mijn rug trek ik helemaal hol.

Vingers in kut. Ik aarzel, het gekreun wordt harder, snel steek ik er twee vingers. Verbaasd voel ik hoe nat ik ben!

Pak een bankbiljet. Uit de envelop haal ik een vijfhonderdje. Achter mij gehijg.

‘trek door je geldgleuf, teef.’ Het bankbiljet glijdt soepel tussen mijn druipende lipjes door. Of ik wil of niet, ik ben ontzettend geil geworden.

Achteruit hierheen. Ik denk aan de foto die ik kreeg bij de eerste app. Mijn lieve collega Gladys met Duck-tape gekneveld op de grond van het kantoortje, een Stanleymes bij haar ontblote linkertepel met direct daarna de tekst ‘gehoorzaam of …’

Achterwaarts waggel ik door de deur. Zodra die dicht is, krijg ik tape over mijn mond en wordt het biljet uit mijn hand gegrist. Snuivend ruikt hij aan mijn gezicht, aan mijn haar, bijt hij in mijn nek. Mijn ex weet precies wat hij doet, pookt zijn vingers in mijn drijfnatte kut en handneukt me ongenadig, keihard, naar een spuitend orgasme. Mijn benen trillen zo onbeheerst dat ik door mijn knieën zak. Op de grond lig in mijn eigen geil als er tape om mijn handen en voeten wordt gewikkeld. Voor hij wegloopt, steekt hij het briefje van 500 tussen mijn kloppende lipjes.

‘Zo goedkoop ben ik toch niet’, schiet het door mijn hoofd. Naast mij hoor ik het angstige gekerm van Gladys. Ik kijk haar kant op, zie de opengerukt blouse en losgesneden BH en haar tepels. Ongeschonden, gelukkig …

Ik hou mijn adem in. Mijn ex kijkt even om en loopt weg. Ik zie dat hij de bruine enveloppe in zijn zwarte motorjack steekt. Vla voordat de deur dichtvalt, bukt hij en propt mijn ivoorwitte slipje in zijn achterzak proppen. Sissend schuift de buitendeur open en vlak daarop hoor ik zijn Kawasaki Ninja gierend wegsuizen. Snuifend haal ik eindelijk adem.

Ik ben ‘all-in’.

mei 3, 2017