A reusable spacecraft has its drawbacks, especially for the cleaner. In zero gravity lube, cum and squirt slides themselves into most imposible crevices and nook.
Auteur: joradam
-
31 Ruimtetourisme
Een herbruikbare ruimtecapsule heeft zo z’n nadelen, vooral voor de schoonmaker.
In gewichtsloze toestand zweven glijmiddel, sperma en squirt in de onmogelijkste kieren en hoekjes.
(meer…) -
Zwarte Pieten
Het licht in de main-conferenceroom werd langzaam gedimd, de videowall flitste aan. Het scherm toonde vier mannen strak in het gelid. Ze waren naakt, de voeten iets uit elkaar, handen op de rug, blik en pik stijf vooruit. Hun voorhoofd werd gemarkeerd met de nummers 1 tot 4. Een gemaskerde vrouw kwam in beeld, gekleed in een zwart lederen korset en laarzen tot halverwege haar dij. De ingesnoerde taille benadrukte haar ronde billen die een fraai contrapunt vormden met haar volle borsten boven het korset. Bij elke pas danste haar rode paardestaart in dezelfde cadans als de rijzweep tegen de schacht van haar laars. Ze stopte bij de tweede man. Met de tip van de zweep tilde ze zijn balzak naar links, schudde misprijzend haar hoofd. ‘Beter scheren’. De eerste man waagde het om zijn hoofd te draaien. Zonder om te kijken sloeg ze hem vol in het gezicht met de rug van haar hand en lispelde ‘sukkel’. De derde man kuchte, haar gehandschoende hand greep zijn scrotum, kneep en trok. De man werd bleek. Met een laatste venijnige ruk liet ze los. Ze kwam bij nummer 4. Hij keek met grote ogen voor zich uit, zijn erectie was verslapt. Venijnig zwiepte de zweep één, twee keer tegen zijn ballen. Hij kreunde binnensmonds. Na nog twee kletsende tikken kwam zijn pik met schokjes weer omhoog. ‘Vier slaafjes. Geen van jullie verdient het om mij vandaag plezier te schenken. Of wel soms?’ ‘Nee Domina Consuela!’ scandeerden de mannen. ‘Ik zal genadig zijn. Bevredig elkaar. Gebruik handen, mond of kont. Degene die niet klaarkomt, verdient het om mij ter wille te zijn, de andere drie zijn af en gaan terug in hun kooi. En waag het niet om iets te weigeren! ‘Ja Domina Consuela!’ Een shot van nummer 2 die liggend op zijn rug wordt geneukt door 1 die hem aftrekt. In een volgend shot komt nummer 3 spuitend klaar in nummers 4’s gezicht. Het beeld verspringt. We kijken op de rug van de vrouw. Staande berijdt ze nummer 4 die vastgeketend op een pijnbank ligt, de gewichten aan zijn ballen bungelen onder zijn billen. Met haar zweep spoort ze hem aan terwijl haar andere hand aan zijn tepelklemmen trekt. Haar masker rust op haar rode haar. Ze draait haar hoofd en likt haar lippen. Het zijn mijn lippen. Het beeld bevriest, het licht gaat aan. Om mij heen klinkt gekreun. Ik kijk de directietafel rond. Johan, de notulist naast me, klemt zijn handen tussen zijn benen. De meeste directieleden plukken aan hun revers, stropdas of mouwen terwijl ze voor zich uit staren. Alleen Senior Partner Niek, vader van CEO Pieter-Derk, kijkt naar het zwarte scherm alsof hij een beroerte heeft gehad, speeksel druipt uit zijn slappe mond. Pieter-Derk zelf kijkt me rechtstreeks aan. ‘Domina Consuela’ hij laat een stilte vallen. Uitdagend kijk ik hem aan, terwijl ik de woede die mijn lijf doet schudden probeer te beheersen. ‘Dat ben jij Carina?’ ‘Ja P-D, dat weet je best’. Hij was vaak genoeg in mijn speelkelder. Aan een kant trekt hij zijn dunne snor op in een scheve grijns. ‘Deze video was een uur geleden ruim dertig miljoen keer bekeken. Je begrijpt dat dit grote schade aan onze firma berokkend. Onze cliënten uit de US of A hebben al om opheldering gevraagd. Daarom rest ons niets anders dan jou te moeten laten gaan. Gezien de schade die je de goede naam van de firma hebt aangedaan, is er geen sprake van de gebruikelijke gouden handdruk. Al je privileges zijn per direct ingetrokken, de Lexus blijft hier in de garage staan. Je hebt een halfuur om je persoonlijke spullen mee te nemen, voordat ze worden vernietigd.’ Ik ga staan, trillend op mijn benen. ‘P-D, in vertrouwen vertelde ik je mijn overwegingen om op het aanbod van PriceWaterhouseCoopers in te gaan. Dus dit is jouw reactie? Een filmpje van mij op het net gooien? Je zal er spijt van krijgen.’ Ik kijk de tafel rond. ‘Jullie zullen hier spijt van krijgen.’ Zo waardig mogelijk loop ik mee met de security die me naar mijn kantoor en later uit het gebouw begeleidde. Natuurlijk heb ik geprobeerd ze met gelijke munt terug te betalen… Het zag er eigenlijk best schattig uit, een oude man in lichtblauwe babykleren, met een speen in zijn mond die tevreden in een soort kinderbed lag. Tot zijn gezicht een beetje rood werd. Er kwam een rondborstige, schaars geklede verpleegster in beeld. ‘Naughty boy.’ Ze deed zijn vieze luier af, de dunne, stijve piemel van de oude man stak eigenwijs omhoog. Met een doekje veegde ze zijn billen schoon terwijl haar andere hand zijn pikkie vastpakte. Het sperma liep over haar hand… Dit filmpje met Niek, de Senior Partner, werd minstens zo vaak bekeken als die waarmee ik was ‘exposed’. De enige reactie die ik zag was ‘Jolly good fun, old chap!’ ‘I want to break free’ van Queen klink op de achtergrond Pieter-Derk heeft een steelstofzuiger in zijn hand, roze truitje, Gaultier-puntBH, kort rokje met split, netkousen en pumps. Een Hells Angel zipt zijn rits open, trekt zijn dikke paal eruit en gaat achter P-D staan. Hij grijpt hem bij zijn nek, trekt hem voorover en perst zijn grote, paarse eikel tussen Pieters’ kaken, steeds dieper totdat het kwijl uit zijn mond loopt. Dan draait de Biker hem om, rukt de rok omhoog en schuift zijn pik met geweld tussen Pieter’s wiebelende billen. Ook deze video had weinig effect. Verder dan ‘I loved Freddy too’ kwamen de reacties niet. Ik wist het echt niet meer, geen idee hoe ik wraak kon nemen op die hypocriete klootzakken. Tot ik op mijn oude Blackberry een filmpje vond uit 2008, een sinterklaasfeestje waar Niek Sinterklaas speelde en Pieter-Derk zijn Zwarte Piet. Het stond nog niet op het web, of de site explodeerde met reacties, variërend van How dare you, blackface-Basterds tot Bloody racists. En hoe gaat het nu met ‘Domina Consuela’? Ik denk erover om mijn ’Adult-Dungeons’ in Nijmegen, Antwerpen en Amsterdam te verkopen en rustig te gaan leven in mijn vakantievilla op St. Maarten. Hoewel rustig? De kelder daar is groot genoeg…
-
De kloof
Schaduwen storten zich als een lawine over me heen. ‘Vera’ schreeuw ik tegen het water dat zich door de kloof naar beneden brult.
De brugleuning waar ik overheen hang, trilt onder al het geweld. Ik tuur door de invallende duisternis of ik voorbij de cascade haar lichtgele jurk op de rotsen zie. Onzin, ik heb al langs allebei de oevers gezocht. En de straatjes van dit middeleeuwse roversnest heb ik ook tenminste drie keer doorkruist. Eerst nog in stilte, toen voorzichtig haar naam zeggend, tenslotte riep ik onderdrukt ‘Vera’ op elke straathoek. Vanaf een balkon keek een Tirools echtpaar me lacherig na terwijl ik steeds sneller ging lopen.
Met natte ogen volg ik het water dat zich naar de zinderende vlakte in de verte kolkt. Gruwelijke scenario’s spelen door mijn hoofd.
‘Kutvakantie!’We hadden er zin in. De pubers van zestien en achttien wilden thuisblijven, dus konden wij voor het eerst in jaren met z’n tweetjes tien dagen naar ons geliefde Italië. Net zoals vroeger met de auto, niet alles strak gepland, op de bonnefooi.
‘We zien wel’.
Nou, dat hebben we wel gezien. De heenreis ging probleemloos, comfortabel, alleen met z’n tweetjes in de auto, weinig files, overnachting in een keurig pension met twee aparte bedden waar we vermoeid inrolden.
Maar eenmaal in ons beloofde land was het hommeles. Elke kustplaats was overvol. Pas tegen middernacht vonden we eindelijk een kamer. Een kamertjè, zonder airco, in een gehucht waar de honden ’s nachts elk kwartier tegen elkaar aansloegen. De volgende dagen was het tè heet om iets te ondernemen. Slapeloos lagen we te overleven op het smalle bed. Na drie nachten checkten we geradbraakt uit.De volgende ‘Zimmer Frei’ had gelukkig wel airco. Uitgeblust zaten we op de rand van het bed en keken elkaar hologig aan. In stilte genoten we van de koelte.
De volgende ochtend kon Vera niet opstaan, het begin van een driedaagse migraineaanval. Natuurlijk lagen de triptanen nog in het nachtkastje thuis en waren die hier niet te krijgen zonder recept.
Met de gordijnen dicht zorgde ik voor haar, terwijl ze huilend en gal spuwend wachtte tot het voorbij was. Ik spelde ondertussen de Italiaanse tabloids vol rondborstige modellen, voetbalschandalen en komkommernieuws over gruwelijk vermoorde vakantievierende dames.
Gisteren was onze eerste probleemloze dag, eindelijk naar de Adriatische kust. Wandelen langs de boulevard, ijsje, terrasje, dorpje in, aardigheidjes kopen voor de kinderen, echt vakantie. ’s Avonds, aan een leeg strand zat ik op een rotsblok met een boek. Vera liep kniediep de zee in en keek naar de horizon. Een hoofdstuk verder stond ze nog steeds op dezelfde plek. Ik sloeg het boek dicht en waadde naar haar toe. ‘Gaat het?’
Ze schudde haar hoofd, keek even naar mij en weer naar zee:
‘Ja hoor, het is hier zo stil, heerlijk.’
Had ze nou gehuild?
Vanmorgen vroeg begonnen we aan onze thuisreis zodat we een toeristische route te konden nemen. De godganse dag trilde de oververhitte lucht boven het vlakke land, de auto werd een oven. We werden het gelukkig zelfs beu om te kibbelen over welke weg we zouden nemen. Met een zucht verwelkomde ik de schaduw van de bergen toen we een dal inreden.
Het dal werd smaller, de bergen hoger, totdat we vroeg in de avond bij dit, tussen bergpieken ingeklemde, dorp kwamen. We parkeerden bij het bord ‘Vista della Cascata’ en wandelden langs de stroomversnelling de hoofdstraat in, op zoek naar een slaapplaats.
Bij een vakwerk familiehotel was nog een kamer vrij die over ‘nur fünf minuten fertig’ zou zijn.
‘Wacht jij even hier, dan haal ik de auto op’. Vera knikte afwezig.
Ik liep terug langs de cascade, manoeuvreerde de auto behoedzaam door de smalle straatjes en parkeerde op het achtererf. Geen lift, dus zeulde ik de koffers vier trappen omhoog naar de tweede verdieping. De kamerdeur was op slot. Ik klopte, nòg een keer, maar er kwam geen reactie. Dus liet ik de koffers staan en ging naar beneden. Gelukkig hadden ze bij de receptie een extra sleutel. Weer boven gekomen, was er in de kamer geen spoor van Vera. Ik gooide de koffers op het bed en ging op zoek. In de bar of in het restaurant was ze niet en bij de balie had ze geen boodschap achtergelaten. Dan maar buiten rondkijken, misschien zat ze ergens op een terrasje. Ik voelde me rillerig toen ik aan mijn rondgang begon. Een uur later sta ik op de brug tegen de stroomversnelling te schreeuwen.
Het is donker geworden. Ik strek me op en veeg met de rug van mijn hand langs mijn ogen. Langzaam, om me heen speurend, slof ik weer naar de herberg. Vlak voor ik naar binnen ga, kijk ik omhoog en zie Vera uit een raam leunen.
Ik kan weer ademhalen! Dan vliegt de hitte me aan en roep ik boos naar boven: , ‘Waar was je nou!’
‘Waar was jíj nou!’ Ze gooit het raam dicht.Met twee, drie treden tegelijk ren ik de trappen op om haar in mijn armen te nemen. Bovenaan de vierde trap staat ze tegen de deurpost geleund en kijkt me met een vreemde blik aan. Toonloos zegt ze: ‘Altijd flik jij dit. Al zolang ik je ken, verdwijn je ‘even’ zonder iets te zeggen. Ik word daar zo doodmoe van.’
Ik zie het in haar ogen voordat ik het zelf voel.
Onze onvoorwaardelijke overgave aan elkaar is verjaard.
-
Ingesloten liefde.
Zij probeert zich te herinneren wie haar de sleutel heeft gegeven …
Op de kaptafel vóór haar staat een roestig geldkistje. Met trillende vingers draait ze de sleutel om, opent het deksel en ziet drie foto’s op de bodem liggen.
Ze pakt de bovenste, een pasfoto van haar eerste en enige liefde, Hugo. Met haar pink volgt ze de trekken van zijn gezicht.
De tweede foto is geschoten tijdens een dansles in het buurthuis. Wat kijken ze ondeugend in de camera! Hugo had haar nèt voor het eerst gekust onder het podium van de danszaal. En niet alleen gekust, zijn handen waren onder haar blouse gegleden waar ze bevend haar wachtende borsten streelden en voorzichtig haar juichende tepels beroerden.
De derde foto toont een kale kamer, hun eerste eigen woning. Groot genoeg voor een ’tango apasionada’. Dansend ontkleedden ze elkaar totdat ze naakt stil stonden. Het enige wat bewoog waren hun gejaagde ademwolkjes. Tenslotte tilde hij haar op en vlijde haar op zijn warme winterjas. Ze bedreven samen de liefde. Ze kreunt, siddert even bij de herinnering van pijn en genot toen hij eindelijk tussen haar huiverende dijen, in haar kwam. Voor het eerst.
Een traan valt op de afbeelding. Voorzichtig doet ze de foto’s weer in het kistje en sluit het af.
Er wordt fel op de deur geklopt, ze verstart.
“Pleuni lieverd, doe de deur open! Ik ben het, Hugo.”
“Hugo? Ik ken geen Hugo. Flikker op vent!”
Verwonderd kijkt ze naar wat ze in haar trillende, dooraderde hand houdt.
Zij probeert zich te herinneren wie haar de sleutel heeft gegeven.
-
De Stalker
ZIJ is het enige wat bestaat.
Ik moet haar volgen.
Zij draait zich om…Vanmorgen was de intercity overvol, dus stond ik in het gangpad zoals elke maandag,. Het zou weer een smoorhete dag worden. In haar elegante mantelpak viel zij me op. Niet omdat ze zo mooi was. Het was de manier waarop ze daar zat, de ogen gefixeerd op het scherm van een antieke Macbook. Alles werd wazig, behalve zij. Haar perfect opgemaakte gezicht zweefde verstild boven het scherm terwijl ze traag op kauwgom kauwde. Haar hand streelde de vlecht bij haar hals. De vlecht die verder kronkelde over haar borsten tot vlak boven het toetsenbord. Onder de laptop een rok-met-split die een naakt stukje dij onthulde. Hold-Up kousen! Snel keek ik weer naar haar gezicht. De bleke huid maakte haar donkere ogen nog melancholieker. Een smalle neus, volle lippen, het puntje van haar tong dat langs haar bovenlip gleed. Ik sloot mijn ogen.
Op mijn station Zuid stapte ook zij uit. Ik moest haar volgen, het station uit, de winkelstraat in, terwijl ik eigenlijk de andere kant uit moest. Het stoomde al aardig op, mijn overhemd plakte aan mijn rug. Onaangedaan door de hitte liep zij vóór mij.
Mijn blik was verkleefd met haar lichaam. Iedere pas begon zij door een zorgvuldig gestrekte voet precies voor de andere te zetten. Haar heupen gingen wiegend van links naar rechts, ronde billen draaiden vertraagd mee. De gitzwarte vlecht bewoog met een eigen ritme. Hypnotiserend.
Te dichtbij! Geschrokken stopte ik, draaide me naar rechts en ving haar spiegelbeeld in een etalageruit. Zo’n 5 jaar ouder dan ik, nog nét geen 30, danseres of iets met sport. Ze was adembenemend!
Toen zij ver genoeg was, liep ik weer behoedzaam achter haar aan, erop lettend om nu wel genoeg afstand te bewaren. Zij stopte bij een afvalbak, nam de kauwgum uit haar mond en frummelde het erin. Ik probeerde rustig door te lopen, kwam weer te dichtbij. Ze draaide zich mijn kant op. Ik stopte, keek strak voor me uit.Ze loopt vlak voor me langs, ik ruik haar bitterzoete geur. Als ik weer durf te kijken, verdwijnt ze in een kantoorkolos. Snel loop ik naar de ingang en zie haar nog nét voordat de liftdeuren dichtschuiven. De lift gaat rechtstreeks naar de zevende.
Als mijn lift omhoog schiet vraag ik me af of ze bij het incassobureau werkt of bij de belastingadviseur. Ik voel me een beetje duizelig…
Op de zevende is een vierkante wachtruimte met plastic planten, een paar harde bankjes en toiletten. Ik voel me vreemd leeg en ga voorzichtig, kaarsrecht op een bankje zitten.De eerste keer was in groep 7, de maandag na de meivakantie. Er was er een nieuw meisje in de klas gekomen, Margriet. De hele dag prevelde ik haar naam en zag alleen maar Margriet.
Vanaf het moment dat de school uitging, tot Margriets moeder mij door elkaar schudde, kan ik mij niets herinneren. Margriet stond snikkend in de gang, waar ze haar gezicht probeerde te verstoppen achter haar vlecht.
Blijkbaar was ik na school vlak achter haar gaan gelopen. Ze had zich omgedraaid en ‘ga weg’ gegild. Ik bleef doodstil staan. Toen ze naar huis rende, holde ik achter haar aan. Thuis vroeg mijn vader waarom ik achter haar aan was gegaan. Ik kon geen antwoord geven. Ik wilde alleen dicht bij haar zijn…Ik voel me nu echt misselijk. Voor de zekerheid ga ik de toiletten in.
Gelukkig is het hier wat koeler. Ik maak mijn handen nat en gooi water in mijn gezicht. Als ik weer opkijk zie ik in de spiegel mijn spierwitte gezicht.Ik hoor een vreemd geluid. Er komt gekreun uit een rooster tussen de wasbakken. Ik kniel en leg mijn oor er tegenaan. Het is een man.
‘Ooh, wat heb je een zalig kattetongetje. Ja, grijp mijn ballen stevig vast en zuig slet, zuig, ah ja zo…’
Een nat, soppend geluid.
‘Oh, zo nat wil ik je hebben. Ga staan. Draai je om. Voorover, tieten op het bureau, kont naar achteren’Uit het rooster komen geluiden die ik herken van ‘pornhub.com’.
Een zuchtende vrouw, een man die steeds harder gaat grommen tot hij tenslotte hijgt: ‘Kùùùt, wat lekker’.‘Bent u iets kwijt?`
Een oudere heer in een grijs pak is het toiletblok binnengekomen en ziet mij geknield tussen de wasbakken.
‘Eh, nee, mijn veter zit los.’ lieg ik.
Terwijl ik mijn veter losmaak en opnieuw strik gaat de heer een toilet in.
Als ik opsta hoor ik de vrouw zeggen: ‘Tweehonderd dus?’
Op een bankje in de hal zie ik dat het incassobureau aan de toiletten grenst. Het grijze pak komt handenwapperend naar buiten.
‘Komt u voor uw belastingaangifte?’
‘Uh, ja, kan dat?’
‘Heeft u een afspraak?’ Ik schud mijn hoofd.
‘Vandaag lukt niet, maar binnenkort heb ik nog wel een gaatje. Komt u even mee?’
Als ik weer uit zijn kantoor kom, heb ik een afspraak voor volgende weekmaandag om 9 uur.Vlak voordat de liftdeuren dichtgaan, glipt ZIJ naar binnen. Ik kijk naar de neuzen van mijn schoenen. Uit een ooghoek zie ik een ladder in haar kous.
We stappen uit, haar lippen en ogen zien er niet meer zo perfect opgemaakt uit. Ze kijkt star voor zich uit.
Beneden wacht ik nog minstens vijf minuten in de hal voordat ik naar de bank ga waar ik werk. Mijn manager van de afdeling ICT Security is ‘not amused’ dat ik de trein had gemist.
Die avond in mijn containerflat doorzoek ik internet. Na twee uur geef ik het op. Zelfs met mijn ICT-security-skills vind ik niets. Ze werkt in ieder geval niet bij het eenmans-incassobureau.
In mijn dromen loopt zij die nacht heupwiegend voor mij, haar vlecht kronkelend over haar naakte rug.De volgende dag stap ik in dezelfde trein en loop door ieder rijtuig.
Zij is er niet.
De dagen daarop neem ik een trein eerder en wacht buiten de kantoorkolos. Niets.Maar elke nacht is zij bij mij. Mijn handen glijden langs haar flanken, mijn vingers woelen door haar haar, het puntje van haar kattetong glijdt langs mijn oorlel, mijn nek, likt een tepel, meandert naar beneden tot ze mijn pulserende lid laat exploderen…
Onrustige nachten, koortsige nachten.Het weekend na de diploma-uitreiking van het gymnasium ging iedereen uit zijn dak. Ik was altijd een buitenbeentje, maar toen mocht ik mee met ‘de bende’, mee met Lilian. Lilly, waarvoor ik bijna elke dag had omgefietst om maar een glimp van haar op te vangen achter het zolderraam. Lilly, waar ik zo naar smachtte dat het pijn deed.
Maar nu was ik bij haar, schouder aan schouder op een aftands bankstel in een anti-kraak-loods. Wodka en wierie gingen rond op muziek van Ed Sheeran’s ‘A-team’. Mijn arm legde ik zorgvuldig onder haar vlecht op de leuning en verschoof die behoedzaam op haar schouder. Centimeter voor centimeter kroop mijn hand omlaag naar de welving van haar borst. Iemand maakte een grap. De lachsalvo die volgde gaf me de kans om mijn andere hand op haar dij te laten vallen.Lilly keek me aan met glanzende ogen en maakte de bovenste knoopjes van haar blouse los. Ik hield mijn adem in en legde mijn hand om haar borst. Ze zuchtte, ik verstijfde. Ze deed haar knieën uit elkaar, pakte mijn andere hand en leidde die onder haar rok naar die plek tussen haar benen. Zachte, donzige haartjes, ze had geen slipje aan! Ik voelde me gloeiendheet worden. Ze draaide haar gezicht naar me toe en tuitte haar lippen. Ik kromp in elkaar, rolde op de grond en gaf over. Iedereen stond om mij heen, gierend van de lach, terwijl ik trillend op de grond lag.
In het weekend ben ik weer een beetje tot rust gekomen, maar maandag moet ik me gelijk weer haasten om op tijd te zijn voor mijn ‘belastingaangifte’. Het grijze pak is echt goed, ik krijg bijna 1.000 euro belasting terug.
Met een brede lach stap ik in de lift.‘Hou nog even vast.’
Ik druk op ‘open’. Zij komt naast me staan.
‘Bedankt.’
Ik krijg een gloeiend hoofd, voel een kloppende erectie opkomen en stamel wat terwijl ik op ‘close’ druk. Het duurt lang voor de deuren sluiten.
In de deuropening van het incassobureau zie ik een grijnzende vent staan. Zij kijkt weg en wiebelt heen en weer. Ik druk nog een keer op de knop. Eindelijk schuiven de deuren dicht, ze zucht.
‘Gaat het?’
‘Sorry, anders ben ik nooit zo, ik heb een beetje, èh haast.’
Ze snikt, rommelt in haar tas en pakt een zakdoekje. Een pasje valt uit de tas. Ik raap het op, wacht tot ze haar neus heeft gesnoten en geef het terug. Ze heet Tess!Mijn manager kijkt zuur naar de klok als ik nèt op tijd binnenkom.
Achter mijn workstation zie ik dat zij klant is bij mijn bank. Binnen drie minuten weet ik alles van haar en haar financiële situatie.
Overal schulden, schuldsanering, bewindvoerder is het incassobureau. Met een eenvoudige subroutine hack ik de computer van de eigenaar: haar schuld van ruim €6.000,- is de afgelopen 3 maanden gehalveerd…Die avond zoek ik thuis verder en vind op zijn computer een versleutelde map met haar initialen. De codering is tè simpel. Het zijn webcam beelden. Foto’s en video’s. Van hem en haar, ik kan er niet naar kijken, het lijkt wel een pornosite! Er zijn nog twee versleutelde mappen met beelden van vrouwen die hem ‘seksuele diensten’ bewijzen!
Woedend en vastberaden ga ik aan de slag.Een week later sta ik voor de derde keer in een armoedige woning.
Op een doorgezakte bank zit Tess zonder make-up in een sleetse ochtendjas.
Ze is prachtig.
De bewijzen dat ze geen schulden meer heeft, liggen om haar heen. Met grote, vochtige ogen kijkt ze naar de 5.000 euro in haar hand.
‘Waarom?’ vraagt ze hoofdschuddend.
‘Omdat ik jou in de trein zag.’
In de stilte die volgt ga ik weg en sluit de deur achter mij. Door het raam zie ik haar huilen.Elke ochtend de intercity hoop ik, tegen beter weten in, Tess te zien.
Soms zie ik haar! Van binnen juichend kom ik dichterbij en dan is het iemand anders.
Ik probeer haar te vergeten door nog meer te gamen en teveel porno. Zinloos.Twee weken na mij ‘reddingsactie’ wordt er aangebeld.
Er wordt nooit bij mij aangebeld. Wantrouwig kijk ik eerst door de deurspion.
Voor de deur staat Tess in haar mantelpak!
Hoe weet ze waar ik woon? Ik haal diep adem en doe open.‘Hoe..? Tess! Wat kom je doen? Hoe weet je dat ik hier…’
Ze legt een hand op mijn schouder en glimlacht uitdagend.
‘Ik ben je gevolgd. Een paar keer.’
Haar vingers kroelen in mijn nek, rillingen lopen over mijn hele lichaam.
Dan trekt ze mijn hoofd naar zich toe en kust me.
Een kus vol verlangen en belofte…Later die avond zit ze naakt op de rand van mijn bed. Ik kniel achter haar en masseer haar schouders.
‘Wil je mijn haar losmaken?’
Mijn handen glijden langs de vlecht en ik haal het elastiek er af.
Aandachtig ontwar ik, streng voor streng voor streng, haar vlecht.
Onstuitbaar lopen de tranen over mijn wangen.Mijn eerste dag op de grote school. Mijn moeder huilde, draaide zich om en liep weg. Ik wilde naar haar toe rennen, haar troosten, met haar meelopen terwijl ik het puntje van haar vlecht vasthield.
De juf hield me stevig vast en zei:
‘Je ziet haar gauw weer, heel gauw. Kom je mee?’
Ik heb mijn moeder nooit meer gezien.Ik word wakker uit een diepe slaap. Er kriebelt iets op mijn buik, mijn dijen en mijn erectie.
Ik open mijn ogen en zie haar hoofd langzaam heen-en-weer wiegen.
Achter een gordijn van haren straalt Tess’ lachende gezicht.
Ze buigt voorover en neemt mijn kloppende lid tussen haar lippen.Dit is echt. Ik sluit mijn ogen. Ik voel…
https://www.vlammendeverzinsels.nl/angels-demons-bijeenkomst-maart-2020/#more-2049 -
Belspel
‘Jaaaa, dit was ‘Private Dancer’ doorrrr…. Tina Turrrner natuurlijk.
Ah, we hebben een beller!En bedankt DJ Dick, ik was bijna op m’n bank in slaap gevallen.
Het is pikdonker geworden, ik ril en trek mijn peignoir dichter om me heen.Dick ratelt door:
‘Goedenavond, of beter gezegd goedenacht. Wie hebben we aan de lijn?’In de lange stilte die volgt, grijp ik naar de afstandsbediening die in mijn linkerbil prikt. Tastend naar de UIT-knop hoor ik een hese, lome alt antwoorden.
‘Hallo Dick, Sandrine hier. Ken je me nog?’
Dick schraapt zijn keel.
‘Hey, Sandrine, wat is jouw favo nummer en waarom?’
‘Ach Dick, weet je dat niet meer? Ik draaide het altijd als je me belde.
Of hoorde je dat niet door je geile opwinding?’‘Hahaha, Sandrine, wat een goede grap, door de geile opwinding. Ach iedereen weet toch dat ik thuis een lieve vriendin heb. Alle gekheid in de hoekje geschoven, wat is jouw favoriete nummer Sandrine en waarom gaan we daarnaar luisteren?’
‘Jóuw favoriete nummer is ‘Mustang Sally’, in jóuw fantasie bereed ik jou ‘Reverse Cowgirl’. Helaas, toen je eindelijk bij mij kwam, kwam je niet. Kwam ‘hij’ niet omhoog.’
‘Ja Sandrine, zo kan ie wel weer…’
‘Zeg maar Sandy Dick, en mijn favonummer is ’50 ways to leave your…’
‘Jaaaa, dit was Sandrine of moet ik zeggen Sandy. En dan nu, tot het nieuws van één uur, ‘The Shape of You’, Èèèd Sheran!’
Ik ril weer, maar nu niet van de kou.
Ik zoek mijn mobiel. Misschien moet ik na het nieuws ook naar dat programma van die schijnheilige telefoonsexverslaafde bellen.
Na al zijn mooie praatjes speelde hij bij mij ook niets klaar… -
Noordoever
Langs de kade vier bungelende benen.
Op het IJ vóór ons draait een gigant gevuld met duizenden.
Klotsende golven spatten op.Natte voeten
De zon en wind in jouw gezicht smeken me om je te zoenen.
Ik proef je lippen, je liefde,
je tong vol lust en belofte.Straks proeven we al onze smaken.
Straks
-
Het laatste model
Mijn atelier is nagenoeg leeg, ik ben bijna klaar. Een sleetse roodfluwelen sofa leunt tegen de muur. In het midden, naast een tafel met schildergerei, staat een ezel met daarop een onvoltooid doek. Aan de muur tegenover de sofa hangen twee naakten waarvan ik niet kon scheiden. Twee schilderijen vol liefde, beter nog, vol verliefdheid. Verliefd zijn, ik kon niet zonder. Al mijn zinnen vol open, mijn verstand dat anders werkt of eigenlijk niet. Het ophopende verlangen in mijn ziel, de lust tintelend op mijn huid, de brandende passie in mijn kruis. Het schampte langs mijn brein, begeesterde mijn handen. Lust om te overweldigen, passie om te beminnen, verlangen om alles te proeven, ruiken, bezitten, om diep door te dringen in háár. Alles is opnieuw nieuw, terra incognita om te ontdekken, in te kleuren. Ik, die zelf opnieuw ingekleurd, ontdekt wil worden… Voorovergebogen zit ik op het rode fluweel en kijk naar de schilderijen, terug in de tijd.
Links, in pasteltinten, heb ik Sjaantje uitgedrukt. Een achttienjarige schoonheid, rode krullen, volrond en roze, zacht en zogenaamd verdiept in een boek.
Haar lieflijkheid ontwapende mij. Met zachte penseelstreek verkende ik haar vormen, ontvouwde haar plooien. Met tedere vegen drong ik sluipend in haar door. Als ze opkeek lokten haar dromende ogen mij naar haar toe om me mee te nemen op ontdekkingsreis over haar bedwelmende rondingen die ik alleen maar hoefde te volgen om in het paradijs te komen en te blijven komen. Alwetend keek ze toe en zuchtend liet ze me weten dat het goed was .
Het naakt rechts is met ongebluste kracht en bruut geweld op het doek gesmeten. De dikke verflaag is doorploegt met voren en gaten.
Geesje was net zestien, mager, bijna spichtig. Zwart haar, bleke huid, scherpe trekken en priemende donkere ogen. En ze was grenzeloos. Ze daagde ze me uit, steeds opnieuw, om verder te gaan. Verder dan ik wilde gaan. Verder dan ik dacht dat kon. Haar smekende weerloosheid wakkerde een onstuitbare oerkracht in mij aan. Zoals ik haar met grove halen op het canvas smeet, slingerde ik haar op de sofa. Zoals een boos kind haar lappenpop rammelde ik haar door elkaar, sloeg haar met vlakke hand, ranselde haar bleke huid tot blauwzwart en bloedens toe. Ze wilde meer. Ze kreeg meer, tot tranen langs mijn gezicht stroomden en mijn ogen brandden. Ik vouwde haar dubbel, pinde haar vast, sperde haar open en neukte al haar openingen beestachtig tot ik uitgeput op de vloer rolde. Stoïcijns wikkelde zij zich daarna in de kimono en nam haar pose weer aan.
Na al die jaren weet ik nog de beurse plekken en bloederige striemen onder haar kimono te vinden.
Drie bescheiden klopjes op de deur laten me opkijken.
Mijn keel is droog, ik grom.
De deur zwaait open en Betsy komt binnen. Ze heeft een tuitbeker vast.
Heupwiegend loopt ze naar me toe, komt naast me zitten en laat me de appelsap drinken.
Als de beker leeg is, helpt ze me uit mijn kamerjas en drapeert mijn naakte, rimpelige lichaam over de sofa.
Ze gaat naast de ezel staan, kijkt me strak aan en ontkleed zich traag.
Haar broek vouwt ze op, daarop haar blouse, haar BH komt er diagonaal overheen en tenslotte dwarrelt haar slipje daar bovenop. Alleen haar hakjes houdt ze aan. Naakt neemt ze een verleidelijke pose aan en blaast een kus naar mij.
Ik voel hoe mijn oude lijf wil reageren. Ze pakt het palet en gaat achter de ezel staan.
Ik sluit mijn ogen en voel haar penseelstreken strelend over mijn huid gaan.
Mijn laatste verliefdheid.
-
Verhitte woorden
‘Vuile Tering Teef! Hou je smerige poten bij je, gore bitch!’
De vrouw keek mij met glazige ogen aan, niet in staat om te bewegen. Dat besef ik nu, maar daarnet stond ik strak van woede en adrenaline vlak voor haar.
Het was avondspits in hartje Amsterdam. Fijne sneeuw woei in vlagen over het wegdek. Voorzichtig manoeuvreerde ik met de fiets tussen gehaast overstekende mensen door, terwijl scooters ongeduldig in mijn nek toeterden. Ik was bijna uit de mêlee, begon op de pedalen te staan, toen die Tering Teef twee handen tegen mijn schouder zette en een duw gaf met de woorden: ‘Dit is een zebrapad.’
Zwalkend bleef ik overeind, een paar meter, tot mijn voorwiel de stoeprand raakte, mijn fiets zijwaarts kantelde en ik nog net naast de lantaarnpaal kon springen voordat mijn frame er tegenaan kletterde. Ziedend beende ik door de mensenmassa tot vlak voor de vrouw en spuugde de woorden ‘Vuile Tering Teef’ in haar gezicht.
Ik klemde mijn kiezen op elkaar, draaide me om en ging naar de lantaarnpaal. Mijn fiets lag er nog, ik zette het stuur recht en liep zonder om te kijken met de fiets aan de hand weg, de dichtstbijzijnde hoek om. Een paar huizen verderop was een bruin café waar ik mijn fiets op slot zette waarna ik de warmte van de kroeg opzocht. Naast de deur stond een tafel waar ik mijn rugtas met lesmateriaal onder zwierde voor ik ging zitten. Mijn trillende handen legde ik plat op het hoogpolige kleedje en haalde diep adem. Een steek in mijn rechterflank herinnerde me aan de gebroken ribben die ik twee maanden geleden op had gelopen. Al fietsende werd ik bijna door een auto geschept, met een slinger aan het stuur ontweek ik de klap, maar ging wel hard onderuit. De klootzak reed door.
Ik ril. De matrone kucht me van achter de toog hees toe:
‘Wat mag het wezen, koukleum?’
‘Doe maar een cappuccino.’
‘Ik heb filterkoffie. Starbucks is verderop… ‘
‘Koffie verkeerd dan maar. En een Beerenburg.’
Even later brengt ze een mok lauwe melkkoffie waaraan ik mijn handen warm.
Buiten komt een eindeloze stroom voetgangers en fietsers langs terwijl ik met kleine slokjes slappe koffie naar binnen werk en de spanning uit mijn lijf voel stromen.
Ik zie weer de glazige, bange blik van de vrouw voor me, mijn woede heb ik weggespoeld met de koffie, alleen de schaamte blijft hangen. In één teug giet ik de berenburg achterover en sluit mijn ogen. De vrouw zal in de dertig zijn geweest. Een rond. licht getint gezicht met lange zwarte krullen. Ze was hoog gehakt, zwart gekoust in een lange camel mantel, afgetopt met een gehaakte gele muts. En ze was doodsbang.
De Beerenburg schroeit na in mijn keel.
Ik hoor de deur openen en sluiten, een koude vlaag wervelt om mijn benen.
Iemand tikt twee keer op mijn schouder.
‘Nee-ee.’ mompel ik.
Drie tikjes, ik draai mijn hoofd, open mijn ogen en zie een camel jas.
Mijn blik schiet omhoog en zie haar licht getinte gezicht, maar nu met de ogen half dicht geknepen.
‘Mag ik hier gaan zitten?’
Ik slik en knik. Zorgvuldig vouwt ze haar mantel op, legt hem op de bank voor het raam en gaat behoedzaam zitten. Ze kijkt me strak aan als ze het jasje van haar nauwsluitende mantelpak glad strijkt en daarna haar rok iets omhoog trekt. Ik kijk even strak terug, wacht, onzeker of ik ga beschuldigen of verontschuldigen. Uiteindelijk ga ik rechtop zitten.
‘Het spijt me…’ beginnen we tegelijk, leunen achterover en schudden allebei ons hoofd.
‘Goed, wat wilt u van me drinken?’ vroeg ik.
‘Een ‘Cuarante-y-Tres’ graag.’
‘Mag ik een Cuarante-y-Tres en nog een Beerenburg?’ zeg ik met stemverheffing tegen de matrone die terug knikt.
De vrouw kijkt me onderzoekend aan.
‘Er zijn veel mensen, mannen èn vrouwen, die mij achter mijn rug een teef noemen, maar u bent de eerste die het recht in mijn gezicht gooide.’
‘Graag gedaan. Zeg maar je en Jos. Zag je dat jouw duwtje ervoor zorgde dat ik tegen een lantaarnpaal aan knalde, ik schrok me kapot.
En daarna heb ik jou de stuipen op het lijf gejaagd…’
‘Ik heet Linda.’ Ze steekt haar hand uit die ik aanneem. Ze houdt mijn hand vast.
‘De stuipen? Je joeg wat anders aan. Teef, gore bitch, ik werd gruwelijk geil.’
Langzaam beweegt ze mijn hand naar de rand van haar rok, eronder.
‘Voel maar.’
Net op tijd trek ik mijn hand los.
‘Twee neutjes. Nog andere wensen?’
De matrone kijkt met één opgetrokken wenkbrauw van Linda via haar rok naar mij.
‘Nee, dank u.’ Zacht grinnikend schommelt ze naar achter de toog.
‘Vind je mij aantrekkelijk?’ vraagt Linda.
Mijn blik gaat van boven tot onder over haar lichaam, een rilling trekt over mijn rug.
Ze is prachtig! Ik kijk haar weer aan en knik.
‘Ik heb een voorstel. Jij belt mij morgen rond half vier op kantoor en scheldt me de huid vol. Als je mij dan weer zo kan opwinden, kom je ’s avonds naar mijn flat voor een onvergetelijke belevenis.’
Niet in staat iets te zeggen knik ik weer.
‘Afgesproken.’ Met de ogen dicht drinkt ze haar glas leeg.
‘Mmm…’ haar tong gaat langs haar lippen, ‘lekker, tot morgen.’
Zorgvuldig schikt ze haar mantel om de schouders, kust haar vingertoppen en legt die tegen mijn mond. Een koude vlaag komt van buiten als de deur even opengaat.
Naast mijn Beerenburg ligt haar visitekaartje.
***************************************************************
03.30 PM. Ik swipe het irritante gepiep weg van mijn telefoon. Starend naar het scherm wacht ik tot de tijd verspringt. Ik wil niet te gretig lijken.
Afgelopen nacht was vreselijk. Meestal slaap ik onrustig, word boos of bang wakker, maar met Linda in mijn hoofd kwam ik helemaal niet aan slapen toe. De Fleshlight bracht dit keer geen verlossing.
Anderhalf uur geleden was ik al in mijn appartement, de studiegroep privaatrecht kan best een middag zonder mijn leiding. De onrust, kriebels in mijn lijf, maakte dat ik ging opruimen. Nu hoef ik in mijn studeerkamer tenminste niet meer tussen stapels boeken en scripties door te manoeuvreren.
03.33 PM. Ik tik op ‘Linda’. Als er wordt opgenomen hoor ik een gejaagde ademhaling.
‘Linda?’
‘Jos. Je belt laat. Te laat. Ik geef je, misschien, nog één kans. Morgen…’
‘Linda, wat ben jij een takkewijf, wat een onuitstaanbaar kreng.
Een verwende slet die haar druipende gleuf aan elke lul wil laten voelen.
Niks beter dan een uitgelebberde stoephoer, een vunzige temeier die het verdient om op een flipperkast genadeloos geneukt te worden door een bende buikige bikers.
Als ik je weer zie, ram ik mijn vuist in je natte hol en slinger je alle kanten op.
Tief op, Tering Teef!
Buiten adem stop ik, hijgend. Er jammert een kat. Ik kijk rond en hoor dat het geluid uit mijn IPhone komt. Het klinkt steeds hoger en nog hoger. Even is het stil voordat Linda’s extatische gegrom mijn kamer en zinnen vult. Weer is het stil.
03.37 PM. Facetimepingel. Ik accepteer.
Een schokkerig beeld verschijnt dat abrupt tot stilstand komt. Vanaf de grond zie ik Linda frontaal op een stoel naast haar bureau zitten, haar schoenen liggen uitgetrapt op de grond.
Haar ene been gekruist over het andere, de rok ver omhoog geschoven kijkt ze recht in de lens, dwars door mij heen. Dan licht ze haar linkerbeen op en ontvouwt langzaam haar benen. Steeds wijder spreidt ze haar benen, zodat haar natglanzende vulva in alle glorie midden in beeld komt. Twee vingers draaien traag rondom haar kittelaar, de iets openstaande lippen laten haar binnenste roze zien.
Van het bureau pakt ze een vel papier en brengt het in beeld. Er staat:
20.00 uur.
1019 RS, 1551
Mijn beeldscherm wordt zwart.
03.41 PM. Ik pak mijn fleshlight en ga op de bank liggen.
***********************************************************
Naakt sta ik te rillen op het balkon. De schuifpui is verduisterd, van binnen hoor ik dwars door de driedubbele beglazing ‘Within Temptation’. Minstens een half uur sta ik in de snerpende wind die me tot op het bot verkleumt. Vijf verdiepingen onder mij vaart een enkel vrachtschip over het IJ. Ik wil schreeuwen, maar de bal-gag maakt dat onmogelijk. Alleen mijn woede houdt me warm.
Ze opende de deur, slechts gekleed in een zwart korset met bijpassende slip en hold-ups. Op haar torenhoge hakken stak ze boven mij uit.
‘Jos, je wil een onvergetelijke avond. Die kan ik je geven, als…
Ga je ermee akkoord om alles te ondergaan wat ik van je vraag?
Ik knikte, ‘Ja Linda.’
In de hal moest ik me volledig uitkleden waarna ik braaf de blinddoek voor mijn ogen bond. Ze geleidde me verder naar binnen en zette me op een harde kruk. Ik zat nog niet of mijn polsen en enkels werden geboeid.
‘Zo Jos, brand maar los.’
Ik wist echt niet wat ik moest zeggen en bleef ongemakkelijk heen en weer bewegen op de kruk.
Met de woorden ‘Dat heb ik weer, wat een loser.’ wrong ze een gag-bal tussen mijn tanden en gooide me het balkon op. De plotselinge kou verlamde me. Toen ik eindelijk mijn blinddoek tegen de muur omhoog kon schuiven, zag ik ver beneden mij het ziedende water tegen de kade klotsen. Ik begon met mijn voorhoofd tegen het glas te bonken. Door de HR+ beglazing hoorde ik ‘Within Temptation’ galmen. Ik stopte met mijn zinloze gebonk.
De muziek stopt, Ik bonk weer met mijn hoofd tegen het glas. Eindelijk schuift de pui open. Linda stapt naar buiten, sliploos.
‘En? Al een beetje spraakzamer?’
Ik grom achter de gag, mijn woorden staan op uitbarsten. Hippend ga ik naar binnen.
Ruw maakt ze de gag-bal los. Ik kan niets zeggen, mijn kaken doen pijn. Dan geeft ze me met twee handen een duw. Bijna kan ik blijven staan maar dan val ik toch, in slow motion achterover. Keihard raak ik de grond, alle adem wordt uit mijn longen geperst. De pijn maakt dat ik mijn ogen stijf dicht knijp. Ik voel mijn bevroren woede uitbarsten, exploderen, braak een woordenstroom uit die van een duistere bron diep in mij komt.
Als ik weer helder kan denken voel ik druppels op mijn buik vallen. Ik open mijn ogen. Linda staat wijdbeens boven mij, met een hand klauwt ze in een borst, haar andere hand houdt haar schaamlippen wijd open. Ik zie alleen haar oogwit als ze langzaam hurkt, mijn pijnlijk harde pik omhoog brengt en zij zich eroverheen laat zakken.
Ze begint me te berijden in een straf tempo, haar sappen vloeien rijkelijk over mijn buik en dijen. Als ik bijna klaarkom, stopt ze om even later weer genadeloos door te gaan. Tot gekmakends toe herhaalt ze dit. Het enige wat ik soms kan uitbrengen is ‘Oh God’.
Eindelijk heeft ze genoeg van me. Wezenloos, verlangend naar verlossing, kijk ik recht naar boven. In mijn blikveld komt een klein krom kooitje. Met twee, drie goed gemikte tikken temt ze mijn stijve paal. Voorzichtig, bijna teder brengt ze het kooitje aan.
‘Misschien, als je braaf bent, geef ik je morgen een orgasme.’
‘Ik zal braaf zijn.’
‘Kom maar mee naar de slaapkamer.’
Die nacht heb ik, ‘bij Linda, eindelijk goed kunnen slapen.
